Quote:
Originally posted by NADINE
Ντινούλα,Ντινάκι,δικέ μας άνθρωπε!
Ένα χρόνο μας παίρνεις μάτι και δε λες ούτε ένα γεια;Καλάααααααα
Στο δια ταύτα!Είναι μεγάλο πρώτο βήμα η παραδοχή του μεγέθους του προβλήματος,
που σε πνίγει καθώς και της αδυναμίας να το χειριστείς μόνη σου!Εμένα πάντως μου πήρε
πάρα πολύ καιρό να παραδεχτώ πως δεν είμαι ικανή να τα καταφέρω μόνη μου
(ακόμα και τώρα που το γράφω βγάζω σπυριά στα ακροδάχτυλα από τον εγωσιμό μου!).
Βέβαια για να βρίσκεσαι σε αγωγή αντικαταθλιπτικών,προφανώ� � έχεις ήδη κάποιον ψυχίατρο
και έχεις ανοιχτεί-ελπίζω-σε κάποιον επαγγελματία για όσα σου εμποδίζουν την ισορροπία σου.
Το επόμενο βήμα-όπως καταλαβαίνεις-είναι να μιλήσεις χωρίς φόβο και πάθος στον καλό σου!
Μεγάλο το άγχος και μόνο που το σκέφτεσαι,μεγάλη ανακούφιση ωστόσο σε περιμένει μόλις το κάνεις!
Νομίζω έχουμε αρκετά δείγματα της αγάπης του για σένα,ώστε να μην έχεις λόγο να φοβάσαι
και ν'αποθαρρύνεσαι από το να το τολμήσεις!Ας τα πάρουμε με τη σειρά όμως...
Αντιλαμβάνομαι πως νιώθεις ο πιο παχύς άνθρωπος του κόσμου κι είναι όντως μεγάλο το σοκ
στο πρώτο ραντεβού με το τριψήφιο και δεν ξεπερνιέται όσο ο δείκτης της ζυγαριάς πάει
όλο και πιο δεξιά!Ακόμα μας πιάνει η κλασσική ζυγαριά των 120 κιλών κι αυτό,πίστεψε με,είναι σπουδαίο!
Τα κιλά δεν τα έχουμε πάνω μας πολλά χρόνια,άρα δε θα μας μπαστακωθούνε μόλις αποφασίσουμε
να τα σουτάρουμε,το δερματάκι μας είναι νεανικό κι αντέχει,έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας για επανορθώσεις,
έχουμε τον καλό μας άγγελο στο πλάι,είμαστε ελεύθερες κι ωραίες με όλο τον χρόνο μας για πάρτη μας...ουου...
Σε λίγο θα αρχίσω να σε ζηλεύω έτσι που το πάμε...Λοιπόν,καλά κάνεις κι ενδιαφέρεσαι για την υγεία σου,
αλλά αν δεν έχεις κάποιο ειδικότερο πρόβλημα υγείας,δε θα πεθάνεις στα 25 σου λόγω των 118 σου κιλών!
Εδώ εγώ δεν τα κατάφερα στα τριαντατόσα μου χρόνια με τα 180 μου κιλά!Το ξεχνάμε λοιπόν!
Αγοράζουμε κάτι όμορφο να έχουμε να αλλάζουμε τη στολή(μαύρο παντελόνι)που ούτε για τιμωρία πιάνει
ούτε μας κρατά να μην πάμε πιο πάνω στην τελική!Σίγουρα πριν από αυτό θα υπήρχε κάποιο άλλο μικρότερο.
Με τα δύο τρία(όχι πολλά γιατί δε θα μας χρησιμεύσουν για πολύ)ρουχαλάκια που θα πάρουμε
(κι ας είναι το καλοκαίρι η χειρότερη εποχή για ψώνια-τι να καλύψεις;)θα νιώθουμε πιο όμορφα,
πιο αξιοπρεπείς εμφανισιακά στις κοινωνικές εκδηλώσεις κι εξόδους,που πλέον θ'αποφεύγουμε λιγότερο.
Πρέπει να πάρουμε λιγάκι τα πάνω μας!Να χαλαρώσουμε,να μας επιτρέψουμε χαρά,να ξεκολλήσει ο νους
από την εμμονή του βάρους,που μας κρατά ξάγρυπνους τις νύχτες και μας ρίχνει όλο και περισσότερο
σε υπερφαγικά επεισόδια!Να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο,που μας πνίγει όλο και περισσότερο στον κλοιό του!
Δόξα τω Θεώ η επιστήμη έχει προχωρήσει κι έχουμε την ύστατη λύση μιας βαριατρικής επέμβασης στο κάτω κάτω της γραφής.
Αλλά πριν φτάσουμε εκεί,νομίζω έχουμε τα εφόδια να το παλέψουμε χωρίς νυστέρι!Χωρίς χρονικές πιέσεις,
μακριά από στερητικές δίαιτες,μειώνουμε λίγο πρόσληψη θερμίδων,αυξάνουμε καύσεις,τρώμε ποιοτικά,τα γνωστά κι απλά.
Νομίζω το κλειδί βρίσκεται στην ψυχολογία μας!Εστιάζουμε εκεί...Δε γίνεται να αποδεχτούμε και ν'αγαπήσουμε με τη μία τον εαυτό μας,
ούτε να βρούμε τη δύναμη ν'απενοχοποιήσουμε την εικόνα μας,να μιλήσουμε στους σημαντικούς μας ανοιχτά για όσα μας απασχολούν.
Μπορούμε όμως να κάνουμε μια αρχή εδώ(εξάλλου είναι αρκετά ανακουφιστική η αίσθηση πως δεν είμαστε μόνοι και παράξενοι)
και σιγά σιγά να συντονιζόμαστε με τους μικρούς βατούς μας στόχους!Αλλά μην υποτιμούμε τη χαρά και τη δύναμη της!
Την έχουμε απόλυτη ανάγκη!Να υποτιμηθεί η σημασία του φαγητού ως κύρια απόλαυση(αν όχι μοναδική).Να βρει τη θέση του
όπως παλιά,τότε στην εφηβία που ήμασταν πιο δραστήριοι,πιο χαλαροί,πιο κοντά στα θέλω μας...
Δε θέλω να σε κουράσω περισσότερο...Εξάλλου θα με έχεις βαρεθεί να λέω τα ίδια και τα ίδια...Καλώς μας ήρθες λοιπόν!
Κοίτα μην κάνεις πάλι κανά χρόνο να μας γράψεις...Είμαστε εδώ για ό,τι χρειαστείς!Περιμένουμε νέα,σκέψεις,ανάγκες,όλα σου!Φιλάκια!
+1000