Οι κοινωνικές υποχρεώσεις μπορούν πράγματι να γίνουν πρόβλημα μερικές φορές, και όχι τόσο όσο όταν είμαστε στην αρχή μιας δίαιατας όσο όταν η διάθεση μας αλλά και οι άμυνες μας είναι πεσμένες.
Σε περίπτωση μπουφέ πάντα θα υπάρχει σαλάτα (τις περισσοτερες φορές πάνω απίο μια) και κάποιο ψητό κρέας. Γεμίζω το πιάτο μου με σαλάτα και αφήνω πολύ λίγο χώρο για το κρέας και για κάτι ακόμα πολύ "μικρό"! Το θεωρώ σαν μια μικρή επιβράβευση στον εαυτό μου!
Στις περιπτώσεις πάλι με τους μεζέδες, προσπαθώ να κάνω το ίδιο, να γεμίσω το πιάτο μου μια φορά και να μην παίρνω μέσα απο τα πιάτα που είναι στη μέση. Ετσι ξέρω τι ποσότητα έχω φάει. Αν τα πιάτα τα ατομικά είναι από τα πολύ μικρά, τότε το γεμίζω δύο φορές.
Αυτό που βρίσκω εγω προσωπικά σε τέτοιοες περιπτώσεις δύσκολο να ελεγξω είναι το αλκοόλ και όχι το φαγητό, και ειδικά το αλκοόλ που συνοδεύετε από ξηρούς καρπούς ή πατατάκια. Εχω δοκιμάσει να παίρνω ποτά που δε μου αρέσουν ώστε να μην τα πίνω γρήγορα αλλά δεν έπιασε. Αύτο που έχω βρει καλύτερο προς το παρον είναι για πρώτο ποτό να πίνω μια ιολη ή perrier και μετά το ποτό που μου αρέσει. Φροντίζω επίσης να απομακρύνω τα πατατάκια/ξηρούς καρπούς από κοντά μου και αν είναι δυνατόν να τα δώσω πίσω.
Σε αυτή τη φάση δε θέλω να "προκαλώ" τον εαυτό μου. Να είναι δλδ εκεί μπροστά μου όλα και να μην τα φάω. Αυτό φαντάζομαι πρέπει να είναι το ιδανικό που προσπαθούμε να φτάσουμε, να τα έχω όλα εκει μπροστά μας και να μπορούμε να απλώσουμε το χέρι μας μια φορά ή και καμία!!!
