Printable View
Καλημερα μμαρια.μια αλλη προταση μου ειναι να απευθυνθεις σε ενα κεντρο ψυχικης υγιεινης(κανεις συνεδριες με ψυχολογο δωρεαν)για να ανακτησεις τις δυναμεις σου κ να βρεις μια λυση πραγματικα σωτηρια για ολους.Ειμαι πολυ ευαισθητη με αυτο το θεμα γιατι το εζησα εν μερη.Υπαρχει λυση κ ας μην τη βλεπεις τωρα.
δεν ειναι βλακεια που καθεσαι κ μιλάς αφου αυτος ειναι ενας τροπος πολυ μικρος έστω τροπος αποφορτισης, για να τα πεις κάπου....Quote:
Originally posted by mmaria
εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα αν η ίδια δεν κάνει
δεν μπορώ να την πάω στην αστυνομία ή σε οποιοδήποτε σύλλογο κ να της πώ μίλα
ή την παρατάω στην κατασταση της κ φεύγω, γνωρίζοντας το τι γίνεται ή μένω εκεί κ την στηρίζω. να πάω στο δ@@@ αν δεν μπορώ να της παρέχω την βοήθεια που χρειάζεται κ στην τελικη για μενα δεν με νοιάζει, ας γινει ότι είναι να γίνει
κ μλκ που κάθομαι κ τα γράφω εδω, αφου γνωρίζω πως τίποτα δεν αλλάζει
κ πρόβλημά μου να μην αντέχω άλλο, θα το καταπίω κ αυτο
το να νοιαζεσαι για τον εαυτο σου, αλλα κ για τη μητέρα σου το καταλαβαινω. αυτο που θα πρεπει να δεις, ειναι πώς οσο κ να θες να βοηθησεις κ να συμπαρασταθεις στη μανα σου, αν εσυ πρωτα δεν εισαι καλα ειναι αδυνατο να τη βοηθησεις. Μπορει ενας τυφλος, να βοηθησει εναν άλλο σε πρακτικο επιπεδο?Νομιζω πώς οχι. Οποτε αν δεν ανακτησεις εσυ τις δυναμεις σου, δεν γινονται κ πολλα........
Το να μην αντεχεις άλλο, το να καταλαβαινεις οτι εφτασες στα ορια σου, το βρισκω πιο υγιες απο μια απαθεια, ή προσπαθεια να δικαιολογησεις τον πατέρα σου.
Οσο για το οτι δεν μπορεις να πας με το ζορι καπου τη μανα σου κ να της πεις \"μιλα\", εχεις απολυτο δικιο. Ειναι δικο της κομματι αυτο, δικη της ευθυνη. Αλλα να σου θυμισω πως εσυ εισαι ενηλικη κ επισης κακοποιημενη...Κ μπορεις αν οχι να καταγγειλεις τον πατέρα σου, να προστατευσεις τον εαυτο σου ΠΛΕΟΝ.Κ επισης να σου θυμησω, πως η μητερα σου με τον εναν ή τον άλλο τροπο επιλογης της δεν εβαλε μονο σε περιπετεια τον εαυτο της αλλα κ σενα. Που τουλάχιστον μικροτερη δεν ειχες επιλογη. Τωρα, ομως εχεις.
agh απευθύνομαι σε κένρο ψυχικής υγείας, βλέπω ψυχίατρο κ τρελαινομαι ακομα περισσοτερο με όσα διαπιστώνω
Sofia με τον να προστατεύσω τον εαυτό μου εννοείς να φύγω; κ επειδη η μανα μου με έβαλε σε αυτη την περιπετεια να την παρατησω;
καταρχην ενας τροπος προστασιας ειναι που βλεπεις εναν ειδικο. καταλαβαινω οτι τρελαινεσαι με οσα περισσοτερα διαπιστώνεις. κ το καταλαβαινω πολυ καλα, οπως επισης πώς για να εισαι σε θεση να καταλαβεις εχεις πολυ δυναμη μεσα σου, που μπορεις κ τα βλεπεις κ τα καταννοεις.
οσο για τη μανα σου, λεω πώς ουσιαστικα εγινες εσυ η μανα της.εσυ την προστατευεις, κ νομιζω απο οσα γραφεις οχι μονο τωρα αλλα κ παλιοτερα. μεινεις ή φύγεις ποσα ακομα σκοπευεις να χασεις απο τη ζωή σου?κ αν η φυγη δεν ειναι προστασια αλλα κ κινηση ταρακουνηματος για τη μανα σου πιθανον, τί ειναι?
Σε καταλαβαινω.Τουλαχιστον να ξερεις οτι ειμαστε ολοι μαζι σου οτι επιλογη κ αν κανεις.Ειναι αδικο ρε γαμωτο να καταστρεφεται η ζωη σου εξ αιτιας του οικογενειακου περιβαλοντος.μια απο τα παρομοια κ γω.
δεν ειχα σκεφτει ποτε οτι θα την ταρακουνήσει η φυγή μου, φοβάμαι μη αυτο την ρίξει ακόμα περισσότερο
σίγουρα ζω ερήμην μου κ χανω τα περισσότερα κ καλύτερα πράγματα στην ζωή μου γιατί δεν είμαι παρούσα
Μαρακι,
μπορει να το δει κ ετσι, μπορει τωρα με καποιο τροπο να επαναπαυεται αφου ξερει, οτι εσυ εισαι εκει για να την προστατεύσεις.
Μπορει να τεθει το δίλλημα, κι οχι πολυ μακρια απο τώρα...μενεις ή φεύγεις? επιλεγεις να ζησεις τη ζωη σου κακοποιημενη σωματικα ΚΑΙ ψυχολογικα ή επιλεγεις να φυγεις κ να γιατρεψεις την ψυχη σου κ το σωμα σου? ειμαι απολυτα βεβαιη πως δεν το αξιζεις ολο αυτο. Κανεις δεν το αξιζει. Εχεις περασει πολλα.Για ποσο ακομα?
κ κανεις δε μπορει να το καταλαβει αν δεν το εχει ζησει.Δε μπορω ομως να καταλαβω γιατι η μαμα σου δε θελει να φυγει.το συνηθισε?νιωθει ανημπορη να το κανει?φοβαται?τον αγαπαει?δεν εχει που να παει?(υπαρχουν ξενωνες).εσυ πως νιωθεις για τον πατερα σου?
Μαρία.....συμφωνώ απόλυτα με τη Σοφία, είναι πράγματα που στα έχω πει και γω.....
Άσε που όσο δεν κάνεις τίποτα, τόσο η κατάσταση διαιωνίζεται....
θελω να του σπασω τα μουτρα, να τον αφησω στον τοπο κ με μεγαλη ευχαριστηση αδιαφορω πλήρως για την υπαρξη του
δεν ξερω γιατι τα δεχεται ολα αυτα, πραγματικα αν ημουν στην θεση της δεν θα εβγαινε ζωντανος μετα απο τοσα πολλα. μα θα της παρεχω εγω ενα σπιτι αρκει να μου πει το ενταξει, δεν φτανει που τρωει το ξύλο, την εχει καταχρεώσει, την έχει εξευτελισει γενικότερα, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συνεχίζει να είναι μαζί του εφόσον τον σιχαίνεται κ που υπάρχει.
για τους ξενώνες εψαξα ρώτησα έμαθα, εκεινη δεν το συζητάει γιατι δεν την ενδιαφέρει πια.
πολλες φορες μου εχει πει φυγε να σωθεις κ αλλες τοσες που θα πας κ πως νομιζεις οτι θα τα βγαλεις περα. εεε δεν ξερω κ γω πια τι να κανω..
Quote:
Originally posted by mmaria
θελω να του σπασω τα μουτρα, να τον αφησω στον τοπο κ με μεγαλη ευχαριστηση αδιαφορω πλήρως για την υπαρξη του
δεν ξερω γιατι τα δεχεται ολα αυτα, πραγματικα αν ημουν στην θεση της δεν θα εβγαινε ζωντανος μετα απο τοσα πολλα. μα θα της παρεχω εγω ενα σπιτι αρκει να μου πει το ενταξει, δεν φτανει που τρωει το ξύλο, την εχει καταχρεώσει, την έχει εξευτελισει γενικότερα, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συνεχίζει να είναι μαζί του εφόσον τον σιχαίνεται κ που υπάρχει.
για τους ξενώνες εψαξα ρώτησα έμαθα, εκεινη δεν το συζητάει γιατι δεν την ενδιαφέρει πια.
πολλες φορες μου εχει πει φυγε να σωθεις κ αλλες τοσες που θα πας κ πως νομιζεις οτι θα τα βγαλεις περα. εεε δεν ξερω κ γω πια τι να κανω..
Φύγε.....μόνο έτσι κάτι θα αλλάξει............χειρότερο δεν γίνεται....
Μαράκι,
η μαμα σου εκανε την επιλογη της.
Οσο για τις φορες που σου πε πώς νομίζεις πώς θα τα βγάλεις πέρα, μπορει να το λεει επειδη η ιδια δεν βρηκε το κουράγιο, τη δύναμη για το αυτονόητο για άλλους: να φύγει.
Δε νομίζω πώς εχει σημασια γιατι δεν φεύγει..πολλοι λογοι σιγουρα θα υπάρχουν.Μπορει να χει αποφασισει να ζει ετσι για το υπολοιπο της ζωης της. Αλλά εσυ?
γνωριζω πως εχετε δικιο, αλλα βρισκομαι σε διλημμα, μπρος γκρεμος κ πισω ρεμα που λενε κ αν σηκωθω κ φυγω κ δεν ειμαι εκει σε κατι παρομοιο ποιος θα βρεθει εκει για εκεινη ή λετε να το παρει αποφαση κ να ερθει μαζι μου, γιατι δεν το βλεπω. κ αυτη την κατασταση την εμαθα στο κατω κατω, πως θα μπορεσω να κάνω την \"ζωη μου\" χωρις να ξερω οτι μπορω, γιατι δεν εμαθα ποτε να φροντιζω εμενα κ ουτε γνωριζω τι αναγκες εχω για να κανω κατι για εμενα. κ μηπως τελικα θα γινω παρτακιας αν κανω κατι τετοιο γιατι δεν ειμαι αξια να σταθω εκει που χρειαζεται;Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Μαρία.....συμφωνώ απόλυτα με τη Σοφία, είναι πράγματα που στα έχω πει και γω.....
Άσε που όσο δεν κάνεις τίποτα, τόσο η κατάσταση διαιωνίζεται....
καλή μου νομίζω πώς μονη σου τα λες ολα: τους φοβους,τις αγωνιες....Quote:
Originally posted by mmaria
κ αυτη την κατασταση την εμαθα στο κατω κατω, πως θα μπορεσω να κάνω την \"ζωη μου\" χωρις να ξερω οτι μπορω, γιατι δεν εμαθα ποτε να φροντιζω εμενα κ ουτε γνωριζω τι αναγκες εχω για να κανω κατι για εμενα. κ μηπως τελικα θα γινω παρτακιας αν κανω κατι τετοιο γιατι δεν ειμαι αξια να σταθω εκει που χρειαζεται;
καθε αρχη, καθε τι διαφορετικο εχει τις δυσκολιες τις δικες του. Ομως πιστεψε με - για μενα- δεν συγκρινεται με τπτ η αισθηση της ελευθεριας, της αυτονομιας, της ανεξαρτησιας. Νομιζω πως αξιζει να δοκιμασεις, απο το να ζεις με το φοβο κ τη μιζερια του περιβάλλοντος στο οποιο μεγάλωσες. Αλλωστε ο παρτάκιας ειναι αυτος που δεν νοιαζεται παρα μονο για την καλοπέραση του εις βάρος των άλλων. Εσυ δειχνεις στη μαμα σου την έξοδο, μια διεξοδο κ αυτη κλεινει τα ματια. Εσυ φταις?
εγω παλι πιστευω οτι αν αντιδρασεις σε ολο αυτο ισως γινεις ο σωτηρας της οικογενειας σου.καποιος απο ολους σας να παει κοντρα σε αυτη την αρρωστεια.οι γονεις σου δε σκεφτονται λογικα.ειναι αρρωστοι κ οι δυο.αν θες πραγματικα να κανεις κατι αντεδρασε.