φοβαμαι..

Quote:

---

Originally posted by olini
ναι αυτο!

---

λαβαινω κι εγω συνεχεια, αλλα δεν ειχα ασχοληθει.
πολλες φορες λεει κατι απιστευτες προσφορες και αναρωτιομουν αν ειναι μουφα

οχι δεν ειναι μουφα,εγω το χρησιμοποιησα μια φορα...

Quote:

---

Originally posted by μαρακι
και μετα φοβαμαι οτι θα παρω κι αλλα κιλα,και αντι αυτο να με σταματησει, και μονο που σκεφτομαι οτι δεν πρεπει να τρωω,πεφτω με τα μουτρα..

---

ακριβως ετσι λειτουργουσε και σε μενα.
πρεπει να βρεις ενα τροπο να σταματησεις τους εμετους,πεισε τον εαυτο σου οτι δεν μπορεις να κανεις... σιγα σιγα θα δεις οτι θα μειωθουν τα υπερφαγικα... τα κιλα ευκολα χανονται, η υγεια μας ομως δυσκολα επανερχεται.γιατι δεν ξεκινας ενα χομπυ?

πάντως μπορεί να έχεις υπερβολικά γεμάτο πρόγραμμα που να σε κουράζει κ να σου δημιουργεί κ υπερένταση.σταμάτα να χεις πια αυτή την εμμονή μην παχίνεις δεν θα έρθει κ το τέλος του κόσμου βρε μαράκι ακόμα κ αν βάλεις κ 5 κιλά. προτιμάς να πάθεις καμιά χειρότερη δουλειά? αραίωσε λίγο το πρόγραμμά σου κ βάλε το μυαλό σου να σκεφτεί λίγο καθαρά.

καλημέρα! να μοιραστώ κάτι μαζί σας για να δω αν συμβαίνει και σε άλλους; είμαι ένα άτομο που γενικά δείχνει πολύ δυναμικό κα κάποτε πραγματικά έτσι αισθανόμουν και εγώ. Ένιωθα ότι μπορούσα να φέρω εις πέρας ό,τι και να μου ανέθεταν. Κάποτε π.χ. όταν είχα πρωτο πίασει δουλειά είχα πάει σε μία σύσκεψη μιας πολύ μεγάλης κατασκευαστικής εταιρείας γιατί αρρώστησε ένας υπάλληλος και σηκώθηκα και μίλησα μπροστά σε ένα κάρο μεγάλους μηχανικούς παρουσιάζοντας μία μελέτη ενώ δεν είχα καμία εμπειρία...και αυτό είναι ένα μόνο περιστατικό...τώρα πια (μετά από χρόνια διατροφικών διαταραχων) νιώθω πως τα παίζω με το παραμικρό....εχθές π.χ. έκλαιγα γιατί έχει πιάσει σκώρο ένα ντουλάπι στο σπίτι μου....Τελικά νομίζω ότι εγώ είμαι για κλάματα και όχι το ντουλάπι....και γενικά έχω μία ανασφάλεια του τύπου 'ΜΗΝ ΜΟΥ ΑΝΑΘΕΤΕΙΣ ΤΙΠΟΤΕ ΓΙΑΤΊ ΘΑ ΤΑ ΣΚΑΤΩΣΩ'...Είναι συνέπεια της διαταραχής ή τελικά έχω άλλου είδους θέματα τα οποία όμως έχουν φέρει και τα διατροφικά...εσείς νιώθετε κάτι αντίστοιχο; μήπως είμαι για ψυχίατρο;

μπορεί να σου συμβαίνει κ το αντίθετο.κάποια θέματα να σε οδήγησαν σε διαταραχή διατροφική κ μετά αυτή να σε εξασθένησε ακόμα περισσότερο. εμένα προσωπικά η βουλιμία μου αφαιρεί σίγουρα αυτοπεποίθηση αλλά κ με κουράζει ψυχή και σώμα.

έχεις δίκιο! αισθάνομαι κουρασμένη...σαν να είμαι πολλά χρόνια μεγαλυτερη...έχω και γενικά γεμάτη μέρα (έχω ένα μωράκι ενός έτους) και νομίζω στο τέλος της ημέρας ότι είμαι κατάκοπη. όπως επίσης δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση. εμφανισιακά και κοινωνικά. Θεωρώ ότι κανείς δεν έχει λόγο να με συμπαθεί και για το λόγο αυτό προσπάθώ πάρα πολύ..τρέχω για όλους κερνάω διαρκώς....και μάλλον θα απορεί ο κόσμος....μέχρι και το παιδάκι μου νομίζω ότι δεν θα με αγαπάει ιδιαίτερα και<θα έχει αδυναμία σε άλλους

πρέπει να βάλεις το μυαλό σου σε τριπάκι να σκέφτεται πιο θετικά.να κάνεις πιο αισιόδοξες σκέψεις.να τον αφήνεις κ να ονειρεύεται λίγο

ξέρεις, ονειρεύομαι πάρα πολύ αλλά είναι έτσι σαν να ζω άλλη ζωή. δηλαδή δεν ονειρεύομαι πράγματα που θα ήθελα να κάνω αλλά πράματα που νομίζω πως είναι αδιανόητα για εμένα παρότι δεν είναι παρά απλά και καθημερινά για άλλους

εγώ πάλι φοβάμαι να ονειρευτώ κ να κάνω σχέδια

σκέψου όμως ότι αν δεν ονειρευόμαστε είμαστε νεκρές....και εγώ φοβάμαι πολύ γιατί σκέφτομαι το θάνατο πολύ...φοβάμαι. τον τελευταίο καιρό με έχει στοιχιώσει ο φόβος του να πάθω καρκίνο του φάρυγγα από τους εμμετούς (και φοβάμαι τόσο πολύ....και μόνο που το γράφω...

δεν μπορω να ελατωσω κατι απο το προγραμμα μου..εχω μοναχα τη σχολη και 3φορες τη βδομαδα δουλευω,ειναι το λιγοτερο δυνατο που μπορω να κανω.επειτα βγαινω αρκετα,αν και τελευταια ουτε γι αυτο δεν εχω ορεξη. γυμναστηριο πηγαινα παλια και ηθελα να ξεκινησω,αλλα επειδη δεν μου αρεσει η γυμναστικη νομιζω τζαμπα λεφτα θα δινω... ο χορος ειναι το μονο πραγμα που λατρευω και που πιστευω θα με βοηθουσε, αλλα ειναι ακριβο χομπυ για τα γουστα μου,και εχει συγκεκριμενα ωραρια,πραγμα που δυσκολευει τα πραγματα. θα ψαξω για τιποτα δωρεαν στο δημο η κατι τετοιο,θα δειξει...

και γω παντως ταυτιζομαι μαζι σας.κανω σχεδια και ονειρα για το μελλον, ομως ακομη και οταν βιωνω μερικα απο αυτα νιωθω οτι ειμαι απων..τελευταια ξεχναω απειρα πραγματα, ειμαι μονιμως στον κοσμο μου, και ενω ειμαι απιστευτα κοινωνικη πλεον δε με νοιαζει η αποψη που δημιουργω στους αλλους.μπορει καποια μερα να μαι αποτομη με ολους χωρις λογο...

οσο για τα 5 κιλα παραπανω, ναι με πειραζουν παρα πολυ γιατι εχω ταση προς παχυσαρκια γενετικα και φοβαμαι μην παρω την κατω βολτα και βαλω πολλα.. επιπλεον με απασχολει το μοντελινγκ,οποτε κανονικα να χασω πρεπει, οχι να βαλω..

μπρος γκεμος και πισω ρεμα..

μαράκι μου φαίνεται οτι πρέπει να επαναπροσδιορίσεις τις προταιρεότητές σου.