μήπως δεν υπάρχει λύση;

εγω εχω αποφασισει οτι παντα θα εχω ενα ''θεμα'' με το φαγητο...ελπιζω μονο οτι θα μπορω να διατηρω το βαρος μου σε ποιο φυσιολογικα επιπεδα,χωρις δηλαδη να εχω αυξομοιωσεις 10 20 και 30 κιλων..σιγουρα θα ερθουν μερες που θα τρωω περισσοτερο απο το κανονικο αλλα την επομενη μερα θα προσπαθω να τρωω ποιο ελαφρα για να εξισσοροπησω την αμαρτια της προηγουμενης μερας..
προσπαθω να δουλεψω αυτο τον καιρο ολα αυτα που με οδηγουν στο να τρωω..προσπαθω να αγαπησω τον ευατο μου μαζι με τις αδυναμιες του και να του συγχωρησω τις διατροφικες διαταραχες..απλα διαπραγματευομαι...ειναι σαν να του λεω ''ενταξει εχεις μια αδυναμια ,σε καταλαβαινω αλλα ας μην την αφησουμε πλεον να μας κανει τοσο κακο...φαε 1 σοκολατα αλλα μεχρι εκει!''
οι περισσοτεροι σκεφτομαστε οτι αφου εφαγα 2 σοκολατες δεν βαριεσαι ας φαω και μια πιτσα και φυστικια....και παγωτο...
επειδη πιστευω οτι στην ζωη δεν υπαρχει μονο ασπρο και μαυρο ,ας προσπαθησουμε να βρουμε το δικο μας 'χρωμα'...
ας παραδεχτουμε τις αδυναμιες μας και ας προσπαθησουμε να τις τιθασευσουμε και οχι να τις εξαλειψουμε..ισως αν κατακτησουμε αυτο τοτε πιο ηρεμα και με καινουρια δεδομενα πλεον να μπορουμε να κανουμε ενα βημα πιο περα!
παν μετρον αριστον...