εισαι φωτεινο παραδειγμα θελησης και αποφασιστικοτητας!
Printable View
εισαι φωτεινο παραδειγμα θελησης και αποφασιστικοτητας!
Εγώ ανήκω στο κλαμπ αυτών που μετά από αρκετές πετυχημένες προσπάθειες δίαιτας και άσκησης, και μετά από ισάριθμα πισωγυρίσματα γιογιό, κατάφερα και ακούμπησα το μαγικό βάρος των 125 κιλών και πάρα πολλά συνοδά νοσήματα μέχρι να πάρω την απόφαση που για μένα ήταν μονόδρομος πια. Ωστόσο, θεωρώ υποχρέωση να αναφέρω σε όποιον έχει να χάσει κάποια κιλά, να το παλέψει όσο μπορεί. Η επέμβαση δεν είναι η "εύκολη" λύση, είναι η ύστατη λύση όταν έχουν αποτύχει όλα τα άλλα. Μετά την επέμβαση, συνεχίζουν οι διατροφικοί κανόνες ...
Η παχυσαρκία καταπολεμάται με φυσικά μέσα αποτελεσματικότατα εδώ και δεκαετίες , δυστυχώς όμως θέλει και συμμετοχή από την μεριά του παχύσαρκού για να γίνει κάτι τέτοιο. Επίσης και μετά από μία εγχείρηση παχυσαρκίας ο ασθενής μπορεί πάλι να βάλει βάρος, δεν κάνει την εγχείρηση και ξενοιάζει για πάντα για το βάρος του, οπότε οι αλλαγές στην διατροφή είναι μονόδρομος αν θέλει κάποιος να έχει μόνιμα αποτελέσματα.Quote:
Originally posted by ntinoula
ανοιγω αυτο το τοπικ και θελω τη γνωμη σας πανω στο θεμα που με εχει τρελανει τον τελευταιο καιρο.Διαβαζοντας και βλεποντας ντοκιμαντερ στο ιντερνετ,εχω παρατηρησει οτι οι περισσοτεροι γιατροι,αλλα και ειδικοι στο χωρο της παχυσαρκιας θεωρουν ωσ μονη λυση τις επεμβασεις(για ατομα με πολλα παραπανω κιλα)Επισης ωσ μελος και σε αλλα φορουμ παρατηρω οτι οταν καποιος ξεκιναει με διαιτα ολοι του ευχονται καλη τυχη,αλλα περιμενουν οτι δε θα τα καταφερει και αργα η γρηγορα θα στραφει σε μια επεμβαση για να σωθει.Ειδικα τα ατομα που εχουν χειρουργηθει,λενε οτι κατεληξαν εκει μετα απο πολλες αποτυχημενες προσπαθειες και οτι δυστυχως η μονη λυση ειναι το χειρουργειο.Ειναι τελικα αδυνατον να καταπολεμηθει η παχυσαρκια με φυσικα μεσα?Παω καλα μεχρι στιγμης,αλλα ολα αυτα που ακουω με φοβιζουν μηπως ειναι οντως αδυνατο.Εσεις τι πιστευετε?
Ανδρέα, όντας παχύσαρκη και με ένα βαριατρικό στο ενεργητικό μου, και οδεύω τώρα για το δεύτερο, μπορώ να πω με σιγουριά πως όχι μόνο μετά το χειρουργείο χρειάζετε και η συμμετοχή του ασθενή όχι 100% αλλά 10000%, αλλά και το ότι μετά από ένα βαριατρικό δεν συνχωρούντε κάπιες καταστάσεις που υπό κανονική δίαιτα θα συνχωρούνταν. Για όσους νομίζουν πως τα βαριατρικά είναι η εύκολη λύση κάνουν λάθος. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο δύσκολο είναι για κάπιον να κοιμηθεί, και να ξυπνήσει και να πρέπει να έχει γυρίσει 180 μοίρες τις διατροφικές συνήθειες που τόσα χρόνια είχε.Quote:
Originally posted by Ανδρέας Ζ.
Η παχυσαρκία καταπολεμάται με φυσικά μέσα αποτελεσματικότατα εδώ και δεκαετίες , δυστυχώς όμως θέλει και συμμετοχή από την μεριά του παχύσαρκού για να γίνει κάτι τέτοιο. Επίσης και μετά από μία εγχείρηση παχυσαρκίας ο ασθενής μπορεί πάλι να βάλει βάρος, δεν κάνει την εγχείρηση και ξενοιάζει για πάντα για το βάρος του, οπότε οι αλλαγές στην διατροφή είναι μονόδρομος αν θέλει κάποιος να έχει μόνιμα αποτελέσματα.Quote:
Originally posted by ntinoula
ανοιγω αυτο το τοπικ και θελω τη γνωμη σας πανω στο θεμα που με εχει τρελανει τον τελευταιο καιρο.Διαβαζοντας και βλεποντας ντοκιμαντερ στο ιντερνετ,εχω παρατηρησει οτι οι περισσοτεροι γιατροι,αλλα και ειδικοι στο χωρο της παχυσαρκιας θεωρουν ωσ μονη λυση τις επεμβασεις(για ατομα με πολλα παραπανω κιλα)Επισης ωσ μελος και σε αλλα φορουμ παρατηρω οτι οταν καποιος ξεκιναει με διαιτα ολοι του ευχονται καλη τυχη,αλλα περιμενουν οτι δε θα τα καταφερει και αργα η γρηγορα θα στραφει σε μια επεμβαση για να σωθει.Ειδικα τα ατομα που εχουν χειρουργηθει,λενε οτι κατεληξαν εκει μετα απο πολλες αποτυχημενες προσπαθειες και οτι δυστυχως η μονη λυση ειναι το χειρουργειο.Ειναι τελικα αδυνατον να καταπολεμηθει η παχυσαρκια με φυσικα μεσα?Παω καλα μεχρι στιγμης,αλλα ολα αυτα που ακουω με φοβιζουν μηπως ειναι οντως αδυνατο.Εσεις τι πιστευετε?
Τα χειρουργεία είναι εργαλεία.Το θέμα είναι να έχεις το σωστό εργαλείο βάση του ιατρικού και διατροφικού ιστορικού που θα σου δώσει την καλύτερη ποιότητα ζωής,με τη λιγότερη δυνατή συμμετοχή από μέρους του ασθενή και να τον βοηθάει να μην βάλει βάρος .
Κατά τα φαινόμενα,το πλέον αναποτελεσματικό είναι ο δακτύλιος,ή μάλλον ταιριάζει σε πολύ λίγους ασθενείς.
Η σληβ είναι ένα καλό εργαλείο,για 'ευφυής ' ανθρώπους,εφόσον δεν τρώνε πολλά γλυκά και δεν τσιμπολογάνε διαρκώς.
Επόμενο βήμα η παράκμψη μακράς έλικας,σε κάποιυς έχει παρόμοια αποτελέσματα με τη σληβ και τελευταία η 'φερράρι', η χολοπαγκρεατική εκτροπή με παράκαμψη.Το πάρτυ του παχύσαρκου...:)
Αυτο που λες μηπως ειναι λιγο αντιφατικο;Πως γινεται να εχει καποιος την καλυτερη ποιοτητα ζωης χωρις ο ιδιος να συμμετεχει;Quote:
Originally posted by stelios
Τα χειρουργεία είναι εργαλεία.Το θέμα είναι να έχεις το σωστό εργαλείο βάση του ιατρικού και διατροφικού ιστορικού που θα σου δώσει την καλύτερη ποιότητα ζωής,με τη λιγότερη δυνατή συμμετοχή από μέρους του ασθενή
Για το μυαλό του παχύσαρκου τι είναι το καλύτερο;να τρώει όσο θέλει χωρίς να παχαίνει :lol:
Με το δακτύλιο δεν γίνεται γιατί έχει πολλές φορές 'παράπλευρες απώλειες':πνιξίματα,άμα φας λίγο παραπάνω σου κάθεται και έχεις παλινδρόμηση νομίζω,εμετούς,σφίξε,ξέσφι� �ε να βρεις την ιδανική ρύθμιση,γλιστρύματα κοκ.
Με τη σληβ δεν έχεις τέτοια,τρως,χορταίνεις γρήγορα και έχεις και μειωμένη όρεξη που στο δακτύλιο δεν υπάρχει.Ο δακτύλιος περιορίζει εκείνητη στιγμή τον όγκο της πρσλαμβανόμενης τροφής αν αυτή δεν είναι μαλακιά.
Με τη σληβ τπ ολού πολύ να σου φύγει κανένα αμάσητο και να το βγάλεις και τέλος.Θεέλι προσοχή με γλυκά και υδατάνθρακες,λιγότερο απ'ότι στο δακτύλιο όμως.
Με τις παρακάμψεις,πάρτυ.Τρως,έχε� �ς κορεσμό,αλλά ακαι τις παρασπονδίες που θα κάνεις(σε λογικά πλαίσια)τις στέλνει στο έντερο και μετά..τουαλέτα.Ειδικότερα με τη χολοπαγκρεατική.
Έχεις όμως τα συμπληρώματα εφ όρου ζωής και αν είσαι γκαντεμόσαυρος και κατεβάζεις και αμάσητα σωρηδόν και συχνά,ο ειλεός παραμονεύει.Και σε μεγάλο ποσοστό σε οδηγεί στο χειρουργείο για διόρθωση(όχι του αρχικού χειρουργείου αλλά του ειλεού)
Εγώ πχ δεν πρσπάθησα ποτέ(κακώς,θα είχα χάσει ακόμη 10 κιλά,επαναπαύθηκα στις δάφνες του χειρουργείου).
Αν προσπαθήσω όμως ελάχιστα(να περιορίσω τα γλυκά πχ)το αποτέλεσμα είναι άμμεσο.Πιάνει τόπο.
Δεν είναι πιότητα ζωής να έχεις καλή πρόσληψη τροφής,χωρίς τα παραπάνω συμπτώματα,να χάνεις κιλά και να προσέξεις λίγο(αναλόγως την επέμβαση) να μην τα ξκαναπάρεις;:duh:
Το χειρουργείο κάνει αυτό που από μόνοι μας δεν καταφέραμε.Μα περιορίζει,μας φρενάρει αναλόγως το φρένο που έχει.
ʼλλο έχει δισκόφρενα και άλλο τακάκια ποδηλάτου:bigsmile:
Φυσκιά αν έχεις ποδήλατο,δεν χρειάζεσαι φρένα φορτηγου,για αυτό κάθε επέμβαση έχει τον ασθενή της και ήταν λάθος που κάποτε όλοι έλεγαν 'θα κάνω δακτύλιο' και τώρα τελευταία 'θα κάνω σληβ'
Είναι θέμα πόσο γνώστης είναι ο γιατρός,έντιμος με τον ασθενή και κατά πόσον ξέριε να την κάνει σωστά.Είναι παζλ και λεπτή ισορροπία.
Δε θα έλεγα σε καμία περίπτωση ότι οι βαριατρικές επεμβάσεις συνιστούν μονόδρομο. Όμως δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι έχουν βοηθήσει πολλούς ανθρώπους να βρουν λύση στο πρόβλημά τους. Εξάλλου αν ήταν εφικτό για όλους μας να χάσουμε τα κιλά μόνοι μας δε θα υπήρχε λόγος ύπαρξης τέτοιων χειρουργείων.
Ντινούλα χάνεις κιλά μόνη σου? Αυτό μόνο έχει σημασία. Γιατί να σε αγχώνουν και να σε φοβίζουν οι επεμβάσεις όταν εσύ τα καταφέρνεις περίφημα και μόνη σου?
Οι επεμβάσεις αυτές είναι στην ουσία ένας τρόπος να παρεμβαίνουμε στο σώμα μας και να το αναγκάζουμε να κάνει αυτό που το μυαλό μας δε μπορεί. Για το λόγο αυτό δεν είναι τυχαίο ότι οι πλέον αποτελεσματικές μέθοδοι είναι οι δυσαπορροφητικές.
οκ αλλα δεν νομιζω οτι η ποιοτητα της ζωης μας καθοριζεται απο το να κοψουμε το υπερβολικο φαγητο μονο.Αν ηταν ετσι ολοι οι λεπτοι θα ειχαν ποιοτητα ζωης αλλα που!δεν το βλεπω!
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι μονόδρομος για όλους εμάς που επί σειρά ετών προσπαθούμε με κάθε τρόπο να χάσουμε κιλά , και τα χρόνια περνανε , και αποτέλεσμα δε βλέπουμε , τα χάνουμε τα ξαναπαίρνουμε και πολλές φορές παίρνουμε και πιο πολλά από ότι χάσαμε , σε όλους εμάς που οι δίαιτες , διατροφές , διαιτολόγοι , κλπ δε μπορούν να μας βοηθήσουν , η επέμβαση είναι μονόδρομος .τι άλλο να περιμένει κανείς όταν επί 20 χρόνια (δική μου περίπτωση) πολεμά να χάσει βάρος και μένει στα ιδία η και ανεβαίνει σε κιλά ? τι άλλο να περιμένει ? τα κάθε μορφής χάπια που βγήκαν δε βοηθανε (αυτά που κόβουν την όρεξη η αυτά που κάνουν το λίπος λάδι και σε πηγαίνουν στην τουαλέτα ) και μερικά από αυτά ιδικά της όρεξης από ότι φάνηκε κανανε και ζημιά ,και τα έχουν αποσύρει .Ναι χειρουργείο λοιπόν μετά από μακροχρόνιες και συνειδητές αποτυχημένες προσπάθειες αδυνατίσματος με φυσικούς τρόπους . (που και εδώ που τα λέμε πόσο φυσικό είναι όταν επί σειρά ετών με διατροφές-δίαιτες σκαμπανεβάζεις κιλά φαινόμενο γιο ? γιο και παίρνεις και διάφορα βοηθητικά όπως χάπια για όρεξη η μετατροπή λίπους σε λάδι ) ο μεταβολισμός σου πάει βόλτα τρελαίνεται .
Εννοώ ποιότητα ζωής(σε πρόσληψη τροφής και όχι μόνο)μετά από βαριατρικό χειρουργείο.Quote:
Originally posted by lessing
οκ αλλα δεν νομιζω οτι η ποιοτητα της ζωης μας καθοριζεται απο το να κοψουμε το υπερβολικο φαγητο μονο.Αν ηταν ετσι ολοι οι λεπτοι θα ειχαν ποιοτητα ζωης αλλα που!δεν το βλεπω!
Γιατί το ζητούμενο είναι αυτό:να μπορείς να έχει ικανοποιητική πρόσληψη τροφής χωρίς άλλα παρατράγουδα(εμετούς κτλ)και ταυτόχρονα να χάνεις και μετά όταν σταθεροποιηθείς να μην βάλεις ή να είναι αμελητέο.
Όταν έχεις κάνει άπειρες προσπάθειες να χάσεις κιλά , έχεις δοκιμάσει τα πάντα επί σειρά ετών, και δε μπορείς να τα καταφέρεις να έχεις αποτέλεσμα ,και μάλιστα τα κιλά ανεβαίνουν τότε είναι η ώρα του χειρουργείου , η σωστή επιλογή γιατρού και επέμβασης θα σε κάνει να έχεις ένα μόνιμο-καθημερινό σύμμαχο στη μάχη του φαγητού.
Το λάθος δεν είναι να κάνεις βαριατρικο χειρουργείο , το λάθος είναι να μη κάνεις τίποτε (διατροφή εφ?ορου ζωής αν μπορείς , η βαριατρικο χειρουργείο αν δε μπορείς να κάνεις διατροφή) και να κινδυνεύεις με τα παραπανίσια κιλά να κάνεις αναγκαστικά άλλα χειρουργεία από τα δεκάδες συνωδά νοσήματα που φέρνει η παχυσαρκία . :wink2:
Θέλω να πιστεύω οτι δεν είναι μονοδρομος, θεωρητικά με το ΒΜΙ μου στο 44.1 όταν ξεκίνησα πρέπει να κάνω χειρουργείο... αν πάντως και αυτή η δίαιτα/διατροφή(3η στη ζωή μου) δε δώσει αποτέλεσμα δεν έχω άλλη επιλογή μιας και ο ορισμός της τρέλας σύμφωνα με τον Αϊνστάιν είναι να κάνεις ξανά και ξανά το ίδιο πράμα και να περιμένεις διαφορετική έκβαση... 3 strikes, out και πάμε για μαχαίρι.
Έχω την πεποίθηση όμως οτι δε θα φτάσω εκεί.
Η τρίτη προσπάθεια σίγουρα δεν είναι κριτήριο για επέμβαση. Το ΒΜΙ από μόνο του επίσης δεν είναι κριτήριο για επέμβαση. Η επέμβαση γίνεται μονόδρομος μετά την 1.256η νέα αποτυχία, όταν φτάνει η στιγμή που και μόνο η σκέψη για μια νέα προσπάθεια προσθέτει κιλά στη ζυγαριά - το έζησα κι αυτό...
Την ώρα που έχεις την πεποίθηση ότι δεν θα φτάσεις εκεί, πάντα υπάρχει ελπίδα ότι θα τα καταφέρεις. Μην πιστεύεις όμως τόσο δογματικά ότι η επέμβαση ταιριάζει στους αποτυχημένους. Η αποτυχία συνυπάρχει στην ανθρώπινη φύση και η επέμβαση είναι ένα ακόμη εργαλείο που μπορεί να μας βοηθήσει στη μάχη μας - ή και όχι.
Μίλησα για αποτυχημένη προσπάθεια αυστηρά, δε μίλησα σε καμία περίπτωση για αποτυχημένους ανθρώπους ούτε και το υπαινίχθην. Πραγματικά ζητώ συγνώμη αν έτσι φάνηκε μιας και φαντάζομαι τα μέλη της παρέας εδώ που έχουν κάνει ή σκέφτονται μελλοντικά μια βαριατρική επεμβαση θα είναι αρκετά.
Πάντως σε όλες τις κλινικές μελέτες για βαριατρικές επεμβάσεις που έχω διαβάσει και είναι πολλές μιας και λόγω της ιδιότητας μου και τοπυ χαρακτήρα μου δε μπορώ να είμαι ανενημέρωτος σχεδόν αποκλειστικό κριτήριο είναι το ΒΜΙ
Όσον αφορά τον αριθμό των προσπαθειών κάθε δική μου προσπάθεια κρατά σχεδόν ένα χρόνο και ενδιάμεσα μεσολαβαί άλλος ένας κατάχρησης και ενοχικών αισθημάτων, αν ω μη γένοιτο πάλι κάτι στραβώσει πόσα χρόνια να χάσω; Enough is enough