Μονο αηδια και απογοητευση νιωθω.

Dolphin σε καταλαβαινω απολυτα. Αυτο που περνας το παθαινω με μαθηματικη ακριβεια καθε χρονο απο τελη Αυγουστου μεχρι και τον Οκτωβρη,εκτος απο φετος (ακομη). Συμβαινει γιατι κυριαρχει μια εστω και εμμεση πιεση ολο το καλοκαιρι για προσοχη στη διατροφη,στερουμαστε πολλα για χαρη της παραλιας κτλ και μετα,μολις μαζευομαστε αρχιζει ο καταρρακτης. Οσο πιο πολυ με ζοριζα τα καλοκαιρια και οσο πιο πολυ αδυνατιζα (εννοειται με αθλιες διαιτες και με πολυ στερηση και πεινα) τοσο πιο καταστρεπτικο ηταν το διαστημα μετα με απανωτα βουλιμικα. Να λες δεν μπορει να τα τρωω εγω ολα αυτα,η φαντασια μου θα φταιει.

Εγω νομιζω πως πρεπει να δωσεις λιγο χρονο τωρα στον εαυτο σου,τρωγε κανονικα χωρις να κανεις διαιτα μερικες μερες για να ηρεμησει λιγο η εξαρση. Καλμαρε λιγο τον οργανισμο σου. Ξερω πολυ καλα ποσο δυσκολο ειναι να σταματησεις αμα αρχισει το ντομινο.. Αυτο που εχω καταλαβει ειναι πως ατομα σαν και εμας δεν πρεπει να ζοριζονται πολυ με την πεινα. Θελει πολυ αργα να χανουμε τα κιλα και οταν λεω αργα,εστω και μισο με ενα κιλο το μηνα και παραλληλα να κανουμε σωστη διατροφικη εκπαιδευση. Και εγω τωρα με τα ww μολις καταλαβω πως ζοριζομαι παραπανω απ οσο αντεχω θα αρχισω να τρωω κανονικα για ενα διαστημα και μετα θα τα συνεχισω. Θελει μεγαλη προσοχη,γιατι δεν το "σηκωνουμε". Και μην ξεχνας οτι μιλαμε για φυσιολογικα κιλα,δηλαδη μπορει εμεις να θελουμε τα 58 η τα 56,αλλα και τα 61,τα 62,τα 63 ειναι οκ για το υψος μας,δεν ειναι κατι υπερβολικο. Οποτε το σωμα ετσι κι αλλιως αντιστεκεται.

Οσον αφορα τα ladose,τα εχω παρει και εγω. Καταρχην δεν μπορεις νομιμα να τα παρεις απο μονος σου,χρειαζεται συνταγη γιατρου με την κοκκινη γραμμη. Δεν ξερω με ποιον τροπο τα προμηθευεται καποιος χωρις συνταγη. Αυτα τα χαπια δεν αυξανουν την απορροφηση της σεροτονινης,απλα αυξανουν την σεροτονινη στο αιμα,ειναι αναστολεις επαναπροσληψης σεροτονινης. Anyway,οπως και να χει μην τα παρεις χωρις συνταγη γιατρου. Μπορει να παιρνεις και αλλα φαρμακα και να χρειαζεται προσοχη στη συγχορηγηση,χιλια δυο. Θελει καποιος να σε συμβουλεψει για τη δοσολογια,για το πως να τα κοψεις μετα... Αφου βλεπεις και καποιον γιατρο συμβουλεψου πρωτα αυτον. Οσον αφορα τη δικη μου εμπειρια με τα χαπια,η γνωμη μου ειναι πως κατι κανουν,αλλα εγω τα ειχα κοψει πολυ συντομα γιατι ειχα κατι περιεργες παρενεργειες,ειχα κρυαδες και ριγη και δεν μπορουσα καθολου να τα αντεξω. Πιστευω ομως πως ημουν η εξαιρεση. Δε χανεις κατι να τα δοκιμασεις.

Καλη δυναμη!

Euxi,

ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου. Το καλοκαίρι κάθε άλλο παρά πιέστηκα διατροφικά. Έτρωγα κανονικότατα πρωί-μεσημέρι-βράδυ. Απλά κάποιο βράδυ έχασα τη μπάλα και κύλισα. Πριν τις καλοκαιρινές μου διακοπές, είχα χάσει αρκετό βάρος, αλλά μέσα σε διάστημα 3 μηνών.
Τι είναι ρε γαμώτο αυτό που καλύπτουμε τρώγοντας έτσι?

GEIA SE OLUS!! apofasisa na grapsw k egw edw k na sas pw to provlima mou pou mallon to upothetete gia na grafw edw... prin peripou 6 xronia ksekinisa na emfanizw sumptwmata anoreksias .exasa arketa kila alla eutuxws auti i katastasi kratise polu ligo.diladi peripou treis mines..to kako einai oti xwris na to katalavw olo auto mou emfanistike meta ws voulimia k apo tote emfanizw kathara tetoies kriseis..oute kan fantazomou oti meta apo tooosa xronia akoma tha paleuw m auto... niwthw k arxixw na pisteuw polu entona oti den tha to kseperasw pote. uparxei lusi alitheia?? mporoume na to antimetwpisoume?? na zisoume mia fusiologiki zwi?? giati egw toulaxiston to kserw oti auta ta teleutaia xronia i zwi mou peristrefetai gurw ap auto.. please apantiste mou pws mporw na to kseperasw...pragmatika to thelw!!!

Καλή σου μέρα Asimina!

Καταρχήν, αν μπορείς μην χρησιμποποιείς greeklish για να μπορούμε να διαβάζουμε πιο εύκολα τα posts σου.
Η βουλιμία και η ανορεξία είναι 2 διαδοχικά βήματα, ένας φαύλος κύκλος. Από τη μια κατάσταση πας στην άλλη.
Ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος να το ξεπεράσεις είναι να επισκεφθείς κάποιον ειδικό ψυχολόγο-ψυχίατρο. Έχεις σκεφτεί να πας?

ο ψυχιατρος ειναι καλη λυση οπως προτεινε κ η κοπελα μας....αλλα πραγματικα αμα δν το χεις παρει αποφαση δν γινεται τπτ.εγω ακομα κ με ψυχιατρο καλοκαιριατικο εκανα αρκετα βουλιμικα

http://www.lilly.gr/default.asp?pid=26&la=1&prod_id=2

τα ladose δεν χρειαζονται συνταγη. Πηγαινω στο φαρμακειο κι τα ζηταω.

γεια σου βρε τι κανεις ¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨ ¨¨¨¨¨¨εχουμε καιρο να τα πουμε ''''''''πραγματικα με στεναχωρει το οτι σκευτεσαι ετσι για τον εαυτο σου.......πρεπει να αγαπαμε τον ευατο μας κ με τα καλα του αλλα κ με τα κακα του κανεις δεν ειναι τελειος....ειχα κ εγω κ καμια φορα τετοιες σκεψεις κ ακομα μπορει αλλα πιστεψε με δεν αξιζει να το κανουμε αυτο σε μας.

ναι τα παιρνεις χωρις συνταγη.απλα με συνταγη μπορεις να τα παρεις τσαμπα μεσω του ταμειου σου

Quote:

---

Originally posted by dolphin
Τι είναι ρε γαμώτο αυτό που καλύπτουμε τρώγοντας έτσι?

---

Παρα πολλα καλυπτουμε,γιατι δεν εχουμε τα φοντα να ζησουμε την πραγματικη ζωη στις πραγματικες της διαστασεις. Οσο εξυπνοι,ικανοι και φιλοδοξοι κι αν ειμαστε. Δεν ειμαστε σκληροι και ισορροπημενοι. Δεν εχουμε μαθει να εκφραζουμε τα συναισθηματα μας. Δεν αγαπαμε παρα πολυ τον εαυτο μας. Δεν αντεχουμε την αληθινη ζωη. Με τα καλα και τα στραβα της. Προσωπικα δεν ειναι οτι δεν αντεχα μονο τα κακα. Δεν αντεχα και τα καλα. Και στα καλα εκανα βουλιμικα και στα καλα δεν ηξερα πως να αντιδρασω και ετρωγα,ετρωγα,ετρωγα.

2 παραδειγματα : Οταν βιωσα μια μεγαλη ερωτικη απογοητευση ετρωγα,εκανα βουλιμικα,καταπινα τον πονο και την απορριψη με ατελειωτες μπουκιες φαγητου. Κι ας μην αξιζε μια το ατομο αυτο. Και ελεγα φταιει αυτο τωρα,μετα θα το λυσω... Παρακαλουσα τη ζωη να μου στειλει εναν υγιη ερωτα. Μου τον εστειλε... Οταν μετα απο λιγο καιρο βρηκα τον ανθρωπο μου που τον λατρευω και με λατρευει,γιατι συνεχισα να τρωω?
Πριν παρω το πτυχιο μου απο το αγχος κοντεψα να φρικαρω απο το διαβασμα και απο την τεραστια πιεση που βιωνα και ετρωγα,εκανα βουλιμικα,καταπινα το στρες με ατελειωτες μπουκιες φαγητου. Ελεγα αυτο φταιει τωρα μετα θα το λυσω... Παρακαλουσα τη ζωη να τελειωνω μ'αυτο. Οταν πηρα το πτυχιο μου και ηρεμησα,γιατι συνεχισα να τρωω?
Αρα,δεν εφταιγε ουτε η ερωτικη απογοητευση,ουτε το αγχος για τα βουλιμικα μου. Δεν υπαρχουν δικαιολογιες,ολα αυτα ειναι μονο αφορμες. "Εφταιγα" εγω,εγω ειχα μαθει να "λυνω" με αυτον τον τροπο τα προβληματα και τα συμπλεγματα μου. Δεν ειχα εμπιστοσυνη στον εαυτο μου να τον αποδεσμευσω απο αυτο το μαρτυριο της βουλιμιας που τοσο πολυ με ειχε βολεψει ολα αυτα τα χρονια.
Και εχω νιωσει πολυ μεγαλη στενοχωρια ολα αυτα τα χρονια. Στενοχωρια γιατι εβλεπα τα νιατα μου να περνουν και εκλαιγα γι αυτα επειδη δεν μπορουσα να τα ζησω οπως θελω. Εκλαιγα που επειδη ειχα 4,5,6 κιλα παραπανω δεν μπορουσα να φορεσω εκεινη την κοντη φουστα που ειδα χτες στη βιτρινα. Εβλεπα οτι ειμαι ομορφη και ενιωθα απιστευτη θλιψη που δεν μπορουσα να προσφερω στον εαυτο μου το τελειο σωμα ωστε να ολοκληρωθει αψογα αυτο που εβλεπα στον καθρεφτη. Θυμαμαι καθε μα καθε Πρωτοχρονια να βαζω νεους στοχους και να κανω πλανα για το πως θα χασω τα εκαστοτε 4,5,8 κιλα που με βασανιζαν. Παντα μιλαμε για τετοια νουμερα. Εννοειται καθε βραδυ Πρωτοχρονιας και οι επομενες μερες κατεληγαν σε απανωτα βουλιμικα. Καθε μα καθε ανημερη των γενεθλιων μου τα ιδια,να βαζω στοχους και να κανω σχεδια για το πως και το ποτε θα χασω τα εκαστοτε 4,5,8 κιλα που ηταν το μεγαλυτερο προβλημα της ζωης μου. Εννοειται καθε βραδυ των γενεθλιων μου και οι επομενες μερες κατεληγαν σε απανωτα βουλιμικα. Μεγαλες προσδοκιες ......

Καλυπτουμε την ανεπαρκεια μας να σταθουμε στα ποδια μας απεναντι σε οποιαδηποτε περισταση,απεναντι στα ονειρα μας και να τα δικαιωσουμε. Με το φαγητο νιωθουμε αυτο το απατηλο αισθημα ασφαλειας,που ο ιδιος μας ο εαυτος δεν μπορει να μας το προσφερει απο μονος του. Καλυπτουμε θυμο. Μεγαλο θυμο. Ειμαστε τοσο θυμωμενοι που 10 σουπερ μαρκετ δε μας φτανουν για να εκτονωθουμε. Ειμαστε θυμωμενοι πρωτα απ'ολα με τους ανθρωπους που μας μεγαλωσαν κι ας μην το καταλαβαινουμε παντα. Κατι καναν στραβα κι αυτοι,κατι ειχαμε και εμεις ελαττωματικο στα γονιδια μας και νατααα. Ο πιο αρχεγονος και τεραστιος θυμος προερχεται απο εκει. Και μετα ειμαστε θυμωμενοι και με τον εαυτο μας. Υπερβολικες απαιτησεις που δεν βρηκαν αντικρυσμα. Τελειομανια,τελειοθηρια και παραλληλα χαμηλο ψυχικο σθενος,αισθημα ανασφαλειας και συναισθηματικη αδυναμια,ο θανατηροφος συνδυασμος.

Συγνωμη για την πολυλογια,το θεμα μας ειναι τι κανουμε απο εδω και περα. Πρωτον,ωριμαζουμε. Συνειδητοποιουμε πως καπου εδω θα πρεπει να παρουμε με το ζορι απο τον εαυτο μας την "πιπιλα" του,τα "μπρατσακια" του και να τον ριξουμε στα βαθια να κολυμπησει. Μην τον φοβαστε,ειμαι σιγουρη οτι μπορει να το κανει. Και μετα τα πρωτα "μουτρα" που θα μας κραταει η κακομαθημενη αφεντια του θα μας ευγνωμονει.
Δευτερον,διωχνουμε καθε μερα τον τεραστιο θυμο που εχουμε μεσα μας. Που θα παει,με τον χρονο θα τον στερεψουμε κι αυτον. Καθε φορα τους τελευταιους μηνες που τα παιρνω με κατι και ειδικα με τους γονεις μου,αντι να καταληξω να τρωω τον αγλεωρα απο αντιδραση-αυτο που εκανα δηλαδη τοσα χρονια- λεω στον εαυτο μου: Αφου τους αγαπας,εχεις γινει ανωτερη απο αυτους,συγχωρα τους και κατανοησε και τις δικες τους αδυναμιες. Τωρα εισαι μεγαλη και μπορεις να τους δικαιολογησεις. Και τους δικαιολογω με πολυ αγαπη και αυτοματα μου φευγουν τα νευρα και δεν τρωω,δεν ξεσπαω γιατι δεν το εχω αναγκη πια,εχω βρει αυτον τον τροπο. Η αγαπη ειναι η Ανοιξη της ψυχης.

Ας ανοιξουμε τα νεα παραθυρα που μας περιμενουν να μας δειξουν τη θεα τους και ας μην ζοριζουμε τον οργανισμο μας αλλο. Οποιος εχει κιλα να χασει ας τα χασει πολυ πολυ αργα,τοσο αργα ωστε να μη νιωθει πως περιοριζεται σε κατι,ας μην τροφοδοτουμε αλλο τη βουλιμια μας. Οποιος ειναι σε ενα κανονικο βαρος,ας σταματησει να αναζητα το τελειο και ας σταματησει πια να ασχολειται. Και εγω στον αγωνα ειμαι ακομη,λεω να χασω ακομα ελαχιστα κιλα,ισως ενα με δυο και να σταματησω πια να υποφερω,εχω παψει να αναζηταω το τελειο,ειναι δυσκολο,αλλα υπαρχει δρομος προς το φως,γι αυτο πλεον ειμαι σιγουρη...

Quote:

---

Originally posted by Euxi

Quote:

---

Originally posted by dolphin
Τι είναι ρε γαμώτο αυτό που καλύπτουμε τρώγοντας έτσι?

---

. Συνειδητοποιουμε πως καπου εδω θα πρεπει να παρουμε με το ζορι απο τον εαυτο μας την "πιπιλα" του,τα "μπρατσακια" του και να τον ριξουμε στα βαθια να κολυμπησει. ...

---

Αν και ειμαι περαστικη απο εδω(δεν εχω προβλημα βουλιμιας αλλα υπερφαγιας-παχυσαρκιας)Γενικοτερο κολλημα με το φαγητο κτλ εχω να συμφωνισω απολυτα με τη ευχουλα που ΕΔΩΣΕ ΡΕΣΙΤΑΛ....Το αποσπασμα που εβαλα πιο πανω
απο τα λογια σου ευχουλα μου με καλυπτει πληρως.

Η κυριοτερη αιτια του προβληματος μου με το φαγητο ειναι η αρνηση να μεγαλωσω..(ειμαι 27) ...
Νιωθω σαν ενα παιδι στο κοσμο των μεγαλων ....
Και ναι στο φαγητο με εριχνε η αδυναμια μου να δω την ζωη καταματα και να μπορεσω να την διαχειριστω...

Πρεπει ολοι -ολες επιτελους να αφησουμε οπως λεες και εσυ την πιπιλα και τα μπρατσακια μας στην ακρη.... θα πιουμε και λιγο θαλλασινο νερακι στην αρχη..σιγουρα στην συνεχεια θα μαθουμε να κολυμπαμε στα βαθια της ζωης

Καλη συνεχεια σε ολους ...σε αυτη την δυσκολη διαδρομη...να θυμαστε οτι μεχρι την Ηθακη υπαρχουν πειρασμοι,σειρηνες "κιρκες" και κυκλωπες...ο "Οδυσσεας" τα καταφερε...γιατι οχι και εμεις?

Σας χαιρετω!

Παντα ομως υπαρχει η αισθηση πως αν αδυνατισω θα ειναι ολα καλυτερα τα παντα. Ας ξερω ομως οτι το φαγητο ειναι το αποτελεσμα και οχι η αιτια πραγματικα το μονο που θελω ειναι να γινω skinny

Πεταλλουδιτσα μου ειμαστε συνομηλικες και εγω ετσι αισθανομουν παντα. Ενα παιδι. Ισως η γενια μας να ηταν προβληματικη,τι να πω! Αρνηση για να μεγαλωσω,να σοβαρεψω και ολα τα σχετικα. Ομως τα παιδια ειναι ευαλωτα και γι αυτο δεν τα καταφεραμε. Χαιρομαι που ειμαστε ολοι μαζι στο δρομο για την ενηλικιωση,που νιωσαμε επιτελους πως πρεπει να μεγαλωσουμε... Καλη δυναμη!!

Mcan,


κι εμένα το skinny look μου αρέσει αλλά έχω καταλήξει στο ότι είναι πολύ δύσκολο να το συντηρήσω. Πάντα, όταν πέφτω πολύ χαμηλά σε βάρος κάνω βουλιμικά.
Όσο είμαι έτσι, πολύ αδύνατη, είμαι πολύ καλά με τον εαυτό μου αλλά ξέρω ότι κάπου παραμονεύει το επόμενο βουλιμικό. Νιώθω βέβαια αδύναμη και πεσμένη αλλά όταν κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη παίρνω κουράγιο. Ακόμα και skinny όμως να είμαι συνεχίζω να τρώγομαι με τα ρούχα μου. Μάλλον τελικά για΄μένα το μόνιμο skinny look είναι ένα άπιαστο όνειρο...

Mcan πως παει η ζωη?!!!!!!!!!!!!!!!!

Μιλησα με τη μαμα μου και μου εκανε πολυ καλο. Ειδε τα κοψιματα και δεν εχαψε πως ηταν απο βραχο ,συζητησαμε γιατι το κανω αυτο και αν κατανοω πως ειναι προβλημα. Εκλεισα ραντεβου με ενα ψυχιατρο και θα τον δω αυριο- εχω πολυ ανγχος να δω πως θα παει αυτη τη φορα.
Καταλαβαινω πως ειμαι αρρωστη πως δεν ειναι σωστος τροπος για να χασεις κιλα, πως ισως να μην ειναι η εμφανιση το θεμα γιατι ακομα και στα πιο skinny μου πασχω ειτε απο βουλιμια ειτε απο ανορεξια. Θελω να καταλαβω τι με κανει να ξεσπαω στον εαυτο μου.
Ειμαι αισιοδοξη.

εσυ Μαιρουλα?