Τζένη που είσαι ??? τί κανεις?Quote:
Originally posted by τζενη
ναι οντως καλο ειναι
το διαβασα κι εγω
Printable View
Τζένη που είσαι ??? τί κανεις?Quote:
Originally posted by τζενη
ναι οντως καλο ειναι
το διαβασα κι εγω
καλα ειμαι
εδω
sorry αυτο το γα.....το adsm με πεταει συνεχεια απ εξω
πάμε chat
??
nai
Quote:
Originally posted by gilie-
ρε συ κοριτσακι μου που μενεις? θελω να πω για στειλτε μεταξυ σας κανενα u2u μηπως πατε για κανενα καφε...Quote:
Originally posted by maroulita
Prospatho moni m, alla dn yparxei mia mera p na min fao meta tis 12.ego exo katalavaei oti einai kathara thema agxous ayto p me pianei alla pos na stamatiso dn xero.Dn xero drepomai poli na miliso se kapoio diko m atomo g ayto p me pianei.Lefta g psixologous k tetoia dn paizon ayto ton kairo gt dn doulevo akoma.
ειναι πολυ δυσκολο να τα καταφερεις μονη σου και ειναι πολυ γενικο το αγχος που λες...βρες τι προκαλει το αγχος και χτυπα το στην ριζα! Φυσικα και ντρεπεσαι γιατι νιωθεις οτι κανεις κατι απαισιο και αηδιαστικο, ξερω καλα πως νιωθεις...10 χρονια με αυτο το τερας παλευα και ακομη παλευω...
κανεις εμετους? Πες μας λιγο το ιστορικο σου με χρονολογιες και ολα...(sorry αν το χεις κανει σε αλλο θεμα)
μη ξεχνας, αν νιωθεις σκατα, εμεις ειμαστε τα ιδια σκατα με σενα...αυτοι που δε σε καταλαβαινουν ειναι απλα αλλα σκατα...θελω να πω οτι ολοι εχουν μια πλευρα που δεν ξερουμε...
Βασικα οχι εμμετους δεν εχω κανει ποτε.Το θεμα ειναι οτι εδω και 3 χρονια τρωω μετα τις 12 ειτε κριτσινια ειτε γλυκα ειτε οτιδηποτε θα μου αρεσει εκεινη την ωρα...Εχω παρατηρησει οτι σε περιοδους διακοπων που ειμαι με παρεα και δεν εχω αγχος δεν σκεφτομαι καν να φαω το βραδυ,ακριβως επειδη δεν ειμαι μονη!Γενικα εχω στρεσαρηστει πολυ με τις σπουδες και επειδη καθομαι απομονωμενη νομιζω αυτη ειναι η αιτια.Γενικα γυμναζομιαι και ειναι λογος που δεν εχω παραπανησια κιλα,ομως μετα το βραδυνο περιδρομιασμα συνηθως αισθανομαι πολυ χαλια και ως απανω ετοιμη να τα βγαλω στην κυριολεξια.Θα μουν ευτυχισμενη αν τα καταφερνα να σταματησω να τρωω μετα τις 12 δεν ειναι κατασταση αυτη!Δεν χερω ισως μου κανε καλο να επικοινωνησω με καποιον που το ξεπερασε!!
Kαλησπέρα και από 'μενα αγαπητοί "συμπάσχοντες".
Πριν από πολύ καιρό είχα κάνει από αυτό το forum μια απελπιστική έκκληση για βοήθεια.Η βουλιμία όριζε πραγματικά τη ζωή μου. Ζούσα έχοντας αγκαλιά το πρόβλημα μου. Ξέρετε πότε άρχισα να βλέπω φως? Όταν συνειδητοποίησα το πρόβλημα μου, όταν το ανακοίνωσα στους δικούς μου ανθρώπους.. Όταν κυρίως μόνη μου αλλά και με τη συνδρόμη τρίτων κοντινών προσώπων έψαχνα και συζητούσα διαρκώς το πρόβλημα.. δε με άφηναν να λιποψυχήσω, ήταν δίπλα μου, με κατανοούσαν και με ένιωθαν... Σταδιακά έβλεπα το πρόβλημα να απομακρύνεται(ενώ έιχα κρίσεις σχεδόν καθημερινά μειώθηκαν κατα πολύ σημαντικό βαθμό.)
Είχα και έχω άτομα που με στηρίζουν.
ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ.
Έχουμε ανάγκη την αγάπη, τη στήριξη από τα δκά μας πρόσωπα αλλά κυρίως τη θέληση να απαλλαγούμε οριστικά από το πρόβλημα. Η θέληση είναι η κινητήρια δύναμη της λύσης των προβλημάτων μας.
ΚΑΙ ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ
ΕΙΜΑΙ ΛΕΦΤΕΡΟΣ...
απλά μπράβο σου!Quote:
Originally posted by ShadowWave
Kαλησπέρα και από 'μενα αγαπητοί "συμπάσχοντες".
Πριν από πολύ καιρό είχα κάνει από αυτό το forum μια απελπιστική έκκληση για βοήθεια.Η βουλιμία όριζε πραγματικά τη ζωή μου. Ζούσα έχοντας αγκαλιά το πρόβλημα μου. Ξέρετε πότε άρχισα να βλέπω φως? Όταν συνειδητοποίησα το πρόβλημα μου, όταν το ανακοίνωσα στους δικούς μου ανθρώπους.. Όταν κυρίως μόνη μου αλλά και με τη συνδρόμη τρίτων κοντινών προσώπων έψαχνα και συζητούσα διαρκώς το πρόβλημα.. δε με άφηναν να λιποψυχήσω, ήταν δίπλα μου, με κατανοούσαν και με ένιωθαν... Σταδιακά έβλεπα το πρόβλημα να απομακρύνεται(ενώ έιχα κρίσεις σχεδόν καθημερινά μειώθηκαν κατα πολύ σημαντικό βαθμό.)
Είχα και έχω άτομα που με στηρίζουν.
ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ.
Έχουμε ανάγκη την αγάπη, τη στήριξη από τα δκά μας πρόσωπα αλλά κυρίως τη θέληση να απαλλαγούμε οριστικά από το πρόβλημα. Η θέληση είναι η κινητήρια δύναμη της λύσης των προβλημάτων μας.
ΚΑΙ ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ
ΕΙΜΑΙ ΛΕΦΤΕΡΟΣ...
Ερώτηση προς flor ή οποιονδήποτε άλλο μπορεί να απαντήσει:
Έχω διαβάσει κι εγώ τα βιβλία: "Γυναίκες που τρώνε πολύ" και "Βουλιμία, Ξανακερδίστε τον έλεγχο". Πολύ χρήσιμα βιβλία πραγματικά που περιγράφουν το πρόβλημα με μεγάλη ακρίβεια και αγγίζουν και τις πιο απόκρυφες σκέψεις... Έχω ξεκινήσει μόλις μία εβδομάδα το πρόγραμμα αυτοθεραπείας που προτείνει το δεύτερο βιβλίο. Προς το παρόν πάει πολύ καλά. Θέλω να ρωτήσω, υπάρχει κάποιος άλλος που έχει ακολουθήσει αυτό το πρόγραμμα? Πόσο καιρό διήρκεσε και ήταν όντως τα αποτελέσματα μόνιμα? Ήδη το ηθικό μου έχει αναπτερωθεί σημαντικά, αλλά φοβάμαι μήπως με το τέλος του προγράμματος, βρεθεί πάλι κάποια αφορμή για να "ξανακυλήσω".
Ευχαριστώ για τις τυχόν απαντήσεις σας
Καλημέρα σε όλους!
Το δεύτερο βιβλίο το έχω κι εγώ.Διάβάσα το μεγαλύτερο μέρος του,αλλά δεν ακολούθησα το πρόγραμμα που προτείνει,γιατί απλά δεν είχα τέτοια όρεξη.
Δε νομίζω ότι υπάρχει απάντηση στο ερώτημα σου:«Στο αν έχει βοηθήσει κάποιον κτλ...»,γιατί κάθε περίπτωση είναι εντελώς ξεχωριστή,κυρίως,λόγω «εσωτερικής» ιδιοσυγκρασίας.Κάτι που δεν εφήρμοσα εγώ ή δεν πέτυχε σε κάποιον άλλον,μπορεί να βοηθήσει εσένα.Δημιουργικός πειραματισμός σα να λέμε. :) ( πλην των άπειρων διατροφικών που έχουμε κάνει :) :)
Εννοείται πως αφορμές για να ξανακυλήσεις υπάρχουν άπειρες.Πάντοτε θα υπάρχουν.Το ζήτημα είναι τι αποκομίζεις εσύ, από την κατάσταση που πέρασες - περνάς και πόσο ισχυρό αμυντικό σύστημα έχεις φτιάξει για τον εαυτό σου, έτσι ώστε να προσπερνάς τις αφορμές.Νομίζω πως μέσα από τα σημάδια που μας αφήνει μια τέτοια διαταραχή μαθαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας,γινόμαστε και πιο σοφοί,εξερευνούμε το μυαλό...
Καλή δύναμη και καλή επιτυχία.
Φιλικά :)
Ναι, εγώ. Τα έχω καταφέρει, και μερικές περιόδους ξαναπέφτω, αλλά ξέρω από τι προέρχεται, πως αντιμετωπίζεται, και συνέρχομαι γρήγορα.Quote:
Originally posted by buffoon
Καλησπέρα σε όλους. Θα ήθελα πολύ να μου γράψει κάποιος που έχει ξεπεράσει αυτό που με ταλαιπωρεί εδώ και χρόνια. Η βουλιμία δεν με αφήνει να ζήσω. Με έχει καταστρέψει σε όλους τους τομείς. Το να βρω εδώ βοήθεια είναι το τελευταίο που μου μένει. Παρακαλώ όποιον έχει ξεπεράσει αυτή την ψυχική νόσο, να μου διηγηθεί τον τρόπο που βγήκε από αυτό, για να πιστέψω ότι θα τα καταφέρω κι εγώ σύντομα, γιατί δε θα το αντέξω άλλο.
Το συμπέρασμά μου είναι ότι είναι ένας ψυχολογικός κύκλος, που με το που μπεις, η μόνη πορεία είναι προς το χειρότερο. Αυτό που πρέπει να προσπαθήσεις, είναι να σπάσεις αυτόν τον κύκλο, και να φτιάξεις την ψυχολογία σου. Να βρεις κάτι να ασχοληθείς, να κοινωνικοποιηθείς, να απο-εστιάσεις μακριά από το θέμα. Να το ξεχάσεις δηλαδή.
εγώ τοχω ξεπεράσει εγώ εγώ!χαχαχαχαχαχαχαχαχα!έχω όμως 10 μέρες να κάνω εμετό κ ξέρω οτι δεν έχω φαι ακόμα ούτε τισ πρώτες τρίχες της ουράς του γαιδάρου αλλά φιλοδοξώ κάποτε να τον φάω όλο χωρίς καν να μετρίσω τις θερμίδες!το παν είναι αυτό που λέει η salvage , φρόντισε τον εαυτό σου ,το κορμί κ το μυαλό σου άλλά μην εστιάζεις στα κιλά. κ σιλφίδες ναμασταν όλες εδω πέρα, άμα δεν προσέχουμε τον εαυτό μας πάλι δενθα ικανοποιηθούμε με την εξωτερική μας εμφάνιση.έχω μια φίλη αρκετά πιο παχουλή απο εμένα αλλά είναι μες το χαμόγελο,πάντα με λαμπερά μαλλιά κ πρόσωπο ,σφιχτή κ σφριγηλή κ η χαρά της ζωής.κοινωνική με χιούμορ κ μπρίο.ενώ εγώ όποτε κάνω βουλιμικό πάρτυ είμαι σαν την άρρωστη πιο αδύνατη γιαγιά της.
Εγώ κοντεύω 2 μήνες χωρίς εμετούς. Τα κιλάκια που έβαλα μετά τα το τέλος των εμετών βέβαια δεν έχω καταφέρει να τα ρίξω ακόμα. Προς το παρόν έχω αφιερώσει όλη μου την ενέργεια στην ψυχική μου θεραπεία και από όσο έχω διαβάσει ψυχική θεραπεία της βουλιμίας μαζί με δίαιτα δεν συμβαδίζει... Το ένα αναιρεί το άλλο. Αλλά το σίγουρο είναι ότι είμαι πολύ πιο ήρεμη από ότι 2 μήνες πριν που ήμουν στο ιδανικό μου βάρος, αλλά με όψη άρρωστης, με πολλές ελλείψεις βιταμινών, και σημαντική απώλεια μαλλιών. Ο κόσμος, και ο φίλος μου, τονίζουν πόσο πολύ έχω ομορφύνει τον τελευταίο καιρό. Μου αρέσει που πλέον φροντίζω τον οργανισμό μου και του προσφέρω τα συστατικά που χρειάζεται για να επιβιώσει. Τόσο καιρό που αφαιρούσα από τον οργανισμό μου τόσο βίαια ό,τι του πρόσφερα επίσης βίαια, πώς την πάλευε? Ακόμα και στα επεισόδια υπερφαγίας που έχουν σημειωθεί τον τελευταίο καιρό, και τα οποία είναι σημαντικά μειωμένα, αντιδρώ πολύ καλύτερα, χωρίς εμετούς, με πολύ λιγότερες ενοχές, και με την αισιοδοξία ότι όλα αυτά πλησιάζουν προς το τέλος τους. Ελπίζω να μην ελπίζω άδικα......
buffoon,
ναι γινεται να το ξεπερασεις, τουλαχιστον ετσι εγινε στη δικη μου περιπτωση...
πριν 11 χρονια ημουν βουλιμικη για πανω απο χρονο (που βεβαια κατεληξα βουλιμικη μετα απο διαιτα της πεινας κυριολεκτικα που εκανα για 1 χρονο επισης, συν του οτι η ασιτια αυτη πυροδοτησε νοσο λογω ελλειψης ιωδιου στον θυροειδη), μετα ειδα οτι ειχα σοβαρο προβλημα τροπου σκεψης που επηρεαζε την καθημερινοτητα μου (ετρωγα θυμαμαι τα παντα και μετα ενα 2κιλο παγωτο ωσπου ξερναγα και ολος αυτος ο κυκλος επαναλαμβανοταν...), επειτα ειδα οτι οι δικοι μου δεν θελαν να με βοηθησουν (αφου βεβαια εγω δεν ηθελα να αλλαξω!!!), σκεφτηκα και ειπα "εγω πρεπει να βοηθησω τον εαυτο μου", τοτε μη φανταστεις, δεν εβρισκες πληροφοριες στο ιντερνετ κ.λ.π., λεω "θα παρω ενα σχετικο βιβλιο να δω τι γραφει, να γνωρισω καλυτερα τι μου συμβαινει", πηρα εκει ενα που ελεγε ψιλοενθαρρυντικα πραγματακια, οχι τιποτα ιδιαιτερο, ελεγε να γραφεις και την πορεια σου.....Μετα αφου το διαβασα ξανασκεφτηκα, και λεω, δεν μπορει, αφου ξεπερνιεται με βοηθεια ειδικου γιατι οχι και μονη μου και χωρις να νιωθω καπως, οτι δεχομαι ψυχολογικη υποστηριξη απο καποιον (ταμπου η βοηθεια ψυχολογου οπως ηδη αναφερθηκε τοτε)....
Ετσι ξεκινησα και τα καταφερα, παει καιρος βεβαια, δεν θυμαμαι ακριβως λεπτομερειες (ποτε σταματησαν οι εμετοι, ποτε ετρωγα λιγοτερο και τετοια), ομως αυτο που δεν ξεχνω ακομα και τωρα, ειναι η εξης σκεψη που ειχα κανει...οτι δεν θα με ξανααγχωσει το ποσο εφαγα, αν ηταν πολυ, παρα πολυ, παρα παρα πολυ και τετοια.....ειτε ετρωγα λιγο ειτε πολυ, εβαζα τη λογικη και επεβαλα στον εαυτο μου να μην αγχωθει για κανενα λογο για το ποσο εφαγα....ετσι τελειωσε το σκηνικο αυτο και πραγματικα μου φαινονται ξενες οι σκεψεις που εκανα οσο ημουν βουλιμικη, πολυυυ μακρινες και βεβαια η σχεση μου με το φαγητο ειναι καλυτερη μακραν εδω και χρονια, παρολο που εχω τα κοιλακια μου τωρα μετα απο γεννα ομως και ελλειψη γυμναστικης-περπατηματος....γι'αυτο και ψαχνω τι θα κανω πια με τη γυμναστικη στο ιντερνετ, γιατι η διατροφη ειναι σε λογικα πλαισια χρονια τωρα, και επεσα εδω....και βεβαια σου γραφω και σε οποιον ενδιαφερεται, ναι παιδια γινεται, καλη αρχη και μακαρι να μη σας αγχωνει πια το φαγητο!!! :)))
καλημέρα σε όλους!!!
μιας και είμαι καινούργια εδώ καλό είναι να παρουσιαστώ..
είμαι η χρύσα και μένω στην αθήνα, ήμουν βουλιμική σχεδόν από την εφηβεία και έτρωγα όταν ήμουν συναισθηματικά φορτισμένη (αγχωμένη, στενοχωρημένη ακόμα και χαρούμενη, κουρασμένη δηλαδή πάντα σχεδόν....)
πριν ένα χρόνο έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο " η Διατροφική Νοημοσύνη" εκδ.Ελληνικά γράμματα.
το διάβαζα στις περσινές μου διακοπές στην Τήνο και κυριολεκτικά μου άλλαξε την αντίληψη μου για το προβλημα μου και για το φαγητό.
μπόρεσα να καταλάβω με απλά λόγια γιατί πάθαινα βουλιμικά επεισόδια, πέρα από ψυχολογικό ήταν και σωματικό (ανεβοκατέβαζα διαρκώς χωρίς να το ξέρω τα επιπεδα της γλυκοζης στο αίμα μου και έτσι οδηγούμουν με βεβαιότητα σε υπερφαγικό επεισόδιο κάθε φορα..)
όλα αύτά εγώ δεν τα ήξερα... ούτε ήξερα τι ακριβώς πρέπει να κάνω για να το διορθώσω.
με ψάξιμο δικό μου και πολύ διάβασμα σχετικά... κατέληξα στην καθαρή διατροφή!
και επειδή έχασα με την καθαρή διατροφή 6 κιλά μέχρι τώρα και το κυριότερο μείωσα το ποσοστό λίπους στο σώμα μου, έφτιαξα ένα blog για να το μοιραστώ με άτομα που παιρνούν το ίδιο με εμενα.
αυτο ειναι kathari-diatrofi.blogspot.com
δεν με ενδιαφέρει να πουλήσω τίποτα, θέλω μόνο να βοηθήσω με τον τρόπο μου.
για την ιστορία δεν έχω πάθει εδώ και ένα χρόνο επεισόδιο, όχι γιατί κρατιέμαι (και μου φαίνεται μαγικο αυτό, δεν περίμενα να το πω ποτέ) αλλά επειδή νιώθω πλήρης με κάθε γεύμα μου, και ούτε καν περιμένω πότε θα κάνω την επόμενη μου αμαρτία.
δεν έχω στερηθεί τίποτα, νιώθω πολύ υγιής και συνεχίζω χωρίς κανένα άγχος να αφήνω το σώμα μου να αποβάλλει με τον ρυθμο του τα περιττά κιλά που του έχω βάλει τόσα χρόνια.
αν επισκεφτείτε το blog μου θα περιμένω τις εντυπώσεις σας.
γράψτε σχόλια στις συνταγές, στείλτε μου δικές σας υγιεινές ιδέες για διατροφή, γυμναστική και κολπα που έχετε δει ότι πιάνουν σε εσάς..
υπάρχει ελπίδα και δεν είναι εκεί έξω, είναι μέσα μας παιδιά..!!
καλή συνέχεια σε όλους μας!!!! :)