Quote:
Originally posted by spaceride
Lessing μου, ξερεις πολυ καλα γτ το εχω συζητησει και κατ ιδιαν μαζι σου οτι συμφωνω στο οτι ολα τα υπερφαγικα δεν εχουν συναισθηματικη βαση που τα πυροδοτει.. Πολλοι κανουν υπερφαγικα για λογους βιοχημικους αλλα πολυ γρηγορα γυρναει στο συναισθημα (ενοχη, φοβος για προσληψη βαρους, αυτοτιμωρια κτλ). Σαφως δεν ακυρωνω τον ενα ή τον αλλο λογο.. Νομιζω εχω κανει ξεκαθαρη τη θεση μου σε οτι αφορα το συγκεκριμενο οτι καλυτερη προσεγγιση θεωρω τη σφαιρικη οπου δουλευονται ταυτοχρονα και τα 2 κομματια.. Επειδη ομως η ερωτηση αφορουσε αν εχουμε βοηθηθει απο τη θεραπεια σου απαντω και παλι οτι εγω εχω βοηθηθει. Δε μπορω να δω το φαγητο εξω και ξεχωριστα απο το συναισθημα.. Απο τα πρωτα κιολας σταδια της ζωης μας αλληλλεπιδρουμε με το περιβαλλον μεσω της τροφης. Οσο για τη θεραπεια, πολλοι θεραπευτες δουλευουν τα "απο κατω" συναισθηματα και οχι το συμπτωμα εφοσον υπαρχει και στην οποια μορφη. Ετσι σαφως μενει ενα κομματι αδουλευτο. Απο εκει και περα ειναι στην ευθυνη σου να αναζητησεις αλλο επαγγελματια (ειτε θεραπευτη με γνωσεις στο αντικειμενο της βιοχημιας ή διατοφολογο με γνωση στο αντικειμενο της ψυχολογιας) με συγκεκριμενο πλεον αιτημα το να δουλεψεις την τροφη
Ναι.Εγω που ειμαι υπερμαχος της ψυχολογιας αναρωτιεμαι μηπως στο συγκεκριμενο ζητημα τον πρωτο ρολο τον παιζει η συνθεση των τροφων.(Τροφες που παραγουν σεροτονινη)Ενας ψυχολογος δεν ειναι διαιτολογος.Αν η θεραπεια δεν συναδει με τις διακυμανσεις ζακχαρου μεσα στη μερα κ την αναλογη διατροφη για να κρατιεται σταθερο πως θα τα καταφερει;Δηλ.αν κανω θεραπεια αλλα παραλληλα ανεβαινω σε κιλα ποιο το οφελος στο συγκεκριμενο αν εγω εχω παει στον θεραπευτη με αιτημα τη λυση του υπερφαγικου;Και ολος αυτος ο προβληματισμος προερχεται ξαναλεω απο το γεγονος οτι τα υπερφαγικα μου σταματησαν μαχαιρι απο τοτε που εκανα τις τριαδες-δυαδες.