Ξανα κοντα σας μετα απο ακομα μια αποτυχια

Αχ αυτό με το προγούλι και 'γω το έχω... το μισώ!!!! αν μπορούσα θα'παιρνα ένα μαχαίρι να το κόψω!!! χαχαχα
αλλά αυτό με τους σχολιασμούς μερικών κομπλεξικών δεν με απασχολούν πλέον, αντιθέτως, όσο κακό κι αν φαίνεται ή θα χτυπήσω εκεί που πονάνε κι αυτοί, ή απλά θα χαμογελάσω και θα φύγω και θα μείνουν με το στόμα ανοιχτό....
Όλοι είμαστε στην ίδια κατάσταση... χέρι χέρι θα τα καταφέρουμε!!! άλλοι με λιγότερα, άλλοι με περισσότερα!!! εγώ έχω πάρει απόφαση μέσα σε ένα με ενάμιση χρόνο να έχω καταφέρει να τα χάσω χωρίς χειρουργείο... έχουμε κληρονομικό τον καρκίνο στην οικογένεια μας και σκοπεύω να κρατήσω το στομάχι και τα έντερα μου ανέπαφα (χτύπα ξύλο αν χρειαστεί αργότερα να τα κόψω).... :)
Όλα θα πάνε καλά!!!! Πραγματικά, όσο δύσκολο κι αν είναι κοίτα τον εαυτό σου στον καθρέφτη και αγάπησε τον ακόμη και έτσι όπως είναι... αυτό κάνω κι εγώ... με την κοιλιά μου που κρέμεται (γιατί μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, και η κοιλιά κρέμεται και το στομάχι) και το στήθος... και το προγούλι άστα να πάνε!!! αλλά είναι δικά μου, είναι το σώμα μου και εγώ με την προσπάθεια μου θα καταφέρω να τα κάνω όπως θέλω εγώ!!! :) Smile!!!!!!

το σημαντικό πέρα απο τη απόφαση ειναι να βρεις ενα κίνητρο , το οποιο μπορει να ειναι οτιδηποτε . Κατι σημαντικό για εσενα και μόνο και πανω σε αυτο θα βαδιζεις. ετσι θα δεις οτι στο διαστημα που θα κανεις διατροφή- διαιτα θα σε ευχαριστει ..μονο οταν βρεις το κινητρο παρε την αποφαση να ξεκινήσεις!!!!!!

Quote:

---

Originally posted by click
ουτε εγω.
και οταν αποφασισα να μη με αντιμετωπιζω σα σκουπιδοτενεκε, ημουν ακομα χειροτερα ψυχολογικα.
αλλα ειναι ενα βημα. εφικτο.
και η ευθυνη αποκλειστικα δικη μας

---

πόσο συμφωνώ μαζί σου..!!!!βεβαια δεν εχω φτάσει ακόμα στο τελος αλλα τα κανω τα βηματάκια μου σιγα σιγά!

Quote:

---

Originally posted by ntinoula

Καποια κοπελα ειπε οτι σημασια δεν εχει ο τροπος αλλα η αποφαση.

---

Για μένα δεν είναι τόσο θέμα τρόπου(πόσο μάλλον απόφασης)αλλά κυρίως παρατήρησης και βαθειάς κατανόησης της αλήθειας σου!
Ποιός είναι ο πραγματικός σου στόχος(κι όχι απλά οι ενδιάμεσοι),ποιά τα βαθειά ριζωμένα μέσα σου αυτοενυσχυόμενα σχήματα,
που αποροσανατολίζουν,πού εξυπηρετούν,ποιούς φόβους,ποιές ανάγκες...Η γνώση απελευθερώνει!
Η απόφαση χωρίς υπόβαθρο συνειδητότητας φοβάμαι πως δεν έχει και πολλές ελπίδες να επιφέρει μεγάλες αλλαγές,
όσο δυνατή κι αν προς στιγμή τη βιώνουμε.ʼσε που μόλις επιβεβαιωθεί το φρούδο της,χρεωνόμαστε την αποτυχία της
ενώ βουλιάζουν αυτοεκτίμηση κι ελπίδα πραγμάτωσης του στόχου κάθε φορά όλο και πιο βαθειά.
Δεν έχει νόημα να τα βάζεις με τον εαυτό σου.Συγκεντρώσου στον στόχο και ψάξε τους δρόμους,που θα σε οδηγήσουν εκεί!

Quote:

---

Originally posted by ntinoula

"Ξανα κοντα σας μετα απο ακομα μια αποτυχια"


Μαλλον εγω δεν εχω παρει την αποφαση σοβαρα ακομα.Αλλα ελπιζω..

ευχομαι αυτη τη φορα η ντροπη μου να μη με εμποδισει παλι απο το να δινω το καθημερινο παρον.

---

- Ακόμα μία αποτυχία --->X

-Συμπεράσματα για μη σοβαρή απόφαση--->X

-Ντροπή κι υποχρέωση για καθημερινό παρόν--->X



Πάρ'το αλλιώς,Ντινούλα! ΘΕΤΙΚΑ κι ΕΛΕΥΘΕΡΑ!

Λοιπον Ντινουλα σου προτεινω να διαβασεις το βιβλιο του Ζουμπανεα ''Διατροφικη νοημοσυνη''Εκει θα δεις οτι οταν σε ενα γευμα συνδυαζουμε μια μεριδα πρωτεινη σαλατα κ υδατανθρακα ολικης αλεσεως ΜΑΣΩΝΤΑΣ ΑΡΓΑ κατι που εγω αρχισα να το κανω πρωτη φορα στη ζωη μου πριν 2 μερες κ αν στα ενδιαμεσα τρως ενα φρουτακι με μια μπαρα δημητριακων η 2,3 ξηρους καρπους δεν θα πεινας γιατι οι τροφες δημιουργουν σεροτονινη κ αυτο μας κανει να αισθανομαστε πληρεις κ χορτατοι.Δοκιμασε το δεν χεις τιποτα να χασεις.
Οσο για την αποφαση αυτη στην δινει το κινητρο νομιζω.Ενα κινητρο ειναι να τηρησεις το βιβλιο η να πας σε αλλον διαιτολογο αν δεν θες τον ιδιο.Εξαλλου δεν υπαρχει αποτυχια.Μονο αθροιστικες προσπαθειες.Πεφτουμε κ ξαναγυρναμε αυτος ειναι ο σκοπος!!

Quote:

---

Originally posted by NADINE

Quote:

---

Originally posted by ntinoula

Καποια κοπελα ειπε οτι σημασια δεν εχει ο τροπος αλλα η αποφαση.

---

Για μένα δεν είναι τόσο θέμα τρόπου(πόσο μάλλον απόφασης)αλλά κυρίως παρατήρησης και βαθειάς κατανόησης της αλήθειας σου!
Ποιός είναι ο πραγματικός σου στόχος(κι όχι απλά οι ενδιάμεσοι),ποιά τα βαθειά ριζωμένα μέσα σου αυτοενυσχυόμενα σχήματα,
που αποροσανατολίζουν,πού εξυπηρετούν,ποιούς φόβους,ποιές ανάγκες...Η γνώση απελευθερώνει!
Η απόφαση χωρίς υπόβαθρο συνειδητότητας φοβάμαι πως δεν έχει και πολλές ελπίδες να επιφέρει μεγάλες αλλαγές,
όσο δυνατή κι αν προς στιγμή τη βιώνουμε.ʼσε που μόλις επιβεβαιωθεί το φρούδο της,χρεωνόμαστε την αποτυχία της
ενώ βουλιάζουν αυτοεκτίμηση κι ελπίδα πραγμάτωσης του στόχου κάθε φορά όλο και πιο βαθειά.
Δεν έχει νόημα να τα βάζεις με τον εαυτό σου.Συγκεντρώσου στον στόχο και ψάξε τους δρόμους,που θα σε οδηγήσουν εκεί!

---

Πολυ ωραιο κειμενο. :thumbup: Οποιος καταφερει να διασχισει αυτο το μονοπατι, εχει μια πολυ γερη βαση (οχι μονο για να χασει κιλα).

Δεν πρέπει να το βάζεις κάτω!Δυσκολίες πάντα θα υπάρχουν και είναι φυσιολογικό να απογοητεύεσαι,απλά δεν θα πρέπει να το αφήσεις να διαρκέσει πολύ αυτό το στάδιο.Είναι προφανές ότι δεν το έχεις πάρει απόφαση,και χρειάζεσαι την ώθηση κάποιου άλλου για να συνεχίζεις.Θα ήταν καλό να ενημερώσεις τους υπόλοιπους μέσα στο σπίτι σχετικά με την προσπάθεια που κάνεις να αδυνατίσεις ώστε να σε στηρίζουν και να σε ενθαρρύνουν κάθε φορά που είσαι έτοιμη να ενδώσεις σε υπερφαγικές διαδικασίες.Επίσης,κάτι που με βοηθά εμένα είναι να κάνω μια λίστα με τα θετικά και τα αρνητικά του να μείνω όπως είμαι και του να χάσω τα κιλά που θέλω.Το κολλάω στο ψυγείο ή σε στην ντουλάπα με τα ρούχα μου και παίρνω δύναμη γιατί κοιτάω τα θετικά και πεισμώνω.
Επιπλέον,μην πιέζεις τον εαυτό σου να τηρήσεις τέλεια το πρόγραμμα διατροφής όταν ξεκινάς μιας νέα προσπάθεια.Να έχεις στο μυαλό σου ότι σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές αδυναμίας,όπως το να φας μια σοκολάτα,ενώ ήθελες να την αποφύγεις.Το θέμα είναι ότι αφού κάνεις την αμαρτία σου,να μην σκεφτείς ότι ''Αφού το χάλασα που το χάλασα το πρόγραμμα,ας το αποτελειώσω''με ένα άλλοι σωρό λιχουδιές.Να μην έχεις στο μυαλό σου''Από αύριο δίαιτα'' αλλά από ''σήμερα ,το υπόλοιπο της ημέρας που μου μένει,θα προσπαθήσω να τρώω πιο υγιεινά''
Μην αγχώνεσαι για το πότε θα χάσεις τα κιλά.Αγάπα τον εαυτό σου τώρα,βρες ένα χόμπι,ερωτεύσου,περιποήσου τον εαυτό σου.Θα νιώσεις αυτοπεποίθηση,θα απασχολήσεις με κάτι τον εαυτό σου και θα ενθαρρυνθείς.
Σε στηρίζουμε απόλυτα στην προσπάθειά σου!Ο δρόμος για τον στόχο θα είναι μακρύς,αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι δύσκολος.Με μικρές αλλαγές κάθε μέρα,μεγάλες διαφορές θα δεις στο μέλλον!!Φόρτσαρε λοιπόν και μην σε νοιάζει κανένας!!! :)

Quote:

---

Originally posted by Melodica

Να έχεις στο μυαλό σου ότι σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές αδυναμίας,όπως το να φας μια σοκολάτα,ενώ ήθελες να την αποφύγεις.Το θέμα είναι ότι αφού κάνεις την αμαρτία σου,να μην σκεφτείς ότι ''Αφού το χάλασα που το χάλασα το πρόγραμμα,ας το αποτελειώσω''με ένα άλλοι σωρό λιχουδιές.

---

Γιατί να βαφτίζουμε αμαρτωλές κάποιες τροφές;Πόσο βοηθητικό μπορεί να είναι να τις κατηγοριοποιούμε
σε επιτρεπτές και μη;Αποκτά πολύ μεγαλύτερη σημασία μια σοκολάτα έτσι.Είναι πιο δύσκολο να κρατηθεί το μέτρο,
εντείνεται το παιχνίδι ελέγχου μέσα μου,η αίσθηση αποτυχίας μου αν τυχόν "λυγίσω" στον "πειρασμό" της...
Αν θέλω μια ισορροπία στη σχέση μου με το φαγητό,να πάψει να με κυριεύει,τέτοιες σκέψεις δεν οδηγούν εκεί.
Κανείς δεν έφτασε στην παχυσαρκία με κάποια γραμμάρια σοκολάτας πού και πού(ακόμα και γάλακτος).
ʼσε που,αν απενοχοποιηθεί μέσα μας,φύγει η ταμπέλα του απαγορευμένου,ενδέχεται σταδιακά να χάσει
τα πρωτεία στις διατροφικές επιλογές μας.Όταν μπορώ ανά πάσα στιγμή να την φάω κι όχι να τρέχω σ'εκείνη κάθε που αναζητώ
πχ. παρηγοριά,αίρεται το βάρος,που της επιφορτίζω να με ανεβάσει στιγμιαία με τίμημα να με ρίξει μετά στα τάρταρα!

Ντινάκι καλημέρα εχω να σου πω 2 πραγματα τα υπολοιπα τα ειπαν οι προηγούμενοι, ειδα οτι ντρεπεσαι να μπαινεις να λες πως πας? δεν καταλαβαινω τον λογο, εδω ειμαστε για να στηριζουμε η μια την αλλη και οχι να γραφουμε μονο οταν παμε καλα, οπότε να μην νιώθεις ντροπη ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορει να σε κρινει

και δευτερον δεν θα σκεφτεσαι οτι εκανες διατροφη και εχασες αυτα που εχασες και τωρα κοιτα τι εκανα τι πηρα παλι και αν δεν ειχα κανει βλακεις μπορει να ημουν τοσα κιλα τωρα κτλ κτλ σκεψου σαν νεα αρχη, σαν να μην ειχες κανει ποτε ξανα διαιτα και ξεκινας τωρα και θα σου πω απο προσωπικη εμπειρια εγω παντα ημουν αδυνατη ΠΑΝΤΑ ειμαι 1,80 και ημουν 64 κιλα για να καταλαβεις τι εννοω και ναι τα καταφερα και για καποιπυς λογους πηρα 80 κιλα, το διανοείσαι? πηρα παραπανω απο τα διπλα που ημουν, δηλαδη τι να κανω? να αυτοκτονήσω? δεν σκεφτομαι το κορμι που ειχα, σκεφτομαι οτι κανω τωρα μια προσπαθεια, οποτε ανασκουμπώσου και μην απογοητευεσαι

Kαραμελα μου οντως ντρεπομαι να μπαινω οταν δεν εχω τηρησει το προγραμμα...Τι να σας πω?Πως προχθες ενω ολα πηγαιναν καλα,το βραδυ ηρθαν στο σπιτι μπισκοτα και πιτσα και τα καταβροχθισα?Ναι,ντρεπομαι .Γιατι στη φαση που ειμαι,δε θα πρεπε να τρωω πιτσες και μπισκοτα(αν θελω βεβαια καποια στιγμη να περναω διπλα απο τους καθρεφτες με κανονικο βημα κι οχι τρεχοντας)Χθες το βραδυ βεβαια,αφου εκανα μπανιο,ειπα να τολμησω και να ντυθω μπροστα στον καθρεφτη κι οχι στα τυφλα οπως συνηθως..Το σοκ και τα συναισθηματα δεν μπορω να σας τα περιγραψω.Αλλα το χειροτερο ειναι οτι δε με αναγνωριζω...Ξερω οτι αυτο το σωμα κι αυτο το προσωπο ειναι πλεον δικα μου,αλλα δεν νοιωθω οτι ειμαι πραγματικα εγω.Δεν μπορω να το εξηγησω.Μετα εβλεπα και κατι παλιες φωτογραφιες(οχι πολυ παλιες,μολις 3 χρονια πριν).Και δεν μπορουσα πια να αναγνωρισω ουτε την κοπελα στις φωτο..Κι αυτη με τα 30-40 κιλα λιγοτερα αγνωστη μου φαινεται επισης..

Ποιόν ντρέπεσαι ρε Ντίνα; Ναι, κανείς εδώ μέσα δεν έχει κάνει ποτέ ατασθαλίες... όλοι είμαστε τέρατα αυτοσυγκράτησης και δεν έχουμε βρεθεί ποτέ σ'αυτή τη θέση.

Δεν είμαστε εδώ για να μοιράζουμε ο ένας στον άλλο συγχαρητήρια(μόνο) αλλά και για να συζητάμε/αλληοσυμπαρστεκόμαστε στα δύσκολα.

μη ξανακούσω τέτοια... θα σε μαλώσω

Γεια σου Ντινούλα,

Το αυτομαστίγωμα βλάπτει σοβαρά την υγεία.
Το κλειδί μετά από ατασθαλίες είναι να συνεχίζεις σαν να μην έγιναν ποτέ. Βέβαια δεν είναι καθόλου εύκολο... εγώ άμα ξεφύγω λέω "ε, τώρα που τα κατέστρεψες όλα πάει", και τρώω 8 φορές περισσότερο, εκεί όμως είναι το πρόβλημα. Και μετά έρχεται το αυτομαστίγωμα και η ντροπή και η απομόνωση. Σε καταλαβαίνω πολύ και συμπάσχω κι εγώ...
Εδώ όμως δε χρειάζεται να ντρεπόμαστε, για αυτό ερχόμαστε, έτσι δεν είναι ρε παιδιά, εσείς που είστε και πιο παλιοί?
Τις τύψεις και τις ενοχές πρέπει να τις αποβάλλουμε, να πέφτουμε και να σηκωνόμαστε!Και να συνεχίζουμε. Να είμαστε επιεικείς και με τον εαυτό μας και με τους άλλους.

Επιπλέον, η πίτσα είναι και πολύ νόστιμη και ποιοτική σα γεύμα. Εγώ φτιάχνω μόνη μου και το ζυμάρι και την κάνω ελαφριά και την απολαμβάνω χωρίς τύψεις. Βάζω λίγο αλεύρι, ελάχιστο λάδι, αλάτι (καμιά φορά κ πιπέρι-ρίγανη) κ συμπληρώνω νερό. πλάθω ένα πολύ λεπτό ζυμάρι και το ψήνω στην αρχή μόνο του. Μετά προσθέτω λίγη σάλτσα ντομάτα, κανα-δυο φέτες τυρί, μια ντομάτα κ μια πιπεριά!και πάλι φούρνο! Είναι τέλεια!

Quote:

---

Originally posted by ntinoula
Δεν ξερω τι να σας πω πια,το μονο σιγουρο ειναι πως δε θα ξαναδωσω υποσχεσεις..Καποιοι μπορει να θυμαστε πως πηγαινα σε διαιτολογο κιειχα χασει καποια κιλα τον πρωτο μηνα(απο 119 στα 112).Μετα ετυχε μια αναποδια οικονομικης φυσεως και τα παρατησα.Κι αντι να συνεχισω μονη μου,επεστρεψα στις παλιες ''καλες'' συνηθειες και να μαι ξανα κοντα σας,με 120 ωραιοτατα κιλα.Διαβαζοντας λιγο τα post ειδα κατι που θεωρω πολυ πραγματικο:Καποια κοπελα ειπε οτι σημασια δεν εχει ο τροπος αλλα η αποφαση.Μαλλον εγω δεν εχω παρει την αποφαση σοβαρα ακομα.Αλλα ελπιζω..Καλως σας βρηκα λοιπον,κι ευχομαι αυτη τη φορα η ντροπη μου να μη με εμποδισει παλι απο το να δινω το καθημερινο παρον.

---

Ντινουλα καλως μας ξαναρθες.Πολυ κακως που ντρεπεσαι να γραφεις ακομα και την αποτυχια.Αν και πραγματικη αποτυχια θα ειναι αν αφεθεις ξανα.Εσυ ακομα το παλευεις.Ολοι κανουμε πισωγυρισματα, ολοι εκτροχιαζομαστε,ποιος θα τολμησει να σε κρινει!Ελπιζω αυτη τη φορα να τα βαλεις ολα πισω και να κανεις νεα αρχη δυναμικα.Θα περιμενουμε νεα.:)

Quote:

---

Originally posted by ntinoula
Kαραμελα μου οντως ντρεπομαι να μπαινω οταν δεν εχω τηρησει το προγραμμα...Τι να σας πω?Πως προχθες ενω ολα πηγαιναν καλα,το βραδυ ηρθαν στο σπιτι μπισκοτα και πιτσα και τα καταβροχθισα?Ναι,ντρεπομαι .Γιατι στη φαση που ειμαι,δε θα πρεπε να τρωω πιτσες και μπισκοτα(αν θελω βεβαια καποια στιγμη να περναω διπλα απο τους καθρεφτες με κανονικο βημα κι οχι τρεχοντας)Χθες το βραδυ βεβαια,αφου εκανα μπανιο,ειπα να τολμησω και να ντυθω μπροστα στον καθρεφτη κι οχι στα τυφλα οπως συνηθως..Το σοκ και τα συναισθηματα δεν μπορω να σας τα περιγραψω.Αλλα το χειροτερο ειναι οτι δε με αναγνωριζω...Ξερω οτι αυτο το σωμα κι αυτο το προσωπο ειναι πλεον δικα μου,αλλα δεν νοιωθω οτι ειμαι πραγματικα εγω.Δεν μπορω να το εξηγησω.Μετα εβλεπα και κατι παλιες φωτογραφιες(οχι πολυ παλιες,μολις 3 χρονια πριν).Και δεν μπορουσα πια να αναγνωρισω ουτε την κοπελα στις φωτο..Κι αυτη με τα 30-40 κιλα λιγοτερα αγνωστη μου φαινεται επισης..

---

Εντάξει εφαγες προχθες το βραδυ πιτσα και μπισκοτα και τι εγινε? αυτο σημαινει οτι θα τα παρατησεις και δεν θα συνεχισεις επιεδη ενα βραδυ παρασύρθηκες? η πρωτη εισαι η η τελευταια? για σε παρακαλω ανασκουμπώσου πριν φας ξυλιες :P