Printable View
pennou μου μαλλον εχεις δικιο αλλα δεν με παιρνει δυστυχως γιατι οσο περναν οι μερες τα κιλα παιρνουν την ανηφορα. Ειδικα την περιοδο των εξετασεων παντα παιρνω γυρω στα 4 κιλα. Λεω να κανω μια προσπαθεια αλλωστε στη χειροτερη θα παρω κιλα!!! Αυτο θα γινοταν ετσι και αλλιως.... ;)
ʼλλα θέλω κι άλλα κάνω
πώς να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια
θα συμμορφωθώ.
Μα είναι δώρο άδωρο
ν' αλλάξεις χαρακτήρα
τζάμπα κρατάς λογαριασμό
τζάμπα σωστός με το στανιό.
Έξω φυσάει αέρας
κι όμως μέσα μου
μέσα σ' αυτό το σπίτι
πριγκιπέσα μου,
το φως σου και το φως
χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος
κι ο χαρακτήρας μας.
ʼλλα θέλω κι άλλα κάνω
κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη
μ' έβγαλαν σωστό.
Ξημερώματα στο δρόμο
ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου
και χάνω το μυαλό μου.
αχ!Quote:
Originally posted by Ava
Δεν κάνεις αυτά που θέλεις ή μάλλον αυτά που ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις, επειδή είναι δυσάρεστα.
Απλά τα πράγματα.
Ούτε η στέρηση μας αρέσει, ούτε η μελέτη, ούτε η άθληση, ούτε όσα καταπονούν το σώμα, το μυαλό και τα θέλω μας.
είναι δυσάρεστη η δίατα,η άθληση και το διάβασμα που θα μας δώσουν όμορφο σώμα-σωματική και ψυχική υγεία και πτυχίο
και δεν είναι δυσάρεστες οι μασαμπούκες,η σαπίλα στον καναπέ και η gossiptv που μας κανουν χοντρές-μη υγιείς σωματικά&ψυχικά και μας διαλύουν ό,τι εγκεφαλικό κύτταρο μας χάρισε ο καλός θεούλης;
θα πρέπει μάλλον να επαναπροσδιορίσουμε τις έννοιες ευχάριστο και δυσάρεστο
δεν εξηγείται αλλιώς
καλώς σας βρήκα
melody καλωσορισες!
πολυ σωστα το εθεσες...κατι δεν παει καλα με το ευχαριστο και το δυσαρεστο??
μηπως τελιακ ολα εχουν σχεση με το δρομο της αρετης και το δρομο της κακιας κι αυτο το τεραστιο δηλλιμα??
Κοριτσάκι νομίζω ότι και το να βαριέσαι είναι φυσιολογικό, δεν είμαστε ρομποτάκια, είναι μια αντίδραση εντελώς υγιής, μόνο
που πρέπει να βρούμε τρόπους να βγούμε από αυτήν όταν χρειάζεται.
Μάλλον το στρεσάρισμα που δημιουργούμε στον εαυτό μας να τα κάνουμε όλα τέλεια, να είναι όλα σωστά, να πετύχουμε , να διαβάσουμε, να αδυνατίσουμε , να γυμναστούμε, μας πιέζει πολύ και προκαλεί το αντιθετο αποτέλεσμα, δηλαδή την άρνηση και την αδράνεια.
Το καλύτερο είναι να βρούμε τον τρόπο όλα να έχουν το μερίδιο τους, ισόποσα, και αυτό είναι το δύσκολο, η χρυση τομή, γιατί όλα χρειάζονται.
Νομίζω οτι η συμβουλή της Πεννου , να τα πιάσεις ένα ένα και όχι όλα μαζί για να μην πελαγώνεις, είναι η σωστή κίνηση αυτή τη στιγμή, απλά βάλε προτεραιότητες
Θα συμφωνήσω με ότι γράψανε ο Νίκος και η murcie.
Γιατί δεν κάνουμε αυτά που θα μας ωφελήσουν; Γιατί καπνίζουμε ας πούμε; Γιατί τρώμε χωρίς να πεινάμε;
Γιατί θεωρείται απελευθέρωση να τρώμε βρώμικες τροφές που μας αρρωσταίνουν και όχι ένα σωμα ευλέλικτο που μας βοηθάει στην καθημερινότητα;
Θα έπρεπε ο καθένας μας να προσέχει τι τρώει, να γυμνάζεται και να είναι ευτυχισμένος. Όταν ήμουν 100 κιλά, βουλιαγμένη στον καναπέ και έτρωγα παγωτά και σουβλάκια, ήμουν δυστυχισμένη. Οπότε νομίζω απλά, ότι έκανα λάθος...