-
exboulimic,
συγχαρητήρια για τον πρώτο από τους αμέτρητους,ελπίζω,μήνες χωρίς βουλιμικό επεισόδιο!
Είναι πολύ σημαντική η ενθάρρυνση,που δίνεις στα συμπάσχοντα μέλη μας,με το παράδειγμα σου!
Εύχομαι στις όποιες δύσκολες στιγμές να βρίσκεις εδώ τη στήριξη κι έμπνευση να μην υποτροπιάσεις!
Αν σηκώνουμε ο ένας τον άλλον κάθε που πάει να λυγίσει,ίσως μαζί καταφέρουμε όσα φαντάζουν τώρα αδύνατα...
Πολή θετική και η επιλογή username! Μία παράκληση μόνο:γράφε μας με ελληνικούς χαρακτήρες...
Καλώς σε βρίσκουμε και καλή δύναμη στην προσπάθεια σου!
-
εγω εχω γυρω στους 10 μηνες τωρα
πιανομαι για πτωην?
-
Προς το παρόν είσαι "τέως"
Αν θα γίνεις "πρώην" χωρίς επιστροφή,ο χρόνος θα το δείξει...
Σου το εύχομαι ολόψυχα!
-
Ευχαριστω πολυ για την θερμη αγκαλια. Μακαρι να ειχα ανακαλυψει την σελιδα νωριτερα. Προσπαθω να σκεφτω και να απαριθμισω παραγοντες που συνεβαλαν στην αποφαση μου.
Νομιζω οτι βοηθησε αρκετα το γεγονος οτι τα τελευταια χρονια ευαισθητοποιηθηκα αρκετα με το περιβαλλον, οντας βουλιμικη, αποφασισα να γινω τουλαχιστον "χορτοφαγος βουλιμικη". Ακομη ειμαι χορτοφαγος και δεν σκοπευω να επιστρεψω στο κρεας. τρωω ομως ψαρια, κιριως τονο. Καλλιεργω οσο μπορω δικα μου λαχανικα. Πραγματα που μπορουμε να εχουμε στο μπαλκονι μας, λιγο βασιλικο, καμια πιπεριτσα, τετοια ψιλα.
Κιριως νομιζω με βοηθησε, οτι οταν γνωρισα τον σιντροφο μου ηταν σε κακο χαλι απο τιν αντιπερα οχθη της ανορεξιας, λογω διαφορων ψυχολογικων νεανικων ανυσηχιων και οταν καταφερα να τον κανω να χαμογελασει -χρειαστηκαν χρονια και ειλικρινα νομιζω ειναι ο μονος ανθρωπος που εκανα να χαμογελασει και να με αγαπησει για αυτο που ειμαι- σιγα σιγα αρχισα να διαπιστωνω την αναγκη να κανω επιτελους και τον δικο μου εαυτο χαρουμενο.
Δεν ξερω αν η πολλη κοινωνικοτητα βοηθαει. Και θα ηθελα την αποψη σας πανω σ'αυτο. Το λεω γιατι στην δικη μου περιπτωση, φιλοι και παρεες καπως αντιστροφα δουλεψαν, με την λογικη οτι καθε φορα ετρεχα να κριφτω πισω απο το δαχτυλο μου και για να μην καταληξω στην τουαλετα της εκαστοτε ταβερνας (που εν τελει κατεληγα), εφευρεα διαφορες δικαιολογιες του τυπου "δεν εχω ορεξη να φαω, θα πιω μονο", η το τελειως αναποδο "εχω να φαω απο χθες" και ετρωγα ασταματητα. Φισικα μετα αισθανομουν ρεζιλι και παλι η λεκανη ηταν μονοδρομος. Ακομη και σημερα δεν εχω πει σε καμια φιλη μου για το προβλημα μου, φανταζομαι οτι το χουν ψιλιαστει αλλα μαλλον κι αυτες ντρεπονται να πουν κατι. Θα ηθελα πολυ να ακουσω αλλες αποψεις πανω σ'αυτο το ζητημα.
Νομιζω με βοηθησε πολυ ο εθελοντισμος και γενικα να βοηθω οπου μπορω γυρω μου.
Σαφεστατα και η σκεψη μιας πιθανης εγκυμοσυνης και γενικοτερα η ιδεα του να μεγαλωνω παιδια παιζει καποιο ρολο, γιατι το παιδακι ειναι συνηθως ο καθρεφτης μας.
Αυτα, συγνωμη για τα ορθογραφικα, αλλα συνηθως χρησιμοποιω αγγλικο πληκτρολογιο.
-
καλη μου exboulimic εχουμε πολλα κοινα οι 2 μας...και εγω ειμαι στην φαση παιδι και λιγο πριν παρω την αποφαση να βαλω φρενο σκεφτομουν καθε μερα αυτο...τι μανα θα γινω εγω? μηπως φταιει ο εμετος που δεν κανω παιδι?? και τετοια διαφορα...βρησκω πολυ ενδιαφερουσα την χορτοφαγια, συχνα λειτουργω σαν χορτοφαγος αλλα δε με εχω βαφτησει ετσι. τυρια κτλ τρως?
συμφωνω με αυτο που λες για τις παρεες, με την λογικη του οτι οταν εισαι στην φαση που νομιζεις οτι ολοι μετρανε τις μπουκιες σου και ασχολουνται με το δικο σου πιατο, οταν νιωθεις τοσο εκτεθημενη στα ματια των αλλων και τελικα νιωθεις οτι εισαι μονιμα εκτεθιμενη/ος μπαινεις ποιο ευκολα στο τρυπακι του εγω ξεφευγω απο τη ματια σας, κρυβομαι και εκει στην κρθψωνα μου ελεγχω ΕΓΩ τη ζωη μου...χωρις φυσικα να συνηδητιποιεις οτι δεν εχεις κανεναν απολυτως ελεγχο!
