-
Κάθε άνθρωπος έχει τις δικες του αντιστάσεις, τα δικα του όρια και τον δικο του τρόπο σκέψης και αντίδρασης....Υπάρχουν άπειροι κομπλεξικοί άνθρωποι γύρω μας οι οποίοι ξεσπούν με διάφορους τρόπους. Σκέψου πόσοι χτυπούν την γυναίκα τους...Σκέψου πόσοι πέφτουν στα ναρκωτικά.... Σκέψου πόσοι παρουσιάζονται ως "τελειοι" ενώ στην ουσία είναι "μπαγλαμάδες"...
Υπάρχει συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων που ξεσπάει στο φαγητό? Μπορώ μόνο να φανταστώ οτι είναι οι άνθρωποι που έχουν περισσότερες ευαισθησίες....Αυτοί που δεν θέλουν να κάνουν κακό σε κάποιον άλλον και τελίκά κάνουν κακό στον ευατό τους..
Μην τραγικοποιούμε τα πράγματα.Ας τα δούμε λίγο ρεαλιστικά.Ναί, είναι πρόβλημα. ʼλλοι το αντιμετωπίζουν καθημερινά, άλλοι, σε τακτά διαστήματα και άλλοι μόνο όταν κάτι τους απογοητεύει...Εγώ ας πούμε...Ύπήρχαν ΄μέρες στη ζωή μου που έλεγα στον εαυτό μου Σταματα, φτάνει, σώνειιι....Υπήρχαν μέρες που έτρωγα ένα μαρούλι και ένα κρεμμύδι και έλεγα παράφαγα.... Έχω καταλάβει ότι όλες αυτές οι μέρες ήταν αυτές που μέσα μου, με απασχολούσαν πράγματα που εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να τα λύσω....Δεν είχα βέβαια σκεφτεί οτι μπορούσαν να λυθούν αργότερα. Σε δυο ώρες ας πούμε, σε μια εβδομάδα....
Η αυτοενοχοποίηση όμως εκείνης της στιγμής έκανε τα πράγματα χειρότερα....
Αλλα δεν είναι βουλιμία αν θες να φας και δεύτερο κομμάτι γλυκό ή αν θες δε΄υτερη μερίδα φαγητό. Βουλιμια είναι να μην ξέρεις γιατί το τρώς....Γιατί το γουστάρεις? ή γιατί σε τρώει εκείνο?
-
Tα πραγματα ειναι τραγικα οταν αυτο συμβαινει σε τετοιο βαθμο,ωστε να σε φερνει πισω στη ζωη σου και σε κανει να φλερταρεις με την καταθλιψη,οπως συμβαινει τουλαχιστον σε μενα.
Δεν ειναι ολων η κατασταση το ιδιο σοβαρη,οπως και υπαρχει διακριση μεταξυ συναισθηματικης υπερφαγιας και βουλιμιας.
Ισως να αναφερεσαι πιο πολυ στο πρωτο...
Υπαρχουν ατομα που εχουν βγαλει τα σωθικα τους στην τουαλετα και η ζωη τους εχει μπει σε ουσιαστικο κινδυνο.Αν αυτο δεν ειναι τραγικο τοτε τι ειναι?
Ρεαλιστικα τελειως να το δεις,δεν ειναι το ιδιο απλο για ολους,γιατι αν ηταν,τοτε,ισως και να μην υπηρχε καν αυτο το φορουμ.
-
τελικα η πηγή του κακού ποια είναι? Εσύ ας πούμε που το αποδίδεις?
Γιατί όλα αυτά απο κάπου έχουν αρχίσει.....Δεν θέλω να μάθω που τελειώνουν!!!
-
Κοιτα,
νομιζω εχει να κανει με το βαθμο της ευαισθησια μας,με τη σχεση μας ειδικα με τη μητερα μας,με τα πολυ παιδικα μας βιωματα,με την καθαρα οργανικη μας ταση να ειμαστε επιρρεπεις στους υδατανθρακες και να αναπτυσσουμε καθαρα βιολογικη εξαρτηση απο αυτους,κληρονομικη προδιαθεση οσον αφορα τις καταχρησεις(ας ψαξουμε λιγο στο οικογενεικο μας περιβαλλον) σε πολυ γενικες γραμμες και οοοολα τα υπολοιπα,δηλαδη ατυχιες στη ζωη και διαφορα τετοια ειναι αφορμες,ενεργοποιουν απλα ενα υποβαθρο που ειναι ηδη παθολογικο.Η βουλιμια ειναι παθηση πρωτιστως ψυχιατρικη.
Αυτα νομιζω εγω,απο εκει και περα μπορει να συμβαινουν χιλια δυο αλλα.
Περα παντως απο τις αιτιες,απο ενα σημειο και επειτα το μονο που εχει σημασια ειναι ο αγωνας για τη γιατρεια.....
-
ισως εμεις οι ιδιοι ειμαστε η πηγη του κακου
ο λογος που δεν μπορουμε να αποδεχτουμε αυτον
που μας κοιταει στον καθρεπτη
και ναι δε λεω σαν παιδια εχουμε ζησει ισως πολλα
αλλα η τελειομανεια μας ειναι κυριως νομιζω η τιμωρια μας
οτι πρεεεεπει να ειμαστε ανω του μετριου
το μετριο ειναι για μενα τουλαχιστο το τιποτα
και η καταντια μου μετα ειναι να παρακαλω για τη μετριοτητα
οταν εχω πιασει πατο
-
έχουμε δύο συνισταμένες...Η μία είναι αυτό που βλέπουν οι άλλοι. Η δεύτερη αυτό που βλέπουμε εμείς. Και αυτό που βλέπουμε εμείς επηρεάζει αυτό που βλέπουν οι άλλοι γιατί εμείς είμαστε ο καθρέφτης.... Τέλειο δεν υπάρχει...γιατί πάντα μα πάντα θα υπάρχει κάτι που θα είναι καλύτερο απο εμάς, έστω και για λίγο...Δεν υπάρχει λόγος να μπαίνουμε στη λογική της τελειομανίας. Να γίνουμε όσο καλύτεροι μπορούμε , αυτό ναι....ʼυτό είναι στόχος. Να γίνουμε τέλειοι είναι ουτοπία.
Είμαι πολύ νεα στο FORUM. Δεν γνωρίζω καν ιατρικούς όρους, δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για κάθε πάθηση, είμαι ολίγον ως πολύ άσχετη.
έχω προβληματισμούς ...αλλά είμαι εκ φύσεως αισιόδοξη.
Δεν θα ήθελα να προσβάλλω κανέναν με τη στάση μου, ούτε να υποβαθμίσω το πρόβλημα κάποιου και συγχωρέστε με αν με κάποιο τρόπο νομίζετε οτι το έχω κάνει.
Αυτό που θέλω να μεταδώσω και ας ελπίσουμε οτι μπορώ είναι οτι δεν υπάρχει λόγος να μην αγαπάμε τον εαυτό μας....Το σώμα μας είναι ο μεταφορέας της ψυχής μας...΄΄ολοι θέλουμε ένα όμορφο αμάξι εεε? Αλλά πάνω απο όλα θέλουμε το περιεχόμενο του να είναι ασφαλές..ακόμα και αν χρειαστεί να κάνουμε εκπτώσεις στις εξωτερικές λεπτομέρειες.
-
Ευα δεν εισαι υποχρεωμενη ουτε εσυ ουτε κανενας,ουτε ιατρικους ορους να γνωριζει,ουτε τα παντα για καθε διαταρραχη!Και εγω λιγες μερες γραφω εδω και λεω κατα καποιον τροπο τον πονο μου.Εδω υπαρχουν ατομα με αρκετες διαφοροποιησεις,αλλος εχει κιλα και μονο κιλα για να χασει,αλλος εχει και συναισθηματικη υπερφαγια,αλλος ειναι βουλιμικος με ΟΛΗ τη σημασια της λεξης,αλλος με ψυχογενη ανορεξια,αλλος και με καταθλιψη κοκ.
Πριν αυτο προσπαθησα να διευκρινισω!Και εμενα προσωπικα μου αρεσει πολυ η αισιοδοξια σου,νομιζω την εχουμε αναγκη....!
Κοινος μας τοπος?Νομιζω ο αγωνας για μια καλυτερη ποιοτητα ζωης,οπως την εννοει αυτην ο καθενας!
-
πολυ ομορφα ολα αυτα αλλα εγω φοβαμαι...ΦΟΒΑΜΑΙ! και αυτο με κανει να νιωθω πανικο...δεν υπαρχει λογικη σε αυτη την ιστορία!
-
παντως και γω εχω σκεφτει για δακτυλιο αλλωστε εχω πολλα κιλα, ειμαι 106 και 1,73 κανονικα θα πρεπε να παω 63 κιλα περιπου...με φοβηζει η βουλιμια, πιστευω οτι θα τα κανω ολα χωρις λογο...
