Quote:
Originally posted by diver
Νιώθω ότι έχω μπει σε ένα φαύλο κύκλο που με βυθίζει και δεν μπορώ να ξεφύγω, οι ενοχές μου καταπνίγουν κάθε προσπάθεια σεξουαλικής μου έκφρασης και προσέγγισης στο αντίθετο φύλο
ο εθισμός μου έχει πολλαπλασιάσει τις ενοχές μου, με έχει κάνει πιο ντροπαλό και επιπλέον φοβάμαι μήπως το πάθος μου γίνει αντιληπτό (με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό)
συν τοις άλλοις, φοβάμαι μήπως ούτε αυτό κατορθώσει να με βγάλει από αυτή τη δίνη, οπότε μετά τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα, και γι\' αυτό αναβάλω την όποια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση
αυτό που με ανησυχεί είναι ότι μπορεί να παίζω μπάλα μετά, αλλά πάντα θα υπάρχει και προπόνηση
και αυτό και με εξοργίζει και με θλίβει
είναι μπερδεμένος, δεν ξέρω αν τελικά δεν μπορώ ή δεν θέλω να το σταματήσω, δεν ξέρω αν έχει διεισδύσει μέσα μου τόσο πολύ που έχει αποπροσανατολίσει τις επιθυμίες μου και πλέον δεν θέλω το \'φυσιολογικό\', αλλά το φανταστικό
αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω είναι, που προτείνετε να εστιάσω? στο να συμβιβαστώ με τον εθισμό μου (ναι μεν να περιορίσω τον χρόνο που μου τρώει, αλλά να μην σταματήσω) και να προσπαθήσω να εξαλείψω το άγχος που αισθάνομαι για αυτό? ή να προσπαθήσω να εξαλείψω τον εθισμό μου καθεαυτό και έτσι θα εξαλειφθεί και το άγχος?
ρωτάω μήπως δλδ ματαιοπονώ προσπαθώντας να το σταματήσω και σε συνδυασμό με το ότι δεν είναι τόσο κακή συνήθεια (αλλά εγώ μάλλον την κάνω ψυχοφθόρα), θα ήταν καλύτερα να προσπαθώ απλά να μην αισθάνομαι άγχος για αυτό και να βρίσκω τρόπους να ξεχνιέμαι?
Diver διαβάζοντας τα λόγια σου έχω την αίσθηση οτι αυτή η συμπεριφορά, άσχετα με το πως εμείς οι τρίτοι τη βλέπουμε απ\' έξω, εσένα σου προκαλεί ένα συναίσθημα απελπισίας και απόγνωσης. Μιλάς για ενοχές, για βαθιά ντροπή για αυτό που κάνεις, για φόβο οτι τίποτα στον κόσμο δεν υπάρχει πιο δυνατό απο αυτή τη δίνη που σε ρουφάει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ.