Printable View
ξερω σιγουρα οτι διαταραγμενος ειναι καποιος οχι οταν κανει κατι που αντικειται σε αυτην την φημισμενη \"κοινη λογικη\" ουτε στην κοινωνικη ηθικη.
Διαταραγμενος ειναι αυτος που λογω της ιδιαιτεροτητας του ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ.Δεν μπορει ο ιδιος να ειναι λειτουργικος, να καλυπτει τις αναγκες του, πνιγεται.
Σε ενδιαφερει αν \"αυτου του ειδους η συμπεριφορα\" ειναι αθεμιτη? Η αν ειναι ενδειξη διαταραχης?
Με ενδιαφέρει το κατά πόσο είναι δυνατόν, με τις υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες, και δεδομένης μιας πολυγαμικής σχέσης, να μπει αυτή σε κίνδυνο ( κι αυτές μπαίνουν ), αν υπάρχει αυτή η ισχυρή ανάγκη του να επιβεβαιώνομαι μέσα απ το παιχνίδι της κατάκτησης.
Ακόμα περισσότερο, όταν ( αν δεν υφίσταται αντικείμενο κατάκτησης ), να με ιντριγκάρει το να τοποθετώ την ίδια μου τη σχέση σ αυτό το επίπεδο. Π.χ, να πληγώνω , να φεύγει, να κηνυγώ, και τούμπαλιν.
Quote:
Originally posted by liberchild
Με ενδιαφέρει το κατά πόσο είναι δυνατόν, με τις υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες, και δεδομένης μιας πολυγαμικής σχέσης, να μπει αυτή σε κίνδυνο ( κι αυτές μπαίνουν ), αν υπάρχει αυτή η ισχυρή ανάγκη του να επιβεβαιώνομαι μέσα απ το παιχνίδι της κατάκτησης.
Οσο η αναγκη σου για επιβεβαιωση ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ απο κατι εξω απο εσενα, δεν μπορεις να αποφυγεις τετοιους κινδυνους. Δεν διαφωνω οτι το παιχνιδι της κατακτησης τονώνει την αυτοπεποιθηση, οταν ο στοχος επιτυγχανεται. Οταν ομως ειναι ο ΜΟΝΟΣ τροπος για να επιτευχθει ο στοχος η εκβαση αυτου του παιχνιδιου, τοτε ο εαυτος σου κινδυνευει να χασει τον ελεγχο της καταστασης. Κατ\' επεκτασιν και οι σχεσεις στις οποιες συμμετεχεις αμφιταλανετευονται.
Ακόμα περισσότερο, όταν ( αν δεν υφίσταται αντικείμενο κατάκτησης ), να με ιντριγκάρει το να τοποθετώ την ίδια μου τη σχέση σ αυτό το επίπεδο. Π.χ, να πληγώνω , να φεύγει, να κηνυγώ, και τούμπαλιν.
ξερεις, επετρεψε μου να εκφραστω \"καπως\". Λεμε συχνα, \"πολυ κακο για το τιποτα\" αλλα δεν αληθευει παντα. Ενιοτε το πολυ κακο καλυπτει βασικες αναγκες οπως η δικη σου. Ειναι οι ωρες που αναρωτιεσαι, τι λογο υπαρξης θα ειχε η σχεση μου χωρις τα δραματα που διαρκως σκηνοθετω για να την αντεχω?
Το αλλο θεμα ειναι. Αντε το \"πολυ κακο\" εμενα με εξυπηρετει, ο αλλος τι παιρνει απο αυτο? Γιατι για να καθεται κατι παιρνει. Αναγκες καλυπτει κι εκεινος.
Αυτο που πιστευω απολυτα οτι ειναι εφικτο ειναι οτι μπορεις να βρεις μια σχεση που δεν θα χρειαζεται να την τοποθετησεις σε ενα τετοιο επιπεδο αλλα θα ειναι ηδη εκει απο μονη της. Θα σου δινει δηλαδη ολη την ιντριγκα, το παθος, την ενταση που χρειαζεσαι για να βρισκεσαι μεσα της, να την ΖΕΙΣ. Δεν μιλω απαραιτητα για μονογαμικη σχεση αλλα για εκεινη τη σχεση που δεν θα χρειαζεται υποκαταστατα (δραμα) για να σε καλυπτει.
Oκ, άρα καταλήγουμε στο ότι δεν υφίσταται αληθινή σχέση, αν ο ένας θέλει να ζει εν ηρεμία, και ο άλλος έχει καρφίτσες στον πισινό...
Πολύ συχνά, έχουμε κοινούς μεν στόχους στη ζωή, κινούμαστε όμως αρκετά διαφορετικά για να τους πετύχουμε λόγω τρόπου σκέψης, ο οποίος έχει να κάνει με το ποιοί είμαστε, πως μεγαλώσαμε, τι ιδέες πρεσβεύουμε και πόσο άνετα νιώθουμε στο πετσί μας ( δεν έχει να κάνει με αυτοπεποίθηση, συχνά μας φταίει ακόμα και ποιά κυβέρνηση είναι πάνω ). Καταλαβαίνεις...
Γι αυτό μίλησα παραπάνω για ιδανικές κοινωνίες, όπου το κάθε βίτσιο αν θες με την καλή έννοια, θα ήταν αποδεκτό.
Δυστυχως υπαρχει μεγαλη ανελευθερια στην κοινωνια μας.... Ειδικα στην Ελληνικη!! Τρελες παρωπιδες και αντιληψεις απολιθωμενες.
Κι ολο αυτο εχει τη βαση του και στην ευθυνη του καθενος και στην δουλεια που κανει ο ιδιος με τον εαυτο του.
Απαιτει μεγαλη εσωτερικη ελευθερια το να μπορω να ανεχτω και να κατανοησω την διαφορετικοτητα-αληθινοτητα του αλλου, αφηνοντας του το περιθωριο ελευθεριας που του ανηκει.
Ειμαι σε μια περιοδο της ζωης μου που αντιλαμβανομαι πολυ καλα αυτο που λες, κι εγω το χω περασει, και το περναω..
οταν η αισθητικη, η αντιληψη και η ευαισθησια του καθενος διαφερει. Οταν η βαρυτητα που εχουν για τον καθενα τα ιδια πραγματα ειναι διαφορετικη. Οταν ο ενας ειναι κομπλε (και το χειροτερο, θεωρει οτι κι ο αλλος θα πρεπε να ναι!!)κι ο αλλος ψαχνει τροπους να κινησει το ενδιαφερον του για τη σχεση, τοτε ειναι που λες, γαμωτο, ουτε η αισθηση ασφαλειας, ουτε η συμπαθεια- αγαπη αρκει, ουτε τα χρονια που μας δενουν.
Ουτε το η καλη σεξουαλικη χημεια..
Αλλά αυτη η σταθμιση ειναι ακρως προσωπικη για τον καθενα.
Νομιζω οτι ο τιτλος σου τα λεει ολα!!! Μ αρεσει να πηδαω μυαλα... χεχε αυτο δειχνει τι βαραινει πιο πολυ στην δικη σου τη ζυγαρια.
Quote:
Originally posted by weird
Ειμαι σε μια περιοδο της ζωης μου που αντιλαμβανομαι πολυ καλα αυτο που λες, κι εγω το χω περασει, και το περναω..
οταν η αισθητικη, η αντιληψη και η ευαισθησια του καθενος διαφερει. Οταν η βαρυτητα που εχουν για τον καθενα τα ιδια πραγματα ειναι διαφορετικη. Οταν ο ενας ειναι κομπλε (και το χειροτερο, θεωρει οτι κι ο αλλος θα πρεπε να ναι!!)κι ο αλλος ψαχνει τροπους να κινησει το ενδιαφερον του για τη σχεση, τοτε ειναι που λες, γαμωτο, ουτε η αισθηση ασφαλειας, ουτε η συμπαθεια- αγαπη αρκει, ουτε τα χρονια που μας δενουν.
εκτός, κι αν ο ένας αποτελεί το μοναχικό σκαλοπάτι ζωής για τον άλλο.
Σιγουρα κατι μας/τους ενωνει.
Αν συστατικο του κρικου ειναι η αναγκη κι οχι η αληθινη θεληση/επιθυμια τοτε η επιλογη/ενωση χωλαίνει, δεν συμφωνεις?
Ενδιαφερουσα η συζητηση και ειπα καπου εδω να πω και εγω το ευφυολογημα μου.
Καταρχην η εκφραση, \"μου αρεσει να πηδαω μυαλα\" μου αρεσει παρα πολυ.
Εχει μια πολυ καλη δυναμικη, ιδιως αν την συγκρινω με το μου αρεσει να πηδαω γενικως και αοριστως ως ειθισται.
Δεν ξερω να η πολυγαμικοτητα εχει οντως ενα ρολο στην κουβεντα.
Πιστευω στην ισοτιμη κατανομη ρολων οσων αφορα τις σχεσεις.
Και η ισοτιμια αυτη εχει να κανει με το πως θελει το ζευγαρι να μοιρασει το ιδιο ρολους, ισως οχι κατανοητους σε ολους.
Οντως οι κοινοι στοχοι σε μια σχεση αποτελουν θεμελιο λιθο και την συγκρατουν σε μια βαση.
Για να επικεντρωσω λοιπον, το \"σου πηδαω το μυαλο\" δεν εμπεριεχει αναγκαστικα ουτε καταπιεση, ουτε εξουδετερωση της προσωπικοτητας του αλλου.
Βεβαιως εχει να κανει με το \"κατακτω\", αλλα νομιζω οτι η κατακτηση τεινει να γινει συνωνυμο με την ανθρωπινη φυση αν δεν ειναι κιολας ηδη.
Θεωρω οτι τα οποια παιχνιδια, ερωτικα, κοινωνικα οσο δε και κυριαρχιας, χρειαζονται μια τυποις η οχι συμφωνια μεταξυ του ζευγαριου.
Αληθεια,
εχουμε μαθει να μιλαμε με τον/την συντροφο μας κοιτωντας τον αλλο βαθια μεσα στην ψυχη του και να λεμε τους μυχιους ποθους μας η απλα παραμενει ενα σιωπηλο και κρυφο μυστικο??
Και ακομα παραπερα, αφηνουμε τον εαυτο μας να εκφραστει η τεινουμε να τον καταπιεζουμε με \"ειθιστε\" και \"πρεπει\" ??
Πιστευω οτι πολλες σχεσεις κανουν σημερα το απλο:
Πηδιουνται με βαση την αναπαραγωγη και την ικανοποιηση της βιολογικης αναγκης.
Για λογους ανταποδοσης, βλεπουμε οτι συνυπαρχει σε ολα αυτα, πιο περιπλοκα συναισθηματα, οπως η τρυφεροτητα, η εκτιμηση η και η αγαπη οτι και να σημαινει σημερα αυτη η παραφθαρμενη λεξη.
Αλλα ναι τολμω να πω οτι δυσκολα θα προχωρησουν στο να πηδηξουν ο ενας το μυαλο του αλλου.
Και εδω ειμαι υποχρεωμενος να ξεκαθαρισω κατι:
Οποιαδηποτε κινηση τετιου τυπου αν δεν κινειται αμφιδρομα σε μια σχεση ειναι σαν να μην εχει υπαρξει ποτε.
Δυστυχως ζωντας στο σημερα και παρακολουθωντας την αδυσωπητη καθημερινοτητα μας, τετοιες σκεψεις εχουν να αντιμετωπισουν βουνο δυσκολιων.
Γιατι καλες οι θεωριες αλλα οταν παμε πχ στο ποιος πλενει τα πιατα (κατι που εγω συχαινομαι και λουφαρω οσο μπορω με αποτελεσμα να φιλοτιμιεται η καλη μου, αφου βεβαια μου χωσει οσα μου πρεπουν) εκει τα ερως αελιω εφυγαν μακρια....
Και παλι θα γινω κουραστικος, αλλα εχω καταληξει οτι η ειλικρινια ειναι αυτη που σκοτωνει την σχεση αλλα επισης ειναι αυτη που την κραταει ζωντανη.
Ο καθενας παιρνει τα ρισκα του, κραταει ανεπαφα τα θελω και προχωραει - αν θελει τουλαχιστον να παραμενει ανθρωπος και να πιστευει σε αυτο οτι και να σημαινει σημερα, μια εννοια που σημερα εχει ελαχιστη αξια βασει τα τρεχοντα κοινωνικοπολιτικα στατους.
Στην υγεια μας,
με το κοκκινο κρασι που πινω.
Quote:
Originally posted by krino
Ενδιαφερουσα η συζητηση και ειπα καπου εδω να πω και εγω το ευφυολογημα μου.
όντως, ευφυολόγημα!
Quote:
Originally posted by liberchild
Quote:
Originally posted by krino
Ενδιαφερουσα η συζητηση και ειπα καπου εδω να πω και εγω το ευφυολογημα μου.
όντως, ευφυολόγημα!
merci pour le compliment!
voulez vous coucher avec moi ce soir?
qu il fait beau aujourdui , ca va?
:P