Πώς τα κατάφερες να νικήσεις τη βουλιμία? Πήρες χάπια?
Printable View
Πώς τα κατάφερες να νικήσεις τη βουλιμία? Πήρες χάπια?
Για τι χάπια μιλάτε;Για όποια χάπια και να μιλάτε όμως,τι να κάνουν τα χάπια,ρε παιδιά;;;;;;;;;;;;;;!!!Quote:
Originally posted by dolphin
Πώς τα κατάφερες να νικήσεις τη βουλιμία? Πήρες χάπια?
OΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ,ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΕΙΑ!
Το τραγούδησε κι η Χαρούλα,ντεεε!...Όποιος υπήρξε βουλιμικός, ξέρει πολύ καλά ότι μαγικά χάπια και φίλτρα δεν υπάρχουν.
Η θεραπεία είναι μέσα στο κεφάλι μας και την ψυχή μας.
Όχι dolphin μου, χωρίς χάπια. Με τη βοήθεια ψυχολόγου και βρίσκοντας τη δύναμη μέσα μου, προσπαθώντας να με πείσω ότι δεν το αξίζω αυτό και ότι μπορώ όπως έμαθα να ζω με τη βουλιμία έτσι να μάθω να ζω χωρίς αυτή. Ο πρώτος καιρός ήταν δύσκολος....αρχικά σταμάτησα τους εμετούς, ό,τι θα έτρωγα ακόμα και αν έφτανε τις 10.000+ θερμίδες θα έμενε μέσα μου, θα δεχόμουν τις συνέπειες των πράξεων μου....πέθαινα από τις ενοχές,πήρα 10 κιλά αλλά ξέφυγα από το λούκι των καθημερινών εμετών. Βλέποντάς με να παίρνω κιλά σιγά σιγά έκοψα και τις πολυφαγίες και υιοθέτησα ένα σωστό διαιτολόγιο.
Ήθελα να ΖΗΣΩ επιτέλους, να έχω τη ψυχική και σωματική δύναμη που μου στερούσε η βουλιμία, είχα σιχαθεί πλέον αυτήν την κατάσταση, η ζωή μου ήταν φαί-εμετός και φτου και απ'την αρχή μέχρι που είπα και αυτήν τη φορά το εννοούσα το "ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ".
Δε λέω ότι νίκησα τη βουλιμία, καθώς όπως είπα και παραπάνω ακόμα έχω κάποια επεισόδια μια στο τόσο, αλλά νιώθω καλά για ό,τι κατάφερα μέχρι τώρα, φτάνοντας σε ένα σημείο που δε μπορούσα να διανοηθώ ότι θα φτάσω.
Pretty Woman δε γνωρίζω να σου πω για τα χάπια,νομίζω είναι ελαφριάς μορφής αντικαταθλιπτικά αλλά δεν παίρνω κι όρκο!!! Μην απορρίπτουμε όμως και το ενδεχόμενο να βοηθούν κάποιους ανθρώπους. ;)
Πράγματί είναι στο μυαλό παιδιά... Έχω αρχίσει να το ψάχνω μόνη μου, πριν επισκεφτώ ψυχολόγο,κάνοντας ερωτήσεις στον εαυτό μου.. Όταν τρώω, γιατί τρώω? Η αλήθεια είναι πως δεν το κάνω όταν έχω νεύρα κλπ, αλλά κυρίως όταν βαριέμαι, όταν δεν έχω κάτι άλλο τόσο ενδιαφέρον να κάνω, η όταν θέλω απλά να νιώσω καλά εκείνη τη στιγμή. Από αυτή την απάντηση συνειδητοποίησα πόσο δυσαρεστημένη είμαι με τη ζωή μου! Και πόσο η ίδια σαμποτάρω τον εαυτό μου, με θεωρώ παχουλή, ότι θα γίνω ακόμα περισσότερο γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστά, και συμπεριφέρομαι έτσι. Η αλήθεια είναι πως σε αυτό το κομμάτι,μπορεί να βοηθήσει όντως κάποιο αντικαταθλιπτικό. Αλλά νομίζω είναι καλύτερο αυτό που προτείνατε, ο ψυχολόγος, η αναζήτηση του προβλήματος πίσω από τη βουλιμία και η επίλυση του. Ουφ...
όλα ξεκινούν από αυτό! Δεν είναι απλά τρώω πολυ και αντιμετωπίζω το γεγονός λανθασμένα, αλλά ΓΙΑΤΙ το κάνω αυτό και αφού απαντήσεις στο "γιατί" να βρεις τρόπους να αλλάξεις αυτά που σε ενοχλούν.Quote:
Originally posted by depressedkitten
η αναζήτηση του προβλήματος πίσω από τη βουλιμία και η επίλυση του
depressedkitten σου εύχομαι να τα καταφέρεις μόνη σου! Καλή δύναμη και καλή επιτυχία!:smilegrin:
teri mou dineis kouragio me ta logia sou.
Prin 1 mhna peripou anakalupsa auto to forum kai ksekinhsa agwna kata ths voulimias, meta apo 6 xronia (oso toulaxston to suneidhtopoihsa). Telika omws pali epesa se voulimika epeisodia. Mporei oxi toso suxna, alla epesa. Toulaxiston mou dineis kouragio, oti estw ki an elattwnontai, auto apotelei proodo. Elpizw na sunexistei auth h proodos, ki as uparxoun pou kaipou ta voulimika.
Pantws autes tis meres pou den ekana voulimika epeisodia, hmoun polu enthousiasmenh kai uperhfanh gia ton eauto mou pou sigkratiomoun. Ta voulimika mou xalasan ligo thn psuxologia, alla elpizw na vriskw sunexws th dunamh na sunexisw ton agwna.
Pantws, otan eimai spiti monh mou h' otan vgainw den me pianoun voulimika. Sunithws auta proerxontai meta apo parees pou kanw spiti kai perisseuoun faghta kai gluka. Otan oloi feygoun, paramenoun ola sto trapezi kai einai san na me fwnazoun.. Se auto den mporw na antistathw..
Skeftika na kanw kati allo apo edw kai pera. Se tetoies periptwseis, dhladh otan mou menoun spiti faghta kai gluka, na ta petaw amesws molis feugei o kosmos. Etsi ki alliws otan katafeugw se voulimika, pali san na ta petaw einai. Einai amartia kai h skepsh kai h praksh, alla prokeimenou na exoun apotelesma, den me noiazei..
Elpizw kai euxomai kapoia stigmh na ta kataferoume oloi mas...
masta στο θέμα της βουλιμίας έχω καταλήξει ότι θέλει αργά και σταθερά βήματα. όσες φορές απαίτησα από τον εαυτό μου να τα κόψω εντελώς, έκανα μια τρύπα στο νερό, γιατί αυτά φυσικά επανερχόντουσαν, απογοητευόμουν με τον εαυτό μου που δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες μου και δως του πάλι βουλιμικά!!
Οπότε, η ελάττωση του αριθμού των επεισοδίων αρχικά ανά ημέρα, μετά ανά βδομάδα, κλπ δε μπορεί παρά να αποτελεί πρόοδο! και όπως διαπίστωσες κι εσύ, όλο αυτό λειτουργεί ενθαρρυντικά και αρχίζεις να ανακτάς τις σωματικές και ψυχικές σου δυνάμεις. Μακάρι να είμαστε σε θέση να βρίσκουμε τη δύναμη να αντιστεκόμαστε για όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα γίνεται,βρίσκοντας άλλους πιο λειτουργικούς τρόπους να ξεσπάμε για όσα μας προβληματίζουν.... αυτό θέτω σαν προσωπικό μου στόχο.
Χμμμ....το να πετάς το φαγητό ίσως βοηθήσει αρχικά αλλά αναρωτιέμαι αν είναι η απάντηση στο πρόβλημα ή απλά αποφεύγεις να το αντιμετωπίσεις. Κάποιος με φυσιολογική στάση απέναντι στο φαγητό δε θα λειτουργούσε έτσι φαντάζομαι...και ο δικός μας στόχος δεν είναι να λειτουργούμε "φυσιολογικά"?! Αφού θα σε βοηθήσει κάνε αυτό αρχικά, μέχρι να ξεφύγεις για κάποιους μήνες από τα βουλιμικά και όταν νιώσεις ότι έχεις τη δύναμη να αντισταθείς στη θέα του extra φαγητού, το σταματάς.
Η ευχή σου,ευχή όλων μας!!! :blush:
Masta κι εγώ στον αγώνα μου με την βουλιμία, κάθε φορά που έχω συγκέντρωση στο σπίτι, ή φιλοξενώ κόσμο στο σπίτι, και άρα τα ντουλάπια μου και το ψυγείο μου είναι εφοδιασμένα με "λιχουδιές" με το που μείνω και πάλι μόνη μου στο σπίτι, "καθαρίζω" τα ΠΑΝΤΑ ώστε να επαναφέρω ντουλάπια και ψυγείο στην αρχική κατάσταση των τελείως απαραίτητων... Αυτά είναι σίγουρα βουλιμικά τα οποία σε όλη την προσπάθεια αποθεραπείας μου δεν έχω καταφέρει ακόμα να σταματήσω... Πρέπει κι εγώ να πάρω απόφαση σε πρώτη φάση να τα πετάω στα σκουπίδια, πριν τα πετάξω στο στομάχι και ύστερα στην λεκάνη... Και εννοείται ότι στόχος είναι να συνυπάρχεις στο ίδιο σπίτι με κάθε λογής λιχουδιές... Όπως κάθε άνθρωπος... Βήμα βήμα όλα θα θεραπευτούν.
Καλή μας επιτυχία
Lupamai na ta petaw, alla toulaxiston san arxh prepei na to parw apofash na ta petaw..
Elpizw na petuxei..
για σας κορίτσια!masta συμφωνώ με αυτή την στρατηγική που σκέφτηκες.εγώ μια ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου να αδειάζει το πιάτο του ντε κ καλά για να μην πεταχτεί,η να νιώθω τρελές τύψεις όταν έβλεπα φαγητό να σπαταλάτε η να χαλαλιέται κ εξακολουθώ καμιά φορά να σκέφτομαι έτσι. κ είναι υποκρισία εκ μέρους μου αν το σκεφτείς γιατί έχω αδειάσει στην τουαλέτα ποσότητες φαγητού που θα τάιζες ένα λόχο για χρόνια.
σκέψου οτι την κυριακή μαγείρευα κ 'εριξα κάτω κ έσπασα μερικά αυγά.κ αισθαν΄΄ομουν άσχημα κ έλεγα καλύτερα να τρώγαμε έξω για να μείνει φαγητο στο ψυγείο για αυριο ναχει η μαμά μου να μαγειρέψει(΄λες κ δεν μπορεί να πάει για ψώνια που ε΄ναι το αγαπημένο της χόμπυ. παραλογισμός στο φουλ) .κ άγχος κακό που κατάστρεψα τα αυγά . κ πόσες φορές έχει χάσει ώρες κ ώρες η μαμ΄΄α μου να ψωνίζει κ να μαγειρεύει κ πόσα από αυτά τα φαγητά έχω βγάλει χωρίς παρόμοιες ενοχές.οτι ναναι. καλύτερα να πετάμε το φαγητό,η να το δ΄νουμε κάπου αλλού.παρά να το πετάμε στο στομάχι μας.