ΠΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ?

Ληδάκι ελπίζω να πήρες χθες λίγο θάρρος.
Σήμερα αναρωτιέμαι, του έχεις μιλήσει καθόλου για τον δακτύλιο? Είναι φυσικό να φοβάται τα βαρειά χειρουργεία. Το ίδιο ένιωθα κι εγώ, φοβόμουν τον ακρωτηριασμό.
Όταν οι γονείς μου με προέτρεψαν στο δακτύλιο έκανα ένα χρόνο να το αποφασίσω και αυτό. Πίστευα πως θα τα καταφέρω με δίαιτα. Κυρίως λόγω του φόβου μου. Αλλά που... Μέχρι που κάποιος χειρουργημένος με δακτύλιο μου σύστησε το γιατρό του -και δικό μου πια- και είδα με τα μάτια μου έναν κούκλο που έχασε 60 κιλά και συνεχίζει.
Είναι ένα χειρουργείο - μη χειρουργείο. Το πιο ήπιο και το λιγότερο επεμβατικό. Και κυρίως, αναστέψιμο. Να επισημάνω πως και ο δακτύλιος δεν είναι μαγικό ραβδάκι. Είναι όμως ένα πάρα πολύ σημαντικό βοήθημα. Πρώτη φορά νιώθω πως θα τα καταφέρω. Το πιστεύω και θα γίνει. Αναφέρω ,δε, πως χθες έφαγα κοτόπουλο φιλέτο με σάλτσες, πατάτες τηγανιτές, τυρόπιτα. Να πεις στον καλό σου ότι με ελάχιστη προσοχή θα αδυνατίσει. Πες του και για τα φαγητά. Μη φαντάζεται πως θα ψωμολυσσάξει...
Το μπαλονάκι να μην το σκεφτεί καθόλου. Είδατε ήδη την αποτυχία. Το ίδιο συμβαίνει σε όσους το επιχείρησαν. Πεταμένη ελπίδα και χρήματα, τζάμπα ταλαιπωρία.
Είναι κρίμα τα αισθήματα μειονεξίας να σας ροκανίζουν τη ζωή και την ψυχολογία. Λίγο να βγει από το καβούκι του οι λύσεις είναι μπροστά σας. Φιλιά!

Quote:

---

Originally posted by ledaki

Έχει πάρει την κατιούσα.... Έχει πλέον παραδοθεί ακόμη και στο κρεβάτι... Όταν δεν μπορεί και πολλά πολλά, λέει "τι να κάνω; είμαι χοντρός..." αντί να πει "ε όχι θα το αντιμετωπίσω για να σου αλλάζω τα φώτα (μωρή!)"

:)

---

Αχ Ληδάκι μου
σε καταλαβαίνω
γιατί πως να το κάνουμε μια φυσιολογική ερωτική ζωή γεμίζει και τους δύο, αλλιώς κάτι λείπει...
Βέβαια η αγάπη γεμίζει μεγάλαααα κενά αλλά...

Κοριτσάκια μου όμορφα και γλυκά πόσο χαίρομαι που μπήκα κι έγραψα τον πόνο μου! Είναι μοναδικό να ακούγεται η "φωνή" σου και να σου απαντάν τόσο ανθρώπινα άνθρωποι που δεν γνωρίζεις! Είναι πραγματικά συγκινητικό και σου δίνει κίνητρο να συνεχίσεις να παλεύεις, σταματώντας να νιώθεις μόνος σου!

Σχετικά με τον δακτύλιο Avoula το σκέφτομαι και θα μπορούσα (φαντάζομαι η φαντασιόπληκτη) να τον πείσω να το κάνει. Είναι όντως αναστρέψιμο? Με αυτόν αδυνάτισε που λέγανε η Ντόρα Μπακογιάννη? Και να σε ρωτήσω? Εσύ πώς ξεκίνησες και πού θέλεις να φτάσεις? Κι όταν φτάσεις (με το καλό!!!!!!!!!!!!!) μετά τι κάνεις? Τον βγάζεις τον δακτύλιο?
Παρενέργειες δεν έχει? Του τύπου έχω ακούσει ότι τρυπάει το στομάχι και κάτι τέτοια.

Να το προσπαθήσω να τον πείσω λές? Πώς νιώθεις με αυτόν? Λες το μπαλλονάκι να είναι χαμένη υπόθεση ε?

Σας φιλώ πολύ και keep walking!

Είναι αναστρέψιμο, με την έννοια πως τον αφαιρείς όποτε θέλεις. Αλλά δεν θέλεις. Σκέψου πως εξακολουθούσα η ανόητη να το σκέφτομαι και μετά την τοποθέτηση και μου είπε ο γιατρός να πάμε εδώ και τώρα να τον αφαιρέσουμε και φυσικά το βούλωσα.
Ναι, με αυτόν αδυνάτισε και η Μπακογιάννη και η Μπάρμπα και η Λιάνη κάποτε και ας λένε διάφορα περί δίαιτας. Γενικά είμαι υποψιασμένη όταν ακούω διάφορους να χάνουν δεκάδες κιλά τάχα με δίαιτα. Το μυστικό για να μην ξαναπαχύνεις είναι να μην τον αφαιρέσεις.(Βλέπε περίπτωση Λιάνη). Σκοπεύω -μιας και δεν με ενοχλεί καθόλου- να τον κρατήσω καμιά δεκαριά χρόνια. Ξεκίνησα 99 κιλά, έχασα μέχρι τώρα 12. Χθες τσίκνισα φυσικά, εννοώ πως δεν αποκλείει την κοινωνική σου ζωή και δεν είσαι αναγκασμένος να το πεις πουθενά, αν δεν το θέλεις. Μόλις χάσω τα κιλά θα συνεχίσω να τον έχω, γιατί το μυαλό και η λαιμαργία δυστυχώς αλλάζουν δύσκολα. Επιπλοκές μπορεί να υπάρξουν, αλλά όχι διάτρηση στομάχου, άλλες. Εξαρτάται από τη συνεργασία του φέροντος το δακτύλιο και από την εμπειρία του γιατρού.
Το μπαλονάκι μην το διανοηθεί. ʼλλωστε κρατάει μόνο κάποιους μήνες. Μετά τι γίνεται, μου λες?
Φιλιά πολλά και ό,τι θέλεις εδώ είμαι.

Συμφωνώ σε όλα με την ʼβα. Και για το μπαλονάκι και για τις διασημότητες που τις βλέπεις ξαφνικά κορμάρες! μα είναι δυνατόν? Εμείς γιατί δεν τα καταφέρνουμε δηλαδή, τόσο αδύναμες είμαστε? Απλά δεν το λένε, χάνουν τα κιλάκια και μετά τα ΜΜΕ κυκλοφορούν την διάσημη δίαιτα της τάδε που έχασε 20-30 κιλά !

Θα προσθέσω πως όλες τις επεμβάσεις τους τις κάνουν στο εξωτερικό, για ευνόητους λόγους... Πού να τους πάρουμε χαμπάρι εμείς οι κοινοί θνητοί!

Όντως είναι ύποπτο όταν κάποιος χάνει νεράκι τα κιλά. Εγώ που προσπαθώ να απαλλαγώ από 10 κιλά, υποφέρω με δίαιτα και γυμναστική και πάλι το ΤΟΠ ΤΟΠ ΤΟΠ μου είναι 1 κιλό την εβδομάδα. Κι άσε που κάπου κολάς αναγκαστικά γιατί τα παίζει λίγο ο μεταβολισμός σου κλπ κλπ.

Οπότε σύσσωμη η ομάς προτείνει να τον πείσω για δακτύλιο? Με το μπαλλονάκι που μου λες Αβούλα, εννοείται ότι μετά ξανά τα παίρνεις αφού το είδα με τα μάτια μου. Το έβγαλε και τσούκου τσούκου τσούκου τα ξαναπήρε τα κιλάκια - μην σου πω και παραπάνω.

Σκέφτομαι μήπως να πάω αντί για ψυχολόγο (γιατί για να είμαι ειλικρινής, με βοηθάτε πολύ εδώ με τις καθοδηγήσεις σας κι η προσωπική εμπειρία είναι πολύ πιο σημαντική από τη βοήθεια ενός ανθρώπου εκτός "του χορού") μήπως να πάω κατευθείαν για ενημέρωση σε έναν γιατρό που εξειδικεύεται στο δακτύλιο. Έχω κάποιον στα υπόψιν μου - θα σας πω γιατί δεν έχω μαζί μου το όνομά του να μου πείτε εάν τον ξέρετε.

Απλώς σκέφτομαι, ωραία... τον βάζουμε το δακτύλιο. Και τον κρατάμε και 10 χρόνια μετά από την απώλεια βάρους. Μετά τι γίνεται;

Μόλις θυμήθηκα ότι είχα μια συνάδελφο η οποία ταλαιπωρούνται από τα παραπανίσια της κιλά και έβαλε δακτύλιο αλλά έχασε ελάχιστα. Και της τον έσφιγγαν και δουλειά δεν έκανε και έχασε κάθε ελπίδα η καημένη. Και την είδα μετά από χρόνια και ήταν ακριβώς τα ίδια -μην πω παραπάνω αλλά ντράπηκα να τη ρωτήσω τι απέγινε η προσπάθειά της....

Ήθελα να σας πω επίσης να μου πείτε τη γνώμη σας στο εξής: εγώ έχω βάλει 10 κιλά μέσα στο διάστημα της σχέσης μας (ήμουν 50 κι είμαι 60) κ συνέχεια γκρινιάζω δεν μου κάνουν τα ρούχα μου, μπλα μπλα μπλα βλακείες. Λοιπόν, ξεκίνησα σε μια διαιτολόγο πρόγραμμα διατροφής (αυτά που ΟΛΟΙ ξέρουμε αλλά εγώ θέλω να πλερώνω για να τσούζει και να το κρατάω) και ένα πρόγραμμα γυμναστικής - έχουμε διάδρομο σπίτι και κάνω κάθε πρωί. Λοιπόν, έχω αρχίσει και χάνω (το 1 κιλό την εβδομάδα που σας λέω). Λοιπόν, το ότι χάνω κιλά και νιώθω ξεφούσκωτη και κάνω το πρόγραμμά μου στο διάδρομο κι έχω βελτίωση του τα λέω με ενθουσιασμό. Και γιατί το νιώθω αλλά και γιατί σκέφτομαι μήπως τον παρακινήσει το παράδειγμά του. Κάνω καλά; Ή μήπως έχει αντίθετα αποτελέσματα για αυτόν;

Επίσης, μαγειρεύω τα φαγητά της δίαιτάς μου και για τους δύο - απλώς δεν του το έχω πει :Ρ Βέβαια το θέμα είναι τι τρώει στο γραφείο και καθ'οδόν....

Καταρχήν τακτική του φόρουμ είναι να μην επιβάλλουμε τίποτα. Μόνο να προτείνουμε, με βάση τη δική μας εμπειρία. Θα ένιωθα απαίσια αν σου έλεγα ναι, πήγαινέ τον για δακτύλιο και για τους όποιους λόγους υπέφερε ο άνθρωπος παραπάνω. Δεν έχει περάσει και λίγα.
Ο δακτύλιος είναι η προσωπική μου φόρμουλα αδυνατίσματος, κυρίως γιατί το αποφάσισα η ίδια. Με βάση το ιστορικό του, έχω την εντύπωση ότι εκεί θα τον οδηγήσει και ο αρμόδιος χειρουργός παχυσαρκίας. Αν πει, ναι θέλω να χάσω εξήντα κιλά, αλλά από την άλλη δε θέλω ριζικά πράγματα τι άλλο να πει? Πάει εκεί το πράγμα από μόνο του. Εξακολουθώ να πιστεύω πως γιατρός που σέβεται τον εαυτό του και τη φήμη του δεν θα προτείνει μπαλονάκι σε αυτή την περίπτωση.
Για σένα τώρα: Το να θέλεις να χάσεις κάποια κιλά που σε δυσκολεύουν δεν είναι βλακεία. Όσο πιο αδύνατοι είμαστε, τόσο πιο πολύ θέλουμε την τελειότητα. Θέλουμε να είμαστε αρεστοί σε μας και ποθητοί στους άλλους. Δεν είναι κακό. Η προσπάθειά σου σίγουρα θα τον παρακινήσει. Όταν είχα σχέση με έναν αθλητή, κάποιες φορές επαναπαυόμουν στη σκέψη πως με αγαπάει όπως είμαι, τις περισσότερες όμως έλεγα μέσα μου τι δουλειά έχω εγώ με την κορμάρα. Μια κορμάρα που φρόντιζε καθημερινά. Σε αντίθεση με μένα που φρόντιζα μόνο να γεμίζω το στομάχι μου. Και μετά βούλιαζα στις τύψεις και στον καναπέ. Με άδειο το κουτί της πίτσας δίπλα μου. Μάλλον κάτι σου θυμίζω... Συνέχισε τη διαιτητική μαγειρική, όμως μην του τονίζεις πως το κάνεις γι' αυτόν. Σ' εμένα λειτουργούσε αντίστροφα. Ένιωθα πως μου έλεγαν οκ, εμείς θα φάμε όλα τα καλούδια, γιατί το δικαιούμαστε, εσύ όμως χοντρή, πάρε μία σαλάτα. Γιατί αυτό σου αξίζει. Φυσικό ήταν να εξοργίζομαι.
Καλή σας επιτυχία! Και στους δύο!

Ως εξωτερικος παρατηρητης βλεπω εναν ανθρωπο πληγωμενο μεν , που δεν του αρεσει η εξωτερικη
του εικονα , εχει χιλιαδες ανασφαλειες αλλα συγγνωμη που θα στο πω και το λεω με ολη μου την
αγαπη βλεπω εναν βολεμενο ανθρωπο.Εχει εσενα να τον υπεραγαπας και ΜΠΡΑΒΟ σου που του
στεκεσαι βραχος τοσα χρονια αλλα δυστυχως αυτος δεν σκεφτεται το ιδιο.
Εχεις γινει ποτε σκληρη μαζι του;Του εχεις πει τι αισθανεσαι; Δεν εχεις πει ποτε μεσα σου "Ε αει σιχτιρ";
Τον καταλαβαινω ομως.Οταν ημουν 90 κιλα και το αγορι μου με εβλεπε θεα γιατι με αγαπουσε εγω τον
τρελαινα με τη συμπεριφορα μου.Του συμπεριφερομουν ασχημα και προσπαθουσα να πιαστω απο το
παραμικρο για να του αποδειξω οτι δε του αρεσω , οτι ειμαι χοντρη , οτι θα με παρατησει αυριο για την
πρωτη αδυνατη που θα του γυαλισει.Ετσι δυστυχως ειναι η ψυχολογια ενος ανθρωπου χωρις αυτοπεποιθηση.
Αν δεν αγαπαει τον ιδιο του τον εαυτο , αν δε καταλαβει οτι καταρρεει ετσι που παει ,τοτε δυστυχως δε
μπορει να αγαπησει κανεναν.Βαλτο στο μυαλο σου αυτο.Κανε κατι.Σταματα να τον χαιδευεις.
Δεν ξερω τι θα εκανα στη περιπτωση σου.Ορθα επραξες να συμβουλευτεις ψυχολογο.Δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι
ιδιοι αλλα τοτε , οταν το αγορι μου σταματησε να μου δικαιολογει τα παντα και μου μιλησε εξω απο τα
δοντια για το πως τον κανω να αισθανεται και ποσο σιχαμενη συμπεριφορα ειχα , συνηλθα!

Γειά σας κοριτσάκια μου όμορφα!

Λυπάμαι που δεν επικοινώνησα νωρίτερα, όμως το Σ/Κ είμαστε συνέχεια μαζί και είναι δύσκολο να γράψω. Βλέπετε... δεν θέλω να με αντιληφθεί ότι το κάνω γιατί έτσι ανάποδο κεφάλι που είναι θα με κατηγορήσει ότι του κάνω κακό πάλι...

Μαρουλάκι μου γλυκό έχεις δίκιο... είναι βολεμένος αρκετά και πολύ πολύ θυματοποιημένος. Του στυλ: εγώ έτσι είμαι - δεν ΜΠΟΡΩ να αλλάξω - έτσι με γνώρισες - δεν μπορώ να σου υποσχεθώ ότι θα γίνω κάτι άλλο κ΄λπ κλπ. Του έχω μιλήσει σκληρα... τίποτε.

Τώρα έχει γίνει πλέον συχνό πρόβλημα οι δερματοπάθειές του, η ατονία του, πονάνε τα πόδια του... Νιώθω ότι το παλεύει μέσα του.. Ότι δεν είναι καλά. Του έκανα πάλι κουβέντα αν και είχα υποσχεθεί ότι δεν θα του κάνω. Μου είπε ότι σαφώς και καταλαβαίνει ότι τον νοιαάζομαι και ότι όλα αυτά του τα λέω από αγάπη κι ότι έτσι θα έπρεπε να είναι. Όμως ότι του κάνω κακό...

Πώς μπορεί η αγάπη να κάνει κακό?

Με ποιον τροπο υπαινισσεται οτι του κανεις κακο?

Ότι τον πιέζω με το να του το συζητάω, ότι προτιμάει να μην το συζητάμε γιατί του δημιουργείται ψυχολογική πίεση και πηγαίει και τρώει κρυφά.

Προσπάθησα πάλι το Σ/Κ να του εξηγήσω ότι με το να κλείνουμε τα μάτια στο πρόβλημα, αυτό δεν εξαφανίζεται. Και για τα πιθανά προβλήματα υγείας που μπορεί να προκύψουν. Είναι 37 ετών κι έχει ιστορικό καρκίνου στην οικογένεια - έχασε τον πατέρα του από αυτή την αρρώστια.

Προσπαθώ να μην το λέω "ντούκου" και άσχημα - αλλά λίγο πιο ωραιοποιημένα. Όχι πάντα όμως. ʼΛλες φορές είμαι πιο σκληρή.

Τον πιέζω που του μιλάω και καλά θα κάνω να μην λέω τίποτα - τουμπεκί. Κι εγώ να κάνω δίαιτα (στα 58 πλέον) και γυμναστική κι εκείνος να παραγγέλνει γύρους....

Ληδα μου.. καθε θυμα θέλει θυτη.

Τον αγαπας, το καταλαβαινω. Καλά κανεις και ειναι υπεροχο το ποσο του στεκεσαι. Μην τον αφησεις ομως να σε κανει να νιωθεις θυτης επειδη εκεινος το εχει αναγκη για να νιωθει θυμα.. Σηκωνεις ενα βαρος στις πλατες σου που ειναι κριμα να το σηκωνεις μονη..

Οπότε? Σηκώνω τα χέρια ψηλά? Φεύγω?

Σήμερα του είπα μεταξύ σοβαρού και αστείου (πιο πολύ σοβαρού όμως) ότι "δεν σου ξανακάθομαι αν δεν αρχίσεις δίαιτα" και εκείνος τσαντίστηκε μου κράταγε μούτρα. Και του λέω ότι του το λέω για κίνητρο κι εκείνος μου είπε ότι αυτό είναι "αντικίνητρο".

Σκατά σκατά σκατά.... Βρούβες βρούβες βρούβες... Κι εγώ είμαι 100% προσηλωμένη στη δίαιτα-γυμναστική και βλέπω αποτέλεσμα κι εκείνος.... Μια φίλη μου μου έλεγε ότι μπορεί αυτό (το ότι δηλαδή εγώ κάνω πράγματα για να βελτιώσω το σώμα μου) μπορεί να τον "κολλάει" και να τα κάνει χειρότερα τα πράγματα. Τι να πώ?

Η αδελφή του (στην ίδια κατάσταση, μετά τη 2η εγκυμοσύνη της έχει βάλει 30 κιλά και θέλει να τα χάσει - τουλάχιστον το παλεύει) βρήκε λέει μια δίαιτα πύραυλος με την οποία μέσα σε 1 μήνα εάν είσαι υπέρβαρος χάνεις 15 κιλά. Μου το συζήτησε για να το κάνει η ίδια και να πείσουμε τον αδελφό της να την κάνει κι αυτός κι ήμουν πολύ αντίθετη γιατί η δίαιτα είναι καρα-χημική, καρα-πρωτεινική-τύπου ʼτκινς και χειρότερη. Όμως το επιχείρημά της ότι θα τον βοηθήσει να "ξεκολήσει" και να πάρει μπρος και μετά θα κάνει τη σωστή διατροφή λίγο με πείθει. Ότι δεν θα το κάνει μια ζωή ώστε να χαλάσει ο οργανισμός του.

Του την είπε κι εκείνη του την είπα και εγώ. Είπε ότι τη σκέφτεται. Του λέω πότε με τοκαλό? "Θα δούμε", "όταν το αποφασίσω", "δεν είμαι έτοιμος ακόμα" (αυτά τα έλεγε και πριν 2 χρόνια και πριν 25 κιλά...)

Έτσι ήρθε το "δεν σου κάθομαι". Γιατί μετά ήθελε αγαπουλίτσες αλλά πού κέφι για τέτοια....

Οπότε?

Esceden είσαι almost there!!!! Τώρα είδα την ένδειξη από κάτω που λέει από πού ξεκίνησες και πόσα σου μένουν!!! Μπρρρρρρρρρρρρρρρράβοοοοο οοοοοοοοοοοοοο!!!! Πώς αισθάνεσαι στο ΝΕΟ ΣΟΥ ΚΟΡΜΙ?????????

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ