Printable View
μπορει αυτο να οφειλεται σε μια γνωριμη κατασταση αναπαραγωγης μιας προβληματικης σχεσης με ενα απο τους δυο γονεις?επιστρεφω δηλαδη στο γνωριμο κι ας ειναι προβληματικο διοτι αυτα ηταν τα προτυπα μου,δε γνωριζω και ισως να φοβαμαι την πραγματικη αγαπη..
Το πιστευω κι εγω αυτο..Το κακο ειναι οταν για τη μια πλευρα η σχεση δεν εχει κανει τον κυκλο της,ενω για την αλλη εχει τελειωσει οριστικα.Quote:
Originally posted by amy
συνήθως κολλάμε ( ή αλλιώς αποκτάμε απωθημένα) σε προβληματικές σχέσεις που δεν λειτούργησαν επειδή υποσυνείδητα θέλουμε να τις κάνουμε να λειτουργήσουν. ή όταν νιώθουμε ότι κάτι δεν έχει κάνει τον κύκλο του.
Η φρουδική ανάλυση περιλαμβάνει όμως μόνο όσους βίωσαν μία προβληματική σχέση με έναν γονέα. Το κόλλημα νομίζω το τρώμε όλοι....Quote:
Originally posted by umkalzum
μπορει αυτο να οφειλεται σε μια γνωριμη κατασταση αναπαραγωγης μιας προβληματικης σχεσης με ενα απο τους δυο γονεις?επιστρεφω δηλαδη στο γνωριμο κι ας ειναι προβληματικο διοτι αυτα ηταν τα προτυπα μου,δε γνωριζω και ισως να φοβαμαι την πραγματικη αγαπη..
(σωστός ο Φρόυντ δε λέω αλλά δε μου κολλάει εδώ)
Πολλές φορές ο οργανισμός χρησιμοποιεί το τέχνασμα του \"κολλήματος\" ώστε να έχει μια πειστική δικαιολογία για να μην αποπειραθούμε να ξεκινήσουμε κάτι καινούριο.....και ρισκάρουμε να ξαναδοκιμάσουμε τον ενδεχόμενο πόνο. Κόλλημα μπορεί να είναι η άλλη όψη του φόβου....
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
ΝΕΟ ΜΕΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!
ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗ ΛΥΣΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΩ (ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΑΦΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΟΙΝΗ ΠΑΡΕ) ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΟΜΩΣ.
ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΣΑΝ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΡΕΥΤΟΥΜΕ ΑΦΟΥ Η ΣΧΕΣΗ ΔΕ ΜΑΣ ΒΓΗΚΕ, ΩΣ ΦΙΛΟΙ...
ΕΙΜΑΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΗ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ....
Αρχικά χαίρομαι που αναφέρεστε και στον Φρόυντ...γιατί κακά τα ψέματα αυτός υπήρξε η αρχή της ψυχαναλυτικής σκέψης. Μόνο που για να τον εφαρμόσει κανείς σε κάποιον άλλον θα πρέπει εκτός απ τις γνώσεις γύρω απ την ψυχανάλυση και κυρίως την ψυχαναλυτική σκέψη,να υπάρχει και η ψυχαναλυτική σχέση και αλληλεπίδραση.Ο Φρόυντ είπε πολλά.....και πρόσθεσαν αρκετά και οι διάδοχοι του....αλλά δυστυχώς τίποτα απο αυτα δεν μπορείς να τα γενικεύσεις όταν δεν ξέρεις για ποιόν μιλάς.....
Πολύ γενικόλογα λοιπόν και ερχόμενος \"ξυστά\" σε επαφή με τη αναλυτική σκέψη....το μόνο που έχω να πώ είναι ότι και το \"κόλλημα\" αυτό καθ\'αυτό αντιστοιχεί σε μια ψυχική άμυνα....άρα σε μια προσπάθεια που κάνει το Εγώ να μας προστατέψει απο μια (ενδο)ψυχική σύγκρουση.Ως ένα βαθμό το \"κόλλημα\" είναι εύλογο πχ στην πρώτη μας σχέση ή τέλος πάντων σε κάποια σχέση μιας κρίσιμης φάσης.Απο εκεί και πέρα όμως όταν αρχίζουν οι εμμονές και μάλιστα οι παρατεταμένες εμμονές σίγουρα το πράγμα ξεφεύγει απ τα πρόσωπα και πράγματα που μας περιβάλλουν και πηγαίνει σε ευρύτερες καταστάσεις του χώρου(περιβάλλοντα απ τα οποία περάσαμε) και του χρόνου (\"μακρινό\" παρελθόν).
Kαι πώς βρισκεις τη δυναμη να ξεκολλησεις και να προχωρησεις??
Και πως γινεται να περασεις στο επομενο σταδιο??Να ξεκολλησεις και να προχωρησεις??Αληθεια,πρεπε� � να ξεκολλησεις για να προχωρησεις ή να προχωρησεις για να ξεκολλησεις??
Συμφωνώ.Quote:
Originally posted by PSYCHOANS
Πολλές φορές ο οργανισμός χρησιμοποιεί το τέχνασμα του \"κολλήματος\" ώστε να έχει μια πειστική δικαιολογία για να μην αποπειραθούμε να ξεκινήσουμε κάτι καινούριο.....και ρισκάρουμε να ξαναδοκιμάσουμε τον ενδεχόμενο πόνο. Κόλλημα μπορεί να είναι η άλλη όψη του φόβου....
Επισης \"κολλάμε\" γιατί φοβόμαστε και την μοναξια. Ή υπάρχει η δυναμη της συνήθειας.
Για να \"ξεκολλήσουμε\" ενας καλός τρόπος ειναι να πετάξουμε οτιδήποτε μας τον θυμίζει ή να τα κρυψουμε. Να σταματήσουμε να ακούμε τραγούδια ανάλογα και να αναπολούμε στιγμες και αναμνήσεις. Λιγο πολύ το σενάριο \"χωρισμός\" μας φτιάχνει και μας βάζει στον ρόλο του θύματος. Ενας λόγος που δεν μπορούμε ειναι και \"τα γιατί\'\'. Τα βάζουμε μια μέρα κατω, αντε δυο και εξαντλούμε όλα τα σενάρια, τα γραφουμε και τα πετάμε. Θυμώνουμε, κλαίμε, συζητάμε με φιλες, βγαίνουμε και γινόμαστε χάλια(αν και δεν το θεωρω απαραίτητο), γενικά ξεσπάμε με καθε τρόπο και μετα αρχίζει μια καινούργια εβδομάδα μονοι μας και με διαθεση ανανέωσης.Κομμωτήριο, κεντρα αισθητικής κτλ. Σχέδια για το μέλλον..δουλεια-διακοπές- παρέες τα σαββατοκύριακα κτλ. Και επειδή θα υπάρχουν στιγμες που θα πέφτουμε, τις διώχνουμε απο το μυαλό χωρίς να πεφτουμε παλι στο ίδιο τρυπάκι. Δεν υπάρχει πιο φυσικό πράγμα στην ζωή μας απο τον ερχονται και να φευγουν ανθρωποι, οι οποιοι ειναι να μας δωσουν και να δώσουμε. Οτι τελείωνει- οπως και να τελειώνει- και οτι αρχίζει ειναι αυτό που ελκουμε στην καθε φάση της ζωη μας.
Ένα μικρό κολπάκι που χρησιμοποιώ για να \"ξεκολλήσω\" , και μάλιστα τις περισσότερες φορές με έχει βοηθήσει αρκετά ώστε να φύγει το \"κόλλημα\" και όλος ο πόνος γενικά του χωρισμού , είναι το εξής . Παίρνω ένα χαρτάκι και γράφω ένα ένα τα μειονεκτήματα του προσώπου που χώρισα . Ένα ένα , αναλύοντας το κάθε τι κακό, ελάττωμα , μειονέκτημα ή όπως αλλιώς μπορούμε να το πούμε , όλα τα αρνητικά του με λίγα λόγια . Σε κάποια φάση βλέπεις ολόκληρη λίστα μπροστά σου ... Το χαρτάκι αυτό το διαβάζω κάθε πρωί μόλις ξυπνήσω , ή κάθε φορά που τον σκέφτομαι έντονα και μου λείπει τόσο που τρελαίνομαι . Το διαβάζω και ανακουφίζομαι . Λέω στον εαυτό μου ότι δεν έχασα και τίποτα , μια χαρά είμαι και χωρίς εκείνον κι όλα τα κακά που είχε, τώρα είναι που έχω ηρεμήσει, τώρα είναι καιρός να διασκεδάσω και να περάσω καλά ... Μπορεί να φαίνεται κάπως αυτό , αλλά πραγματικά εμένα προσωπικά με βοηθάει πολύ ... :)
Και αν η επόμενη σκέψη, αφού γράψεις τα μειονεκτήματα είναι ότι τα θέλεις και αυτά γιατι τα έχεις αγαπήσιε και αυτά, τι κάνεις τότε;
Να θέλεις και τα αρνητικά ?? Λίγο δύσκολο ... Τότε μάλλον δεν δίνεις καθόλου αξία στον εαυτό σου για να δέχεσαι και τα αρνητικά του.. Πχ. σου μιλάει άσχημα, αδιαφορεί , είναι εγωιστής , σε γράφει και εσύ τα γουστάρεις όλα αυτά ? Και πόσο μάλλον τα αγαπάς κιόλας ??? Τότε κάτι δεν πάει καλά με εσένα ( γενικά μιλάω , όχι προσωπικά σε εσένα Βαρβάρα μου :) ...). Μάθε ότι για να σε ΑΓΑΠΗΣΕΙ κάποιος θα πρέπει πρώτα ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ εσύ τον ΕΑΥΤΟ σου !!! Αλλιώς δεν πρόκειται να σε αγαπήσει κανείς . Αγάπα τον εαυτό σου και δείξτου το πόσο ξεχωριστό ΕΑΥΤΟ έχεις, δώστου αξία , δώστου δύναμη, ομορφιά, πάθος !!!! Τότε να δεις για πότε θα αρχίσει να σε αγαπά .... Από την άλλη λένε ότι αν κατι δεν σε θέλει άστο να φύγει , αν είναι πραγματκά δικό σου , θα γυρίσει ,αν όχι ..... δεν ήταν ποτέ δικό σου ... Σοφό και αυτό ....
Πολύ καλό...Quote:
Originally posted by alexloukoumaki
Ένα μικρό κολπάκι που χρησιμοποιώ για να \"ξεκολλήσω\" , και μάλιστα τις περισσότερες φορές με έχει βοηθήσει αρκετά ώστε να φύγει το \"κόλλημα\" και όλος ο πόνος γενικά του χωρισμού , είναι το εξής . Παίρνω ένα χαρτάκι και γράφω ένα ένα τα μειονεκτήματα του προσώπου που χώρισα . Ένα ένα , αναλύοντας το κάθε τι κακό, ελάττωμα , μειονέκτημα ή όπως αλλιώς μπορούμε να το πούμε , όλα τα αρνητικά του με λίγα λόγια . Σε κάποια φάση βλέπεις ολόκληρη λίστα μπροστά σου ... Το χαρτάκι αυτό το διαβάζω κάθε πρωί μόλις ξυπνήσω , ή κάθε φορά που τον σκέφτομαι έντονα και μου λείπει τόσο που τρελαίνομαι . Το διαβάζω και ανακουφίζομαι . Λέω στον εαυτό μου ότι δεν έχασα και τίποτα , μια χαρά είμαι και χωρίς εκείνον κι όλα τα κακά που είχε, τώρα είναι που έχω ηρεμήσει, τώρα είναι καιρός να διασκεδάσω και να περάσω καλά ... Μπορεί να φαίνεται κάπως αυτό , αλλά πραγματικά εμένα προσωπικά με βοηθάει πολύ ... :)
Ένα ζευγάρι αποτελείται από έναν άντρα, μία γυναίκα, τις φίλες του, τις φίλες της, την οικογένεια του, την οικογένεια της και τον κόσμο γενικότερα. Τότε είναι η σωστή στιγμή που θα πρέπει να κωλίσουμε.
Οι περισσότεροι από εμάς θα πουν, ότι έχουμε θέσει όρια και δεν τους αφήνουμε τους γύρω να εμπλέκονται στην προσωπική μας ζωή. Κάποιοι έχουν επίγνωση ότι το λένε απλά για την τιμή των όπλων, κάποιοι άλλοι όμως το πιστεύουν πραγματικά. Το θέμα είναι ότι όλους μας επηρεάζει ο περίγυρος και έτσι κολλάμε γιατί δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι χάσαμε κάτι ενώ φταίγαμε εμείς\".
Η μόνη διαφορά είναι ότι οι συνειδητοποιημένοι νοιώθουν μπούρδες επειδή δεν μπορούν να ανεξαρτητοποιηθούν ενώ οι άλλοι, νιώθουν όπως κάθε ηλίθιος άνθρωπος, είναι πανευτυχείς. Ε!!! οι συνειδητοποιημένοι κολλάνε.
Με το να πεταξουμε/κρυψουμε ολα τα πραγματα του/της ομως και να βλεπουμε μονο τα αρνητικα του,δεν ειναι σα να αποφευγουμε να το αντιμετωπισουμε??Δηλαδη,αν� �ε και κοβουμε καθε επικοινωνια,δεν κραταμε τιποτα και κραταμε μονο τα στραβα του..ετσι ειμαστε καλυτερα??Εγω νομιζω περναμε στο αλλο ακρο..Κι αν μια μερα γινει κατι απλο και μας τον/την φερει στο μυαλο(πχ ενα τραγουδι), τι γινεται???