Quote:
Originally posted by DALIA
Παντως για να υπαρχουμε σε αυτο το φορουμ σιγουρα εχουμε ανοιχτους λογαριασμους με τον εαυτο μας και χρησιμοποιουμε το φαγητο ως διεξοδο. Το θεμα ειναι οτι για μενα τα υπερφαγικα επεισοδια ειναι λυτρωτικα...ειμαι στεναχωρημενη ; περναω το μεσημερι που κοιμουνται ολοι φτυαριζοντας φαγητο. Ειμαι χαρουμενη; επιβραβευω τον εαυτο μου με τον ιδιο τροπο. Αισθανομαι μονη; καλυπτω το συναισθηματικο κενο μου παλι με τον ιδιο τροπο.
Μα ειναι δυνατον; Θεωρητικα εχω μια καλη ζωη, ειμαι υγιης, εχω τους γονεις μου, σπουδασα σε πανεπιστημιο, επιασα μια πολυ καλη δουλεια απο τα 23 μου, παντρευτηκα τον ερωτα της ζωης μου, εκανα ενα μωρακι επειτα απο 5 χρονια αγωνα, ολοκληρωθηκα , ζουμε καλα , χωρις οικονομικο προβλημα...τι σκατα θελω επιτελους και στρεφομαι συνεχεια στο φαγητο;
Ειλικρινα δεν μπορω να βρω καμια δικαιολογια...αν υπαρχει τετοιο πραγμα.
Ολα αυτα τα εγραψα επειδη με προβληματιζουν πολυ....
καποτε αισθανομουν ενοχες γιατι δεν μπορουσα να κανω διαιτα και καθε φορα,ετσι οπως το γραφεις,επιβραβευα τον εαυτο μου με ενα γλυκο η ενα ωραιο φαγητο μεχρι που σκεφτηκα οτι ολοι σχεδον οι ανθρωποι επιβραβευουν τον εαυτο τους με κατι,ξερω γυναικες που πηγαινουν για ψωνια ενω δεν χρειαζονται τιποτα,αλλοι πινουν,αλλοι καπνιζουν και κατεληξα οτι ολοι εμεις που τρωμε και επιβραβευουμε ετσι τον εαυτο μας δεν ημαστε διαφορετικοι απλα μας αρεσουν αλλα πραγματα.