Γεια σας και παλι παιδες και ευχαριστω πολυ για αυτα που γραψατε, ειναι ολα ανεξαιρετως χρησιμα και με τον τροπο τους σωστα...οι ψυχολογοι δυστυχως σ εμενα δεν λειτουργησαν, οποτε προσπαθω να βρω μονη μου τι φταιει και να το παλεψω...βεβαια παντα η ελπιδα πεθαινει τελευταια και παντα θα σκεφτομαι τη μερα που αυτο το θεμα δεν θα επισκιαζει καθε αλλη ομορφη πτυχη της ζωης μου. Με παρηγορει αφανταστα να βλεπω εδω οτι υπαρχουν πολλοι που αισθανονται ετσι και οτι τελικα δεν ειμαι καμια τρελη (οπως μου εχει περασει απο το μυαλο) αν και ευχομαι να μην υπηρχε κανεις σας που να ειχε αυτο το προβλημα...ξερω οτι απλα αυτο το θεμα μπορει να σε κανει απιστευτα μιζερο και υστερικο!!!
so...συνεχιζουμε και ευχομαι να μην γερασω και σκεφτομαι οτι δεν χαρηκα οσα επρεπε να χαρω επειδη δεν ειχα την εικονα που θα ηθελα!!! παντως συνεχιζω να αναρωτιεμαι μηπως εχω εθιστει σε αυτου του ιδους τη δυστυχια...θα μου φαινοταν περιεργο να σταματουσα να ειχα προβλημα(καμια σχεση με emo!)...:(