Printable View
Μπράβο στις γιατρίνες. Διέψευσαν κάθε κακή σκέψη.
Τώρα λοιπόν, αυτό που μένει είναι να βάλεις τα δυνατά σου και να γίνεις καλά όσο πιο γρήγορα γίνεται!!! Γιατί με πιάνει η καρδιά μου να σε ακούω (διαβάζω :D) να λες ότι στα 49 κιλά δε βγαίνεις από το σπίτι. Εγώ στα 49 κιλά δε θα μπορούσα να βγω γιατί θα με έπαιρνε ο αέρας!
smoke επειδη και εγω εχω πεσει πολλες φορες σε αυτες τις ατερμωνες και βασανιστικες σκεψεις σχετικα με ολα οσα εχασα πιστευοντας οτι ειμαι βοδι, εχω να σου πω τα εξης ισως σε βοηθησουνʽ:
οκ πηγες στο παρτυ με τρια κιλα παραπανω. σκεψου τι χειροτερο μπορει να παθεις απο αυτο το γεγονοςʽ:
ας πουμε οτι ολοι στο παρτυ σε κοροιδευαν και σε σχολιαζαν με κακια, πωπω τι τοφαλος που ειναι η smoke, αμαν πια γουρουνα εγινε καλα τι της βρισκει το αγορι της ? μα πως της κανει σεξ με τοσο λιπος ? αχ παμε να προλαβουμε τον μπουφε πριν ερθει το θωρικτο
και συνεχιζω ...............
ειναι δυνατον να ειπαν τετοια πραγματα ? μαλλον οχι.να σου πω και κατι ? μαλλον ουτε καν το προσεξαν οτι πηρες τρια κιλακια. απο την αλλη εσυ καθεσαι και στεναχωριεσαι και χανεις τη ζωη σου επειδη νομιζεις τι οτι εισαι χοντρη ? ασε που δεν εισαι και το πιο τραγικο ακου :
ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΚΙΛΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ
ξερω οτι ολα αυτα τα κανουμε διοτι ειμαστε ανασφαλεις (εγω τουλαχιστον ) και αποζητουμε την επιβεβαιωση συνεχως των αλλων αλλα πιστεψε με ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΔΙΝΕΙ ΔΕΚΑΡΑ ΑΝ ΠΗΡΕΣ ΤΡΙΑ ΚΙΛΑ, σε αγαπανε και σε αποδεχονται για αυτο που εισαι και ναι μη φοβασαι δεν σε θεωρουν ουτε χοντρη ουτε ασχημη, αλλα ακομα και να σε θεωρουν χοντρη και ασχημη μετα απο δεκα χρονια εσενα θα σε νοιαζει που πηγες στο παρτυ με τρια κιλα παραπανω? μαλλον οχι
αντιθετα το μονο σιγουρο ειναι οτι θα τα βαλεις με τον εαυτο σου που αντι να κανεις δημιουργικα πραγματα , καθεσαι και ασχολεισαι με ζητηματα ουσιαστικα ανυπαρκτα, διοτι μετα απο δεκα χρονια και για σενα ασημαντο πραγμα θα ειναι αυτα τα τρια κιλα, αλλα τα χρονια που θα εχεις χασει ειναι ΑΛΗΘΙΝΑ και δε γυρνανε πισω
natalia μανα μου εισαι βαλτη??
Τι λες τωρα στην smoke?Την φτιαχνεις την ημερα?
Και εαν υποθεσουμε οτι αυτα που ισχυριζεσαι οτι συμβαινουν (πραγμα απιθανο για μενα)τοτε εχεται πολυ σοβαρο προβλημα με τις παρεες σας και τον κοινωνικο σας περιγυρο.
Και εαν στο δικο σας περιβαλλον μια τετοια συμπεριφορα ειναι η συνηθη λυπαμαι πολυ αλλα ειστε πολυ ατυχες απο φιλους ,συγγενεις ......
Ισως η καλυτερη λυση ειναι να τους αλλαξεται ολους αυτους αυτους και να εχεται να κανεται με ανθρωπους και οχι κιλα!!!!!
Αλλωστε υποτιθεται οτι εσεις δεν ειναι ειστε τετοιοι ανθρωποι ,αρα η συνηπαρξη μαζι με τετοιους ανθρωπους σημαινει οτι υποκρινεσται απλα για να ανεχτειται την παρεα τους.
Πιστεψε με αυτο ειναι πολυ πιο σοβαρο απο τα κιλα που υποτιθεται σας ''βαρενουν''!!!!
ΦΙΛΙΑ!!!!
δε διαβασες προσεχτικα dexa μου, εγω λεω οτι αποκλειεται να λενε τετοια λογια και προσπαθω να δειξω στη smoke ποιες ειναι η πραγματικες διαστασεις του προβληματος των τριων επιπλεον κιλων
Εαν δεν καταλαβα ζητω συγνωμη κουκλα μου!!
Αλλα κατα καιρους εχουμε ακουσει τοσες υπερβολες και τρελλες για αυτα τα κιλα ,που ερχεται το εγκεφαλικο απο ενα σημειο και μετα μονο του!!!
ΦΙΛΙΑ!!!!
Έχω πάρει κι άλλο βάρος και πλησιάζω σε σημεία που δεν έχω φτάσει ποτέ! Απορώ πόσο στραβή ήμουν στα 46 και δεν έβλεπα ότι είμαι αδύνατη, αλλά ήθελα να χάσω κι άλλο... Τώρα έχω αρχίσει πραγματικά να παχαίνω, έχω αποκτήσει πιασίματα στη μέση μου και τα μπούτια μου έχουν γίνει τεράστια!
Και σε περίπτωση που κάποιος προσπαθήσει να με παρηγορήσει λέγοντάς μου ότι "οι άντρες έτσι θέλουν τη γυναίκα, με πιασίματα", εγώ απαντάω: "μαγκιά τους! Εγώ δε θέλω το σώμα μου έτσι"!
Η κατάσταση είναι πολύ άρρωστη. Αποφεύγω μέχρι και να κάνω μπάνιο επειδή δε θέλω να βλέπω το σώμα μου γυμνό... Όταν κοιτάζω στον καθρέφτη μου έρχεται να βάλω τα κλάματα!
Η ψυχοθεραπεύτριά μου μου είπε ότι είναι φυσιολογικό κατά τη διάρκεια της θεραπείας μας να πάρω μερικά κιλά (αφού αυτό που προσπαθούμε είναι να σταματήσω τις περιόδους αφαγίας, ενώ τα επεισόδια υπερφαγίας συνεχίζονται). Αλλά δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξω να ζω σε αυτό το σώμα. Έχω βαρεθεί να βγαίνω έξω με φόρμες και φαρδιά φορέματα. Θέλω να ξαναγίνω κόκκαλο, να βγαίνω έξω με κολάν και κοντές φούστες!
Δεν ξέρω τι να κάνω, είναι πραγματικά πολύ άσχημο συναίσθημα να μην νιώθεις άνετα με το σώμα σου...
δεν θα σου πω οτι πολλοι αντρες θελουν γυναικες με πιασιματα, γιατι οσο αληθεια ειναι αυτο, αλλο τοσο αληθεια ειναι οτι πολλοι αντρες θελουν γυναικες αδυνατες...
οπότε οτι και να κανουμε, ΠΑΝΤΑ θα αρεσουμε σε καποιους αλλα ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
οποτε, πραγματικα η λυση ειναι να αρεσουμε στον εαυτο μας, και σε οσους εχουν ιδια γουστα με μας.
αρκει να ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ , και να μη τον μισουμε εφ ολης της υλης....
θα σε ρωτησω ομως κατι αλλο... απο τις διηγησεις σου καταλαβαινω οτι δεν θεωρεις οτι εχεις λυσει τη στρεβλη σχεση σου με το φαγητο και το σωμα σου....
πως λοιπον εισαι τοσο σιγουρη οτι κι αν ακομα εφτανες ξανα τα 46 εκεινα κιλα θα ησουν ικανοποιημενη με τον εαυτο σου? εγω λεω οτι δεν θα ησουν...
μετα απο ολα αυτα, κι αφου η θεραπευτρια σου βρισκει την εξελιξη αναμενομενη, κι αφου αποφασισες να την εμπιστευθεις, εγω θα σου προτεινα να αφεθεις στις γνωσεις της και στην θεραπεια σου, οσο πιο ηρεμα μπορεις και να περιμενεις να δεις καποιο φως...θα μπορουσες ομως να την ρωτησεις αν μπορει να το προσδιορισει χρονικα εστω στο περιπου, το ποτε θα μπορουσε να ξεκινησει να γινεται αυτο....
smoke08,καταλαβαίνω ακριβώς πως κ τι νιώθεις.Έχω περάσει απο την φάση ν είμαι 6κιλά πάνω απο ότι συνήθως κ να ντύνομαι μόνο με μαύρες φαρδιές φόρμες,να πάω να πάρω καινούρια ρούχα γτ τα παλία δεν μου κάνανε κ να κοιτάζομαι στον καθερφτη του μαγαζιού 1 ώρα σαν να μην πιστεύω οτί είμαι εγώ,να κοιτάζω τον εαυτό μου με οίκτο κ να μου λένε οι πωλιτριές ¨κοπελία έχεις κάτι?¨κ έγω τι να πώ ότι έβαλα βάρος?σίγα σκεφτόμουν απο μέσα μου δεν θα με καταλάβαιναν,λες κ οποιαδήποτε γυναίκα δεν βάζει καποια στίγμη στην ζωή της κιλά?όλες βάζουμε...απλά καποιες σαν εμάς το περνουμε λίγο σοβαρότερα...όμως δεν είναι εγώ πάλι σήμερα είχα ένα mini υπερφαγικό μετά απο 5μέρες αλλά ο.κ ναι υποφέρω,νιώθω χάλια αλλά πρέπει να συνεχίσω κ κάποια στιγμή να τα καταφέρω.Και εγω μπορεί να βάλω κάποια κιλά αν δεν έχω ήδη βάλει...(σταμάτησα να ζυγίζομαι....βοήθαει κάπως)αλλά δεν ξέρω τι με νιάζει πιο πολύ να μαι αδύνατη η ευτυχισμένη????ευτυχισμένη μπορείς να γίνειςόσα κιλά κ να είσαι...
Σοφία, αυτό που ρωτάς στην τελευταία σου πρόταση το σκεφτόμουν πολύ την περασμένη εβδομάδα... Αναρωτιόμουν αν αξίζει να κάνω όλη αυτή την προσπάθεια, να ξοδεύω το μισό μου μισθό σε ψυχοθεραπείες, να προσπαθώ να τρώω κανονικά και να παίρνω βάρος ενώ δεν το θέλω... Και προς στιγμήν σκέφτηκα ότι δε με νοιάζει αν θα γίνω καλά, γιατί προτιμώ να είμαι αδύνατη και άρρωστη παρά χοντρή και υγιής!
Τελικά μου έφυγε αυτή η ηλίθια σκέψη από το μυαλό όταν θυμήθηκα πόσα πράγματα έχω χάσει στη ζωή μου εξαιτίας αυτής της εμμονής. Και τελικά αξίζει τον κόπο. Τελικά ίσως να μου κάνει καλό, ίσως να με ταρακουνήσει αυτό το "σοκ", να δω πώς είναι να είμαι και με μερικά κιλά παραπάνω. Ίσως δω ότι δεν είναι και τόσο τρομερό.
Και έτσι απαντάω και στο ερώτημά σου, 2sweet2b4go10, για το αν θα αισθάνομαι άνετα όταν ξανααδυνατίσω και θέλω να πάω παρακάτω. Αν πάει καλά η θεραπεία, τότε θα φτάσει η στιγμή που θα συνειδητοποιήσω ότι ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΠΟΛΥ ΑΔΥΝΑΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΟ!
Απλά αυτή τη στιγμή μου έχει έρθει λίγο απότομο. Για πρώτη φορά στη ζωή μου διαλέγω ρούχα με κριτήριο να καλύπτουν τα παχάκια και όχι με κριτήριο να αναδεικνύουν το λεπτό, γυμνασμένο σώμα μου... Για πρώτη φορά δεν είμαι η αδύνατη της παρέας, για πρώτη φορά δεν μου μπαίνει το μικρότερο νούμερο από κάθε κατάστημα... Δε λέω ότι είναι το πιο τραγικό πράγμα που μου έχει συμβεί, αλλά όσο να'ναι, είναι λίγο δυσάρεστο... Τέλος πάντων, εγώ στηρίζομαι στα λόγια της θεραπεύτριάς μου που μου είπε ότι είναι φυσιολογικό να πάρω μερικά κιλά (εξάλλου, μην ξεχνάμε ότι έχω καταστρέψει κ το μεταβολισμό μου) και πως στη συνέχεια θα αρχίσω να χάνω.
μακαρι εμενα να μου εμπαινε το μεγαλυτερο νουμερο στα καταστηματα..γιατι προς το παρον μου μπαινει το μικροτερο στα μαγαζια με μεγαλυτερα μεγεθη..
Πάντως έχει και τα καλά του αυτό! Στα κανονικά μαγαζιά όταν λένε "κυρία μου δεν έχουμε το νούμερό σας" εννοούν "άντε παλιοχοντρή που θέλεις να ψωνίσεις από εμάς" , ενώ στα μεγάλα μεγέθη όταν λένε ακριβώς το ίδιο εννούν ότι δεν έχουμε τόσο μικρό νούμερο! κι αισθάνομαι θεά! φτιάχνει η διάθεση...Quote:
Originally posted by Tricky_Spider
μακαρι εμενα να μου εμπαινε το μεγαλυτερο νουμερο στα καταστηματα..γιατι προς το παρον μου μπαινει το μικροτερο στα μαγαζια με μεγαλυτερα μεγεθη..
μακαρι εμενα να μου εμπαινε το μεγαλυτερο νουμερο στα καταστηματα..γιατι προς το παρον μου μπαινει το μικροτερο στα μαγαζια με μεγαλυτερα μεγεθη..
ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΓΩ...........ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΑΡΑΣΥΡΟΜΕΝΗ ΜΠΗΚΑ ΣΕ ΜΑΓΑΖΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕΓΑΛΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΗΡΑ ΤΟ ΧΧL.........ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΗΤΑΝ ΑΣΤΕΙΟ ΚΑΙ Η ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ.........
smoke 8 ,εγραψα και χτες αλλα το internet epxorer moy για αλλη μια φορα εκανε το θαυμα του και δεν περασε καμμια απαντηση σε κανενα post!
Σημερα ειμαι χαλια με το ζορι γραφω εξαιτιας μιας ημικρανιας..........και δεν ξερω γιατι ξαναδιαβασα ολο το post σου .........δεν εχω τιποτα με τους ψυχολογους αντιθετα μαλιστα ..........αλλα κατα την ταπεινη μου γνωμη επειδη ειδα πως ημουν τον Αυγουστο και πως ειμαι τωρα θα επαναλαβω για ακομα μια φορα οτι οταν φτανουμε στα ορια μας ..........ενας ψυχιατρος για ποιο αμμεση λυση δεν μας καθηστα τρελλους!
Ακομα.........ειλικρινα ξαναδιαβαζωντας ολα αυτα εγω προσωπικα θα ειχα σταματησει και τους δυο ψυχολογους!
καλα πηγαινεις σε δυο ψυχολογους και κανενας δεν εχει προβλημα ?
ακομα και αυτο για μενα ειναι προβλημα .........ετσι το βλεπω .............δεν ειμαι αντιθετη στην ψυχοθεραπεια ........αλλα πιστευω οτι δεν εχεις βρει αυτον που θα προσεγγισει πραγματικα το προβλημα σου και απλα διωνιζεται...........το πιο δυσκολο για μενα ειναι να βρεις τον ψυχολογο που θα σου ταιριαξει ............ειναι θεμα χημειας .............ετσι πιστευω ..........
Quote:
Originally posted by Λίνα
Πάντως έχει και τα καλά του αυτό! Στα κανονικά μαγαζιά όταν λένε "κυρία μου δεν έχουμε το νούμερό σας" εννοούν "άντε παλιοχοντρή που θέλεις να ψωνίσεις από εμάς" , ενώ στα μεγάλα μεγέθη όταν λένε ακριβώς το ίδιο εννούν ότι δεν έχουμε τόσο μικρό νούμερο! κι αισθάνομαι θεά! φτιάχνει η διάθεση...Quote:
Originally posted by Tricky_Spider
μακαρι εμενα να μου εμπαινε το μεγαλυτερο νουμερο στα καταστηματα..γιατι προς το παρον μου μπαινει το μικροτερο στα μαγαζια με μεγαλυτερα μεγεθη..
Ναι ρε κούκλες αυτό ισχύει! Αλλά λύστε μου μια απορία ...
Γιατί πάντα στα μαγαζιά με τα μεγαλύτερα μεγέθη κάνεις τεμενάδες μέχρι να βρεις ένα ρουχαλάκι το οποίο να μη σου κάνει μόνο από πρακτικής άποψης, αλλά να είναι και λίγο πιο "τσαχπινιάρικο" να το πω..
Μ'άλλα λόγια...λίγο παραπάνω ντεκολτέ δε θα βλαπτε..ένα σχεδιάκι που να μη μου θυμίζει τη γιαγιά μου επίσης...
Τόσο δύσκολο είναι ; Δε νομίζω..
Το γλέντι ξεκινάει φυσικά όταν έχεις χάσει κάποιο βάρος και είσαι μικρότερο νούμερο για από το ΧXS τους αλλά εξακολουθείς να μη μπάινεις στο XXL των άλλων...
"Όχι κοπελιά..δεν έχει ρούχα για σας σήμερις? Θέλετε καμιά πυτζαμούλα καλύτερα??" Πφφφφ..
Smoky μιας κι εγώ είμαι στην αντίπερα όχθη δεν ξέρω αν μπορώ να πω κάτι που ουσιαστικά θα βοηθούσε..
Ξέρω όμως ότι το να μην αντέχει κανείς τον εαυτό του είναι κάτι που ακόμα και οι άνθρωποι χωρίς διατροφικές διαταραχές το βιώνουν. Δλδ..δεν είσαι μόνη σου σ'αυτό!
Νικήτρια είσαι από την αρχή..Από τη συνειδητοποίηση..
Απλά σκαλάκια ανεβαίνεις με κάθε σου βήμα..
Δώσε λοιπόν στον εαυτό σου την ευκαιρία να αναπνεύσει καλύτερα..στο ψηλότερο σκαλί!
Γεια σου SMOKE08
Ψιλοταξίδευα στο νετ και διαβάζοντας την ιστορία σου ένιωσα την ανάγκη να σου πω κάτι για την ψυχολογική βοήθεια που λαμβάνεις απο τους "ειδικούς"...
Ξέρεις, εγώ στην παιδική μου ηλικία έζησα έναν βιασμό κι αυτό με έκανε το τελείως ανισόρροπο άτομο που είμαι σήμερα. Στα 16 μου πήγα στον 1ο μου ψυχολόγο. Τον έβλεπα 2 φορές τη βδομάδα, όταν μία μέρα βρήκε το θράσος να μου πει ότι δεν έχω τίποτα. Ναι, γι'αυτό έκανα απόπειρα αυτοκτονίας. Ακόμα, μετά απο έρευνα μάθε καλή μου φίλη ότι οι ψυχολόγοι, δεν έχουν στάνταρ κοστολόγιο και κρίνοντας απο το πόσο απελπισμένος είσαι, σου λένε τάχα ότι σου κόβουν μισή τιμή ή ότι "πρέπει να συναντιόμαστε αναγκαστικά 2 φορές τη βδομάδα, τόχεις ανάγκη".
Ο 2ος ήταν ψυχίατρος. Μου έγραψε ζολόφτ και μετά εξαφανίστηκε. ʼσε που ρωτώντας με για την τραυματική μου εμπειρία νόμιζα ότι την έβρισκε κιόλας. ʼρχισε να με ρωτάει αν το θυμάμαι και χαϊδεύομαι και τέτοιες μαλακίες. Και να φανταστείς ότι μου τον συνέστησε ανεπιφύλακτα η παθολόγος μου. ʼλλος "μισή τιμή" απο κεί. Σκατά, αυτή ήταν η τιμή του.
Ο 3ος ήταν εξίσου ψυχίατρος. Αυτός με βοήθησε. Μου έγραψε τα εφεξόρ και μου έβαλε κάποιες εργασίες να κάνω σπίτι μου σα να πηγαίναμε σχολείο. Φάνταζε τελείως ηλίθιο στην αρχή, αλλά τελικά απ'τα ηλίθια κ απλά βγαίνουν οι απαντήσεις.
Εγώ θα σε συμβουλέψω να μη σταματήσεις να ψάχνεις μέχρι να βρεις τον καλύτερο για σένα. Και όπως κάποιος προανέφερε, πιστεύω κι εγώ ότι τα αντικαταθλιπτικά θα σου κάνουν τρομερή αλλαγή. Κι εγώ στην αρχή φοβόμουν και τα περιφρονούσα, αλλά 1μιση χρόνο μετά μπορώ να σου πω ότι θα ήμουν στα κυπαρισσάκια τώρα!!!
Να τις αφήσεις και τις 2. Και πίστεψέ με όσο κ αν σου λένε οτι είσαι καλά κ σ'αγαπάνε αν δεν το πιστέψεις εσύ δε γίνεται τίποτα. Απομονώσου λίγο, συζήτα με τον εαυτό σου, κάνε όνειρα... Απ'όπως σε βλέπω σε διαρρέει ένας μόνιμος θόρυβος απο παντού, ψυχολόγους, οικογένεια, δουλειά...
Πάντως να σου πω ότι χαίρομαι πάρα πολύ για σένα γιατί βλέπω ξεκάθαρα ότι έχεις καταλάβει το πρόβλημα και ότι θες να το πολεμήσεις. Αυτά τα 2 είναι τα πιο σημαντικά σου όπλα. Τα υπόλοιπα απλά θα είναι σφαίρες για να τα γεμίζεις...
Αυτά απο μένα
Να προσέχεις.