Printable View
Eγώ νομίζω ότι αυτό που ψάχνεις να βρεις είναι ο εαυτός σου. Aυτό που ήσουν και πολεμάς τώρα να ξανά-αποκτήσεις. Aν το να φύγεις και να μείνεις μόνη σου, πιστεύεις ότι θα σου κάνει καλό, κάντο.
Γι\' αυτό σου έλεγα πριν, ότι είναι καλό να μάθουν οι άλλοι τι σε βασανίζει. Σε μια δύσκολη περίπτωση όπως αυτή, λες δεν αντέχω, παίρνεις μια άδεια και πας στο εξοχικό...
Πήγες στον γιατρό τελικά;
Το τράνταγμα στο ύπνο αλλά κ ξύπνια το έχω κ εγώ, είναι απο τα φάρμακα, ούτε εγώ το πάθαινα πριν. Efexor δεν παίρνεις; 2η βδομάδα αλλά κοιμάσαι ή υποτίθεται οτι κοιμάσαι με το μυαλό να δουλευει συνέχεια; Κ εμένα ρε γμτ με τα φάρμακα όσο πέρναγε ο καιρός μου έβγαινα πολλά συναισθήματα κ αισθανόμουν χειρότερα. Λίγες στιγμές ήμουν καλύτερα, συνήθως όμως πιο χάλια κ απο χάλια. Δεν πας κ σε αλλον ψυχ;;
Γιατί να μην είναι?Quote:
Originally posted by kely28
δεν είναι ε;;;
σήμερα μίλησα με έναν φίλο μου (που είναι και συγγενής των αφεντικών μου), με ρώτησε τί τρέχει, είπα πως αντιμετωπίζω πρόβλημα υγείας (δεν διευκρίνησα), μου είπε μην τους κρεμάς, είναι πιεσμένοι (τα αφεντικά μου) κλπ κλπ κλπ... τού είπα κι εγώ πως με το ζόρι πηγαίνω τον τελευταίο καιρό, επειδή ακριβώς είμαστε και φίλοι, πως άμα ήταν άλλοι θα είχα παραιτηθεί κλπ κλπ κλπ...
τί άδεια να ζητήσω;;; πιέζονται και αυτοί το καταλαβαίνω, αλλά εγώ είμαι ένα βήμα παρακάτω από την απλή πίεση...
Θεοφανία μου κοντεύω να ξεχάσω πως ήταν ο παλιός εαυτός μου κι αυτό με φοβίζει... είναι σαν να ξυπνάς ένα πρωί και να είσαι μία άλλη, μία που δεν αναγνωρίζεις...
Quote:
Originally posted by mmaria
Πήγες στον γιατρό τελικά;
Το τράνταγμα στο ύπνο αλλά κ ξύπνια το έχω κ εγώ, είναι απο τα φάρμακα, ούτε εγώ το πάθαινα πριν. Efexor δεν παίρνεις; 2η βδομάδα αλλά κοιμάσαι ή υποτίθεται οτι κοιμάσαι με το μυαλό να δουλευει συνέχεια; Κ εμένα ρε γμτ με τα φάρμακα όσο πέρναγε ο καιρός μου έβγαινα πολλά συναισθήματα κ αισθανόμουν χειρότερα. Λίγες στιγμές ήμουν καλύτερα, συνήθως όμως πιο χάλια κ απο χάλια. Δεν πας κ σε αλλον ψυχ;;
εφεξόρ παίρνω ναι, κοιμάμαι τώρα κάπως, αυτό με το μυαλό να δουλεύει το είχα την πρώτη εβδομάδα, απλά τρανταγματα έχω κι εγώ όταν ξαπλώνω, είτε κοιμάμαι είτε όχι.
Δε θέλω να αλλάξω ακόμη γιατρό, είναι ο 2ος που επισκεφθομαι, είναι νωρίς θεωρώ... άμα περάσει κανας μήνας ακόμη και δεν τότε ίσως το σκεφτώ για αλλαγή.
Mπορεί οι εργοδότες σου να πιέζονται και να νιώθεις τύψεις γιατί είναι φίλοι σου, αλλά υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο από την υγεία μας?
Mην αφήνεσαι να παρασυρθείς προς τα κάτω και γω θα σου έλεγα όπως και το μαράκι να δεις και έναν άλλο γιατρό κάποια στιγμή. Mπορεί αυτά τα φάρμακα να μην είναι για την περίπτωση σου.
Πες το στο γιατρό σου σήμερα, επέμενε στο ότι είσαι χειρότερα...
σίγουρα kely28 πρέπει να κάνεις υπομονή ένα μήνα για να δείς αν έχει αποτελέσματα το φάρμακο. Νομίζω κ όλα αυτά που αισθάνεσαι είναι συναισθήματα που σου προκαλεί η θεραπεία κ πάλι υπομονή πρέπει να κάνεις. Κάποιος μου έγραψε σε ένα ποστ, πως θα αντιμετωπίσεις το πρόβλημά σου, αν δεν το δείς πρώτα;
Σκέψου πόσο σωστό είναι;
Μας φταίνε όλα που είμαστε έτσι, αλλά στην ουσία δεν μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε τι μας φταίει για να είμαστε έτσι.
Θα του το πω, στις 7 έχω ραντεβού. Όλα έχω σκοπό να του τα πω... ουφ! Με ενοχλεί κι αυτή η ζέστη... δεν αντέχεται!!! Και είναι ακόμη Μάης μήνας!!! Απόψε ίσως μιλήσω στον φίλο μου... το σκέφτομαι...
kely οτι κ αν αποφασισεις τελικα να κανεις καλη δύναμη...κ περιμενουμε να μας πεις νεα,ε:) ?
καλά, εννοείτε ότι θα σας τα πω!!! Είστε οι διαδικτυακές μου φίλες και συμπαραστάτες!!! Σας ευχαριστώ!!!
Λοιπόν, στον γιατρό πήγα, του είπα όλα όσα είχα να του πω και η απάντησή του ήταν ότι είμαι καλύτερα!!! Μου είπε πως όταν πρωτοπήγα εκεί ήμουν πολύ χειρότερα, αλλά μάλλον το έχω ξεχάσει... Η αλήθεια είναι πως όλα τα σωματικά που είχα πριν αρχίσω τα φάρμακα μου έχουν φύγει (ταχυκαρδίες, ζαλάδες, αίσθηση πνιγμου, επαναλαμβανόμενες κινήσεις). Όσο για την διάθεσή μου, που είναι ακόμη στα τάρταρα, μου είπε να κάνω λίγο ακόμη υπομονή, μου έδωσε άλλο ένα χαπάκι (ρεμερον των 45-1 κάθε βράδυ) και σε άλλες 2 εβδομάδες που θα με δει θα είμαι πολύ καλύτερα! Άλλη επιλογή δεν έχω εδώ που τα λέμε, ας κλέισω τουλάχιστον 1 μήνα θεραπεία και μετά βλέπουμε. Επίσης μου είπε πως κακώς δεν το έχω πεί σε κανέναν και να μιλήσω.
Και το προσπάθησα! Απόψε στο αγόρι μου! Με το που μπαίνει μέσα στο σπίτι βλέπει τα bespar πάνω στο τραπέζι (τα είχα ξεχάσει). Τί είναι αυτά μου λέει;;; Να μη σε νοιάζει, απαντάω εγω. Περίεργε! Ε, μετά από ώρα κάθομαι και του λέω κάποια πράγματα, με αφορμή την δουλειά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζω. Δεν του είπα τί έχω, απλά ότι κάτι έχω, πάω σε γιατρό, παίρνω φάρμακα κλπ κλπ. Μου είπε πως όποτε νιώσω έτοιμη να του πω παραπάνω, να του τα πώ, να μην στεναχωριέμαι και γενικότερα με ντάντευε.
Σκοπεύω να του τα πω όλα, μάλλον το Σαββατοκύριακο κάποια στιγμή. Και ό,τι γίνει έγινε! Πως νιώθω;;; Δεν ξέρω... στην αγκαλιά του ήμουν και έκλαιγα διαρκώς... δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβε ότι είναι ψυχολογικό το πρόβλημα μου, αλλά υποθέτω πως θα ψάξει να δει τί είναι τα bespar...
A! Ρώτησα τον γιατρό \'\'γιατρέ, τί να περιμένω από την θεραπεία μου;\'\' και μου απάντησε πως θα έρθει η μέρα που θα έχω όρεξη να κάνω όλα όσα έκανα και πριν, θα νιώθω μια χαρά, θα έχω όρεξη να βγώ, να κάνω δουλειές, να ψωνίσω και γενικότερα θα απολαμβάνω όλα όσα και πριν, αυτό να περιμένω... Α-Μ-Η-Ν του είπα και εγώ!!!
Κέλυ, δε νιώθεις καλύτερα έστω και με τους κόκους άμμου που πέταξες απ το βουνό που πλακώνει το στήθος σου?
Kέλυ...εμενα οι εξελιξεις μου φαινονται πολύ ευχάριστες...εκανες μια αρχη να μιλησεις στο αγορι σου....ο γιατρος σου σε βρήκε καλύτερα...τα ψυχοσωματικά σου υποχωρουν....δε νομιζεις οτι για αρχή ειναι πολύ καλα?:)
α! κ κάτι ακομα...μηπως συγχέεις τη φροντιδα με το νταντεμα?
εντάξει, αυτό εννοώ όταν λέω ντάντεμα... φροντίδα-καλοπιάσιμο. Από χθες βράδυ έχει γίνει πολύ πιο τρυφερός μαζί μου, με παίρνει κάθε λίγο και λιγάκι τηλέφωνο και προσπαθεί να με κάνει να γελάω...
Θεοφανία, νιώθω απείρως καλύτερα... έστω και με τους κόκους όπως λες... σκοπεύω σήμερα να μιλήσω στη νύφη, από το τηλέφωνο μιας και είναι μακριά, αλλά είναι η μόνη που νιώθω 100% έτοιμη να της μιλήσω και να τα πω όλα. Έχει και αυτή μια μητέρα με σχιζοφρένεια, ξέρει για την μητέρα μου, θα καταλάβει και για εμένα... άσε που και ο αδερφός μου δείχνει να έχει σημάδια κατάθλιψης, απλά δεν πρόκειται να το παραδεχτεί και να πάει σε γιατρό.
Ο γιατρός χθες με ρώτησε αν έχω σκεφτεί από τί το έπαθα... με ρώτησε αν θεωρώ την κληρονομικότητα υπαίτια.
Όταν εγώ του απάντησα ότι πιστεύω πως ίσως να έχει παίξει ένα μικρό ρόλο, αλλά δεν την θεωρώ καθεαυτή υπάιτια, πιστέυω πως εξωτερικοί παράγοντες έχουν παίξει ρόλο μεγαλύτερο, η απάντηση του ήταν αποστομωτική...
Είναι κληρονομικό! Σε συνδυασμό φυσικά με τους εξωτερικούς παράγοντες, αλλά στη ζωή μου δεν αντιμετώπισα άσχημες καταστάσεις που να δικαιολογούν μια κατάθλιψη... αυτό που αποκαλείς εσύ ευαισθησία και που την έχεις από μικρή είναι η κληρονομικότητα.. έτσι μου είπε! Μεγάλο ποσοστό διπολικών, βγαίνει στα παιδιά τους μονοπολική...