Printable View
Τα reductil έχουν αποσυρθεί, οπότε μην ψάξετε να τα βρείτε. Οσον αφορά τα hoodia είναι κάκτος είναι φυτικό και εντός εισαγωγικών "ακίνδυνο", όσο μπορείς να είσαι βέβαια με οτιδήποτε βάζεις στο στόμα σου.
Απλώς ξαναλέω hoodia υπάρχουν πολλά, και επειδή το φυτό είναι σπάνιο υπάρχουν και πολλές απάτες με μικρή δόση hoodia......
ναι τώρα μόλις διάβαζα κάπου για τα reductil, καλά που αποσύρθηκαν. τι να σας πω προτειμώ να την παλέψω μόνη μου.
Γεια σας! Πριν 4 μήνες έγραφα με μεγάλη υπερηφάνια και αυτοπεποίθηση ότι τέρμα οι εμετοί για εμένα. Και έδινα και συμβουλές στα άτομα αυτού του forum, προκειμένου να τα ακούσω πιο πολύ εγώ η ίδια. Μόλις έκλεισα όμως τους 2 μήνες αποχής, η κακιά συνήθεια έκανε πάλι την εμφάνισή της σε μία προμελετημένη "γουρουνιά"... Είχα καταπιεστεί για μερικές ημέρες και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι όταν τελείωναν όλα θα επιδιδόμουν σε ένα βουλιμικό γλέντι άνευ προηγουμένου. Και από εκεί και πέρα με πήρε η κάτω βόλτα. Στην αρχή πιο συντηρητικά, και μετά χωρίς πολλή σκέψη. Το forum δεν σταμάτησα ποτέ να το παρακολουθώ, αλλά είχα πάρει τις αποστάσεις μου μιας και ένιωθα ότι είχα διατελέσει μέγιστη προδοσία. Σήμερα είναι και πάλι μία πρώτη μέρα για μένα για να διανύσω τον μακρύ αυτό δρόμο που έχω μπροστά μου. Και ήθελα να ρωτήσω κυρίως την Bouliana που την βλέπω αρκετά δυνατή και σταθερή στην προσπάθεια, πώς τα έχεις καταφέρει να μην υποκύπτεις στην συνήθεια αυτή, όταν σου έχει γίνει τρόπος ζωής?
loustam έχω ακριβώς 68 μέρες αποχής. εμετούς έκανα για 9 χρόνια, τουλάχιστον μια φορά τη εβδομάδα στις καλές μέρες. το ελέγχω απόλυτα έτσι νιώθω τώρα δεν ξέρω αν είναι και ρεαλιστική αυτή η αίσθηση.
αλλά δεν ελέγχω τα υπερφαγικά επεισόδια πράμα που σημαίνει οτι μπορεί να φτάσω σε ένα σημείο που θα αναγκαστώ να τα βγάλω και τότε φτου κ απτην αρχή.
έχω κάνει πολλή σκέψη και αμπελοφιλοσοφία,μελέτη και ταβανοθεραπεία ,αυτό το φόρουμ τοχω κάνει φύλλο και φτερό όπως και όλες τις παραπομπές του.παρεπιπτώντος με βοήθησε πολύ αυτό το site http://www.cci.health.wa.gov.au/reso...cfm?Info_ID=48 που είναι μάλλον κάτι σαν το βιβλίο αυτοβοήθειας που περιγράφεις.όποτε βαριόμουν ,κατέβαζα και εκτύπωνα ένα κεφάλαιο.έτσι πραγματικά μορφώθηκα γύρω απτο πρόβλημά μου, κατάλαβα πράματα που ούτε καν υποψιαζόμουν.
πραγματικά αυτό που κάνω είναι να το βγάλω απτο μυαλό μου,δεν υπάρχει η σκέψη να τα βγάλω πια ούτε να φάω πολύ και μετά¨"δεν πειράζει ούτως η άλλως θα τα βγάλω". απλά δεν υπάρχει αυτό.
πολλές φορές έφαγα πολύ παραπάνω απότι έπρεπε και το συναίσθημα ήταν αφόρητο πραγματικά,ένιωθα τόσες τύψεις ,τόση δυσφορία τόσο χονδρή.για τουλάχιστον κανά δίωρο ήμουν μες το θυμό και την γκρίνια. και ξεσπούσα.και διαπίστωσα οτι είναι πιο ανακουφιστικό απτον εμετό και καθόλου ανθυγεινό και είναι και καλό για την ψυχολογία μας. αυτό που μας οδηγεί στο να τα βγάζουμε είναι η ανάγκη μας για ανακούφιση . γιατί έχουμε καταπιεσμένο θυμό και συναισθήματα.σταμάτησα να καταπιέζομαι, και μπορεί να έγινα κουραστική για τους γονείς μου ,τους φίλους μου την κολλητή μου αλλά ΄κανείς δεν έφυγε από κοντά μου. σε κάποιο άλλο ποστ περιγράφω έναν διάλογο που κάνω με τον φίλο μου(που είναι κ από τους πιο light) και όλες μου λεν πως σαντέχει κ τέτοια κέχουν δίκιο.δεν ξέρω πως μαντέχει αλλά μαντέχει.
και με προηγούμενους που είχα ήμουν πολύ ευχάριστη και καθόλου γκρινιάρα και έκρυβα τα κόμπλεξ μου αλλά δεν με άντεχαν αφού στο τέλος με άφηναν η τους άφηνα.
πια όποτε νιώθω δυσάρεστα είμαι και δυσάρεστη ,όποτε θέλω να φωνάξω φωνάζω και όποτε θέλω να κλάψω κλαιώ.και δεν τραβάω κανα ζόρι ναμαι γουστάρουν όλοι. σκασίλα μου.
επίσης μπορεί να είμαι ανυπόφορη ώρες ώρες αλλά έχω γίνει καλύτερη στο να ανέχομαι κ τους άλλους.αυτό σημαίνει΄οτι στηρίζω και βοηθάω πιο πολύ τους άλλους και αυτό με κάνει να νιώθω πιο χρήσιμη. γιαυτό το να δίνεις συμβουλές σε αυτό το φόρουμ ΄νακούς τον άλλον είναι πολύ καλό και για σένα τον ΄΄ιδιο και περιμένω απο σένα συμβουλές loustam, δεν έγινε και τίποτα που μετά από ένα μεγάλο διάστημα αποχής από βουλιμικά, έκανες και ένα comeback. πιστεύω οτι έχεις τα εφόδια να συνεχίσεις και χαίρομε που παρακολουθείς την προσπαθειά μου,παρακολουθώ κεγώ την δική σου και είναι δέσμευση αυτό και για τις δυό μας. κάθε φορά θα καθυστερούμε όλο και περισσότερο τα comeback και μετά στο τέλος δεν θα υπάρχουν.δεν υπάρχει άσπρο μαύρο σε μια προσπάθεια. το να κάνεις 1 βουλιμικό πάρτυ μέσα σε άνα μήνα είναι μεγάλη πρόοδος απτο να κάνεις 4 σε μια βδομάδα. πρέπει να βγούμε από αυτή τη νοοτροπία του όλα η καθόλου ,του τέλειου .
θυμάμαι μια μέρα είχαμε μαζευτεί στο σπίτι ενός φίλου μου και παραγγείλαμε τεράστιες ποσότητες σουβλακοσουτζουκιών. ουσιαστικά αδειάσαμε το γυραδικο.πέσαμε όλοι με τα μούτρα(ήταν ομαδικό το κακό) .έφαγα έφαγα έφαγα. και γύρισα σπίτι απόλυτα δυστυχισμένη.με έπερνε ο δικός μου τηλέφωνο του λέω δεν θέλω να μιλήσω με κανένα ,το κλείνω,΄΄εριξα κ ένα καβγά με τη μάνα μου. δεν μπορούσα να ηρεμίσω με τίποτα.το στομάχι μου πονούσε. κόντευε να εκραγεί.ήταν απόλυτα απαίσιο το συναίσθημα και είχα ανάγκη απο ανακούφιση. προσπάθησα να διαβάσω ένα βιβλίο,μετά διάβασα ένα κεφάλαιο,και μετά άρχισα να κλαίω,τόσο που με πήρε ο ύπνος. το πρωί ήμουν ήδη ανακουφισμένη, ένιωθα λίγο άσχημα που είχα φάει και θαχα παχίνει αλλά λέω δεν βαριέσαι κ ένα κιλό να έβαλα(που δεν γίνεται, ) τι πειράζει πια.παρόλα αυτά έκανα μία ώρα διάδρομο αφού΄΄εφαγα κανονικό πρωινό και για μεσημέρι έφαγα μια σαλάτα. οι τύψεις μου είχαν φύγει,η δυσαρέσκεια επίσης. αυτός ο πόλεμος κράτησε δυό ώρες.κ τελικά δεν έκανα εμετό. την επόμενη ήταν λιγότερο επώδυνο να αντιμετωπίσω το υπερφαγικό και μπόρεσα και συγκρατήθηκα και λίγο δεν τα ρίμαξα όλα,αντιστάθηκα κ λίγο.
γενικά ,τρώω όποτε πεινάω όποτε βαριέμαι και όποτε νιώθω μίζερα. έτσι ξέροντας αυτό προσπαθώ να μη νιώθω ποτέ τα δύο τελευταία ενώ προσπαθώ να μην μαφήνω ποτέ πεινασμένη.
ου απίστευτη φλυαρία. σορρυ.
Και γ**ώ τα ποστς :-)
bouliana μου απλα μπραβο,ελπιζω η προσπαθεια σου να ανταμειφθει και να αφησεις πισω σου ολα αυτα που περασες τοσα χρόνια.πραγματικα ειναι καλο να γραφεις για να παιρνουν κ αλλα παιδια κουραγιο.68 μερες ειναι πολυ σημαντικο κατορθωμα.μπραβο.φιλακια!
Bouliana την απάντησή σου την απόλαυσα πραγματικά. Κι ενώ πολλές φορές προσπαθώ να δεσμευτώ απέναντι στον εαυτό μου, στον φίλο μου, στην οικογένειά μου, την δέσμευση απέναντί σου την νιώθω πιο δυνατή. Γιατί εδώ μπορώ να γράφω πιο ανοιχτά, απενεχοποιημένα, με ειλικρίνεια, χωρίς ντροπές...
Χθες το βράδυ βγήκα με πολύ καλή παρέα, ήπια πολύ, χόρεψα και στην επιστροφή ένιωθα χαρούμενη! Παρόλα αυτά, το υπερβολικό αλκοόλ που κυκλοφορούσε στο αίμα μου με οδήγησε σε μία παρορμητική στάση στον φούρνο όπου καταβρόχθισα μία πίτσα και ένα καλτσόνε. Εκείνη την στιγμή πραγματικά τα απόλαυσα και γυρνώντας σπίτι κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Σήμερα το πρωί ένιωσα χάλια, φουσκωμένη, με πολλές τύψεις, αλλά από την άλλη έδωσα στον εαυτό μου την ευκαιρία για μία γουρουνιά, την οποία απλά θα προσπαθήσω να αντισταθμίσω σήμερα με καλή διατροφή και λίγο παραπάνω κολύμπι. Και οι ενοχές απλά εξαφανίστηκαν. Αν είχα κάνει εμετό θα ήμουν πολύ χειρότερα...
Δεύτερη ημέρα λοιπόν της συνειδητής προσπάθειας, κι ελπίζω κι εγώ να φτάσω τις 68 σερί, κι ακόμα παραπάνω... Όλα στο μυαλό μας είναι!
Εγώ τρώω όταν έχω πιεί και όταν είμαι πολύ κουρασμένη. Και προσπαθώ να αποφεύγω να βρίσκομαι σε τέτοιες καταστάσεις, τουλάχιστον όταν είμαι μόνη μου. Αυτά τα ξέρει και ο φίλος μου, ώστε να με προσέχει λίγο παραπάνω όταν νιώθει ότι βρίσκομαι σε αυτές τις δύο καταστάσεις :-)
Θέλει πραγματικά πολύ προσπάθεια και πολύ προσωπική "δουλειά" για να ξεπεράσουμε αυτήν την εμμονή.
Θα συνεχίσω και το διάβασμα πάνω στο θέμα! Είναι θεαματικά τα αποτελέσματα που έχει το να διαβάζεις το πρόβλημά σου με τόσο απλά και κατανοητά λόγια! Η γνώση είναι μεγάλο όπλο για όλα!
Σε ευχαριστώ πολύ Bouliana που είσαι δίπλα μου!
Καλημέρα
Mπράβο ρε bouliana πραγματικά!Όλα όσα γράφεις παραπάνω είναι σαν να διαβάζω εμένα!Κ εγώ στην παγίδα του να μην δυσαρεστήσω τους αλλους είχα πέσει και αφού ξεσπούσα και τα έβγαζα , ντυνόμουν , βαφόμουν και έβγαινα με την μάσκα της τρελής χαράς μη τυχόν καταλάβει κανείς το πρόβλημά μου και με αφήσουν μόνη..Για εμένα η δυστυχία και η αποτυχία που ένιωθα μετά απο κάθε εμετό δεν συγκρίνεται με την δυσφορία (σωματικά κ ψυχολογικά) που έχω μετά τα υπερφαγικά.Είναι κάτι παραφύσιν πώς να το κάνουμε?Μακάρι να συνεχίσουμε έτσι και κάποτε να μοιάζει σαν ένα κακό όνειρο και ίσως σιγά σιγά να περιορίσουμε και τα υπερφαγικά.Αυτό το αλκοόλ να μην υπήρχε...δεν έχω καταφέρει ούτε μια φορά τους τελευταίους μήνες να ελέγξω την ποσότητα (κυρίως γλυκά)που τρώω όταν πιώ παραπάνω, ενώ αν δεν έχω πιεί θα κάνω υπερφαγικό όταν με πιάσει αλλά με πολύ πιο υγιεινές επιλογές.ουφ!
loustam μόλις έγραψα για την λύσσα που μου προκαλεί το αλκοόλ και μετά διάβασα το δικό σου μην!Μια πίτσα και ένα καλτσόνε?Είσαι πάρα πολύ καλά , εγώ αν μετά απο πολύ αλκοόλ έτρωγα τόσο λίγο θα ήμουν ευτυχής!
εγώ πείνω αλκοόλ όταν βαριέμαι. και είναι πολύ σύνηθες φαινόμενο μετά τα 3-4 ποτά και πέντε ώρες ορθοστασιας να τρώω μετά ένα καλτσόνε και μια πιτσα ή μία τεράστια κρέπα κτλ κτλ. έντω μεταξύ δίπλα μου πάντα έχω κ μία φίλη που έχει ένα ποτό κ το λιβανίζει τρεις ώρες κ εγώ τα κατεβάζω σαν νερό. τελευταία έκανα ένα κόλπο, έτρωγα ένα γιαούρτι κ ψωμί πριν βγω και όταν έβγαινα ξεκινούσα με σόδα, μετά με μπύρα και μετά αν το απαιτούσε ο χώρος έπαιρνα ούσκι με σόδα η τζιν με σόδα γιατί η κοκακόλα μετά από λίγο σε κάνει να διψάς και σου ανοίγει την όρεξη. οπότε θες κ άλλο ποτό. μετά όταν θα καθόμασταν να φάμε έπαιρνα ένα τοστ μεγάλο με κασέρι ντομάτα και γαλοπούλα(αντί για κρέπα) ή κουρού που είναι πιο λαιτ και πίνω και ένα κουτί γάλα άσπρο λαιτ αν έχει που φουσκώνει και γλιτώνω τουλάχιστον 500 με 1000 θερμίδες.
κεγώ σας ευχαριστώ κορίτσια που είστε εδώ. π'αντως όταν κροταλίζουν τα σαγόνια κ θελουν να κατασπαράξουν φαγητό δεν προλαβαίνεις και πολύ να σκεφτείς την καλύτερη λύση. γιαυτό καλύτερα να μην πίνουμε κ πολύ.α μετά το κρασί δεν πεινάω με φουσκώνει και με ανακατέβει ,με σουρώνει βέβαια κ πολύ.
εγώ κρασί πίνω αλλά...πίνω!Έτσι όπως τα λες οι άλλοι τα λιβανίζουν και εγώ σαν νερό.Γενικά δεν έχω μέτρο σε τίποτα αν και δεν ξέρω πώς παλιότερα που έπινα και περισσότερο και πιο βαριά ποτά και τα έπινα νηστική και τις περισσότερες φορές δεν έτρωγα και τίποτα μετά.Όπότε τείνω να πιστέψω οτι απλά με το αλκοόλ χαλαρώνουν οι αντιστάσεις του βουλιμικού μου εαυτού και βρίσκω ευκαιρία να ξεσπάσω και οτι δεν είναι και τόσο πραγματική πείνα.Ειδικά αυτό με τους ξηρούς καρπούς...μετά το δεύτερο ποτήρι φεύγουν τα μπολ σε δευτερόλεπτα!Ναι , το καλύτερο είναι με μέτρο το αλκοόλ , ειδικά σε όσους έχουν το μικρόβιο της βουλιμίας.
με πιάνει παράπονο ρε συ ,γιατί γιατί να είμαι η μόνη στή παρέα που έχω τόση νευρικότητα σε σημείο που δεν διασκεδάζω όταν βγαίνω έξω..είμαι ΄νέα κοπέλα και βαριέμαι.δεν μπορώ να κάτσω ήσυχη να πω τι μαλακία μου να πιω το ποτό μου. θέλω να χω κάτι στο στόμα μου να μασουλάω η ποτό η φαί η τσιγάρο. μόνο όταν χορεύω μπορεί να ξεχαστώ κ λίγο αλλά αυτό έχει να κάνει κ με την παρέα. τους βαριέμαι όλους ώρες ώρες αλλά κ να κάτσω σπίτι μου βαριέμαι. είμαι πρώτη που θα αδειάσω το ποτό μου και η μόνη που θα φάω όλα τα ξηροκάρπια. όχι δεν θέλω ναμαι τέτοιος άνθρωπος. νομίζω οτι έχω καταπιεσμένη δηπιουργικότητα και απτην άλλη είμαι πολύ τεμπέλα για να κάτσω να την διοχετεύσω και άσε που ώρες ώρες είμαι κουρασμένη αλλά τόσο κουρασμένη που δεν έχω ύπνο έχω υπερένταση.όπως έιπε κ η loustam.. το παλεύω όμως προσπαθώ και κάθε μέρα γίνομαι κ λιγότερο βουλιμική.
αυτο ειναι!Quote:
Originally posted by bouliana
πια όποτε νιώθω δυσάρεστα είμαι και δυσάρεστη ,όποτε θέλω να φωνάξω φωνάζω και όποτε θέλω να κλάψω κλαιώ.και δεν τραβάω κανα ζόρι ναμαι γουστάρουν όλοι. σκασίλα μου.
τοσο δυσκολο να επιτευχθει αλλα τοσο λυτρωτικο παιδια...
bouliana αρχίζω και τρομάζω, πραγματικά γράφεις και είναι σαν να διαβάζω τον εαυτό μου!Όλα αυτά για εμένα είναι το αποτέλεσμα μιας ζωής που δεν με γεμίζει, ξεκάθαρα.Έκανα καιρό να το καταλάβω και όσο πέρνούσε ο καιρός έβρισκα διάφορους τρόπους να ξεσπάω στον εαυτό μου την ανία και το ανικανοποίητο.Μια με υπερφαγικά , μια με ανορεξία, μια με το να πίνω ακατάσχετα, μια με αγοραφοβίες, αυπνίες, καταθλίψεις και τελειωμό δεν έχει.Ευτυχώς πάντα το έσωζα σχετικά εγκαίρως και δεν έχω πάρει φάρμακα ούτε έχω φτάσει σε ψυχολόγους.Αλλά ξέρω οτι αν δεν πιω 3-4 ποτά δεν υπάρχει περίπτωση να γελάσω ή να περάσω κάπως καλά και αυτό είναι ύψιστη κατάντια.Παλιότερα πώς ήμουν τρισευτυχισμένη δηλαδή χωρίς καμία εξάρτηση?Κεγώ βαριέμαι τα πάντα πολύ συχνά.Είμαι συνέχεια με μ ια νευρικότητα , καπνίζω και τσιμπολογάω ασταμάτητα.Και ενω ξέρω οτι η ζωή που κάνω (ίσως και οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι) δεν με γεμίζουν , βαριέμαι ελεεινά να κάνω την κίνηση να δοκιμάσω πράγματα που μου αρεσουν, συνέχεια το αναβάλλω και συνεχίζω να ανακυκλώνω τη μιζέρια μου.Ζηλεύω τους ανθρώπους που προσαρμόζονται με όσα έχουν και περνάνε καλά αλλά δυστυχώς εγώ πάντα ήμουν ανικανοποίητη και βαριόμουν με το παραμικρό.Μόνο όταν κάνω κάτι διαφορετικό ξεχνιέμαι πχ όταν ταξιδεύω και βλέπω νέα μέρη αλλά και αυτό πόσο συχνά μπορεί να γίνεται πια?Το φαί και το ποτό είναι το αποτέλεσμα , η αιτία είναι άλλη.Μετά απο κάποια ηλικία πιστεύω (εξαρτάται βέβαια και τις εμπειρίες του καθενός) χορταίνεις και πρέπει να κάνεις άλλα πράγματα.Έχω μπουχτήσει τόσο πολύ τα ξενύχτια και τους ατέλειωτους καφέδες που μόνο νεύρα μου προκαλούν πλέον.Οι φίλοι μου βέβαια δεν έχουν τέτοια συμπτώματα αλλά είπαμε..ατύχησα!Αν βρούμε κάτι που να μας γεμίζει και να μας ενθουσιάζει και το βάλουμε στη ζωή μας θα ξεχάσουμε και φαγητά και γλυκά και ποτά και τα πάντα πιστεύω και θα γίνουμε άνθρωποι.
Τελικά, ενώ κανένας δεν είναι ίδιος με τους άλλους ανθρώπους, είναι τρομακτικά τα καλούπια που υπάρχουν σε σημεία της προσωπικότητας και που οδηγούν σε όμοιες συμπεριφορές. Κι εγώ ταυτίζομαι απόλυτα με bouliana και ΡΟΖ... Γενικώς στην ζωή μου έχω πράγματα που με κάνουν ευτυχισμένη (φίλους, σχέση, οικογένεια, δουλειά) και μου δίνονται συνεχώς ευκαιρίες για διασκέδαση. Πλέον όμως απορρίπτω πολύ εύκολα προτάσεις για έξοδο. Νιώθω ότι προτιμώ την ασφάλεια του σπιτιού... Επειδή μένω μόνη μου, και τα βράδια γίνομαι επιρρεπής, φοβάμαι ότι μία έξοδος η οποία θα γίνει "γιατί έπρεπε" και όχι γιατί γούσταρα και 2-3 ποτάκια θα με φέρουν εκτός ελέγχου. Νομίζω ότι αυτός ο φόβος με κρατάει στο σπίτι και σε πιο μοναχικές μου δραστηριότητες. Έχω παρατηρήσει ότι πολλά βουλιμικά μου προκύπτουν μετά από συναναστροφή με κόσμο, επειδή κάποιος είπε ή έκανε κάτι που δεν το περίμενα ή δεν μου άρεσε. Επίσης νιώθω ότι όλος αυτός ο αγώνας να ξεπεράσω το πρόβλημά μου και όλη αυτή η μάχη που δίνω με τον ίδιο μου τον εαυτό, μου εξαντλεί μεγάλο μέρος της ενέργειάς μου, της αισιοδοξίας μου, του αυθορμητισμού μου και της χαλαρότητάς μου. Είμαι σε μία φάση που το πνεύμα δεν κατεβάζει ποτέ διακόπτες... Σχετικά με τους άλλους, ζω σε ένα μέρος που η διασκέδαση είναι ο αυτοσκοπός των ανθρώπων, και τους βλέπω ότι το γουστάρουν πραγματικά. Για εμένα αυτοσκοπός είναι όμως ο εαυτός μου και θα του δώσω μόνο όσα χρειάζεται. Αυτά που δεν τα χρειάζεται θα τα αγνοήσω, ακόμα και αν για τους άλλους είναι απαραίτητα. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, και σίγουρα δεν υπάρχει λόγος να θελήσουμε να γίνουμε. Όλοι έχουμε τον ρόλο μας, ακόμα και αν ανήκουμε σε μία μειοψηφία. Εγώ που διαφέρω σημαντικά από τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μου αυτήν την περίοδο, απλά παραδέχομαι χλευάζοντας αυτήν την διαφορετικότητα και βλέπω ότι είναι αποδεκτή από όλους. Και εννοείται ότι νέοι στόχοι στην ζωή μόνο θετικά αποτελέσματα μπορούν να φέρουν...