Οταν οι αλλοι τρωνε κι εμεις ΟΧΙ

Printable View

Show 40 post(s) from this thread on one page

20-12-2009, 19:04
forty

Quote:

Originally posted by badgirl

Κ ωραια εστω οτι ειμαι σκληρη κ δικαιουται ο αλλος περισσοτερο χρονο, εμεις τι σταση υποτιθεται πρεπει να τηρησουμε οταν κανει κουταμαρες? κ σκεφτειτε οτι αν ο καθενας πασχει απο κατι σε μια οικογενεια κ φερεται σαν 8χρονο τοτε ποιον να πρωτοκυνηγησουμε?

σε ολες τις οικογενειες υπαρχουν ανθρωποι που κανουν σαν μωρα παιδια,μην νομιζεις οτι ειναι μονο οι δικοι σου ετσι :D
εγω αυτο που εχω βρει οτι πιανει με τους δικους μου ειναι το μπραβο εστω και οταν κανουν πολυ μικρα βηματα.Εβλεπα τον πατερα μου να τρωει καμμια φορα φρουτα για βραδυ αντι για κανονικο του γευμα,εκει του ελεγα ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ και μαζι με εμενα και οι υπολοιποι που τον εβλεπαν,ε μετα το καθιερωσε και εχει χασει 10 κιλα απο τοτε και ηρθε στο κανονικο του βαρος.Το εχω παρατηρησει και με αλλους στην οικογενεια,ενα μπραβο τους κανει να εχουν περισσοτερη θεληση για να προχωρησουν παραπερα και ας ειναι αυτο το μπραβο για κατι πολυ μικρο.Δοκιμασε το ισως να πιασει και στους δικους σου
20-12-2009, 19:13
badgirl

νασαι καλα βρε φορτυ...αντε να δουμε...αλλα ειδικα η μια μου αδελφη ποτε δε μου εδωσε την ευκαιρια να της πω μμπραβο...της λες μη φας 3 γλυκα φαε 2,5 κ λεει οχι εγω θελω 3...δε μπορω. μα δεν υπαρχει δε μπορω...

πως πας με την διαιτα? οι κρυαδες εφυγαν? μη κυνηγαμε εσενα μετα, ετσι?
20-12-2009, 19:59
Lily_ed

Quote:

Originally posted by badgirl

Quote:

Originally posted by Lily
Ναι το ξεπέρασα, όπως και εσείς νομίζω, όμως εκείνοι το ξεπέρασαν? Έχουν τη δύναμη?
Μπορούν να βρούν το σωστό τρόπο να το κάνουν? Στη τελική έχουν τη διάθεση να το στερηθούν?

Θα έλεγα οτι πρέπει να το χειριστείτε λίγο διαφορετικά, με πολύ συζήτηση και καταννόηση

τι να συζητησω? το πρωι μου λεει εχω σακχαρο κ εχω τρομοκρατηθει κ το μεσημερι τρωει μακαροναδα κ μετα 1 κουραμπιε. κι επειδη λεει δεν ηταν καλος εφαγε κ απο τον αλλο να δει μηπως ειναι καλυτερος. δηλαδη ΕΛΕΟΣ. εκει ενιωσα αηδια κ απογοητευση.
Γιατι εγω εφαγα σκετα τα μακαρονια ολικης αλεσης χωρις να εχω προβλημα υγειας ενω ο αλλος δικαιουται να φαει λευκα μακαρονια κ 2 κουραμπιεδες στο καπακι κ μετα να κλαιγεται οτι εχει σακχαρο? Κ αν δε κλαιγεται παλι θα ενοχληθω, γιατι τοτε θα πει πως δε δινει δεκαρα για την οικογενεια του που θα τον χασει...
Κ ωραια εστω οτι ειμαι σκληρη κ δικαιουται ο αλλος περισσοτερο χρονο, εμεις τι σταση υποτιθεται πρεπει να τηρησουμε οταν κανει κουταμαρες? κ σκεφτειτε οτι αν ο καθενας πασχει απο κατι σε μια οικογενεια κ φερεται σαν 8χρονο τοτε ποιον να πρωτοκυνηγησουμε?

Στον αντρα μου που εχει τεραστιο προβλημα με το φαγητο κ τρωει μονο κρεας, κι επειδη στην οικογενεια μου εχω πολλα ατομα που συμπεριφερονται σαν οκταχρονα με σοβαρα προβληματα υγειας (μπαι -πας κτλ), του ξεκαθαρισα εξαρχης οτι δεν εχω σκοπο να αφιερωσω τη ζωη μου στο να τον κυνηγαω τι θα φαει διοτι δεν εχω σκοπο να γινω μαμα του, που στην τελικη ουτε αυτη καταφερε τιποτα με το κυνηγι...Σας πληροφορω οτι μονος του αρχισε κ βελτιωνεται, παραδειγματιζεται απομενα κ προσπαθει κι εκεινος...Η οικογενεια μου δηλαδη τι εχει κ δε μπορει να ξυπνησει επιτελους? μηπως ειναι πιο χαζοι απτους αλλους? παντου ακουμε για την υγεια, το φαγητο, το τσιγαρο, τι αλλο πια?

Ακομα κ αν δε μου προτεινετε λυση σας ευχαριστω που τα ειπα κ ξαλαφρωσα :( απλα στεναχωριεμαι παρα πολυ κ αυτο δε βοηθαει...επισης στεναχωριεμαι ευκολα κ για αγνωστους...ουττε αυτο βοηθαει. Ελεγα μηπως αν γινω σκληρη πετυχω καατι αλλα ουτε αυτο βοηθαει!

Είναι αδύνατο να φαναταστείς καν πόσο πολύ σε καταλαβαίνω....

Ξύπνησες ένα δικό μου φάντασμα που με στοίχιωσε, badgirl, κάτι που δυσκολεύομαι να το ξεπεράσω και πίστεψε με δε θέλω να φανώ μελό.
Χρόνια προσπαθούσα να πείσω τον πατέρα μου με όλους τους τρόπους να κόψει το κάπνισμα, αφού υπέφερε από χρόνια ασθματική βροχίτιδα, και το τσιγάρο εξασφάλιζε 100% επιδείνωση της κατάστασης και το δρόμο προς το μοιραίο.
Μάταιος ο κόπος μου, έβγαινε από το ογυγόνο και άναβε τσιγάρο. Μπορείς να φανταστείς τι σκηνές διαδραματίστηκαν, έτσι?
Δε το κατάφερα, η ζημιά είχε γίνει και έφυγε 62 χρόνων από οξύ έμφραγμα. Δεν κέρδισα τίποτε γκρινιάζοντας τόσα χρόνια, και όταν δεν κάπνιζε μπροστά μου, κάπνιζε κρυφά μου....
Απλώς δεν μπορούσε, παρόλο που ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος, δυνατός και σίγουρος για τον εαυτό του.
Δε το πίστεψε οτι θα συμβεί σε αυτόν. Πίστευε οτι θα τα καταφέρει, οτι αυτά αφορούν άλλους κλ.π. ....

Μέσα από αυτή την εμπειρία σου έγραψα τα προηγούμενα , προσπάθησε με διαφορετικό τρόπο, όχι πιεστικά,
άλλαξε το σκηνικό της συζήτητσης κάθε φορά, και στους γονείς σου και στην αδερφή σου.
Απλά γιατί όλοι μας ακούμε σχεδόν πάντα αυτά που μας βολεύουν, και όχι αυτά που πρέπει.
Βρές άλλο τρόπο, γιατί ξέρω οτι δε θα σταματήσεις να το προσπαθείς.....
20-12-2009, 20:01
forty

ναι ξερω οτι ειναι δυσκολο σε ενα ανθρωπο που τον βλεπεις να τρωει γλυκα ενω πρεπει να χασει να του πεις μπραβο αλλα βρες την ευκαιρια οταν την δεις να τρωει λιγοτερο.Πες της "μπραβο ειδα οτι προσπαθεις να φας λιγοτερο απο το γλυκο" η κατι τετοιο αναλογα την περισταση και πιθανον αν το ακουσει πολλες φορες να προσπαθησει και αυτη περισσοτερο.
Σκεψου εμας πως συνεχιζουμε μεχρι να φτασουμε στο στοχο μας?με ενθαρυνση ειτε απο τους γυρω μας ειτε απο τη ζυγαρια μας ειτε απο τον καρθεφτη μας ;) ενω οταν μας "μαλωνουν"οταν δεν βλεπουμε αποτελεσματα πως στεναχωριομαστε και νευριαζουμε με τον εαυτο μας που δεν τα καταφερνουμε?

εγω ειμαι μια χαρα με τη διαιτα και οι κρυαδες εφυγαν και κοιμαμαι μια χαρα και δεν πειναω καθολου!! :D
21-12-2009, 10:15
Ava_ed

Lily μου, δε μπορείς να φανταστείς πόσο σε καταλαβαίνω για τον πατερούλη σου. Λυπάμαι πάρα πολύ για ότι συνέβη σε έναν τόσο νέο άνθρωπο και πιστεύω ότι έκανες ό,τι περνούσε από το χέρι σου για εκείνον.
Το πρόβλημα του τσιγάρου το έχουμε και εμείς, μανιώδης καπνιστής ο πατέρας μου από τα εφηβικά του χρόνια, τώρα με μισή καρδιά, με απανωτές εγχειρήσεις εξαιτίας του τσιγάρου, με κίνδυνο ζωής και αυτή τη στιγμή και συνεχίζει να καπνίζει, κρυφά πάντα. Έφερες στο μυαλό μου όλη την τρέλλα, όλη την αγωνία που είχα στο τελευταίο του χειρουργείο, τις γονυκλισίες μου στην Εκκλησία, τις παρακλήσεις στα μοναστήρια, το κλάμα που έριχνα νύχτα και μέρα όσο ήταν στην εντατική με αμφίβολο το αν θα ζήσει τελικά. Έζησε. Και όταν τον τσάκωσα να καπνίζει, μετά από όλα αυτά, ένιωσα ότι θα φύγει το μυαλό μου από τη θέση του. Σκέφτηκα πάρα πολύ και συζήτησα μαζί του, όχι με φωνές και επικρίσεις, με πολλή αγάπη και σε χαμηλούς τόνους. Του είπα ότι είναι το στήριγμά μου και η μεγάλη μου αδυναμία και ότι τον θέλω κοντά μου και ξέρεις τι κατάλαβα? Ότι είναι επιλογή του. Χαζή θα μου πεις, αλλά δική του. Θέλει το υπόλοιπο της ζωής του να είναι νεανικό, χωρίς στερήσεις, χωρίς μιζέρια και απαγορεύσεις. Σκέφτηκες ποτέ ότι και ο δικός σου πατέρας ίσως και να έκανε τις ίδιες σκέψεις?
Η απαγόρευση σε αυτά τα άτομα δεν "πιάνει". Όταν του το απαγορεύσαμε οικογενειακώς και σε πολύ αυστηρό τόνο, γιατί τα δοκιμάσαμε όλα, πήγε από τα νεύρα της ατσιγαρίας του και τράκαρε. Καταλήγω στο εξής συμπέρασμα: Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον που δεν θέλει να βοηθηθεί. Δεν έχει νόημα να κατηγορούμε τον εαυτό μας γιατί δεν τον βοηθήσαμε αρκετά. Έχουμε να κάνουμε με νοήμονες, ενήλικες, που ξέρουν τις συνέπειες των λαθών τους και όμως τα επαναλαμβάνουν. Ο τρόπος δράσης μας ξεχωριστός για τον καθένα μας, όσο ξεχωριστοί είμαστε κι εμείς οι ίδιοι...
21-12-2009, 12:15
Lily_ed

Ακρίβώς έτσι όπως τα λές Ava μου, να σκεφτείς οτι στο πλαίσιο του να δείξω κατανόηση
στο ότι ορίζει τον εαυτό του, και όπως και να έχει εγώ θα είμαι δίπλα του, τα τελευταία
Χριστούγεννα που περάσαμε όλοι μαζί, του είχα κάνει δώρο ένα κουτί πανάκριβα πούρα,
με την ελπίδα οτι θα καταλάβει ακριβώς αυτό: σ'αγαπώ όπως είσαι και σέβομαι τις επιλογές σου.
Επειδή εκ φύσεως, θέλω να μη καταπιέζω τους άλλους...

Ναι κορίτσι μου συμφωνώ στο συμπέρασμα σου, μερικοί άνθρωποι δεν θέλουν να βοηθηθούν.
και αςείναι οι ίδιοι βοηθοί σε όλους τους υπόλοιπους....
21-12-2009, 23:06
badgirl

Quote:

Originally posted by Ava
Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον που δεν θέλει να βοηθηθεί. Δεν έχει νόημα να κατηγορούμε τον εαυτό μας γιατί δεν τον βοηθήσαμε αρκετά. Έχουμε να κάνουμε με νοήμονες, ενήλικες, που ξέρουν τις συνέπειες των λαθών τους και όμως τα επαναλαμβάνουν. Ο τρόπος δράσης μας ξεχωριστός για τον καθένα μας, όσο ξεχωριστοί είμαστε κι εμείς οι ίδιοι...

ακριβως...
21-12-2009, 23:19
badgirl

Quote:

Originally posted by fortyΣκεψου εμας πως συνεχιζουμε μεχρι να φτασουμε στο στοχο μας?με ενθαρυνση ειτε απο τους γυρω μας ειτε απο τη ζυγαρια μας ειτε απο τον καρθεφτη μας ;) ενω οταν μας "μαλωνουν"οταν δεν βλεπουμε αποτελεσματα πως στεναχωριομαστε και νευριαζουμε με τον εαυτο μας που δεν τα καταφερνουμε?

γιατι εγω πιστευω πως οταν θελουμε πολυ κατι θα γινει θελει δε θελει? αρκει να θελει κανεις...κ ουτε να μας μαλωσουν χρειαζεται ουτε να μας επαινεσουν...θελουμε να κανουμε κατι κ θα γινει...οταν ομως εχεις συνοδοιπορους ειναι πολυ καλυτερα, ακομα κι αν εχεις ηδη χαραξει πορεια ειναι ωραια η παρεα στην διαδρομη...

Δεν καταλαβα ποτε γιατι ακομη καπνιζει ο δικος μου πατερας μετα απο τριπλο μπαιπας απο το τσιγαρο, δεν θα του δωσω ομως ποτε τσιγαρο στο χερι ουτε την ευκαιρια να το εχει ευκολο. Γιατι ξερω οτι το παλευει κ δεν καπνιζει οσο θαθελε, ντρεπεται που καπνιζει, νιωθει οτι μας προδιδει κ δειχνει σα να θελει να μας αφησει ενω δε θελει...κ γιαυτον που παλευει θα σκιστω να τον βοηθησω, κ θα τον καταλαβω, κ θα κανω υπομονη...Γιαυτον που δε θελει να παλεψει ομως να κανω τι? εκει απελπιζομαι κ δε μπορω ουτε τα στραβα ματια να κανω... Παντως ενα ειναι σιγουρο, εκοψα το τσιγαρο για να μη γινω οπως ο πατερας μου, κ για να βοηθησω τον ιδιο να μη το βλεπει...οσο για τους υπολοιπους δικους μου, με μεγαλυτερα ή μικροτερα προβληματα υγειας αν εκεινοι δε τα βλεπουν...εκει σηκωνω τα χερια ψηλα. Κι γω στην αρχη δε με εβλεπα οταν κατοσταρησα σε κιλα. Ομως καποια στιγμη με ειδα. Κ ποτε δεν ειναι αργα. Αυτο το τωρα ειναι αργα που λενε μου τη δινει! ποτε δεν ειναι αργα. Με αλλα 5 πακετα τσιγαρα ισως ειχε πεθανει τοτε...
22-12-2009, 08:15
forty

Quote:

Originally posted by badgirl

Quote:

Originally posted by fortyΣκεψου εμας πως συνεχιζουμε μεχρι να φτασουμε στο στοχο μας?με ενθαρυνση ειτε απο τους γυρω μας ειτε απο τη ζυγαρια μας ειτε απο τον καρθεφτη μας ;) ενω οταν μας "μαλωνουν"οταν δεν βλεπουμε αποτελεσματα πως στεναχωριομαστε και νευριαζουμε με τον εαυτο μας που δεν τα καταφερνουμε?

γιατι εγω πιστευω πως οταν θελουμε πολυ κατι θα γινει θελει δε θελει? αρκει να θελει κανεις...κ ουτε να μας μαλωσουν χρειαζεται ουτε να μας επαινεσουν...θελουμε να κανουμε κατι κ θα γινει...οταν ομως εχεις συνοδοιπορους ειναι πολυ καλυτερα, ακομα κι αν εχεις ηδη χαραξει πορεια ειναι ωραια η παρεα στην διαδρομη...

Δεν καταλαβα ποτε γιατι ακομη καπνιζει ο δικος μου πατερας μετα απο τριπλο μπαιπας απο το τσιγαρο, δεν θα του δωσω ομως ποτε τσιγαρο στο χερι ουτε την ευκαιρια να το εχει ευκολο. Γιατι ξερω οτι το παλευει κ δεν καπνιζει οσο θαθελε, ντρεπεται που καπνιζει, νιωθει οτι μας προδιδει κ δειχνει σα να θελει να μας αφησει ενω δε θελει...κ γιαυτον που παλευει θα σκιστω να τον βοηθησω, κ θα τον καταλαβω, κ θα κανω υπομονη...Γιαυτον που δε θελει να παλεψει ομως να κανω τι? εκει απελπιζομαι κ δε μπορω ουτε τα στραβα ματια να κανω... Παντως ενα ειναι σιγουρο, εκοψα το τσιγαρο για να μη γινω οπως ο πατερας μου, κ για να βοηθησω τον ιδιο να μη το βλεπει...οσο για τους υπολοιπους δικους μου, με μεγαλυτερα ή μικροτερα προβληματα υγειας αν εκεινοι δε τα βλεπουν...εκει σηκωνω τα χερια ψηλα. Κι γω στην αρχη δε με εβλεπα οταν κατοσταρησα σε κιλα. Ομως καποια στιγμη με ειδα. Κ ποτε δεν ειναι αργα. Αυτο το τωρα ειναι αργα που λενε μου τη δινει! ποτε δεν ειναι αργα. Με αλλα 5 πακετα τσιγαρα ισως ειχε πεθανει τοτε...

Φυσικα το πρωτο και κυριο ειναι να το θελουμε εμεις και να το εχουμε παρει αποφαση,αλλα τα ερεθισματα που περνουμε απο τους γυρω μας μετρανε για να παρουμε αυτη την αποφαση .
22-12-2009, 11:10
badgirl

ναι εχειις δικιο βρε φορτυ...χαιρομαι πολυ που πας καλα! αντε να μας βρει ο νεος χρονος με λιγοτερα κιλα κ υγεια! κ κουραγιο να "επηρεαζουμε" θετικα τους αλλους :D
22-12-2009, 13:52
forty

ετσι με θετικη σκεψη ολα θα γινουν!! :)
02-01-2010, 17:37
badgirl

nai to δωρο που μου εκανε ερχομενος ο νεος χρονος ηταν να "πιασω" τον πατερα μου να καπνιζει...κ οχι μονο αυτο αλλα εκανα οτι δεν τον ειδα ωστε να το σβησει αλλα εκεινος συνεχισε...ουφ :) χαμογελαω γιατι...αποφασισα να το δω σαν κατι θετικο, ετσι αδραξα την ευκαιρια κ του μιλησα ηρεμα (απορω που βρηκα την ψυχραιμια) για το θεμα τσιγαρο...
οτι το εκοψα κυριως για να μη γινω σαν αυτον, εξαρτημενη ακομα κ μετα απο μπαιπας, κ για να μην τον κολαζω καπνιζοντας...κ οτι το μονο που τον σωζει απο δευτερο εμφραγμα ειναι οτι δεν καπνιζει μπροστα μας...

Show 40 post(s) from this thread on one page