διαβασα και εγω την ιστορια σου.. και πιστευω οτι θα σε βοηθησει αν μιλησεις σε καποιον δικο σου ανθρωπο για να πεις αυτο που σου συμβαινει.. οισ χεσεις μας με τους γυρω ειναι και για τα καλα και για τα ασχημα... βεβαια δε λεω να μιλησεις οπου να ναι, ειτε σε καποιο κοντινο συγγενικο σου προσωπο ειτε σε καποιο πολυ καλο φιλο... επειτα αυτες οι καταστασεις ειναι που δενουν τους ανθρωπους.. αν εχεις καποιο ατομο που εμπιστευεσαι και σ αγαπαει πραγματικα.. θα σε βοηθησει να του μιλησεις.. γιατι με το να νιωθεις μονη σ ολο αυτο το κανεις ακομη πιο δυσκολο... και καποια στιγμη μπορει να σπασεις αν δεν το αντιμετωπισεις... ειμαι της αποψης οτι τα συναισθηματικα κενα που μας οδηγουν σ αυτες τις... (ακροτητες να το πω? για μενα ειναι πλεον κατι που φαινεται οικειο) ειναι αυτα που αν καλυφθουν θα μας βοηθησουν να βγουμε απο αυτο... και ποτε δε ξερεις ποσο μπορει να σε βοηθησει καποιος, να σε στηριξει και να το ξεπερασεις.. στο κατω κατω, οπως ειπαμε κ στο δικο μ θεμα, δεν ειναι δικο μας λαθος.. δε φταιμε εντελως εμεις γι αυτο που μας συμβαινει.... ειναι κριμα να το περνας μονη σου.....
