Ναρκισσιστική διαταραχή της προσωπικότητας

Quote:

---

Originally posted by Kleiw

Quote:

---

Originally posted by weird
Τα άτομα που είναι νάρκισσοι,
εχουν χασει το αληθινό τους πρόσωπο.
Εμαθαν, απο μικρή ηλικία να υιοθετούν προσωπεία για να ειναι ΑΡΕΣΤΟΙ. Ετσι συνηθως, τα ατομα αυτα υποφερουν απο την απωλεια του αληθινου εαυτου τους.
Εχουν χαμηλη αυτοεκτιμηση και τους ανησυχει ΠΩΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ, αν ειναι ΑΓΑΠΗΤΟΙ.
Συχνα ζουν παγιδευμενα μεσα σε ψευδοθελω και ψευδοσυναισθηματα.
Η αλαζονία τους είναι η αμυνα τους. Κατα βαθος ειναι τρομακτικα ευθραυστα και ευαισθητα-συνηθως δεν εχουν επιγνωση αυτου του βαθους.
Ειναι ανθρωποφαγα.
Θα χρησιμοποιήσουν τους άλλους για να καλυψουν δικες τους αναγκες. Δυσκολευονται να μπουνε στην θεση τον αλλον. Εχουν μια εντονη αναγκη να παρουν και ειναι κυριευμενα απο ενα τεραστιο ΕΓΩ.
Επισης, εχουνε ιδιαιτερη δεξιοτητα στο να γινονται το επικεντρο της προσοχης και να γοητευουνε τον οποιονδηποτε επιθυμουν.
Αυτα ολα τα παραπανω ειναι δικη μου εκτιμηση παρά επιστημονική γνώση.

---

weird εχεις γνωρίσει τέτοια άτομα ?

---

Εχω διαβασει για τετοια ατομα, εχω ακουσει την ψυχολογο μου να μιλα για τη διαταραχη, εχω γνωρισει τετοια ατομα σε διαφορετικο βαθμο το καθενα βεβαια κι εχω αναγνωρισει και στον εαυτο μου καποια τετοια στοιχεια...τα οποια παλεψα και πιστευω ειμαι σε καλο δρομο.

Quote:

---

Originally posted by Kleiw

Quote:

---

Originally posted by weird
Νομιζω Κλειω
πως ο καλυτερος τροπος προσεγγισης θα ηταν αυτος της αμεσοτητας.
Καθε φορα που νιωθω οτι δεν με ακους και εισαι απορροφημενος στον εαυτο σου σου το λεω.
Σου δινω ενα καλο feedback για το πως με κανουν να αισθανομαι οι διαφορες συμπεριφορες σου.
Επισης, προστατευω αρκετα τον εαυτο μου ωστε να μην μπαινω στην θεση του εξυπηρετητη.
Χαρασσω καθαρα ορια, δειχνοντας συναμα οτι νοιαζομαι.
Επειδη μαλλον θα δυσκολευτει να το πιστεψει οτι νοιαζεσαι και θα θελει να το αποδειξεις με τον δικο του τροπο, του εξηγεις οτι οταν ΕΣΥ νοιαζεσαι το ΕΚΦΡΑΕΙΣ ετσι κι οχι οπως θα ηθελε αυτος.
Επισης ατακες του τυπου δεν περιστρεφονται ολα γυρω απο εσενα θα βοηθουσαν.
Απφυγε την κριτικη. Η μαλλον, μεταμφιεσε την.
Αν τον κατηγορησεις για κατι, θα αμυνθει.
Αν απλα περιγραψεις (οχι την απαισια συμπεριφορα του αλλα) το ποσο απαισια αισθανεσαι μετα απο κατι που εκανε, ισως προχωρησει στο να κανει ο ιδιος την κριτικη του.
Επισης, οταν ειστε κοντα δωσε του με εναν τροπο που εσυ θα επιλεξεις αγαπη.
Τα παιδια αυτα χρειαζονται πολλη αγαπη.
Στην περιπτωση αυτη προσεχε τα \"θελω κι αλλο\" του.

---

wierd αυτο που περριγράφεις εκφράζει και την δική μου σκέψη για τον ιδανικό τρόπο συμπεριφοράς .
Βέβαια όπως ήδη ανέφερα πρόκειται για θεία (οχι για παιδι) και το οτι συνήθισε σε κάποιον τρόπο συμπεριφορας ολα αυτά τα χρόνια (και οχι μονο προς εμένα, αλλα γενικά) αυξάνει την δυσκολία αντιμετώπισης .
Επιπλέον , το να της εξηγώ με χαμόγελο και θετική διάθεση , οτι νοιάζομαι παρόλου που την επισκεπτόμουνα μια ή δυο φορές την εβδομάδα και οτι εχω αρκετά πράγματα να κάνω , είναι κατι που δεν το κατανόησε ποτέ . Παρέμενε αυτό το βλέμμα καχυποψίας και μου έλεγε οτι αν ήθελα θα μπορούσα .
Πλεον δεν την επισκέπτομαι πια , μετά απο μια δική της αντιμετώπιση που πραγματικά δεν περίμενα .
Εβγαλε τόσο μίσος και κακία , σε μια σημαντική για εμένα στιγμή .
Τωρα , αν με πετύχει στο δρόμο , συνεχίζει να με κοιτά με καχυποψία .
Ποτε της δεν κατάλαβε τις προθέσεις μου ....... το πόσο με αδίκησε ..............
Ποτε της δεν παραδέχτηκε οτι έκανε το παραμικρο λαθάκι , ενω εχω δεχτεί άπειρη κριτική ....... ενώ κριτικάρει όλον τον κόσμο ......... και κουτσομπολεύει ολον τον κόσμο , εκτός απο τον εαυτό της !!!

---

Κλειω, οι μεγαλοι ανθρωποι αλλαζουν πολυ δυσκολα. Συχνα δεν ειναι διατεθειμενοι για κατι τετοιο.
Το καταλαβαινω οτι εχεις πληγωθει απο την θεια σου.
Οτι εχεις ενα δεσιμο που τραβα απο παλια μαζι της ισως.
ομως τωρα πια, βλεπεις καθαρα πια ειναι.
Μην την αφηνεις να σε βλαπτει.
Φαινεται να εχει επιλεξει να πορευεται ετσι και δυσκολο να αλλαξει τωρα.
Πιστευω οτι ειναι ματαιο σε ορισμενες περιπτωσεις να θελουμε να δωσουμε στον αλλο να καταλαβει, οσο δικιο κι αν εχουμε.
Προσωπικα εχω φυγει απο σχεσεις οπου άδικηθηκα με τον χειροτερο τροπο και δεν διεκδικησα απο τα ατομα αυτα τη δικαιωση.
Με δικαιωσα εγω. Κι αυτο αρκουσε.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Κλειώ απο τα αρχικά στοιχεία που παρέθεσες, φανταζομαι πως δεν εχεις την απαιτηση να καταλαβει καποιος για το αν η σχεση αφορουσε εσενα ως ανηλικη κ ορια που ειχαν τεθει τοτε. Παρολα αυτά συμφωνω πως στην παιδικη ηλικια δεν μπορεις να θεσεις ορια. Μπορεις ομως να το κανεις ενηλικη.

Επισης δεν θεωρω οτι βοηθά το να κανεις διάγνωση της θειας, αν ειναι ή οχι ναρκισσιστική προσωπικοτητα. Δεν νομιζω οτι σε βοηθά....Ολα αυτα που περιγράφεις μπορει να τα κανει κ ενας ανθρωπος που δεν κατατάσσεται σ αυτην την κατηγορια...Αλλάζει κατι?

Αν δεν εχει σεβαστει εσενα η συγκεκριμενη γυναικα το προβλημα ειναι δικό της. Εσυ οπως λες εκανες οτι μπορουσες....ποιο ειναι απο δώ κ περα το προβλημα σου?

---

Sofia απαίτηση δεν εχω καμμία . Αν και η θέληση είναι καλοδεχούμενη . :)
Ολα τα παραπάνω εχουν στόχο την κατανόηση .
Η ταμπέλα μπορεί να είναι λάθος , σε συζήτηση με συγγενή ψυχολόγο , ειπώθηκε ως πιθανό ενδεχομενο .
Περιγράφει όμως αρκετα συνοπτικά κάποια χαρακτηριστικά , κατα την γνώμη μου .
Θελησα να μοιραστούμε εμπειρίες , που ίσως με βοηθήσουν να κατανοήσω ........
Εξάλλου είναι πιθανό στο μέλλον να αναθεωρήσω την στάση μου απέναντι στη θεία και θέλω να προετοιμαστω .
Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί με βάζεις σε θέση απολογίας ή κάνω λάθος ?

οχι, οχι καμια τέτοια θέση..!!!!!
Μήπως εσύ νιωθεις έτσι ?:) οτι πρεπει δλδ να απολογηθεις?

Υποθέτω απο οσα διαβάζω κ βάζοντας τον εαυτο μου στη θέση σου, πως θα θελα να καταννοησω τη συμπεριφορά της θείας μου, ισως να την \"εξηγήσω\" κάπως...κ έτσι να με ποναει λιγοτερο (ίσως).

Quote:

---

Originally posted by weird

Quote:

---

Originally posted by Kleiw

Quote:

---

Originally posted by weird
Νομιζω Κλειω
πως ο καλυτερος τροπος προσεγγισης θα ηταν αυτος της αμεσοτητας.
Καθε φορα που νιωθω οτι δεν με ακους και εισαι απορροφημενος στον εαυτο σου σου το λεω.
Σου δινω ενα καλο feedback για το πως με κανουν να αισθανομαι οι διαφορες συμπεριφορες σου.
Επισης, προστατευω αρκετα τον εαυτο μου ωστε να μην μπαινω στην θεση του εξυπηρετητη.
Χαρασσω καθαρα ορια, δειχνοντας συναμα οτι νοιαζομαι.
Επειδη μαλλον θα δυσκολευτει να το πιστεψει οτι νοιαζεσαι και θα θελει να το αποδειξεις με τον δικο του τροπο, του εξηγεις οτι οταν ΕΣΥ νοιαζεσαι το ΕΚΦΡΑΕΙΣ ετσι κι οχι οπως θα ηθελε αυτος.
Επισης ατακες του τυπου δεν περιστρεφονται ολα γυρω απο εσενα θα βοηθουσαν.
Απφυγε την κριτικη. Η μαλλον, μεταμφιεσε την.
Αν τον κατηγορησεις για κατι, θα αμυνθει.
Αν απλα περιγραψεις (οχι την απαισια συμπεριφορα του αλλα) το ποσο απαισια αισθανεσαι μετα απο κατι που εκανε, ισως προχωρησει στο να κανει ο ιδιος την κριτικη του.
Επισης, οταν ειστε κοντα δωσε του με εναν τροπο που εσυ θα επιλεξεις αγαπη.
Τα παιδια αυτα χρειαζονται πολλη αγαπη.
Στην περιπτωση αυτη προσεχε τα \"θελω κι αλλο\" του.

---

wierd αυτο που περριγράφεις εκφράζει και την δική μου σκέψη για τον ιδανικό τρόπο συμπεριφοράς .
Βέβαια όπως ήδη ανέφερα πρόκειται για θεία (οχι για παιδι) και το οτι συνήθισε σε κάποιον τρόπο συμπεριφορας ολα αυτά τα χρόνια (και οχι μονο προς εμένα, αλλα γενικά) αυξάνει την δυσκολία αντιμετώπισης .
Επιπλέον , το να της εξηγώ με χαμόγελο και θετική διάθεση , οτι νοιάζομαι παρόλου που την επισκεπτόμουνα μια ή δυο φορές την εβδομάδα και οτι εχω αρκετά πράγματα να κάνω , είναι κατι που δεν το κατανόησε ποτέ . Παρέμενε αυτό το βλέμμα καχυποψίας και μου έλεγε οτι αν ήθελα θα μπορούσα .
Πλεον δεν την επισκέπτομαι πια , μετά απο μια δική της αντιμετώπιση που πραγματικά δεν περίμενα .
Εβγαλε τόσο μίσος και κακία , σε μια σημαντική για εμένα στιγμή .
Τωρα , αν με πετύχει στο δρόμο , συνεχίζει να με κοιτά με καχυποψία .
Ποτε της δεν κατάλαβε τις προθέσεις μου ....... το πόσο με αδίκησε ..............
Ποτε της δεν παραδέχτηκε οτι έκανε το παραμικρο λαθάκι , ενω εχω δεχτεί άπειρη κριτική ....... ενώ κριτικάρει όλον τον κόσμο ......... και κουτσομπολεύει ολον τον κόσμο , εκτός απο τον εαυτό της !!!

---

Κλειω, οι μεγαλοι ανθρωποι αλλαζουν πολυ δυσκολα. Συχνα δεν ειναι διατεθειμενοι για κατι τετοιο.

Το κατανοώ .

Το καταλαβαινω οτι εχεις πληγωθει απο την θεια σου.

Παρα πολύ . Οταν εγινε το περιστατικο , για 2 εβδομάδες ήμουν χάλια . Εκλαιγα συνεχώς και αναρρωτιόμουν : γιατί ? που φταίω ? μονο αγάπη ζητούσα απο εκείνη και προσπαθούσα να κρατάω αποστάσεις απο τα αρνητικα ...........

Οτι εχεις ενα δεσιμο που τραβα απο παλια μαζι της ισως.
ομως τωρα πια, βλεπεις καθαρα πια ειναι.

Ακριβώς αυτό .

Μην την αφηνεις να σε βλαπτει.
Φαινεται να εχει επιλεξει να πορευεται ετσι και δυσκολο να αλλαξει τωρα.

Ξέρω οτι δεν θα αλλάξει . Σκέφτομαι αν υπάρχει απλά εναλλακικός δρόμος για το μέλλον , οταν συναισθηματικά θα ηρεμήσουμε λιγάκι .

Πιστευω οτι ειναι ματαιο σε ορισμενες περιπτωσεις να θελουμε να δωσουμε στον αλλο να καταλαβει, οσο δικιο κι αν εχουμε.
Προσωπικα εχω φυγει απο σχεσεις οπου άδικηθηκα με τον χειροτερο τροπο και δεν διεκδικησα απο τα ατομα αυτα τη δικαιωση.
Με δικαιωσα εγω. Κι αυτο αρκουσε.

[b]Σκέφτομαι οσα δεν της έχω πει που με στεναχώρησαν, κρατώντας χαρακτήρα και μου έρχεται να της τα πω μαζεμένα . Αλλα δεν θα βγει τίποτα . Θα ήταν πολύ ωραίο βέβαια αν έμπαινε για μια στιγμή στη θέση μου και μπορούσε να μου ζητούσε συγνώμη για τις πληγές . Ισως να πίστευε οτι δεν την αγαπούσα .......... αλλα ομως την αγαπούσα πολύ ..........
Αυτο που κρατώ ως θετικο , είναι τα οσα έμαθα απο εκείνη . Γιατί με είχε κοντά της (εστω και αν ο ρόλος μου ήταν να είμαι η σιωπηλή μαθήτρια) .

---

Μερικοί άνθρωποι μεγαλώνουν πιστεύοντας πως όλα τους ανήκουν και έχουν μόνο δικαιώματα. Είναι σύνηθες φαινόμενο, ειδικά μες τις οικογένειες και τα ....σόγια.
Για να παραθέσω και τη δική μου εμεπιρία, μετά το χαμό της μαμάς, αναγκαστικά και ενώ είχα απομακρυνθεί εντελώς από θείες, θείους, ξαδέλφια, ξαφνικά και λόγω των καταστάσεων ήρθα πιο κοντά με κάποιους που μιλούσα σχεδόν σπάνια.
Ανακάλυψα πως τίποτα δεν είναι τυχαίο και η μεγαλύτερη κατάρα είναι να καταδικαζόμαστε σε μια συνεχή επικοινωνία με άτομα που δεν ταιριάζουμε και μερικές φορές δεν εκτιμάμε.
Δυστυχως οι σχέσεις αίματος μερικές φορές μας παραπλανούν και εδώ θέλω να σε ρωτήσω κάτι Κλειώ.
Έχεις σκεφτεί ποτέ, πως αν αυτή η γυναίκα δεν ήταν θεία σου, θα συμπεριλαμβανόταν στον κύκλο των ανθρώπων που εκτιμάς και χρειάζεσαι?

Quote:

---

Originally posted by Sofia
οχι, οχι καμια τέτοια θέση..!!!!!
Μήπως εσύ νιωθεις έτσι ?:) οτι πρεπει δλδ να απολογηθεις?

Υποθέτω απο οσα διαβάζω κ βάζοντας τον εαυτο μου στη θέση σου, πως θα θελα να καταννοησω τη συμπεριφορά της θείας μου, ισως να την \"εξηγήσω\" κάπως...κ έτσι να με ποναει λιγοτερο (ίσως).

---

ok :)

Θέλω να κατανοήσω και να εξετάσω εναλλακτικές λύσεις .

Ξερεις Θεοφανία ,

εχει εναν αέρα και προβάλει τον εαυτό της με τέτοιο τρόπο , ωστε σίγουρα την προσεχεις .

Είναι και ωραία γυναίκα .

Και φαίνεται τόσο σίγουρη και οτι ξέρει πάντα το σωστό και πράττει το σωστό .

Ειχα συναισθηματικές ελλείψεις απο την μητέρα μου και η ίδια θέλησε να πάρει κατι παραπάνω απο το ρόλο μιας απλής θείας , μιας και δεν είχε παιδιά .

Ομως μακαρι να είχε περιοριστεί στην αγάπη . Την μητέρα μου δεν την αποδέχτηκε ποτέ ως νύφη και νιώθω οτι την μισούσε .

Δεν θέλησα ποτε να παρω θέση (παρολο που και εχω είχα προβλήματα με την μητερα μου) και αυτό μου το χτυπούσε .

Αν είναι δυνατόν ? Γιατί πρέπει να εκφράσω και εγω μίσος ? Γιατί ήταν τόσο απαραίτητο για εκείνη ?

Θα σου πω άλλη μια μικρή ιστορία....

Όταν παντρεύτηκαν οι γονείς μου, ήταν πολύ φτωχοί και έπρεπε να δουλεύουν και οι δύο.
Εμένα με άφηναν σε μια θεία μου, η οποία ήταν και πλούσια και δεν είχε δικά της παιδιά.
Σου μιλάω για ηλικία 2-3 χρονών. Η θεία μου είχε άτυχο γάμο, άτυχη ζωή γενικότερα και μια ζωή είχε πρόβλημα με τη μαμά μου. Ενώ τα πρώτα χρόνια που μεγάλωνα την αγαπούσα, αργότερα κατάλαβα ότι είχε τόση εμπάθεια με τη μαμά μου που έφτασα στο σημείο να μη θέλω να τη βλέπω. Εκείνη μια ζωή, ακόμη και σήμερα, προσπαθεί να με προσεγγίσει.
Θέλω να πω, μήπως τελικά ο πόλεμος για σένα, δεν ήταν για την αγάπη σου, αλλά μεταξύ τους?
Και μήπως η θεία σου, λανθασμένα, περίμενε από σένα το ρόλο της κόρης που δεν είχε ποτέ και φυσικά δεν μπορούσες να αναλάβεις? Γιατί πέρα από τα πιθανά προβλήματα που μπορεί να έχεις με τη μαμά σου, δεν παύει να κατέχει τον ρόλο που δεν μπορεί καμία άλλη να πάρει μες την ψυχή σου.
Μήπως όλα αυτά σε συνδυασμο, την κάνουν να βγάζει τόση κακία απέναντι σου και να μη καταλαβαίνει την αγάπη που της αναλογεί?

Quote:

---

Originally posted by weird

Quote:

---

Originally posted by liberchild
ωχ παναγίτσα μου !!!!!

---

Τι επαθες παιδι? Με τρομαζεις:P!!!!!

---

μπα τίποτις, σε είδα με είδες ξαφνικά και τρομάξαμε κι οι δυό!


:P

Kleiw, ήταν τόσο απαραίτητο για εκείνη να εκφράσεις μίσος για τη μητέρα σου, επειδή αυτό θα την έκανε να νιώσει καλύτερα, θα την έκανε να νιώσει ότι αξίζει κάτι. Είπες ότι μισούσε τη μητέρα σου...Είχε κάποιον συγκεκριμένο λόγο, της είχε κάνει κάτι η μητέρα σου;

Γιατί λοιπόν ένα άτομο που μοιάζει τόσο σίγουρο για τον εαυτό του και τον προβάλλει με κάθε ευκαιρία τρέφει τέτοια αισθήματα; Γιατί δεν είναι σίγουρο, γιατί μέσα του πιστεύει ότι δεν έχει αξία, γιατί νιώθει ότι πράγματα σημαντικά του λείπουν ενώ οι άλλοι τα έχουν. Την ενοχλούσε που δεν συμφωνούσες με την άποψή της για τη μητέρα σου, γιατί αυτό της θύμιζε τα ελλείμματα και τις αδυναμίες της. Ήθελε επιβεβαίωση μέσω της απόρριψης των άλλων, γιατί δεν μπορούσε να δώσει η ίδια επιβεβαίωση της αξίας της στον εαυτό της. Έδινε έμφαση στο \'φαίνεσθαι\' γιατί τη γέμιζε ανασφάλεια το \'είμαι\'.

Οι εναλλακτικές που αναζητάς αφορούν τρόπους προσέγγισης και αν ναι γιατί;

Την μητέρα μου δεν την δέχτηκε ποτε σαν νύφη . Δεν την θεωρούσε άρκετά άξια .
Κατα τη θεία : δεν ήταν καλη νοικοκυρά , ήταν χωριάτισσα , δεν είχε προίκα , δεν την σεβάστηκε , δεν μαθαινε απο αυτά που τις έλεγε , ο αδερφός της κακόπεσε .
Κατα τη μαμά η θεία της μιλούσε άσχημα και δεν την δέχτηκε ποτέ .
Τελευταία η θεία μου είπε : δεν θα συγχωρήσω ποτέ την μανα σου που δεν περιποιήθηκε την μανα μου σωστά .
Κατα την μάνα μου όμως , η ίδια μετέθεσε την ευθύνη της φροντίδας της μάνας της σε αυτήν , αν και έμεναν στην ίδια πολυκατοικία . (ισως να είναι παράδοση βέβαια να το κάνει η νύφη , δεν ξέρω ακριβώς ........)

Το θέμα όμως είναι , οτι εγω βρέθηκα στη μέση αυτής της ιστορίας και δέχτηκα και απο τις δυο επιθέσεις .
Οταν ήμουν πιο μικρή , η θεία περνούσε χρονο μαζί μου και η μάνα μου ξεσπούσε σε εμένα τον θυμό της για την θεία και οχι μονο .........
Η θεία απο την άλλη εκανε γενικά πολύ άσχημη κριτική και κουτσομπολιό , αλλα ενδιάμεσα ηταν πιο στοργική και μου έδινε την αγκαλιά που αποζητούσα .
Εχω την αίσθηση οτι αν έκανα οτι ήθελε εκείνη , θα μ\'αγαπούσε . Αυτο νοιώθω οτι είχε ανάγκη .
Καθε τι που δεν ταίριαζε σε αυτό που σκεπτόταν , ήταν αναμφισβήτητα λάθος . Τοσο σίγουρη για όλα και τόσο απόλυτη .
Ηθελε επίσης να ελεγχει . Και αυτό που πάντα έλεγε ήταν οτι δεν συγχωρούσε την αχαριστία των άλλων . Ομως η ίδια δεν θεωρούσε οτι χρωστάει κάτι σε κάποιον και εχω λόγους που το λέω αυτό .

Ελπίζω να συμπλήρωσα κάπως την εικόνα .

Κλειώ μου..........να σε ρωτήσω κάτι?
Γιατί αφού έχεις θέματα και με τη μητέρα σου, αυτό που σε ενδιαφέρει είναι να καταλάβεις τη θεία σου?
Δεν είναι λίγο άδικο αυτό για τη μαμά σου? Μήπως λόγω χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, η μητέρα σου δεν ήξερε πως να σε προσεγγίσει, κάτι που για τη θεία σου ήταν πιο εύκολο?
Εννοώ στο θέμα χειρισμού.
Τώρα, όσον αφορά στο θέμα της γιαγιάς σου, το θεωρώ έγκλημα να επικρατεί μια τέτοια άποψη, ακόμη και αν είναι παράδοση στην οικογένεια σας.....

Μαρίνα εδινε μεγάλη βαρύτητα στο φαίνεσθαι . Και σε αντίθεση με εμένα , που αποζητώ την επαφή και την ειλικρίνεια σε μια προσωπική σχέση , εκείνη είχε τελείως διαφορετικό προσανατολισμό . Θα ελεγα οτι ήταν κτητική , με διάθεση να έχει τον ελεγχο . Ουτε κατα διάνοια να βρει κάποιο λάθος στον εαυτό της .
Δεν ξερω τι γινόταν εντός της .......... ενοιωθε κάποια πίκρα ......... δεν εκφράστηκε ποτέ αρκετά .........

Οι εναλλακτικές που αποζητώ :
προς το παρόν την έχω ανάγκη την απόσταση . Είμαι ακόμη πληγωμένη .........
Ισως κάποτε να αποφορτιστούμε συναισθηματικά και να μπορούμε να έχουμε σχέση κάτω απο άλλους όρους .
Είναι δύσκολο να ξεγράφεις κάποιον απο την οικογένεια . Εξάλλου ακόμη νοιώθω οτι την αγαπάω .........

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Κλειώ μου..........να σε ρωτήσω κάτι?
Γιατί αφού έχεις θέματα και με τη μητέρα σου, αυτό που σε ενδιαφέρει είναι να καταλάβεις τη θεία σου?
Δεν είναι λίγο άδικο αυτό για τη μαμά σου? Μήπως λόγω χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, η μητέρα σου δεν ήξερε πως να σε προσεγγίσει, κάτι που για τη θεία σου ήταν πιο εύκολο?
Εννοώ στο θέμα χειρισμού.
Τώρα, όσον αφορά στο θέμα της γιαγιάς σου, το θεωρώ έγκλημα να επικρατεί μια τέτοια άποψη, ακόμη και αν είναι παράδοση στην οικογένεια σας.....

---

Το θέμα με την μαμά μου , το εχω συζητήσει ήδη στο φόρουμ παλαιότερα . Επιπλέον , την μαμά μου την βλέπω ακόμα και μάλιστα οι σχέσεις μας καλυτερεύουν .
Η διαφορά του μορφωτικού επιπέδου υπήρχε και σίγουρα έπαιξε ρόλο , οπως και η ηλικία της μαμάς μου .
Δεν θέλω όμως να κάνω σύγκριση . Δεν βλέπω το λόγο . Απλά προσπαθώ να εξηγήσω πως βρέθηκα στη μέση . Και θελω να βρω τρόπους να το διαχειριστώ .