Printable View
Μπορείς αν θες να επισκεφτείς το Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών ή το Ανάσα, που ειδικεύονται στην αντιμετώπιση των διατροφικών διαταραχών. Εγώ κάνω θεραπεία στο Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών και είναι η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ μου! Για περισσότερες πληροφορίες μπες στην ιστοσελίδα τους www.hcfed.gr Το τηλέφωνό τους είναι 2108003493. Για την Ανάσα δεν έχω πληροφορίες, αλλά μπορούν να σου πουν τη γνώμη τους όσοι έχουν πάει!
Irenek σου έχω απαντήσει στο άλλο τόπικ που άνοιξες! Φυσικά και μπορείς να ξεφύγεις, υπάρχει διέξοδος από τις διατροφικές διαταραχές είτε είσαι στο σύμπτωμα ένα χρόνο είτε είσαι στο σύμπτωμα για δεκαετίες! Αρκεί να βρεις τον κατάλληλο ειδικό.
Ειχα παει στο Ελληνικο κεντρο διατροφικων διαταραχων, αλλα οχι για διατροφικες διαταραχες, αλλα επειδη εκανα κακο στον εαυτο μου. ποιον βλεπεις εκει? το ειπα στην μανα μου αλλα δεν μαφηνει να ξαναπαω. ντρεπομαι κιολας, γιατι αν δεν εχω τιποτα, που δεν εχω, θα μου πουν γιατι ηρθες.
Irenek
πίστεψέ με, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να σου πουν γιατί ήρθες! Αν εσύ δεν αισθάνεσαι ευτυχισμένη και υπάρχουν πράγματα που θέλεις να αλλάξεις, τότε, όποια και να είναι τα συμπτώματά σου, έχεις δικαίωμα να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό. Δε χρειάζεται να φτάσεις στο σημείο να καταστρέψεις τον οργανισμό σου για να σε αναλάβει ειδικός. Εγώ όταν πρωτοπήγα στο κέντρο είχα ήδη διακόψει κάποιες συμπεριφορές των διατροφικών διαταραχών, όμως εκεί διαπίστωσα πως το φάντασμα της βουλιμίας παρέμενε μέσα μου και μπορούσε να εξελιχθεί αργότερα σε κάτι χειρότερο.
Περισσότερες πληροφορίες σου στέλνω σε u2u.
Γειά σου,Irenek
Σημασία δεν έχει η ταμπέλα καθορισμού από τι πάσχεις(γιατί το τι είσαι σε συνάρτηση μ'αυτό,π.χ. βουλιμική,το θεωρώ λανθασμένο )
Σημασία έχει,όπως πολύ καλά και η ίδια αντιλαμβάνεσαι,πως κάτι έχει διαταράξει την ισορροπία σου
και χρειάζεσαι βοήθεια και στήριξη ειδικού,που αποκλειστικά εδώ δεν μπορείς να βρεις όσο κι αν εισπράττεις πως σε νιώθουν.
Από τη στιγμή που υπάρχει κάποιο κέντρο,που θα μπορούσε να σου δώσει κάτι απ'όσα χρειάζεσαι,προσωπικά πιστεύω,
πως θα ήταν λάθος ν'αφήσεις την ευκαιρία αυτή να πάει χαμένη κι εντωμεταξύ εσύ να χάνεις τον εαυτό σου όλο και πιο πολύ!
Έχεις κλείσει τα 18 σου χρόνια,που σημαίνει πως δε χρειάζεσαι την άδεια κανενός κι εξάλλου είμαι σίγουρη πως η μητέρα σου,
ούσα ίσως ο άνθρωπος που σ'αγαπά περισσότερο από κάθε άλλον στον κόσμο,θα ήθελε όσο τίποτα το παιδί της να είναι καλά!
Μίλησε της,κάνε την να σε νιώσει κι αν πάλι δεν καταλάβει,εσύ,έχοντας πλέον την αποκλειστική ευθύνη του εαυτού σου,
οφείλεις να πάρεις για κείνον την απόφαση και την ευθύνη της καλύτερης για σένα επιλογής.
Ενηλικίωση δεν είναι μόνο δικαίωμα οδήγησης,ψήφου,κατανάλωσης αλκοόλ κλπ,αλλά πάνω απ'όλα ανάληψη ευθύνης του εαυτού σου!
Αν δε νιώθεις ακόμα έτοιμη,πάρε το χρόνο σου,αφουγκράσου τον εαυτό σου και τα μηνύματα...Εύχομαι ν'αποφασίσεις το καλύτερο σου!
Ευχαριστω nadine. Θα συζητησω με τον ψυχιατρο μου το να παω σε καποιο κεντρο και θα δω τι θα μου πει. αν μου πει να παω, αυτο θα κανω. μαλλον θα δοκιμασω το ΑΝΑΣΑ. Δεν θα μιλησω στην μανα μου, γιατι δεν παραδεχεται οτι κατι εχω σχετικα με το φαγητο, νομιζει οτι ειναι μια μικρη φαση κ οτι φταιει μονο η χαμηλη μου αυτοεκτιμιση. Ξερω οτι ειναι ενας παραγοντας, αλλα δεν σημαινει πως η σχεση μου με το φαγητο ειναι φυσιολογικη.
Πήρα το Ανάσα και με ρώτησαν κάποια πράγματα για μένα και μου ειπαν ότι θα στείλουν το ερωτηματολόγιο που απάντησα προφορικά, κάπου και θα με πάρουν σε 5-10 μέρες να μου πούνε αν μπορούν να με βοηθήσουν.
Αν δεν μπορούν να με βοηθήσουν, τι θα κάνω??
μην απελπιζεσαι καρδια μου
πολυ πιεζεσαι
δεν χρειαζεται τοσο
ηρεμα
αγχώνομαι γενικά πολύ... αν δεν έχω τίποτα θα με περάσουν για τρελή που πήρα τηλέφωνο.
Συγνώμη, τι σημαίνει "αν μπορούν να σε βοηθήσουν"; Αυτοί δεν είναι επαγγελματίες; Δεν είναι υποχρέωσή τους να βρουν τρόπο να σε βοηθήσουν;Quote:
Originally posted by IreneK
Πήρα το Ανάσα και με ρώτησαν κάποια πράγματα για μένα και μου ειπαν ότι θα στείλουν το ερωτηματολόγιο που απάντησα προφορικά, κάπου και θα με πάρουν σε 5-10 μέρες να μου πούνε αν μπορούν να με βοηθήσουν.
Αν δεν μπορούν να με βοηθήσουν, τι θα κάνω??
IreneK μου!
-Παίρνουμε βαθιές ανάσες και ηρεμούμε...
-Συγκεντρωνόμαστε στο στόχο,που είναι η λήψη βοήθειας.
-Απευθυνόμαστε στο πρώτο κατά προτίμηση κέντρο
-Κλείνουμε ραντεβού και κάνουμε μια ανασκόπηση,
οργανώνουμε την παρουσίαση του εαυτού μας,
όλα όσα θεωρούμε χρήζοντα βοήθειας.
-Πηγαίνουμε στο ραντεβού με θετική διάθεση συνεργασίας
-Αναλογιζόμαστε όσα ειπώθηκαν,ακολουθούμε τις δοθείσες συμβουλές
-Δίνουμε στο εγχείρημα τον απαραίτητο χρόνο να λειτουργήσει
-Αν δούμε πρόοδο,συνεχίζουμε με πίστη,υπομονή κι επιμονή
-Αν όχι,δοκιμάζουμε κάτι άλλο
Καταλαβαίνω το άγχος σου,τον πανικό,την απόγνωση...όλα...αλλά και μόνο αυτά είναι άξια προσοχής από κάποιον επαγγελματία.
Πέρα όμως απ'αυτά,πιστεύω πως και η ίδια διακρίνεις σημάδια οικεία στις ιστορίες που εδώ έχεις διαβάσει...
'Εχεις ήδη ακούσει τόσα μέλη,που περνάνε παρόμοιες μ'εσένα δυσκολίες και βρίσκουν στήριξη σε τέτοιους χώρους...
Εσύ,δηλαδή,γιατί να μη βοηθηθείς,γιατί να σε δουν ως τρελή που σπαταλά άσκοπα το χρόνο τους;
Γιατί προκαταλμβάνεσαι αρνητικά και προεξοφλείς ήδη την αποτυχία ενός μη αρχινημένου καν εγχειρήματος;
Μήπως,κουκλίτσα μου,δε θέλεις πραγματικά να το αντιμετωπίσεις και να το ξεπεράσεις;Για σκέψου το μια στιγμή...
Τι τόσο πολύ σε τρομάζει στην απώλεια αυτής της πατέντας ανακούφισης,τιμωρίας,ό,τι τυχόν άλλου προσωρινά σου προσκομίζει;
εγω δεν πιστευω οτι δεν θα μπορουν να σε βοηθησουν στο Ανασα. αλλα αν σου πουν κατι τετοιο, να ζητησεις περισσοτερες πληροφοριες(δηλ.αν νομιζουν οτι εχεις καποιο άλλο πρόβλημα και ποιος θα ηταν ο καταλληλοτερος για να σε βοηθησει)
συμφωνω με τη Nadine, το πρόβλημα δεν ειναι να βαφτισεις την περιπτωση σου αλλα να δεις πως θα την αντιμετωπισεις.το να μην εχεις τιποτα μαλλον δεν παιζει, στην καλυτερη των περιπτωσεων θα ειναι ελαφριας μορφης (αν και δεν εχω ιδεα αν οριζονται διαβαθμισεις στις Διατροφικές Διαταραχες)
σχετικά με τη μαμα σου, εχε υπόψη σου οτι συχνα οι γονεις δεν θελουν να παραδεχτουν οτι τα παιδια τους εχουν καποιο πρόβλημα (γιατι αυτο σημαινει οτι και αυτοι εσφαλαν καπου στη διαπαιδαγωγηση ή γιατι τους ειναι πολύ οδυνηρο; - δεν εχω καταλαβει ακομη) αλλα δεν χρειαζεται να περιμενεις να το παραδεχτουν αυτοι γιατι τοτε μαλλον θα ειναι αργα (και στην περιπτωση μας ισχυει οτι οσο νωριτερα τοσο το καλυτερο).
δεν ειναι οτι δεν θελω να γινω καλυτερα, αλλα παντα μα παντα ειμαι αρνητικη χωρις να ξερω το αποτελεσμα. παντα κανω σεναρια που δεν ισχυουν!!οταν εχω κατι για πολυ καιρο, δηλαδη το προβλημα με το φαι, εχω μαθει να ζω με αυτο το προβλημα, και οταν το ξεπερασω, θα ειναι καπως δυσκολα.
IreneK μου,διάβασε,σε παρακαλώ,λίγο προσεκτικά αυτά που γράφεις...
Ουσιαστικά με την συμπεριφορά σου,την επίμονη άρνηση χωρίς βάση,παρά τις διαψεύσεις του παρελθόντος,
σε διατηρείς ασφαλή σε μία γνώριμη κατάσταση,που,παρά το όποιο της κόστος,έχεις μάθει να την αντιμετωπίζεις
κι αυτό είναι κάτι που προτιμάς μπροστά στην ανασφάλεια του αγνώστου! Παραδέχεσαι:"οταν εχω κατι για πολυ καιρο,
δηλαδη το προβλημα με το φαι, εχω μαθει να ζω με αυτο το προβλημα, και οταν το ξεπερασω, θα ειναι καπως δυσκολα."
Έχεις υπόψιν σου το ποίημα του Καβάφη"Περιμένοντας τους Βαρβάρους",που καθώς δεν έρχονται τελικά οι Βάρβαροι καταλήγει:
"Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις." ;
Ξέρω πως ακούγεται παράλογο να μη θέλεις να γίνεις καλύτερα,όπως λες,
όπως άλλωστε θεωρείται παράλογο αντικειμενικά εγώ να διατηρώ τα δεκάδες περιττά κιλά μου...Κι όμως δεν είναι παράλογο...
Αφού το διαιωνίζουμε,παρά το αναστρέψιμο του,αυτό δε συμβαίνει σε καμία περίπτωση τυχαία...
κάπου μας βολεύει,μας εξυπηρετεί,κάτι τέλος πάντων προσκομίζουμε απ'αυτό
κι αυτό το κάτι είναι τελικά-τουλάχιστον μέχρι στιγμής-πολύ πιο σημαντικό από την άγνωστη άλλη επιλογή κι ας φαίνεται η λογική!
Έχω λοιπόν την αίσθηση πως από καιρό σαμποτάρεις κάθε αλλαγή κι αυτή σου η ανάγκη προεξοφλεί αποτυχία σε κάθε σου εγχείρημα.
Ίσως απλά το κάνεις για να λες ότι το κάνεις και να ξεμπερδεύεις έτσι με τους τρίτους αλλά και το "λογικό" σου κομμάτι.
Τους λόγους για τους οποίους επιμένεις στην πρακτική αυτή τους γνωρίζεις μόνο εσύ και,αν δε σου είναι διακριτοί,
μπορούν οι ειδικοί να σε βοηθήσουν να τους διαλευκάνεις,να τους χτυπήσεις στη ρίζα τους και με πολλή προσωπική δουλειά να τους ξεπεράσεις!
Ελπίζω έστω να σε προβλημάτισα και να κάνεις την έκπληξη αυτή τη φορά να δεχτείς ουσιαστικά βοήθεια κι όπου σε βγάλει!
Θα ζητησω βοηθεια, δεν θα το αφησω ετσι.