ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΑΔΥΝΑΤΙΣΕ

Βεήκα τυχαία το Forum και ειναι πολυ καταπληκτικο.
Προσωπικα εχασα 45 κιλά σε δύο χρόνια. Ημουν 130 κιλά με ύψος 1,73 και τωρα είμαι στα 85
Τον 1 χρόνο με μια ισσοροπημενη διατροφη σε διατροφολογο και τον επόμενο κανοντας και γυμναστική κάθε μέρα 2 με 3 ώρες.
Τωρα πρεπει να χασω αλλα 10 κιλα περίπου, αντε στην ξεφτιλα άλλα 5 τουλάχιστον.
Πλέον μου χει γίνει συνήθεια και η γυμναστική και η καλή διατροφή, και δεν εχω πάρει καθόλου κιλά.
Σημειωτεων η δουλεια μου ειναι μαγειρας οπώτε κατανοείται ότι περιτρυγυρίζομαι απο πειρασμούς :-)
Δεν θέλω να σας κουράσω απλά να σας πω να μην το βάζει κανέις κάτω.
Ολα ειναι δυνατα!!!!!

σειρα μου...

πριν απο 8 χρονια, εχασα 17 κιλα και εφτασα τα 62 χωρις καμια ιδιαιτερη προσπαθεια, απλα μειωσα τις ποσοτητες που καταναλωνα. διατηρησα αυτο το βαρος ( το εκπληκτικο ηταν οτι απο XXL πηγα στο S ) μεχρι που εκανα μια θεραπεια πριν ενα χρονο και εβαλα περιπου 5 κιλα τα οποια θα χασω, λογικα, τωρα που εχω σταματησει τη θεραπεια που μου τα προσθεσε...

Quote:

---

Originally posted by penelope1985
και κατι αλλο πολυ σημαντικο...
οι αδυνατοι ανθρωποι δεν απασχολουν το μυαλο τους ολη μερα με το φαι. μολις πεινασουν τρωνε και μεχρι να ξαναπεινασουν δεν ξανασκεφτονται το φαι... ενω εμεις μολις σηκωθουμε απο το τραπεζι αρχιζουμε τα σεναρια για το επομενο γευμα...

---

Ακριβώς... Κι αυτό οριοθετεί μια υγιή ή μη υγιή σχέση με το φαγητό...


Καλωσήρθατε navyboy kai mama, καλωσήρθες p_k (έχουμε το ίδιο τίκερ! :) -προσοχή μη μπλεχτούμε!) και καλή επιτυχία!

Quote:

---

Originally posted by p_k
Πολύ σοβαρό το θέμα και σηκώνει πολλή συζήτηση.
Απο το 1996 που έχασα 22 κιλά μέχρι το 2006 τα διατηρούσα για όλο αυτό το διάστημα.
Από το 06 αρχίσαν τα σκαμπανεβάσματα και οι ατασθαλίες, με αποτέλεσμα να πάρω όλα τα κιλά που είχα χάσει.
Το 2008 ξεκίνησα μια νέα προσπάθεια, από τα 100,5 κατέβηκα στα 78, τα διατήρησα για ένα εξάμηνο και μετά έβαλα 21,5 κιλά και πήγα στα 99,5.
Οπότε μπαίνει το ερώτημα:
Γιατί επί μια δεκαετία τα διατηρούσα και μετά έγινε το "έλα να δεις;"
Η απάντηση είναι πολύ πολύ απλή:
Διότι στη δεκαετία εκείνη ακολουθούσα τις αρχές και τη φιλοσοφία της υγιεινής διατροφής (και συγκεκριμένα του προγράμματος WW) και μετά αφέθηκα για τον Χ ή Ψ λόγο.
Τα κιλά διατηρούνται, αν τηρούνται οι βασικές αρχές υγιεινής διατροφής και υπάρχει στη ζωή μας το μέτρο.
Γι' αυτό, τώρα που ξανάρχισα θα το δείτε ότι μετά την επιτυχία δεν θα υπάρξει πισωγύρισμα.
Το υποσχέθηκα στον εαυτό μου.

---

μα ΑΚΡΙΒΩΣ αυτο ειναι το προβλημα με το αδυνατισμα καλε μου P.K.!!
ολες οι ισορροπημενες διατροφες αδυνατιζουν , κι ολοι οι ανθρωποι μπορουν να αδυνατισουν ειτε ευκολοτερα ειτε δυσκολοτερα.
και φυσικα οταν καποιος κραταει τις |αρχες" της νεας διατροφης , δεν ξαναπαχαινει!!
το θεμα ειναι γιατι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να τις κρατησει, γιατι παντα, η εστω στο 90-99% οπως λεγεται ,ξανακυλαει? γιατι να μην μπορει να παραμεινει?
σε σενα τι συνετελεσε να τα καταφερεις επι τοσα πολλα χρονια αλλα οχι τις επομενες φορες?
τι συνεβαινε και δεν μπορουσες πια να μεινεις σταθερος στις συμπεριφορες τις σωστες?ποιος ειναι ο τροπος να μη ξανασυμβει?

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ!

όλα ξεκινάνε απο εκεί! όταν συσχετίζουμε το φαγητό με όλα μας τα συναισθήματα πάντα θα υπάρχουν αυξομειώσεις! μόνο όταν καταφέρουμε να δεχτούμε ότι λύπη χαρά ανησυχία άγχος βαρεμάρα δεν έχουν να κάνουν με το φαγητό τότε θα διατηρήσουμε κ το βάρος μας...

Quote:

---

Originally posted by Nefeli-
ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ!

όλα ξεκινάνε απο εκεί! όταν συσχετίζουμε το φαγητό με όλα μας τα συναισθήματα πάντα θα υπάρχουν αυξομειώσεις! μόνο όταν καταφέρουμε να δεχτούμε ότι λύπη χαρά ανησυχία άγχος βαρεμάρα δεν έχουν να κάνουν με το φαγητό τότε θα διατηρήσουμε κ το βάρος μας...

---

συμφωνω απολυτα!
κι εγω αυτο ακριβως πιστευω.
πως θα το καταφερουμε ομως αυτο, οταν η ψυχοσυνθεση και οι συνηθειες χρονων μας οδηγουν εκει?
αρκει το οτι το συνειδητοποιουμε για να το αλλαξουμε λες?εσυ τα εχεις καταφερει?
εγω, οχι, αν και το εχω καταλαβει εδω και χρονια!!
τι φταιει?
τι πρεπει να γινει?
υπαρχει λυση?

δικές μου προεκτασεις εκτιμήσεις συνειρμοι...

όταν η ψυχολογία μας αποκτήσει καθρεύτη και καταφέρουμε να αγαπήσουμε την εικόνα μας όχι καταναγκαστικά! αλλά γιατί το θέλουμε... ας πούμε... λέμε σήμερα θα ντυθώ ωραία θα βαφτώ θα περιποιηθώ τον εαυτό μου για να νιώσω καλύτερα... αυτή είναι η λύση; αυτές είναι μικρές αναλαμπές... δεν ξέρουμε να αγαπάμε και να φροντίζουμε τον εαυτό μας! και οι λόγοι ειναι πολλοί και διαφορετικοί για τον καθένα... ζούμε ένα καταναγκασμό! συνέχεια ... όλοι θέλουμε να τσακίσουμε σοκολάτες πατατάκια μακαρόνια και τόσα άλλα... κι αν μας αποδεχόντουσαν με όσα περιττά κιλά με την λαιμαργία μας με τις αδυναμίες μας δεν θα αλλάζαμε τπτ από πάνω μας... αναγκαζόμαστε να αλλάξουμε γιατί οι προσλαμβάνουσες εικόνες είναι άλλες... λίγα κιλά φτιασίδια και τόσα άλλα...
αν πάψει να είναι καταναγκασμός κι αγάπη για το σώμα μας για την εικόνα μας για την υγεία μας τότε πιστεύω θα αλλάξει κάτι.
προσωπικά λατρεύω την σοκολάτα. θέλω να τρώω. μου αρέσει το φαγητό. από την άλλη δεν θέλω να ξεφεύγω... θέλω να βρίσκω ρούχα να έχω αντοχή να μην πονάνε τα πόδια μου και πολλά άλλα...
μια μόνιμη κατάσταση θα με κούραζε αφόρητα! να τρέμω τη μπουκιά μου
θέλω να νιώθω ζωντανή... έχουμε δικαίωμα να έχουμε περιτά κιλά... να τα χάνουμε και να τα ξαναβάζουμε... δεν είμαστε καλουπωμένοι. το θέμα είναι να μην μας γίνεται εμμονή... γιατί; πως; ποια φάρμακα; ποιο γυμναστήριο; αλήθεια αδυνάτισε; δεν τα ξαναπήρε;
πάρτε φόρα και ζήστε και με κιλά και χωρίς κιλά ο χρόνος είναι πονηρός περνά και πέρνει τις στιγμές μας κι αν δεν φροντίσουμε εμείς γι αυτές δεν θα μας τις φέρει κανείς σε δίσκο στο κρεββάτι!
αυτό κάνω εγώ αυτόν τον καιρό! μιλάω στον εαυτό μου... προσπαθώ να με αγαπήσω! αναγνωρίζω την παρουσία μου...

Quote:

---

Originally posted by Μάρω
Constance, μην το βλέπετε σαν αγώνα... θα σας κουράσει!!

Τελικά είναι απλό.
Κάνοντας σωστή διατροφή, μαθαινουμε να τρώμε σωστά.
Αν έχουμε πολλά κιλά να χάσουμε... αναγκαζόμαστε να τρώμε σωστά για περισσότερο χρονικό διάστημα.
κι όταν φτάσουμε το στόχο μας, έχει περάσει τόοοοοοοσος καιρός σωστής διατροφής που απλώς... μας γίνεται συνήθεια πιά.... χαχαχα


Υ.Γ. Συγνώμη για την εξαφάνιση αλλά έτσι είναι ο άνθρωπος... όταν λύσει το δικό του πρόβλημα, δεν ξαναμπαίνει στο φόρουμ που βρήκε τις λύσεις... :(

---

συμφωνω
παιρνει καιρο να αποκτησουμε νεες συνηθειες,
δεν σημαινει οτι αν "σκατοφαμε" λιγο καιρο επανηλθαμε στα παλια.
οταν κανεις διατροφη σωστη μηνες ολοκληρους τοτε πολυ απλα μπαινει στο πετσι σου,
κουτσα στραβα αν το θελουμε την ακρη την βρισκουμε.
Στο δευτερο σκελος δεν ξερω αν θα συμφωνησω,
θα σου πω οταν παω 73 που ειναι ο κιλο-στοχος μου!
πιστευω οτι δε θα παψω να μπαινω ποτε γιατι το μελλον προδιαγραφεται κιλο-πληκτο λογω εγγυμοσυνων κτλ
κ στο εξης θα φροντιζω για προληψη κιλων κ οχι αμυνα.
επαθα κι εμαθα!

Quote:

---

Originally posted by 2sweet2b4go10

Quote:

---

Originally posted by koritsaki
...
επισης δεν ειμαστε μονο εμεις " οι χοντρες" που πρεπει να το κανουμε αυτο, αλλα και για τις αδυνατες κοπελες η διαιτα αποτελει απλα καθημεριμοτητα. τωρα που κανω διαιτα τρωω ακριβως οσο η φιλη μου που ειναι 55 κιλα. και τρωω περισσοτερο απο τη φιλη μου που ειναι 48 κιλα!
απλα το θεμα ειναι οτι αυτες δεν τις νοιαζει το φαγητο. ετσι λοιπον θελω να φτασω στο σημειο να μη με νοιαζει και εμενα!

---

κοριτσακι
ΕΙΠΕΣ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ

για οποιον δεν το εχει προσεξει η το ξεχναει,, αυτο ακριβως συμβαινει!!!!
οι "φυσιολογικα" αδυνατοι ανθρωποι, απλα θελουν απο την φυση τους, η την ψυχικη τους κατασταση αν το θελετε, να τρωνε ΣΩΣΤΑ. σε σωστες ποσοτητες και ποιοτητες δλδ...
οποτε, το μεγαλο λαθος ειναι να θεωρουμε τιμωρια η περιορισμο την αλλαγη διατροφης.
η αποφασιζεις οτι θελεις να τρως οτι και οι αδυνατοι ανθρωποι και να εισαι κι εσυ αδυνατος, η παραμενεις στις αδυναμιες σου που σε σπρωχνουν στο περισσοτερο φαγητο και παραμενεις και στα περισσοτερα κιλα σου επισης....
απλα τα πραγματα...

---

σωστο!
ή μενεις καπου στη μεση, αραγε ειναι εφικτο αυτο?

Έχει δίκιο η Νεφέλη για την ψυχολογία. Όπως και όλα τα παιδιά είπαν πολύ σωστά πράγματα.
Εγώ διατηρώ το βάρος μου από το Πάσχα. Η δουλειά μου, είμαι γυμνάστρια, από τη μία βοηθάει, από την άλλη μετά από 5 ώρες προπόνηση θέλεις πάαααρα πολύ να φας όλο το ψυγείο.

Έχω βρει μια ισορροπία, αποσυνδέοντας το φαί με την ψυχολογία. Προχτές ας πούμε είχα ένα πολύ άσχημο καυγά με το αγόρι μου. Μόλις έφυγε η πρώτη μου σκέψη ήταν να παραγγείλω ντελίβερι. Πειθάρχησα τον εαυτό μου, έδιωξα τη σκέψη και πήρα τηλέφωνο έναν πρώην μου και πήγα για ποτό, χαχαχα.
Τέλος πάντων δε λέμε να γίνετε όλοι με καρδιά αγγινάρα (μην πω τίποτα χειρότερο) όπως εγώ, αλλά πρέπει να βρίσκουμε άλλους τρόπους να ξεσπάμε.
Γενικά έχω υιοθετήσει τη φιλοσοφία πως η ζωή παρά τα άσχημα της, οφείλει να είναι ωραία.

Α ρε Δανάη, πολύ μ' αρέσεις! :) :) :) Δίκιο, δίκιο, δίκιο! :) "οφείλει"!

mourcie

δεν ήταν τυχαία η λέξη. Και ήξερα ότι θα το πιάσεις με τη μία :)

:) :) :) Αυτά έγιναν προχθές- χθες τα ξαναβρήκατε; :)

Γενικά νομίζω και το υποστηρίζουν και οι επιστήμονες, πως ο ερωτας κρατάει 1-3 χρόνια. Μετά περνάει. Όταν λοιπόν περάσει, μετά απλά μετράς μέρες για το τέλος. Και εκεί συνήθως μαλώνεις, κάνεις σκηνές, ζήλιες κλπ. Κάποιοι βέβαια σε αυτό το σημείο παντρεύονται και μετά μετράνε μέρες σαν φυλακισμένοι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία:)

Οπότε με βλέπω να χωρίζω λοιπόν, γιατί αν δεν είσαι και ερωτευμένος σε αυτή τη ζωή...

Quote:

---

Originally posted by Danai20
Γενικά νομίζω και το υποστηρίζουν και οι επιστήμονες, πως ο ερωτας κρατάει 1-3 χρόνια. Μετά περνάει. Όταν λοιπόν περάσει, μετά απλά μετράς μέρες για το τέλος. Και εκεί συνήθως μαλώνεις, κάνεις σκηνές, ζήλιες κλπ. Κάποιοι βέβαια σε αυτό το σημείο παντρεύονται και μετά μετράνε μέρες σαν φυλακισμένοι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία:)

Οπότε με βλέπω να χωρίζω λοιπόν, γιατί αν δεν είσαι και ερωτευμένος σε αυτή τη ζωή...

---

καλα ασε τους παντρεμενους να ξερουν καλυτερα...
το οτι δεν σου αρεσει ο γαμος σαν ιδεα δεν σημαινει οτι δεν εχει τα δικα του προτερηματα που δεν θα δεις...
ουτε αυτο σημαινει οτι πρεπει ο αλλος να στα κοπαναει...
κ ξερεις κατι ειδα κ γω ενα πρωην μου χθες, μαζι με τον ανδρα μου.
κ ενιωσα ΤΟΣΟ ομορφα που εκανα την σωστη επιλογη!