Τα "ξέρασα" όλα...

Καλησπέρα σε όλους, Καλή Χρονιά, πάνω από όλα με υγεία στο κορμί και στην ψυχή μας!

Συμπληρώνω σήμερα 12 μέρες που δεν έχω κάνει τίποτα "κακό" και ήταν δύσκολες μέρες... Συνεχόμενα τραπέζια με οικογένεια και φίλους. Σαν να μην έφτανε αυτό, με πήρε ο άντρας μου και φύγαμε 4 μέρες εκδρομή σε ένα μέρος μαγικό, για να ηρεμήσουμε μετά από όλη την τρικυμία. Σε ένα μέρος όμως όπου όλες οι λιχουδιές έκαναν παρέλαση και εγώ είχα πλέον μόνο 2 επιλογές - ή τρώω και παχαίνω ή δεν τρώω και ... και απλά ζηλεύω. Τρίτη επιλογή πλέον δεν είχα. Έφαγα σαν άνθρωπος, τουλάχιστον έτσι πίστευα.

Πήρα 2 κιλά. Φαίνεται ο οργανισμός μου απορροφάει σα σφουγγάρι όσα του στέρησα εδώ και 10 χρόνια... Επιστρέψαμε από το μαγικό μας μέρος παραμονή Πρωτοχρονιάς και όταν ανέβηκα στη ζυγαριά έπαθα κατάθλιψη, δεν ήθελα να βγω το βράδυ, ένιωθα φάλαινα, ήθελα να μείνουμε σπίτι, μόνοι, με τις πιτζάμες.

Γκρίνιαζα όλη τη μέρα, το βράδυ τελικά βγήκαμε και λίγο μετά την αλλαγή του χρόνου τελικά τσακωθήκαμε. Την Πρωτοχρονιά του ζήτησα συγνώμη για τη συμπεριφορά μου, αλλά του εξήγησα ότι αυτό που ζω δεν είναι εύκολο και θα πρέπει κάποιες φορές να κάνει τα στραβά μάτια, γιατί προσπαθώ. Δεν είμαι τέλεια, αλλά προσπαθώ να γίνω καλύτερη.

Είμαι περήφανη που δεν "κύλησα" αυτές τις 12 μέρες, είναι οι πρώτη φορά εδώ και 10 χρόνια που δεν έχω αγκαλιάσει τη λεκάνη για τόσο καιρό, αλλά δυστυχώς δεν έχω αγκαλιάσει και τον εαυτό μου. Δεν είμαι καλά με το σώμα μου, με τον εαυτό μου, τρελαίνομαι στη σκέψη ότι πήρα 2 κιλά, από τη μέρα που γυρίσαμε έχω πέσει σε μελαγχολία, δεν θέλω να βγω, δε θέλω να μιλήσω, έκλεισα το κινητό μου. Τα βράδια δεν κοιμάμαι καλά, βλέπω εφιαλτικά όνειρα, ξυπνάω ξημερώματα και ξαγρυπνώ μέχρι το πρωί.

Απόψε ο άντρας μου αναγκάστηκε να πάει μόνος του σε μια κοινωνική υποχρέωση. Έμεινα μόνη σπίτι πρώτη φορά από τότε που έγιναν τα αποκαλυπτήρια. Με έβαλε να ορκιστώ στη ζωή του ότι δεν θα κάνω "βλακεία" και νομίζω ότι είναι ο μόνος λόγος που πράγματι δεν έκανα. Αυτό όμως θα ντραπώ να του το πω όταν γυρίσει.

ʼνοιξα τον υπολογιστή μετά από 10 μέρες και άρχισα να σας γράφω...

Καλή μου today, καλή χρονιά σου εύχομαι, να τη ζήσεις όπως επιθυμείς !

Πράγματι σου συμβαίνουν ήδη πράγματα ανέλπιστα και πρωτόγνορα, όμως τόσο όμορφα.
Όλα μπορούν πια να πάνε καλύτερα, αρκεί να το επιθυμείς, και ειλικρινά σε θαυμάζω για τη δύναμη που δείχνεις
αυτές τις ημέρες, και έχεις καταφέρει να είσαι σωστή τόσο διάστημα.

Το αμέσως επόμενο βήμα σου, θα πρέπει να είναι μια επίσκεψη σε κάποιον ειδικό, ώστε να μπορέσεις
ευκολότερα να μονιμοποιήσεις το αποτέλεσμα της δικής σου προσπάθειας και να βοηθηθείς
για κάθε ενδεχόμενο στο μέλλον.

Όσο για τα 2 κιλάκια που πήρες, σίγουρα είναι προιόντα της εντελώς φυσιολογικής κατακράτησης
που συμβαίνει μετά από αλλαγή στη διατροφή μας, δεν είναι δηλαδή πραγματικά και μόνιμα κιλά.

Σου εύχομαι να είσαι γερή και δυνατή, ήρεμη και γαλήνια κοντά στον άνθρωπο σου, που σου
συμπεριφέρεται άψογα.
Καλό σου βράδυ

Καλή σου χρονιά Today! Μόλις διάβασα τα λεγόμενά σου και θα προσθέσω το δικό μου "μπράβο" στο ότι ξεπέρασες τον εαυτό σου και παραδέχτηκες κάτι που το θεωρούσες, ντροπή, "κακό", ίσως και αιτία διαζυγίου. 'Οπως είδες τίποτε κακό δεν έγινε. Από δω και πέρα μόνον καλά έχεις να εισπράξεις, άσε που έχεις την αδιάψευστη απόδειξη ενός συζύγου που σε αγαπά αληθινά, κι ας μην ήταν αυτή η πρόθεσή σου.
Η διαφορά του ψυχιάτρου από τον ψυχολόγο είναι ότι ο πρώτος συνταγογραφεί φάρμακα, αν το κρίνει απαραίτητο, ενώ ο δεύτερος δεν έχει τέτοιο δικαίωμα, απλά βοηθά με την κουβέντα και μόνο.
Σου εύχομαι τα καλύτερα και αν το χρειαστείς μακάρι να απευθυνθείς στο σωστό ειδικό ψυχικής υγείας, εσύ θα το κρίνεις. Να μας κρατάς ενήμερους. Φιλιά!!

Είμαι περήφανη για τις 20 "καθαρές" μέρες που συμπληρώνω, αλλά όχι για το σώμα μου. Πήρα σε χρόνο ρεκόρ 3 κιλά...

Το καλοκαίρι ήμουν 59, το φθινόπωρο 61, το χειμώνα πριν τα αποκαλυπτήρια ήμουν 62 και τώρα είμαι 65. Σε 20 μέρες πήρα 3 κιλά! Τα ρούχα στένεψαν και τα παλιά, φαρδιά ρούχα μου τα χάρισα την τελευταία φορά που αδυνάτησα, γιατί πίστευα ότι δεν θα ξαναγύρναγα εκεί...

Είναι στιγμές που νοσταλγώ την εύκολη λύση. Δεν θα γυρίσω εκεί, γιατί δεν υπάρχει πλέον επιστροφή, αυτό δε θα γίνει, το υποσχέθηκα στον εαυτό μου και στον άνθρωπό μου. Απλά πρέπει να βρω μια λύση, δεν μπορώ να ζήσω με το σώμα μου έτσι. Δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν μπορώ να χαρώ τίποτα από τη ζωή μου, όλα γυρίζουν γύρω από μια και μόνη σκέψη "Είμαι ΧΟΝΤΡΗ, ΧΟΝΤΡΗ, ΧΟΝΤΡΗ"...

...αγαπητη today....καλως ηρθες...δεν ξερω γιατι αλλα σημερα ειδα το θεμα σου και ομολογω οτι με εκανε να θελω να σου γραψω...
εγω ειμαι η ξενια 33 χρ και παρουσιαζω υπερφαγικα επεισοδια,πολυ συχνα...''η λυση'' μου για να αντιμετωπιζω το αγχος την στενοχωρια κλπ ειναι το φαγητο...
τα κιλα μου ανεβοκατεβαινουν...ανα δεκαδες!!!!!!αυτη την περιοδο εγω φτασει στην κορυφη !!!!!
ευτυχως δεν εκανα ποτε εμετους.....
προσπαθω και εγω λοιπον για να απαλλαγω απο αυτη την ηλιθια συνηθεια μια ς και τελικα τα προβληματα δεν φευγουν με την σοκολατα!!!!!!!
ηθελα να σου ευχηθω καλο κουραγιο και να σου πω οτι εισαι πολυ τυχερη που ο αντρας σου σε στηριζει και σε καταλαβαινει...αυτο αυξανει σημαντικα τις πιθανοτητες να ''απεξαρτηθεις'' και να βελτιωσεις γενικοτερα την ψυχικη σου υγεια...μην παιρνεις καθολου σαν δεδομενο την υποστηριξη και την αποδοχη σε ενα γαμο!!!!!!!!πιστεψε με!!!!!
επισης σταματα να επισημαινεις οτι εισαι χοντρη!!ακομα και το υψος σου να ειναι πολυ χαμηλο τα 65 κιλα ,αποκλειεται να σε κανουν να δειχνεις τοοοοσο χοντρη!!!!!!!!
επικεντρωσου στην προσπαθεια της αποφυγης των εμετων και της εγκαθιδρυσης μιας υγιης σχεσης με το φαγητο και θα εοανελθεις στο επιθυμητο σου βαρος!
μεχρι τοτε καλυτερα να εισαι 65 κιλα και να μην κανεις εμετους....
καλη προσπαθεια!!!!!!!

Today τιποτα δεν ειναι πολυτιμοτερο στον κοσμο απο την υγεια μας. Μια φορα κοντεψα να τη χασω και τοτε καταλαβα τι εχει σημασια και τι οχι στη ζωη. Ξεπερνα το κολλημα των περιττων κιλων. Δεν ειναι πολλα και ειναι ελαχιστα μπροστα στην υγεια σου που σιγουρα κινδυνευει αν ξαναγυρισεις στα ιδια. Τα κιλα θα τα χασεις οταν προσαρμοστει ο οργανισμος σου στις νεες συνθηκες. Αυτο που εχεις καταφερει ειναι παρα πολυ σημαντικο. Προστατεψε τον εαυτο σου απ'ολα τα ασχημα συναισθηματα, να βλεπεις μονο τα καλα!

Quote:

---

Originally posted by today
Είμαι περήφανη για τις 20 "καθαρές" μέρες που συμπληρώνω, αλλά όχι για το σώμα μου. Πήρα σε χρόνο ρεκόρ 3 κιλά...

Το καλοκαίρι ήμουν 59, το φθινόπωρο 61, το χειμώνα πριν τα αποκαλυπτήρια ήμουν 62 και τώρα είμαι 65. Σε 20 μέρες πήρα 3 κιλά! Τα ρούχα στένεψαν και τα παλιά, φαρδιά ρούχα μου τα χάρισα την τελευταία φορά που αδυνάτησα, γιατί πίστευα ότι δεν θα ξαναγύρναγα εκεί...

Είναι στιγμές που νοσταλγώ την εύκολη λύση. Δεν θα γυρίσω εκεί, γιατί δεν υπάρχει πλέον επιστροφή, αυτό δε θα γίνει, το υποσχέθηκα στον εαυτό μου και στον άνθρωπό μου. Απλά πρέπει να βρω μια λύση, δεν μπορώ να ζήσω με το σώμα μου έτσι. Δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν μπορώ να χαρώ τίποτα από τη ζωή μου, όλα γυρίζουν γύρω από μια και μόνη σκέψη "Είμαι ΧΟΝΤΡΗ, ΧΟΝΤΡΗ, ΧΟΝΤΡΗ"...

---

Μπράβο κορίτσι μου, είδες πόσο καλά είσαι έτσι?
Μην ανυσηχείς για τα λίγα κιλάκια που πήρες, σκέψου πόσο ανάγκη είχε ο οργανισμός σου να τραφεί κανονικά.

Νομίζω οτι έχει έρθει η ώρα να αναζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό, που θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τα προβληματα σου, να είσαι στα κιλά που αναλογούν στο ύψος σου και να τρέφεσαι σωστά, χωρίς να πέρνεις βάρος.
Έχεις κάνει κάτι γι αυτό ?
καλή σου ημέρα και πολλά φιλιά

Quote:

---

Originally posted by today

Απόψε ο άντρας μου αναγκάστηκε να πάει μόνος του σε μια κοινωνική υποχρέωση. Έμεινα μόνη σπίτι πρώτη φορά από τότε που έγιναν τα αποκαλυπτήρια. Με έβαλε να ορκιστώ στη ζωή του ότι δεν θα κάνω "βλακεία" και νομίζω ότι είναι ο μόνος λόγος που πράγματι δεν έκανα. Αυτό όμως θα ντραπώ να του το πω όταν γυρίσει.

ʼνοιξα τον υπολογιστή μετά από 10 μέρες και άρχισα να σας γράφω...

---

Να του τα λες ολα, δεν υπαρχουν ντροπες πλεον,κι αν δεν εχεις σκοπο να τα λες ολα σεκεινον τοτε να πας σεναειδικο...
Αλλωστε κ ο ανθρωπος σου οσο κι αν σε αγαπα δεν γνωριζει πως να σε στηριξει σωστα. Καλη συνεχεια καλη μου, μη τα χαλασεις ολα τωρα, τωρα προχωρα με το κεφαλι μπροστα κ ψηλα, μη ξαναγυρισεις πισω ποτε. ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ

Today μπράβο για τη προσπαθεια σου,συνέχισε και μη κολλάς στα 3-4 επιπλέον κιλά.Σκέψου μόνο τι αξία έχουν αυτά τα κιλά...ΚΑΜΜΙΑ!Κανένας δε σε αγαπά επειδή είσαι 66ή 59 κιλά αλλα για τη καρδούλα σου που πρέπει να ηρεμήσει και να σκεφτεί πιο λογικά.Οτι έγινε έγινε,έστω κι αν κράτησε 10 χρόνια,τώρα αλλαξες σελίδα στη ζωή σου και κρατησέ το.Μπορείς!Μπορεις!Μπορεις! Μη καταστρέψεις αλλο τη ζωή σου,απο εδω και περα να τη χαρείς,το χρωστας νομίζω στον εαυτό σου και (απο οτι καταλάβα)στο καλό αντρούλη σου!

- είναι όντως πολύ σημαντικό το ότι αποφάσισες να το πεις κάπου και ειδικά όχι σε έναν ξένο αλλά σε έναν δικό σου άνθρωπο που μοιράζεσαι μαζί του την καθημερινότητα. Εμένα το ξέρει μόνο η καλύτερή μου φίλη και αυτό γιατί δεν μπορούσα άλλο να παίζω hide and seek μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Αλλά φυσικά ήθελε το χρόνο της για να καταλάβει. Αυτό που έχεις σε διαχωρίζει κατά κάποιον τρόπο από τους ανθρώπους που δεν το έχουν. Όσο και αν σε αγαπάνε ποτέ δεν θα μπορέσουν να σε καταλάβουν και επειδή κυριώς είναι μια ύπουλη ψυχοσωματική πάθηση είναι δύσκολο να συμβαδίσουν με τα σημάδια και να πιστέψουν. Γι'αυτό ακόμα και αν κάποιες φορές ο άνδρας σου ακουστεί υπερβολικός ή εριστικός μην το πάρεις πολύ κατάκαρδα. Η κατανόηση πρέπει να λειτουργεί αμφίδρομα σε αυτές τις περιπτώσεις γιατί αλλιώς πέφτεις στην παγίδα να πιστεύεις ότι ο άλλος σε αγαπάει λιγότερο τώρα που ξέρει.

- Χαίρομαι που πήρες δύναμη μέσα από αυτή σου την εξομολόγηση και τώρα τα πηγαίνεις καλύτερα. Αλλά θέλω να σου πω και αυτό: με όρκους και προσευχές δεν θα τη βγάλεις καθαρή για μεγάλο διάστημα. Είναι σοφό να δεις και έναν ειδικό να σε βάλει σε μια κατεύθυνση να σκέφτεσαι λίγο πιο συγκροτημένα και μετά αν νιώσεις ότι είσαι έτοιμη να συνεχίσεις μόνη σου είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις. Κάπου παραπάνω διάβασα πως μόνο ο ψυχίατρος μπορεί να χορηγήσει χάπια. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Ένας ψυχολογος μπορεί να χορηγήσει συγκεκριμένα χάπια επίσης και πολλά από τα αντικαταθλιπτικά που δεν είναι hardcore μπορείς να τα πάρεις χωρίς συνταγή γιατρού από το φαρμακείο μόνη σου (έγκλημα αν με ρωτήσεις αλλά αυτο ισχύει). Προσωπικά έχω πάει και σε ψυχίατρο και σε ψυχολόγο και σε διαιτολόγο που το έπαιζε και ψυχολόγος. ΛΟΛ. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ποιος από ολους με βοήθησε αλλά είμαι πολύ πιο δυνατή απέναντι στις σκέψεις μου και ο χαρακτήρας μου που σίγουρα υπέστη μεγάλη αλλοίωση μέσα από τη βουλιμία είναι πολύ πιο γνήσιος τώρα. Αυτό που έχουμε γιατρεύεται. 4 λέξεις με μεγάλη σημασία. Οι άνθρωποι όμως είναι διαφορετικοί. ʼλλοι χρειάζονται βοήθεια και άλλοι όχι. Αν ξανακυλήσεις, ψάξε, κανόνισε ραντεβού δες ανθρώπους βρες κάποιον που να σε εμπνέει και ακολούθησε κάποιες συνεδρίες μαζί του. Για όλα φταίει το κεφάλι μας. Παλιότερα νόμιζα φταίνε και τα πρότυπα που μας πλασάρουν. Αλλά ουσιαστικά φταίει το κεφάλι μας. Την επόμενη φορά που θα δεις ένα τέλειο αδύνατο σώμα πχ ενός μοντέλου, γύρισε κλείσε τα μάτια σου και σκέψου το σώμα μιας κοπέλας που ξέρεις και δεν έχει επηρεαστεί καθόλου από τη φτιαχτή τελειότητα του δυτικου πολιτισμού. Εγώ πάντα σκέφτομαι την καλύτερή μου φίλη. Βλέπω το σώμα της και σκέφτομαι το μυαλό της αυτό είναι υγεία αυτό ειναι που ουσιαστικά ονειρευόμαστε.

today Πως είσαι σήμερα?

today σε καταλαβαινω απολυτα
την ειχα κι εγω αυτη την εμπειρια
δεν ηξερε πως να αντιδρασει ο καημενος οταν του το πα
προφανως υπερβαινει καθε φαντασια
εκανες καλα
αναγκαζεσαι να το περιορισεις μετα
και δεν παραμυθιαζομαστε οτι ειμαστε και κατι
κοψε εντελως το ποτο
βοηθαει νομιζω
περιορισε και τα υγρα
ποσο να φας ετσι στεγνα?
αν διψασεις απλα σταματα και μην πιεις νερο παρα μονο αν περασει καμια ωρα

Συμπληρώθηκαν 4 μήνες από τα "αποκαλυπτήρια". Ο απολογισμός δεν ξέρω αν είναι ξεκάθαρα θετικός ή αρνητικός. Ζυγίζω 68 κιλά, 9 κιλά περισσότερο από το περσινό καλοκαίρι και 6 κιλά πάνω από τη μέρα που αποφάσισα να μιλήσω στον άντρα μου. Συγνώμη που εξαφανίστηκα τόσο καιρό?

Μια "επίσκεψη" στη λεκάνη μόνο έκανα μέσα σε 4 μήνες. Αυτό είναι το θετικό. Δεν ήταν εκ προμελέτης, ούτε για να καθησυχάσω τις τύψεις μου, αλλά μάλλον για να ηρεμήσω το στομάχι μου που δεν άντεχε να «σηκώσει» την ποσότητα φαγητού που το γέμισα. Το είπα στον άντρα μου την επόμενη μέρα που έγινε, ένοιωθα πολύ άσχημα και ήθελα να το ξέρει. Νευρίασε στην αρχή μαζί μου, μετά με παρακάλεσε να μην το ξανακάνω.

Πριν 4 μήνες ξεκίνησα να κολλάω αυτοκόλλητα σε ένα μεγάλο ημερολόγιο τοίχου. Πορτοκαλί γελαστή φατσούλα σε κάθε «καθαρή» μέρα και μαύρη θλιμμένη φατσούλα για τις κακές μέρες. Το ημερολόγιό μου, κρεμασμένο σε εμφανές σημείο στον τοίχο της κουζίνας, είναι γεμάτο χαρούμενες πορτοκαλί φατσούλες, με μια μόνο μαύρη φιγούρα ανάμεσά τους να μου θυμίζει τι δεν πρέπει να ξανακάνω.

Όμως είμαι 68 κιλά. Δεν μου χωράνε τα ρούχα μου, αλλά δεν αγοράζω καινούρια. Δεν θέλω να βγω από το σπίτι. Δεν ακολουθώ τον άντρα μου σε γάμους και κοινωνικές εκδηλώσεις. Του εξηγώ τον λόγο και καταλαβαίνει, αλλά ξέρω ότι χαλάω τη ζωή μας. Ξεκίνησα και σταμάτησα δεκάδες φορές δίαιτα σε 4 μήνες. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν ξέρω «τίμιο» τρόπο να χάσω κιλά. Δεν έχω την εύκολη λύση και γι? αυτό αντί να αδυνατίζω παχαίνω. Τη Δευτέρα ξεκινάω πρόγραμμα που σου φέρνουν το φαγητό στο σπίτι, ελπίζοντας να τα καταφέρω ΤΙΜΙΑ.

Δεν ξέρω αν ο απολογισμός είναι θετικός. Δεν είμαι σίγουρη αν ήμουν καλύτερα πριν, στα 59 «δυστυχισμένα» κιλά μου ή τώρα, στα 68 κιλά της δυστυχίας μου?

Today καλημέρα!!!
Η βουλιμική μου ιστορία έχει τόσα κοινά σημεία με την δική σου! Είμαι 30 χρονών κι έχω περάσει 15 χρόνια όπου διατηρούσα σχέση "αποκλειστικότητας" με την βουλιμία μου! Ζούσα 9 χρόνια με έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν είχε διαγνώσει το παραμικρό στην διατροφική μου συμπεριφορά. Ή ίσως δεν ήθελε να διαγνώσει... Τον τελευταίο χρόνο που έχω μπει σε μία νέα σχέση, η βουλιμία μου είχε καταλάβει τον θρόνο μέσα μου! Αλλά ήθελα να παραχωρήσω αυτή την ιδιαίτερη θέση σε μένα και στον σύντροφό μου, και όχι στο μαρτύριό μου. Κι έτσι την "κάρφωσα"!!! Στον φίλο μου! Και σοκαρίστηκε... Κλαίγαμε μαζί ένα ολόκληρο βράδυ! Τα συναισθήματά μου ήταν κι εμένα παρόμοια. Φοβήθηκα ότι αποχωριζόμουν κάτι που το είχα ανάγκη. Βέβαια εγώ συνέχισα τα επεισόδια για κανά 3μηνο μετά την εξομολόγηση. Ο φίλος μου πάντα ενδιαφερόταν να μάθει σε τι φάση είμαι. ʼλλες φορές ήμουν ειλικρινής, άλλες ντρεπόμουν φοβερά και δεν του έλεγα την αλήθεια για την "αμαρτωλή" συμπεριφορά μου. Σήμερα συμπλήρωσα 1 μήνα χωρίς ούτε ένα επεισόδιο εμετού, αλλά με αρκετά επεισόδια υπερφαγίας. Σε ένα μήνα από τα 56 κιλά έχω φτάσει τα 62. Είμαι +6 κιλά και ντρέπομαι πολύ για αυτό. Ιδίως με ανθρώπους που έχουν καιρό να με δουν και νιώθω ότι μόλις με δουν θα το σχολιάσουν αμέσως. Ο φίλος μου όμως με διαβεβαιώνει ότι είμαι πολύ πιο όμορφη από πριν, γιατί η ομορφιά προκύπτει από την ψυχολογία και όχι από τα 3-4 παραπάνω κιλά. Οι προηγούμενες συνήθειές μας μας μαράζωναν, όσο και αν δεν το καταλαβαίναμε εμείς. Εμένα το δέρμα μου και τα μαλλιά μου ήταν αφυδατωμένα, έχανα τρίχες, και είχαν αρχίσει να διαγράφονται ρυτίδες στο πρόσωπό μου. Τώρα, με μεγάλη μου έκπληξη, όταν με βλέπουν όλοι σχολιάζουν ότι φαίνομαι πολύ όμορφη και λαμπερή, αντί του "χοντρή και ατημέλητη" που θα περίμενα να ακούσω! Εσύ δημιουργείς την εικόνα σου! Νιώσε καλά, φόρεσε κάτι που θα σε κάνει να νιώθεις άνετα, νιώσε όμορφη και βγες έξω με αυτοπεποίθηση και με ανεβασμένη ψυχολογία που είσαι καλά, που έχεις δίπλα σου έναν σύντροφο που σε αγαπάει και σε στηρίζει και που τώρα αρχίζει η καλύτερη φάση της ζωής σου. Χωρίς μυστικά, χωρίς σκοτεινή πλευρά, χωρίς ενοχές, χωρίς ψυχαναγκασμούς, μόνο με λίγα κιλάκια παραπάνω. So what!!!!!!!!!!!! Είσαι ήδη κερδισμένη!!!!!!!! Είμαστε κερδισμένες!!! :-)

Κορίτσια συγχαρητήρια κ στις δύο!Εμένα όλο αυτό μου φαίνεται τεράστιος άθλος και η αποχή απο τους εμετούς , αλλά και το να μιλήσεις ανοιχτά στον σύντροφό σου , δεν μπορώ να με φανταστώ να το κάνω.Ίσως ο κάθενας όταν φτάσει στα όρια του αντιδρά για να επιβιώσει.Και μπράβο και στους συντρόφους σας που το αντιμετώπισαν τόσο σωστά.Εγώ που δεν έχω μιλήσει σε κανέναν για το πρόβλημά μου πρόσωπο με πρόσωπο , προχτές που ήμουν για καφέ με παιδικούς καλούς μου φίλους , έπεσε στο τραπέζι το θέμα για μια κοινή γνωστή (και φίλη? κάποιων) η οποία μάθανε πως τόσους μήνες έπασχε απο νευρική ανορεξία και τώρα είναι μέσα για θεραπεία..το τι κράξιμο έπεσε δεν λέγεται.Ένιωθα απίστευτα άσχημα , δεν μπορούσα καν να προσποιηθώ γιατί ξέρω καλά την ιστορία μου..αλλά πραγματικά δεν περίμενα απο μορφωμένα και ενημερωμένα άτομα τόσο κανιβαλισμό.Ο κόσμος δεν ξέρει και όσοι δεν έχουν περάσει κάτι αντίστοιχο είναι συνήθως τρομερά υπερφίαλοι και απορριπτικοί γιαυτό λέω μπράβο και πάλι μπράβο.Για τα κιλα τώρα..τελικά δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κόψει κανείς τους εμετούς και να μην πάρει κιλά?Εσείς τρώγατε φυσιολογικά και προστέθηκαν αυτά τα κιλά (ευτυχώς λίγα) ή συνεχίσατε τα υπερφαγικά αλλά χωρίς εμετούς?