blimblue δεν ψάχνω πλεον ενδεχομενα κ προσωρινές λύσεις, για δουλειά μονιμή κάπου πολύ μακρια απο εδώ σκέφτομαι, αλλά στην κατάστασή που βρίσκομαι ούτε καν ψάχνω.
εσύ έχεις δικούς σου ανθρώπους που σε στηρίζουν;
Printable View
blimblue δεν ψάχνω πλεον ενδεχομενα κ προσωρινές λύσεις, για δουλειά μονιμή κάπου πολύ μακρια απο εδώ σκέφτομαι, αλλά στην κατάστασή που βρίσκομαι ούτε καν ψάχνω.
εσύ έχεις δικούς σου ανθρώπους που σε στηρίζουν;
ναι, εχω και ειναι σημαντικό... δεν χρειαζεται απαραιτητα να ειναι η οικογενεια.. μπορει καποιος φιλος, οποιοσδήποτε που θα σε καταλαβει και σε αγαπα.. αδερφια ξαδερφια καταλληλα δεν υπάρχουν μαρια?
μπα εδω μέσα έχω βρεί παρηγοριά θα έλεγα..
δεν πειράζει θα περάσει, έχει ξαναπεράσει παλιότερα, απλά οι απαιτήσεις όσο περνούν τα χρόνια γίνονται μεγαλύτερες.
προσπαθώ με την ψυχ να βρω μια άκρη μέσα μου κ να σταθώ στα πόδια μου. απο εκεί κ πέρα πρέπει να κάνω τις επιλογές μου.
να είσαι καλα blimblue κ θα τα ξαναπούμε..
εγω ευχαριστω...
καλα κουραγια σε ολους μας...
mmaria είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου! Τόσο φυσικά και αβίαστα! Σηκώνομαι το πρωί και έχω όρεξη να κάνω πράγματα, να πάω στη δουλεια (όλοι ξέραμε τί ζόρι τραβούσα με αυτό), να ασχοληθώ με τον εαυτό μου κα το σπίτι μου. Απλά τώρα συνειδητοποιώ και κάποια πράγματα και βλέπω πως άμα θέλω να μην την ξαναπατήσω θα πρέπει να λάβω κι εγώ τα μέτρα μου... κατά κάποιον τρόπο, βλέπω την ευθύνη που έχω εγώ για αυτό που μου συνέβει... και ως γνωστόν πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας... συχνά, εμείς οι καταθλιπτικοί, θεωρούμε πως είμαστε θύματα, κακόμοιροι, δύστυχοι που μας έτυχε το χ και το ψ και πάθαμε ό,τι πάθαμε και ευθύνη δε φέρουμε... αλλά εγώ τώρα βλέπω πως έχω ευθύνη! Φυσικά μου έκατσαν και ατυχίες, αλλά ο τρόπος που το χειρίστηκα δε βοήθησε καθόλου στο να τις ξεπεράσω, αντίθετα με βύθησε στην κατάθλιψη. Και τώρα που ξέρω πλέον πως έχω το πρόβλημα της κατάθλιψης, θα φροντίσω ώστε οι επιλογές μου και οι ενέργειές μου να της πάνε κόντρα! Φυσικά υπάρχουν και στιγμές μελαγχολίας και πεσίματος και απλά τις αποδέχομαι, σαν κάτι φυσιολογικό. Κι αν ξαναπέσω κάποια στιγμή σε κατάθλιψη, δε με νοιάζει! Έδώ θα είμαστε πάλι και θα τα λέμε! Ξέρω πως θα το αντιμετωπίσω!
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΤΑΠΤΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΩΣ ΠΟΥ ΣΕ ΤΡΕΛΑΙΝΟΥΝ..ΤΗ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΑΛΙΑ, ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ, ΚΛΑΜΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟ..
ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΤΕ????
Σε επίπεδο συλλογισμών/σκέψεων ...αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να το δείς κάπως ρεαλιστικά,σαν να έβγαινες έξω απ την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Όπως σε μια ίωση ο πυρετός και η μυϊκή αδυναμία είναι συνέπειες του ιού αλλά ταυτόχρονα και αντιδράσεις του οργανισμού απέναντι σε αυτόν...έτσι και σε μια ψυχική \"δυσλειτουργία\" όλες αυτές οι μεταπτώσεις είναι συνέπειες της και ταυτόχρονα τρόπους με τους οποίους πάει να αντιδράσει η ψυχή μας.Σε πιο πρακτικό επίπεδο....παίρνεις ένα τηλ τον ειδικό που σε παρακολουθεί και ζητάς τα \"φώτα\" του...Quote:
Originally posted by CHRPAP
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΤΑΠΤΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΩΣ ΠΟΥ ΣΕ ΤΡΕΛΑΙΝΟΥΝ..ΤΗ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΑΛΙΑ, ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ, ΚΛΑΜΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟ..
ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΤΕ????
ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΝ ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΙΔΙΚΟ..ΕΙΧΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, ΕΙΧΑ ΠΙΑΣΕΙ ΠΑΤΟ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΕ ΣΥΝΕΦΕΡΕ ΚΑΠΩΣ..ΑΛΛΑ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΓΙΝΟΜΑΙ..