Printable View
Το καποιο δικιο απο που το συμπερανες?Quote:
Originally posted by OneiroPauL
έχει όμως και κάποιο δίκιο όμως ο άνθρωπος...εγώ του δίνω respect γιατί δεν τα γράφει με κακό σκοπό ;)
Ειμαι διατεθειμενη να το συζητησουμε, οχι για να σου αποδειξω κατι αλλα γιατι σε ειχα σταμπαρει καποια στιγμη και θελω να δω την οτπικη σου.
Θεοφανια μουQuote:
Originally posted by Θεοφανία
Κοίτα, αν έκανες χιούμορ, (που είναι εντελώς άτοπο και δεν σου έδωσε κανείς το δικαίωμα), αλλά ζητάς συγνώμη και αυτό είναι το σημαντικό για μένα, (και πιστευω και για τη weird γιατί είναι πολύ γλυκός άνθρωπος), το θέμα τελειώνει εδώ.....
ΥΓ. Το λοιπόν γράφεται με ο
σ ευχαριστω για την υποστηριξη σου.
Μα στα αληθεια καλη μου,
το οτι θα ζητουσε συγνωμη μετα ηταν δεδομενο
να παιξει ηθελε ο ανθρωπακος:)
Ευχαριστω και την ανωνυμη και τους λοιπους:)
Σιγουρα, οι σχεσεις εξαρτησης δεν κρατανε για παντα ή δεν χαλανε για εναν μονο λογο αλλα για πολλους και διαφορους..Quote:
Originally posted by MANTHES
Oι σχεσεις εξαρτησης δεν κρατανε για παντα επειδη καποιος θελει την ελευθερια του; Εισαι σιγουρη για αυτο; Σε μια τετοια σχεση δεν ειναι και οι 2 εξαρτημενοι, αλλα ο ενας απο τους δυο. Ο αλλος παιρνει και οταν βαρεθει να παιρνει και καλυφθει συναισθηματικα ψαχνει για νεο θυμαQuote:
Originally posted by weird
Μα οι σχεσεις εξαρτησης δεν κραταν για παντα. Αργα η γρηγορα καποιος θα διψασει για την ελευθερια του.
Εχεις δικιο παντως, ισως να θελω να το ωραιοποιω στο μυαλο μου λεγοντας πως ειμασταν κι οι δυο εξαρτημενοι....
Ισως να ημουν μονο εγω.
Καλα στην αρχη οχι απλα το αντεχε μα το ενισχυε κιολας, οταν πηρε οτι ειχε να παρει απο τη σχεση μας τον επνιγε, του γινε νταλκας ο ρολος του.
Κι αυτα που ειχε να παρει ηταν πολυ χειροπιαστα και τα εχω διακρινει, με τον καιρο βεβαια και με τις οποιες συζητησεις ακολουθησαν.
Ειχε μια ομορφη κοπελα διπλα του να την κυκλοφορει, ημουν η γλαστρα στις παρεες του τοτε( εγω δεν ειχα ουτε παρεες ουτε δικη μου ζωη, ελαχιστα πραγματα) κι επισης, ημουν η κολλητη της κοπελας που γουσταρε πριν απο εμενα και που τον απερριψε.
Θα υπηρχε ποτε καλυτερος τροπος να την εκδικηθει?
Εγω τοτε δεν τα βλεπα δεν ηθελα.
Α ρε LefQuote:
Originally posted by Lef
Γιατι οταν γυρνας στο τοτε κρατας μονο το τελος ή τα αρνητικα της σκεψης? τα θετικα γιατι δε τα βαζεις στη ζυγαρια που βγαζει την εμπειρια αυτη ως \"πληγη\"?. Εμαθες πολλα αποτι καταλαβαινω, οπως οτι ειχες αναγκη για \"μανα\",εμαθες να ξεχωριζεις τις εξαρτητικες σχεσεις και αλλα πολλα για αυτο το λουλουδακι που λεγεται weird και σιγουρα στο σημερα αυτη η εμπειρια του εχει προσφερει πιο πολλα και μακρια κλαδακια.
Για μενα αυτο ειναι το πιο σημαντικο, τις πληγες τις βλεπω σαν εμπειριες ( αρνητικες ναι) αλλα μου προσεφεραν κατι μου μεγαλωνουν και μενα τα κλαδακια μου και μπορω πλεων να φτανω σε αλλους κηπους (νοησης αυτογνωσιας..) που χωρις αυτες (τις εμπειριες ) ισως να μην τα καταφερνα.
κατα καποιο τροπο δηλαδη ψαχνω κατι θετικο στις πληγες..δε ξερω αν ειναι αποφυγη αυτο.. αισθανομαι αρκετα καλα παντως με αυτο το συστημα μου
με εκανες να ριξω το πρωτο δαρκυ για σημερα.....
με συγκινησες ανθρωπε μου:)
αχ ετσι ειναι
μια σκλαβια ηταν εκεινο.
Κρεμομουν πανω του παλι καλα που χωρισαμε.
Ο χωρισμος εκεινος ηταν κι η αρχη της εξελιξης μου αλλα..
δεν μπορω να χωνεψω μαλλον το ποσο αφησα να με ποδοπατησουν.
Δεν μπορω να το χωνεψω και καθε φορα με πιανει αυτη η αισθηση ανημποριας και αδυναμιας οταν τον συναντω. Ενα φρικτο τρααυμα.
Αυτο που αναρωτιομουν χτες οταν εγραφα ετσι \"ποιητικα\" οπως το αποκαλω οταν βρισκομαι σε εντονο συναισθημα, ειναι γιατι αυτο το τραυμα της απορριψης δεν κλεινει.
Αν τα τραυματα κλεινουν γενικα.
Μηπως πρεπει να ασχοληθω με το θεμα της απωλειας ωστε να κλεισει μετα κι αυτο το τραυμα?
Αυτο θελω να κανω,Quote:
Originally posted by Τερέζα
Λυπαμαι που αισθανεσαι ετσι αλλα....αντιμετωπισε το,γυρνα πισω για μια τελευταια φορα και δες τι ακριβως σε κραταει ακομα εκει.Ζυγισε πρωτα τα ασχημα και μετα φτιαξε στο μυαλο σου εναν \'κηπο\' γεματο απο τις ομορφες αναμνησεις σας.....δωσε απο μονη σου ενα γλυκο τελος.Σκεψου το σαν μια ακομα σχεση,μεσα απο την οποια βγηκες πιο δυνατη και πιο ωριμη...πηρες και εδωσες αρκετα...μη σε ταλαιπωρει η απορριψη ή ο φοβος του οτι ναι μεν σε αγαπησαν και αγαπησες αλλα στο τελος σε προδωσαν παλι!Οι περισσοτεροι ανθρωποι το εχουμε βιωσει αλλα life goes on...Βρες λοιπον τον τροπο να αιστανθεις νικητρια μεσα απο αυτη την ιστορια σου και να χρησιμοποιησεις σωστα αυτα που αποκομισες για σενα μεσα απο αυτη τη σχεση!!!!Γινε πλεον εσυ η ΄μανουλα΄του εαυτου σου και ολα θα κυλησουν καλυτερα!!!!;)
να γινω αυτονομη, ανεξαρτητη, ενηλικας και να μην χρειαζομαι χαιδολογηματα και νταντεματα, ευκολο το χεις? :)Παντως οδευω προς τα κει....
Πρεπει να το αντιμετωπισω και χτες μεσα στον πανικο μου αυτο αποφασισα να κανω.
Το τραγικο σε αυτην την ιστορια ειναι το εξης.
Πριν τα φτιαξουμε, ηθελε την τοτε κολλητη μου.
Εκεινη τον απερριψε.
Μετα μας γνωρισε κι εμενα αρχισε να με διεκδικει αλλα οχι ερωτικα.
Εγινε καλος μου φιλος.
Μιλουσαμε με τις ωρες καθε βραδυ απο νετ.
Τοτε ειχα πολλα προβληματα σπιτι και ημουν στα μεσα ερωτικης απογοητευσης.
Εγινε ο \"ψυχολογος \" μου.
Με φροντιζε.
Μεχρι που μετα απο καποιο καιρο ειπε στην κοινη μας γνωστη οτι με θελει.
Απο εκεινη το μαθα.
.... Δεν ενιωθα ερωτα αν και προσπαθουσα να με πεισω..
Ενιωθα ενα τοσο μεγαλο συναισθηματικο δεσιμο, μια τοσο μεγαλη εξαρτηση που δεν περασε καν απο το μυαλο μου να αρνηθω!
Τα φτιαξαμε....
Αρχισαν να μαλλωνουν με την φιλη μου και να βαζουν εμενα στη μεση.
Ο ενας μου εβριζε τον αλλον.
Σταματησαν να μιλαν αυτοι.
Εγω τους ελεγα πως νιωθω ασχημα με την κατασταση.
Ο φιλος μου ολη την ωρα, 3 ολοκληρα χρονια ασχολιοταν μαζι της. Την εθαβε. Εγω του εκανα σκηνες ζηλιας. Οτι κατι παει στραβα και δε με αγαπα γι αυτο ολο μαζι της ασχολειται. Αλλα δεν το τραβουσα πολυ...Σε καποιες φασεις μαλιστα μου ελεγε εκεινος οτι η φιλη μου με ζηλευει. μετα απο ενα σημειο κι επειτα αρχισα να την βλεπω σαν αντιπαλο. Απομακρυνθηκα, χασαμε την φιλια μας. Κι ετσι ειμασταν εμεις οι δυο και θαβαμε την κοπελα.
Στο μεταξυ η σχεση μας πηγαινε κατα τα λοιπα καλα. Εισαι η ζωη μου του λεγα, εισαι η ψυχη μου μου απαντουσε.
Οταν χωρισαμε, αφου συρθηκα στα ποδια του κι εκεινος μου ειπε:κοιτα, αν θες περιμενε αλλα δεν εγγυωμαι τιποτα(που παλια με αγκαλιαζε, εγω εκλαιγα στην αγκαλια του και μου λεγε εισαι ο κοσμος μου ολος). Πιο πριν μαλιστα ειχαμε μιλησει και βρεθηκαμε στο κρεβατι. Χαρηκα κι εγω οτι τα ξαναβρηκαμε και γυρισε με υφος και μου ειπε:Καλα, μην νομιζεις οτι σημαινει και κατι που το καναμε.
Μιλαμε για τον υστατο εξευτελισμο απο εναν αντρα που μεχρι πριν μου ηταν ψυχη μου και καρδια μου, αν εχω εσενα δεν θελω τιποτα αλλο. Θα μου πεις, κι εσυ τα εχαβες? Ναι, φυσικα γιατι τα ειχα ΑΝΑΓΚΗ. Ηταν το οξυγονο μου.
..χωριζουμε.
Και τι μαθαινω μετα απο κανεναν χρονο.
Οτι με την φιλη μου που τρωγοντουσαν σαν τα σκυλια τοσα χρονια, ειναι κολλητοι!
Τρεις φορες επιχειρησα να τον δω παιδια. Τρεις φορες μεσα στα εξι χρονια που ειμαστε χωρια.
Και τις τρεις ενω του ελεγα να βγουμε να τα πουμε, εφερνε και την κολλητη του μαζι! Αυτην που μου εβριζε και που τον ικετευα να παψει πια να ασχολειται μαζι της.Μαλιστα μου ειπε το εξης: επειδη την ζηλευες εσυ, με αναγκαζες κι εμενα να κρατω αποστασεις απο τη φιλη μου!!!! Κι εκεινη με τη σειρα της, λιγο αφου ειχαμε χωρισει με επιασε και μου ειπε οτι εγω μπηκα αναμεσα στη σχεση που ειχε με τον φιλο μου πριν τα φτιαξουμε!!!! Οτι μπηκα αναμεσα τους κι εξαιτιας μου τον εχασε.... Κι εγω ακουγα, σαν μαλακας.
Κι εγω ξερετε τι εκανα?
Εσκυβα το κεφαλι και χαμογελαγα.
Και στους δυο.
ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΕΧΕΙ ΠΕΙΡΑΞΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ.Υπερανω ολων εγω.
Ετσι δε μιλαγε κι η μανα μου κι εβγαλε τον καρκινο.
Και βγηκαμε.(μου εστειλε αυτος να τα πουμε αλλα μετα απο λιγο τον πηρε τηλ η πρωην κοινη μας φιλη κι ετσι βρεθηκαμε παλι το τριο. )
Και χαμογελουσα παλι, αν και ειχα μια ταχυκαρδια λογω των οσων εχω βασταξει μεσα μου ολα αυτα τα χρονια.
Ηρθε η ωρα ομως να τα αντιμετωπισω.
weird αν θες απαντηση σε αυτο θα σου πω μονο οτι ποτε δεν θα κλισει αυτη η πληγη απλα μαθε να ζεις με αυτην και αγνοησε την.
Μαρια...
Πιστευω οτι οι πληγες του παρελθοντος μπορουν να κλεισουν τη στιγμη εκεινη που θα τις κοιταξουμε επιτελους καταματα και θα τις καθαρισουμε αποτελεσματικα.
Ευκολο να το λες αλλα δυσκολο να το κανεις. και γω τον εβλεπα σαν μανα κιας ηταν αντρας και εκανα και παιδι μαζι του.ποναει περισσοτερο. αλλα εμα8α να ζω με αυτο.ετσι ειμαστε εμεις δεν αλαζουμε θα ποναμε παντα.
Γλυκια μου....Quote:
Originally posted by mmaria
weird δεν ξερω τι λενε παραανω, διαβασα το ποστ σου κ συγκινηθηκα, βουρκωσα.. θα σου γραψω κατι δικό μου..
Αν στην αγαπη σου κυλάει ένα δάκρυ
Αν σε πληγωνει που \'χεις κάνει τόσα λάθη
Αν δεις πως σήμερα το αύριο τελείωνει
Μην κλαις που είσαι πάλι μόνη
Αν νιώσεις πως το σκηνικό που ζεις σε \'χει κουράσει
Αν αποφεύγεις την ζωή σου κ τα πάθη
Αν χάσεις το νόημα να ζεις την έχεις κάτσει
Μην κλαις που τ\'αδικο σε \'χει χαράξει
σ ευχαριστω για αυτο το δικο σου που μου χαρισες...
Χαιρομαι να ξερω οτι χτες που καθομουν και εγραφα ... δεν ηταν ματαιο... καποιον αγγιξα, καποιος με ενιωσε.... να σαι καλα!
Ετσι ειμαστε εμεις?Quote:
Originally posted by maria...
Ευκολο να το λες αλλα δυσκολο να το κανεις. και γω τον εβλεπα σαν μανα κιας ηταν αντρας και εκανα και παιδι μαζι του.ποναει περισσοτερο. αλλα εμα8α να ζω με αυτο.ετσι ειμαστε εμεις δεν αλαζουμε θα ποναμε παντα.
Οχι δεν μπορω να το δω τοσο μοιρολατρικα το πραγμα.
Οσοι με ξερουν, γνωριζουν οτι εξελισσομαι διαρκως..
Δεν μπορω να δεχτω τη στασιμοτητα.
weird δε ξερω αν γινεται να τα εχεις ολα τελειως ξεκαθαρα, ισως θα επρεπε οχι να αγνοησεις την μαυρη τρυπα αλλα κατι μικρες γωνιτσες της μαυρης τρυπας.. νομιζω δεν εισαι επαγγελματιας για να μπορεις να ξερεις εξειδικευμενα ολα τα περι της μαυρης τρυπας αυτης. Μου φανταζει λιγο ουτοπικο να ασπρισεις τη μαυρη τρυπα :p δε θελω να σου βαζω πλαφον, απλα ετσι μου φαινεται, ισως ειναι ενας μικρος συμβιβασμος ωστε να μην υποφερεις.. γιατι ολοι εχουμε κατι που μπορουμε να επαναφερουμε στο μυαλο μας που να μας πληγωνει λιγοπολυ. ισως πρεπει να δυναμωσεις λιγο το μυαλο σου ωστε να αποφευγεις (μαλλον) ασκοπες σκεψεις που σε στεναχωρουν.. και αυτο το δυναμωμα απλα το κανεις χωρις πολυ σκεψη..
απλα σκεψεις :) αλλα μαλλον δε τον θες αυτον τον συμβιβασμο ,ολα στο φως που λεει και η κυβερνηση :p
τοτε γιατι οταν τον δεις γυριχζεις πισω? ουτε και γω το βαζω κατω αλλα ξερω οτι εναν αντρα αγαπησα και δεν θα ξαναγαπησω ποτε αλλον.και το ειδα ειδη περασαν 4 χρονια χωρισμου και δεν μπορεσα να αγαπησω αλλον αντρα.
Η αληθεια ειναι οτι ετσι οπως δινεσαι, αθωα κι αδολα στην πρωτη σχεση, ετσι δεν θα δοθεις ξανα... σε αλλοιωνει η ιδια η εμπειρια.Quote:
Originally posted by maria...
τοτε γιατι οταν τον δεις γυριχζεις πισω? ουτε και γω το βαζω κατω αλλα ξερω οτι εναν αντρα αγαπησα και δεν θα ξαναγαπησω ποτε αλλον.και το ειδα ειδη περασαν 4 χρονια χωρισμου και δεν μπορεσα να αγαπησω αλλον αντρα.
Δεν τον αγαπω Μαρια.
Οχι πια.
Κατι παθολογικο ηταν αυτο που ενιωθα για εκεινον.
Απλα δεν του εχω πει καταμουτρα αυτα που ηθελα κι οταν τον βλεπω ξαναγινομαι εκεινο το ανημπορο πλασμα που φοβαται να μιλησει! Οσα βηματα κι αν εχω κανει.
Οσοι εχουν διαβασει για τη σχεση με τον πατερα μου κατι θα τους θυμισει αυτο....
Δεν παλευω να τον ξεπερασω, παλευω να δικαιωσω τον εαυτο μου.
οκ εσυ ξερεις καλυτερα :)
Δεν απαιτω να μην εχω πληγες.Quote:
Originally posted by Lef
weird δε ξερω αν γινεται να τα εχεις ολα τελειως ξεκαθαρα, ισως θα επρεπε οχι να αγνοησεις την μαυρη τρυπα αλλα κατι μικρες γωνιτσες της μαυρης τρυπας.. νομιζω δεν εισαι επαγγελματιας για να μπορεις να ξερεις εξειδικευμενα ολα τα περι της μαυρης τρυπας αυτης. Μου φανταζει λιγο ουτοπικο να ασπρισεις τη μαυρη τρυπα :p δε θελω να σου βαζω πλαφον, απλα ετσι μου φαινεται, ισως ειναι ενας μικρος συμβιβασμος ωστε να μην υποφερεις.. γιατι ολοι εχουμε κατι που μπορουμε να επαναφερουμε στο μυαλο μας που να μας πληγωνει λιγοπολυ. ισως πρεπει να δυναμωσεις λιγο το μυαλο σου ωστε να αποφευγεις (μαλλον) ασκοπες σκεψεις που σε στεναχωρουν.. και αυτο το δυναμωμα απλα το κανεις χωρις πολυ σκεψη..
απλα σκεψεις :) αλλα μαλλον δε τον θες αυτον τον συμβιβασμο ,ολα στο φως που λεει και η κυβερνηση :p
Για παραδειγμα, το να δωθω και να εμπιστευτω εκ των πραγματων μετα απο εκεινη την οδυνηρη εμπειρια μου εγινε πιο δυσκολο... ανθρωπινο.
Απαιτω να γυρισω και να αντιμετωπισω καποια θεματα, να κλεισω πια τους παλιους λογαριασμους για να κινουμαι πιο ελευθερα πια.
Οταν ποτε δε μιλησα, γενικα οταν δεν μιλω και τα μαζευω, μου βγαινουν ολα τα ψυχοσωματικα και κλεινομαι μεσα μου.... Κριμα να το κανω αυτο στον εαυτο μου.
Χτες μου δοθηκε μια καλη ευκαιρια να μιλησω στα ισια, κι εγω επαιξα το παιχνιδι της υποκριτικης ανωτεροτητας απο φοβο αλλη μια φορα...
Με αυτο παλευω.