ΤΙ ΕΙΧΑ,ΕΧΩ?

Γενικως ειμαι ανοιχτη σε δοκιμες.επαιρνα λαντος για 2 χρονια.απο εμπειρια λεω πως ειμαι κατα.τωρα παιδια σας μιλαω απο πολυ μεσα μου επιφανειακα κυλαει το πραγμα απλα δεν περναω καλα.

σε σενα απευθυνομουν Θεοφανια.Δεν ξερω αν αξιζει η δεν αξιζει να θυμηθω αλλα μου ρχετε απο μονη της αυτη η αισθηση χωρις να την προκαλω χωρις να ξερω γιατι κ οταν ειμαι παρα πολυ απο κατω.Απλα απορω τι με ωθει εκεινη την ωρα να θυμηθω κατι.

Τότε μπορεί να είναι κάτι που σε έχει πληγώσει πολύ και δεν θες να το θυμάσαι......κάτι που αν το βρεις θα σε διαλύσει......γιατί δεν προσπαθείς όμως μήπως και το πολεμήσεις?
Μήπως εκεί βρίσκεται η πόρτα που πρέπει να ανοίξεις?

Συγγνωμη ρε παιδια τι πορτες λετε...το πιο πιθανον ειναι εντονη ανησυχια χωρις λογο...λογω ισως ασχημης γενικα ψυχολογικης καταστασης...μην βλεπετε πολυ τηλεοραση.
Τελοσπαντων αυτη ειναι η αποψη μου.

Πλησιαζεις πολυ κοντα σε αυτο που νιωθω,αλλα πως ανοιγει αυτη η πορτα?πες μου κατι κ για σενα?

Θες να ανοιξεις μια πορτα που ισως και να μην υπαρχει για να ανοιξεις αλλα ειναι η ιδεα σου...και αν αυτη η πορτα δεν ανοιγει...τι θα το σκεφτεσαι μια ζωη?
Δεν ξερω για πορτες που δεν ανοιγουν...θα σου προτεινα υπνωση τουλαχιστον αυτα βλεπω τηλεοραση.
Συγγνωμη που γινομαι επιθετικος ισως και εγω να βοηθησω θελω...

Δεν ξερω μπορει να εχεις κ δικιο keep_walking καμια φορα οταν φοβομαστε να δρασουμε στην πραγματικη ζωη το ριχνουμε κ στα ανεξηγητα.Ακριβως επειδη δεν περναν απο τα χερια μας.Ειμαι σιγουρη οτι ισως κατι εγινε αλλα οταν εχω καλη διαθεση δε με νιαζει.Σημασια εχει πως αρχιζω παλι να μη νιωθω καλα,μοναξια,ανικανοτητα,φ� �βο κ δεν ξερω τι να κανω.

A και κατι ακομα συνηθως ολα γινονται...αργαααααααα...σπα νια ερχεται η αλλαγη απο την μια στιγμη στην αλλη με μαγικο τροπο,δηλαδη αποκλειεται μια σκεψη να σου αλλαξει την ζωη...προσεχε χρησιμοποιω την λεξη σπανια μπορει καποιο σοκ να βοηθησει σε κατι....αλλα και παλι ολα γινονται αργααααα και κατοπιν αγωνα.

Αυτό εννοώ άγη.....όλα από κάπου ξεκίνησαν....τίποτα δεν μας έρχεται εξ ουρανού. Όσο δύσκολο και να σου είναι κοίτα να το βρεις, πιστευω πως είναι η μόνη λύση....άνοιξε την πόρτα.....ότι και να έχει μέσα, μόνο αν το δει θα το προσπεράσεις και θα πας παρακάτω. Θα σταματήσεις να σκαλώνεις....

ΥΓ. Κηπ, δεν σε παρεξηγώ, είναι λογικό δυο άνθρωποι να σκέφτονται διαφορετικά........και δεν βλέπω πολλή τηλεόραση....

Αγωνα σιγουρα ελα που ειμαι υπουλα αυτοκαταστροφικη..κ πολυ φοβισμενη ρε παιδι μου!εχεις να προτεινεις κατι?

Πηγαινε σε ψυχιατρο οχι σε ψυχολογο (το δοκιμασες αυτο) ωστε να εχει και την δυνατοτητα συνταγογραφησης.
Να εισαι ειλικρινης μαζι του...το πιο πιθανο ειναι να σε φορτωσει χαπια γιατι και αυτοι οι ψυχιατροι ρε παιδι μου νομιζω σε χαπακωνουν με το παραμικρο...μπορει και οχι.Αποφασιζεις κατοπιν αν θα τα παρεις σε τυχον περιπτωση που σου δωσει φαρμακα.
Και φυσικα θελει πολυ χρονο για να δρασουν και δεν θα τα κανουν ολα μελι-γαλα...εχεις εμπειρια αλλωστε οτι δεν ειναι χαπια ευτυχιας εχεις ξαναπαρει.
Αλλα φαινεται οτι παρακινω καποιον να παρει φαρμακα...φαρμακα που και εγω απεχθανομαι που παιρνω.

Αλλη λυση...
Αλλαξε την καθημερινοτητα σου.
Δηλαδη πας σε γυμναστηριο...γυμναζεσαι γενικα?
Μπορει το γυμναστηριο να επιφερει τεραστια αλλαγη μην το κοροϊδευεις καθολου.
Αισθανεσαι καλα με τον εαυτο σου γιατι κατι κανεις για αυτον...αλλα και σωματικα απελευθερωνεται η λεγομενη σεροτονινη στον εγκεφαλο...αλλα τελοσπαντων αν δεν το κανεις ηδη δοκιμασε το.

Βρες ασχολιες...οσες περισσοτερες τοσο καλυτερα...δεν μου ερχεται κατι αλλο στο μυαλο αυτη την στιγμη...

εθισμενος σε παιχνιδια υπολογιστων ημουν. Αυτο που κανω ειναι να ΜΗ βαζω σε παρενθεση τις αναγκες της καθημερινοτητας μου, ωστε να ασχολουμε με την ερμηνεια των προβληματων μου, και να προσπαθω να προχωραω σε οτι θελω..κοινωνικοτητα σπουδες σχεσεις αυτογνωσια..
αδρανεια λεγεται αυτο που εχω εγω. Καποια φανταστικη δυναμη που τεινει να με επαναφερει σε παθητικοτητα. Τι κανω γιαυτο? καταρχας την αναγνωριζω σε ολες τις μορφες της ( σε καθετι ασχολουμαι ) και μετα την πολεμαω καμια φορα με το ετσι θελω ( την θεωρω μαυρο κουτι δλδ ) και αλλες φορες με πιανει να ψαχνω τα γιατι και γω και προσπαθω παραλληλα να την ξεπερασω κιολλας.. αλλες φορες παλι αισθανομαι αδυναμος και τα παραταω.. αν με ρωταγες τι χρειαζεται για να καταπολεμησεις την αδρανεια,μεταξυ αλλων, το κυριοτερο θαλεγα ειναι η θεληση...

Σε ευχαριστω πολυ keep_walking για την προθεση σου να βοηθησεις αλλα δε μου αρεσει καθολου ο τροπος που μιλας.Γινεσαι επιθετικος χωρις λογο κ χωρις να εισαι υποχρεωμενος να απαντησεις αν δε θες.

Παντως εκτιμω οτι μου ανοιξες την ψυχη σου στο τελευταιο μηνυμα.Συμφωνω.

Παιδια γενικως σας ευχαριστω για την κουβεντα.