ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ

Σευχαριστώ..καλά εγώ το απόγευμα την ξανακανα...και τώρα πάλι τρώω σουβλάκια με πατάτες...έκανα βουλιμικό αλλά δεν ήταν σαν όλα τα προηγούμενα.Πήρα την μάνα μου τηλέφωνο μετά,δεν άντεχα, μιλήσαμε κοντά 2 ώρες, δεν της είπα για εμετούς κ ανορεξία αλλά μίλησα ανοιχτά για τον πάτο που έχω πιάσει , οτι δεν μπορώ να συνέλθω, για την περίοδο για όλα.έκλαιγα κ έκλαιγε μαζί μου.της είπα να με συγχωρέσει που δεν την κάνω περήφανη με την όλη πορεία μου αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!Τουλάχιστον τώρα..κ μου είπε να πάψω να αυτοτιμωρούμαι, να πάψω να με κατηγορώ, να πάψω να τα σκέφτομαι 20 ώρες τη μέρα.Και ένιωσα κάπως καλύτερα γιατί ξέρω οτι ξέρει(μου είχε πετάξει σπόντα για ν. ανορεξία) και τελικά ξαλάφρωσα που έσπασα τη μάσκα της τέλειας και αλώβητης κόρης.Αύριο πάω γυναικολόγο, εξού κ το βουλιμικό, τρώω σαν γουρούνι γιατί φοβάμαι μην μου πει πάλι οτι φταίνε τα κιλά μου.Μαλακιά το ξέρω αλλά εσύ ίσως με καταλαβαίνεις.Θα σου πω τα νεότερα...εσύ έκλεισες ε?Τι σκέφτεσαι να κάνεις με αυτό το θέμα?

Ηοπα ποσο δικιο εχεις!!!!

Ροζουλα 7/10 έχω κλεισει.... δεν ειχε νωριτερα....
Σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ, εδω και καιρο :bisou::bisou::bisou::bisou::bisou:

Quote:

---

Originally posted by dolphin
ανησυχία για το πώς με βλέπουν οι αλλοι

---

το θυμαμαι πριν καν να θυμαμαι τον εαυτο μου . .

Παιδιά, πολύ βαθυστόχαστα αυτά που λέτε. Πιστεύω ότι και μόνο που καταφέρνουμε να εξωτερικεύσουμε αυτά τα βαθιά θαμμένα συναισθήματα, τις τύψεις, τις ενοχές, την ντροπή για την κόλαση που ζούμε είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα.Εγώ πάντως αυτό το βιώνω. Είναι πολύ μεγάλο το βάρος των μυστικών και το ότι υπάρχει ένα μέρος που βρισκόμαστε έστω και ψηφιακό είναι σημαντικό για να εκτονώνεται όλο αυτό το φορτίο.
Μαζί στον αγώνα! (τώρα ακούγομαι σα χαζό αλλά δεν πειράζει!)
Σας στέλνω αυτό το δωράκι για παρεούλα

Quote:

---

Originally posted by alexandrita


Ροζουλα 7/10 έχω κλεισει.... δεν ειχε νωριτερα....
Σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ, εδω και καιρο :bisou::bisou::bisou::bisou::bisou:

---

'οχι εννοώ τι θα κάνεις στο πρακτικό κομμάτι.Φάρμακα , αύξηση βάρους κτλ.

Quote:

---

Originally posted by CHOMSKY
Παιδιά, πολύ βαθυστόχαστα αυτά που λέτε. Πιστεύω ότι και μόνο που καταφέρνουμε να εξωτερικεύσουμε αυτά τα βαθιά θαμμένα συναισθήματα, τις τύψεις, τις ενοχές, την ντροπή για την κόλαση που ζούμε είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα.Εγώ πάντως αυτό το βιώνω. Είναι πολύ μεγάλο το βάρος των μυστικών και το ότι υπάρχει ένα μέρος που βρισκόμαστε έστω και ψηφιακό είναι σημαντικό για να εκτονώνεται όλο αυτό το φορτίο.
Μαζί στον αγώνα! (τώρα ακούγομαι σα χαζό αλλά δεν πειράζει!)
Σας στέλνω αυτό το δωράκι για παρεούλα

---

όντως και είναι και δύσκολο, εγώ όχι απλά δεν τα έχω πει αυτά που λέω εδω πουθενά αλλού, αλλά μέχρι πριν λίγο καιρό δν τα έλεγα ούτε καν στον εαυτό μου.Τέλειο το γατούλι , γλύκα!Πλάκα πλάκα μήπως ένα κατοικίδιο κάνει καλό σε τέτοιες περιπτώσεις??:shocked2:

Quote:

---

Originally posted by POZ

Quote:

---

Originally posted by alexandrita


Ροζουλα 7/10 έχω κλεισει.... δεν ειχε νωριτερα....
Σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ, εδω και καιρο :bisou::bisou::bisou::bisou::bisou:

---

'οχι εννοώ τι θα κάνεις στο πρακτικό κομμάτι.Φάρμακα , αύξηση βάρους κτλ.

---

Αντισυλλυπτικά δεν θέλω να πάρω,καπνίζω και πολύ,οπότε αντεδείκνυται εκ των πραγμάτων... εννοείται ότι και στο να πάρω βάρος δε θα με βρεί σύμφωνη,άλλωστε δεν είμαι και τόσο λίγα ώστε να οφείλεται σε αυτό.αχ δεν ξέρω,αγχ.ωνομαι,δε θελω να το σκέφτομαι....

Quote:

---

Originally posted by POZ

Quote:

---

Originally posted by CHOMSKY
Παιδιά, πολύ βαθυστόχαστα αυτά που λέτε. Πιστεύω ότι και μόνο που καταφέρνουμε να εξωτερικεύσουμε αυτά τα βαθιά θαμμένα συναισθήματα, τις τύψεις, τις ενοχές, την ντροπή για την κόλαση που ζούμε είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα.Εγώ πάντως αυτό το βιώνω. Είναι πολύ μεγάλο το βάρος των μυστικών και το ότι υπάρχει ένα μέρος που βρισκόμαστε έστω και ψηφιακό είναι σημαντικό για να εκτονώνεται όλο αυτό το φορτίο.
Μαζί στον αγώνα! (τώρα ακούγομαι σα χαζό αλλά δεν πειράζει!)
Σας στέλνω αυτό το δωράκι για παρεούλα

---

όντως και είναι και δύσκολο, εγώ όχι απλά δεν τα έχω πει αυτά που λέω εδω πουθενά αλλού, αλλά μέχρι πριν λίγο καιρό δν τα έλεγα ούτε καν στον εαυτό μου.Τέλειο το γατούλι , γλύκα!Πλάκα πλάκα μήπως ένα κατοικίδιο κάνει καλό σε τέτοιες περιπτώσεις??:shocked2:

---

είναι το καλύτερο για την εκτόνωση!!!τουλάχιστο για εμένα!

Αλεξανδρίτα θ σου πω αύριο βράδυ τι μου είπε κ εμένα.Καλά κ εγώ σκέφτομαι μήπως τζάμπα με παχαίνω τώρα , είμαι ήδη υπερκανονική , αλλά μερικές φορές παίζει κ στο 1 κιλό, οπότε θα δούμε.

(Εγώ ξεκινάω απο σήμερα να "στέλνω" ανθρώπους κ καταστάσεις.Καλύτερα μόνη μου πραγματικά παρά να περιμένω απο ανθρώπους που δν αξίζουν.Ήδη μίλησα ξεκάθαρα σε 2 δήθεν φίλους μου κ αισθάνομαι πολύ καλύτερα.Και πραγματικά καιρός να αλλάξουν κάποια πράγματα.)άσχετο αλλά σχετικό.αντί να καταπίνω πίκρα μαζί με φαί , ας τα ακούνε.

Μπράβο Ροζ που άρχισες το ΄΄ξεσκαρτάρισμα΄΄! Εγώ πριν από 2 χρόνια χώρισα με τον αρραβωνιαστικό μου και τέλη Αύγουστου παραιτήθηκα από τη δουλειά όπου δούλευα 5,5 χρόνια. Εδώ και καιρό προσπαθώ να απομακρύνω πρόσωπα και καταστάσεις που θεωρώ ότι μου κάνουν κακό ή τέλος πάντων δε με βοηθάνε να ανέβω και να μείνω στην επιφάνεια.
Ας μην πνίγουμε στο φαγητό άλλη καταπίεση και πίκρα. Ας τα εξωτερικεύουμε σε αυτούς που πρέπει...

ροζούλι χαίρομαι για το ξέσπασμα που έκανες στη μαμά σου,πιστεύω οτι σε ηρέμισε λιγάκι ,όχι?το χάδι της μάνας ,έστω κ η φωνή της η γλυκιά είναι μεγάλος λυτρωμός κ τον έχουμε ανάγκη.
πάντως αλεξανδρίτα εμένα μου κάνει οτι οι διατροφικές σου διαταραχές ξεκίνησαν ως μέρος μιας κατάθλιψης κ όχι οτι είχες κατάθλιψη λόγο διαταραχών,όπως παθαίνουν άλλοι ας πούμε.δηλαδή έτσι όπως τα λες μου κάνει οτι ο λόγος που έπαθες ανορεξία ήταν η κατάθλιψη που πέρασες.κ συμφωνώ οτι χρειαζόσουν περισσότερη προσοχή από το περιβάλλον σου.καμιά φορά το περιβάλλον μας μπορεί να μην αντιλαμβάνετε τι περνάμε.κ τότε πρέπει να το λέμε.εγώ άργισα πολύ να μιλήσω.γιαυτό πέρασαν τόσα χρόνια.

Σε ευχαριστώ βουλιάνα μου!Ναι νιώθω πιο αλαφρωμένη , κουράστηκα πια να παριστάνω το τέλειο παιδί!Και σε φίλους που μίλησα ξεκάθαρα για πράγματα που με ενοχλούσαν με έκανε να αιστανθώ πολύ καλύτερα και οι ίδιοι με ευχαρίστησαν για την ειλικρίνεια μου κ παραδέχτηκαν κάποια πράγματα.Γενικά τν τελευταίο χρόνο τα κρατούσα όλα μα όλα μέσα μου εξαιτείας μιας συγκεκριμένης κοπέλας που με έκρινε και συνεχίζει να με κρίνει ανελέητα , πράγμα που με έκανε να κλειστώ στο καβούκι μου κ να τα ξεσπάω σε εμένα!Και ακόμα μια άσχετη ερώτηση.Όταν τρώμε μια μέρα πολύ, την επόμενη πρέπει να συνεχίζουμε κανονικά το πρόγραμμά μας πεινάμε δν πεινάμε π.χ. πρωινό, δεκατιανό κτλ ή αφήνουμε το στομάχι να ξαναπεινάσει και τρώμε τότε π.χ. πρώτο γεύμα στις 3 το μεσημέρι.?

Μπορώ να απαντήσω κι εγώ που δεν αντιμετωπίζω βουλιμία αλλά άλλο είδος Ednos?
Μπορεί το φαγητό να παίζει το ρόλο υποκατάστατου,μπορεί να είναι ένα εργαλείο αυτοτιμωρητικό,μπορεί να γίνεται τρόπος έκφρασης εχθρικότητας ως αντίδραση σε ένα περιβάλλον στρεσογόνο ή τοξικό συναισθηματικά,μπορεί να εκφράζει διάθεση άρνησης ελέγχου,μπορεί να λειτουργεί ως τρόπος κρυφής σύνδεσης με το ίδιο το παρελθόν ή με σημαντικούς άλλους του παρελθόντος,ενδέχεται να γίνεται ένα σύμβολο επιτυχίας,ή αντίθετα μία κραυγή για βοήθεια,να καλυπτόμαστε πίσω απ'αυτό από φόβο,να χρησιμοποιούμε τη στάση μας απέναντι στο φαγητό σαν φετίχ,σαν μία ένδοξη διαφορετικότητα,μπορεί να είναι το όπλο ή το τραύμα από το όπλο,ή και τα δύο μαζί,μπορεί να είμαστε φορείς προκαταλήψεων πάνω σε ό,τι αφορά το σωματικό σχήμα,βάρος,την εικόνα της σάρκας ενός ανθρώπου.Μπορεί να έχουμε όλοι μας τα χέρια μας βαμμένα στο αίμα,γιατί όλοι μας,σαν μέρη ενός συνόλου,έχουμε βάλει το λιθαράκι μας να χτιστεί ετούτη η φυλακή.

Αλλά αφού έχουμε την ικανότητα να χτίζουμε,τότε έχουμε και την ανάλογη για να γκρεμίζουμε φυλακές.
Μπορεί να συνυπάρχουν λόγοι και να λειτουργούν αθροιστικά και συνεργατικά,βιολογικοί και περιβαλλοντικοί,πολιτισμι� �οί και ατομικοί,που να αναφέρονται στο παρελθόν και στο παρόν μας,σε στοιχεία της προσωπικότητάς μας,αλλά και στον τρόπο που γαλουχηθήκαμε.Στην ιστορία μας,στο γενεαλογικό μας δέντρο.Στην ακέραια και γνήσια παιδεία κάποιου ή στην έλλειψή της.Σε δυσλειτουργικά κομμάτια της σκέψης και της αντίληψής μας.Σε τόσα μα τόσα.

Ροζ,


την επόμενη ενός βουλιμικού καλό είναι να τρώμε κανονικά όλα μας τα γεύματα απλα ίσως σε μικρότερες ποσότητες αν δεν πεινάμε τόσο. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν παραλείπουμε γεύματα ή λιμοκτονούμε. Θα γυρίσει εναντίον μας...

Σευχαριστώ για την απάντηση.Καλά εγώ συνήθως τρώω κανονικά όταν πεινάσω , δεν αντέχω να νιώθω το στομάχι μου να γουργουρίζει πια...σήμερα βέβαια δεν πάνε κάτω κ πολλά απο το άγχος..περίεργο το άγχος. ή θα δένεται το στομάχι μου κόμπος ή θα τρώω το καταπέτασμα..