Printable View
Δεν μπορείς να φανταστείς καλή μου το τί κρύβει μια ανθρώπινη ψυχή. Ακόμα και ενός αγγέλου 11 ετών....
Νομίζεις μέσα της δεν σκέφτετε, μα καλά, πώς γίνετε ο μπαμπάς να με λατρεύει όπως λέει η μαμά, και να μην βρίσκει έστω μια ώρα να με δει? να με πάρει τηλέφωνο? να πάμε για παγωτό μαζί? και πολλά πολλά άλλα.... απλά ίσως να μην στα λέει.... ίσως να μην θέλει να στα πει επειδή ακριβώς βλέπει πως εσύ αγιοποιείς τον μπαμπά, και άρα πιστέυεις τα όσα λες, και δεν θα την καταλάβεις....
Συμφωνω απολυτα με αυτα που λεει η Αβα και με την οπτικη της Πωλινας.Ενα παιδακι 11 χρονων δεν ειναι χαζο, καταλαβαινει μια χαρα
και ειναι απολυτως λογικο να ζηλευει την τωρινη φιλεναδα του μπαμπα της , απο την στιγμη που και ο ιδιος της δινει αφορμες.
Απο αυτα που διαβασα βλεπω οτι ο ανθρωπος αυτος εχει παρελθον αφου ουτε καν βλεπει[!!!] την πρωτη του κορη ..Πολυ φοβαμαι
οτι δεν αναγνωριζει και πολυ τον ρολο του πατερα και αυτο θα στοιχισει και στην μικρη.Ποσο πια να προσπαθεις και εσυ να δικαιολογεις
τα αδικαιολογητα;;;
Ειπες κατι για οικογενειακο συμβουλο.Τον εχεις συμβουλευτει σχετικα με το θεμα;
Οσο για το ποστ του Φιλιππου , με τον οποιο συμφωνω επισης, θεωρω οτι εννοει πως μπορει τωρα να μην εχεις την αναγκη
για εναν νεο συντροφο , αλλα οταν η μικρη σου χρεαιστει να φυγει λογω σπουδων , σχεσης κτλ , τοτε τι θα κανεις;
Ειναι δυσκολη η μοναξια μαρακι ειδικα οταν εχεις συνηθισει να εχεις εναν ανθρωπο συνεχεια διπλα σου και ξαφνικα να τον "χανεις".
Απο τα λεγομενα σου παντως εχω καταλαβει - διορθωσε με αν κανω λαθος- οτι δεν εχεις ξεπερασει τον πρωην σου...
καλημέρα μαρουλάκι. Ομολογώ ότι μου λείπει ο πρώην άντρας μου, αλλά ΟΧΙ ως σύζυγος αλλά ως ΠΑΤΕΡΑΣ της Κατερίνας...
Θα ήθελα να γυρίσω πίσω το χρόνο και να προσφέρω στο παιδί μου αυτό που ονειρεύεται: Να ξυπνάει για το σχολείο με το φιλί της μαμάς ΚΑΙ του μπαμπά...
μαρια, εχω την αισθηση οτι ΕΣΥ δεν εχεις αποδεχθει ακομη τα νεα δεδομενα....
αν δεν τα αποδεχθεις εσυ ομως, πως θα τα αποδεχθει η κορη σου?
Κατ'αρχήν, ευχαριστώ θερμά όλους και όλες για τις απαντήσεις και για το ότι ασχοληθήκατε με το πρόβλημά μου.
Τα δεδομένα (όπως διαμορφώθηκαν μετά τη χθεσινή τηλεφωνική επικοινωνία με τον πατέρα της μικρής) με οδήγησαν σε μία και μόνο λύση-συμβουλή προς το παιδί μου:
Όταν είναι με το μπαμπά, να μη βλέπει ανταγωνιστικά τη σύντροφό του, γιατί είναι διαφορετικές οι αγάπες που τρέφει αυτός ο άντρας για καθεμιά τους. Και η αγάπη του πατέρα υπερτερεί κάθε άλλης αγάπης, γιατί είναι κομμάτι της σάρκας του το παιδί του.
Όταν, λοιπόν, είναι με το μπαμπά, να ΧΑΙΡΕΤΑΙ στο έπακρο κάθε στιγμή κοντά του, να εκφράζει τη αγάπη και τα συναισθήματά της, αδιαφορώντας αν στην παρέα τους είναι και τρίτο άτομο. Να είναι συνέχεια κοντά του, αγκαλίτσα του (κάτι που θέλει διακαώς και η ίδια), οπότε θα ελαχιστοποιηθεί ο "χώρος" που θα καταλαμβάνει η άλλη γυναίκα...
Ελπίζω να πάνε όλα καλά, γιατί θα περάσουν 3 μέρες το Πάσχα όλοι μαζί (σε άγνωστο προορισμό της Χαλκιδικής).
Kαλημέρα γλυκιά μου Alice! Καλή Ανάσταση να έχεις:yes:
Quote:
Originally posted by maria_p_40
Κατ'αρχήν, ευχαριστώ θερμά όλους και όλες για τις απαντήσεις και για το ότι ασχοληθήκατε με το πρόβλημά μου.
Τα δεδομένα (όπως διαμορφώθηκαν μετά τη χθεσινή τηλεφωνική επικοινωνία με τον πατέρα της μικρής) με οδήγησαν σε μία και μόνο λύση-συμβουλή προς το παιδί μου:
Όταν είναι με το μπαμπά, να μη βλέπει ανταγωνιστικά τη σύντροφό του, γιατί είναι διαφορετικές οι αγάπες που τρέφει αυτός ο άντρας για καθεμιά τους. Και η αγάπη του πατέρα υπερτερεί κάθε άλλης αγάπης, γιατί είναι κομμάτι της σάρκας του το παιδί του.
Όταν, λοιπόν, είναι με το μπαμπά, να ΧΑΙΡΕΤΑΙ στο έπακρο κάθε στιγμή κοντά του, να εκφράζει τη αγάπη και τα συναισθήματά της, αδιαφορώντας αν στην παρέα τους είναι και τρίτο άτομο. Να είναι συνέχεια κοντά του, αγκαλίτσα του (κάτι που θέλει διακαώς και η ίδια), οπότε θα ελαχιστοποιηθεί ο "χώρος" που θα καταλαμβάνει η άλλη γυναίκα...
Ελπίζω να πάνε όλα καλά, γιατί θα περάσουν 3 μέρες το Πάσχα όλοι μαζί (σε άγνωστο προορισμό της Χαλκιδικής).
Μαρία μου ξερω οτι εχει περασει αρκετος καιρος απο τοτε που ανοιξες το θεα αλλα τωρα επεσα πανω του και επειδη εργαζομαι στον χωρο της ψυχικης υγειας δεν θα μπορουσα παρα να σου πω πραγματικα σε φιλικο επιπεδο αυτα που πιστευω
διαβαζω την όλη συζητηση από την αρχη και αυτό που έχω προσέξει είναι ότι μιλας για την κορη σου και την άλλη γυναίκα λες και είναι δεδομένος ένας ανταγωνισμός αναμεσα τους... Τι πάει να πει υπερτερει η αγαπη του πατερα; κανενας ανθρωπος δεν μπορει να ειναι -ας μου επιτραπει ο όρος- "σωστος γονιος" αν πρωτα δεν ειναι ο ιδιος καλά μέσα του. Αν ο πρωην συζυγος σου έχει αναγκη από μια σχεση (καθολου παραλογο κατα τη γνωμη μου) γιατι πρεπει διαρκως να αποδικνυει οτι αγαπαει την κορη σου περισσοτερο απο την αλλη γυναικα. Η γονεϊκη αγαπη διαφερει απο την συντροφικη οχι σε ποσοτητα αλλά σε ποιοτητα. Κ οσο κι αν λες οτι δεν επηρεαζεις την κορη σου αλλα οτι μονη της ζηταει τον μπαμπα της, οταν εσυ η ιδια πιστευεις οτι ο μπαμπας της προχωρησε πολυ γρηγορα κτλ κτλ, να ξερεις οτι αυτο το παιδι το αντιλαμβανεται... κ σιγουρα θα ταυτιστει μαζι σου..
Και δεν καταλαβαινω γιατι να ελαχιστοποιηθεί ο "χώρος" που θα καταλαμβάνει η άλλη γυναίκα... Αυτο που θα πρεπει να διεκδικησεις - και ειμαι 100% μαζι σου σε αυτό- είναι το να βλέπει ο πρωην άντρας σου περισσοτερο την κορη σας (η συχνοτητα ειναι πραγματικα απαραδεκτη), αλλά και πάλι αν ο ίδιος δεν το επιθυμει δεν μπορεις να κανεις κατι γι'αυτο. Ουτε εγκρινω να της λες ψεματα οτι εχει δουλεια... Μπορεις απλα να της λες οταν το ζηταει, να τον ζηταει σ'εκεινον, όχι σε σενα.... Οταν θελει να του μιλησει να τον παιρνει τηλ οχι να σου λεει οτι δεν μιλανε συχνα... Ασ'τον κι εκεινον να αναλαβει τις ευθυνες του και μην ανακατευεσαι αλλο στη σχεση τους... Το καταλαβαινω οτι έτσι η κορη σου μπορει να στεναχωρεθει, να ματαιωθει ν κλαψει από την συμπεριφορα του, αλλά καλώς ή καώς ο πατέρας της αυτός είναι. δεν μπορεις να κανεις εσυ κατι. ουτε να τον αλλαξεις μπορεις ουτε να να την ψευτοπροστατευεις συνεχεια με ψεματα...
Απο κει κι επειτα η κορη σου πρεπει να δεχτει οτι ο πατερας της εχει κανει πλεον νεα σχεση και αν θες, ειναι σαν να εχει φτιαξει νεα οικογενεια... Τα παιδια χωρισμενων γονιων δεν εχουν δυο γονεις, εχουν δυο οικογενειες με οσα ατομα περιλαμβανει αυτο που λεω... Αν τωρα εσυ θες να ειναι μονογονεϊκη κ πατερας του οχι, αυτο ειναι θεμα του καθενος... Δηλαδη αν δεν ειχατε χωρισει θα εφευγες εσυ απο το σπιτι για να περνανε χρονο οι δυο τους?
Όσο για αυτο που ειπε ο Φιλιππος ειναι πολυ συχνο φαινομενο..Κ ειναι κριμα και για τις γυναικες που καταστρεφουν τις ζωες τους και για τα παιδια που φορτωνονται τις τυψεις μκαι τις ευθυνες.... Νεα γυναικα εισαι, γιατι να μην ξαναφτιαξεις τη ζωη σου και γιατι να επιβαρυνεις και την κορη σου με την αποφαση σου αυτη? Λες οτι δεν θες να μπει αλλος αντρας μεσα στο σπιτι... Το να κανεις σχεση δεν σημαινει να βαλεις σπιτι σου τον πρωτο τυχοντα ουτε υποχρεωτικα να συζησεις.. Αλλα να ξερεις οτι αν εσυ οπως λες νιωθεις καταθλιψη, η νιωθεις πληγωμενη που ο πρωην αντρας σου προχωρησε η καποια στιγμη νιωσεις μονη αυτά στην καλυτερη η κορη σου θα τα επωμιστει ως τυψεις και στην χειροτερη θα επηρεαζουν την κοσμοθεωρια της χωρισ να το καταλαβαινει... Ειναι κριμα κ για την κορη σου και για σενα γιατι εισαι νεα γυναικα...Μην κανεις τα λαθη που κανανε στο παρελθον οταν το διαζυγιο ηταν στιγμα...
Τελος θα ηθελα να σου επισημαω οτι ΔΕΝ ειναι δεδομενη η μητρικη αγαπη... υπαρχουν μαμαδες που δεν θα επρεπε ποτε τους να εχουν κανει τους παιδια και μπαμπαδες τοσο αξιολογοι που κανουν για 10 μαμαδες μαζι...
Και επειδη πραγματικα φαινεσαι μια μαμα που υπεραγαπαει την κορη της, ειναι κριμα ο θυμος σου για το διαζυγιο και η ανασφαλεια για το μελλον να ντυνονται με την ασπιδα της μητρικης αγαπης και να ταλαιπωρουν κ εσενα κι την κορη σου.... σου ευχομαι πραγματικα τα καλυτερα στη ζωη σου....
Quote:
Originally posted by maria_p_40
καλημέρα μαρουλάκι. Ομολογώ ότι μου λείπει ο πρώην άντρας μου, αλλά ΟΧΙ ως σύζυγος αλλά ως ΠΑΤΕΡΑΣ της Κατερίνας...
Θα ήθελα να γυρίσω πίσω το χρόνο και να προσφέρω στο παιδί μου αυτό που ονειρεύεται: Να ξυπνάει για το σχολείο με το φιλί της μαμάς ΚΑΙ του μπαμπά...
επιπλεον να σου πω οτι αν εσυ θεωρεις ότι το παιδι σου ειναι σε μειονεκτικη θεση απο τα αλλα, τοτε να ξερεις οτι θα μεγαλωσει και θα νιωθει μειονεκτικα
Καλημέρα konina. Σ'ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου. Προσπαθώ κάθε μέρα για το καλύτερο, όσον αφορά το Κατερινάκι μου.
Το ξερω καλη μου και σου αξιζει συγχαρητηρια γι'αυτο.... δεν υπαρχουν πολλες μαμαδες που να "ψαχνονται" ετσι.... να συζητανε, να ρωτανε, να ακουν..... απλα μην ξεχνας οτι δεν εισαι μονο μαμα.... εισαι και ανθρωπος/γυναικα...οπως φροντιζεις την Κατερινα σου φροντισε κ τον εαυτο σου κ να δεις οτι αυτο θα επωφελησει κ τις δυο σας...Quote:
Originally posted by maria_p_40
Καλημέρα konina. Σ'ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου. Προσπαθώ κάθε μέρα για το καλύτερο, όσον αφορά το Κατερινάκι μου.
Moυ φανηκε ''παραξενο ''το οτι η κορη σου εψαξε κρυφα στο κιν.του πατερα της για να σου αποδειξει αυτα που υποψιαζοταν-τη δικη σου παρεμβαση-.Επισης νομιζω οτι η παρεμβαση σου ειναι απολυτα δικαιολογημενη ως μανα αλα μην την κανεις!!Ασε την κορη σου να εκφραζεται ελευθερα.Αν θελει το μπαμπα της ολο για τον εαυτο της,ειναι θεμα του μπαμπα της το πως θα το χειριστει.Βγες εξω απο την κατασταση.Με αγαπη Λεσσινγκ.
Καλησπέρα,Μαράκι.Μόλις διάβασα το τόπικ και θέλω να σου πω πως με συγκινεί πολύ η αγάπη σου για το Κατερινάκι σου
και η ευγένεια της ψυχής σου.Λυπάμαι πάρα πολύ που ταλαιπωρείσαι κι αφουγκράζομαι την αγωνία σου.
Πήρες αρκετές διαφορετικές οπτικές,που θεωρώ πως έθιξαν πολλές σημαντικές παραμέτρους κι ελπίζω να έχει μπολιάσει μέσα σου
ό,τι των παραπάνω τυχόν έκρινες πως σου κάνει νόημα. Αν μου επιτρέπεις θέλω κι εγώ να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου
(θα προσπαθήσω να μην επαναλάβω όσα προηγήθηκαν και με βρίσκουν σύμφωνη)
Το ιδανικό θα ήταν να μπορούσατε να έχετε μια καλή επικοινωνία με τον πρώην σύζυγο σου,να μοιράζεστε τις όποιες ανησυχίες
για την κόρη σας κι ενωμένοι με κοινή πολιτική να στεκόσασταν δίπλα της.Αλλά αν ίσχυε αυτό ίσως να μην είχατε φτάσει
και στο διαζύγιο...Πάντως από τον τρόπο που εδώ διατυπώνεις τις σκέψεις σου συνάγω πως όσες απόπειρες έκανες
να τον βοηθήσεις να καταλάβει τις ανάγκες της Κατερίνας και να ευαισθητοποιηθεί σχετικά έγιναν
με τον λεπτότερο και σαφέστερο δυνατό τρόπο στα πλαίσια ενός ήρεμου διαλόγου,κάνοντας
έκκληση στην αγάπη του για κείνη και το όποιο του φιλότιμο.Οι προσπάθειες αυτές όμως έπεσαν
-όπως ήταν,φοβάμαι,αναμενόμενο-στο κενό καθώς-πέρα από το ανάλογο ιστορικό με την πρώτη κόρη-
αν ένιωθε ο ίδιος την ανάγκη να περάσει χρόνο με τη μικρή θα το έκανε ούτως ή άλλως από μόνος του.
Επιπρόσθετα δείχνει να είναι ένας άνθρωπος,που επιλέγει να επιρρίπτει σε άλλους τις ευθύνες,που του αναλογούν.
Συμπερασματικά μη χρεώνεσαι ως δική σου αποτυχία τη δική του μη συμμόρφωση.Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.
Ξέρω πως δεν κινείσαι εγωιστικά και το μόνο που νιώθεις να σε νοιάζει είναι το καλύτερο για την κορούλα σου.
Για το λόγο αυτόν καλύπτεις τον μπαμπά της στα μάτια της,τονίζεις με υπερβολή την αγάπη του για κείνη,
τον παινεύεις,μιλάτε συνέχεια για κείνον...Εδώ όμως φοβάμαι πως κάνεις ένα λάθος[κι όχι επειδή η Κατερίνα σίγουρα
αντιλαμβάνεται περισσότερα απ'όσα δείχνει(γι'αυτό άλλωστε μπήκε και στη διαδικασία να ψάξει το κινητό του μπαμπά της)
ή επειδή εμφανώς υπάρχει αντίφαση με την πράξη εκείνου.]Δεν είσαι ειλικιρνής μαζί της-όσο άγιος κι αν είναι ο σκοπός σου-
κι αυτό την δυσκολεύει στο να σε εμπιστεύεται.Νομίζω ό,τι πολυτιμότερο μπορούν οι γονείς μας να μας δώσουν είναι
αγάπη κι αλήθεια.Ίσως χρειαστεί να την ντύσεις με λέξεις κατάλληλες για 11χρονο,ωστόσο αλήθεια!Όταν έχουμε όλα
τα δεδομένα βρίσκουμε σιγά σιγά τρόπο να τα διαχειριστούμε.Διαφορετικ� � υπάρχουν κενά,αμφιταλαντευόμαστε,
ψάχνουμε πού να ακουμπήσουμε,σκορπιζόμαστ� � στην έρευνα,απογοητευόμαστε από τα αντικρουόμενα συμπεράσματα...
Ούτως ή άλλως η σχέση της με το μπαμπά της δρομολογείται στην πορεία που εκείνος επέλεξε να την οδηγήσει κι αυτό
αργά ή γρήγορα στο χρόνο θα φανεί...Όσο κι αν σε τρομάζει,είναι κάτι,που δεν περνά από το χέρι σου κι αυτό είναι κάτι
που επίσης πρέπει να βρεις τον τρόπο να αποδεχτείς.Είμαστε ικανοί να ελέγξουμε τη δική μας μόνο δράση κι όχι αυτήν των άλλων.
Δεν είναι μακρυπρόθεσμα βοηθητική η προστατευτική γυάλα της οικογένειας.Καλύτερα να είναι προετοιμασμένη για το διαφορετικό
και να ξέρει πως ό,τι κι αν γίνει εκεί έξω κοντά σου τουλάχιστον πάντα θα μπορεί να αφεθεί στη γεμάτη αγάπη κι άξια εμπιστοσύνης αγκαλιά σου.
Δε γίνεται να είσαι ο πυροσβέστης της φωτιάς του άλλου και δεν το λέω εγωιστικά.Ενθάρρυνε την να του τηλεφωνεί όποτε της λείπει,
να του μιλά για όσα χρειάζεται,να διεκδικήσει χώρο στη ζωή του.Ίσως έτσι συνειδητοποιήσει κι εκείνος καλύτερα κάποια
πράγματα και κινητοποιηθεί.ʼν είναι να βελτιωθεί η σχέση τους μόνο έτσι θα γίνει κι όχι με τις κακές μάγισσες του παραμυθιού:
ο καλός μπαμπάς,η κακιά δουλειά κι η...άλλη,που τον πήρε από σας.Αναλογίσου αλήθεια τι ξέρει η μικρή για τους λόγους που χωρίσατε;
Εσύ δείχνεις να έμεινες σπίτι μαζί με την Κατερίνα χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα στη ζωή σου.Εκείνος γιατί έφυγε από κοντά σας;
Μαράκι μου,εστίασε σε όσα περνούν από το χέρι σου κι είναι όσα σε αφορούν.Αυτό πραγματικά οφείλεις στον εαυτό σου κι εκείνη.
Ξέρω πως νιώθεις πως θυσιάζεις τη ζωή σου για να μην έρθουν κι άλλες αναστατωτικές αλλαγές στην κορούλα σου,σε μια ανελέητη
προσπάθεια να καλύψεις και τα κενά εκείνου.Καμία θυσία όμως δε γίνεται χωρίς τίμημα κι ήδη το πληρώνεις πολύ ακριβά!
Υποφέρεις πολύ κι είναι και για το παιδί μεγάλο το βάρος να έχει το ρόλο της αποκλειστικής πηγής ευτυχίας σου.Δε σου μιλάω μόνο
γι'αργότερα που η πλευρά της για αφοσίωση απέναντι σου θα την κρατά ενδεχομένως μακριά από όσα λαχταρά η ψυχή της,
αλλά και για σήμερα,όσο κι αν δυσκολεύεσαι να το διακρίνεις.Όσο κι αν το καταπιέζεις μέσα σου,θεωρώ πως είναι ασφυκτικό για κείνη.
Όσα η αγάπη σου για κείνη ζητά από τον Θεό για την Κατερίνα σου,τα ίδια ζητά κι η δική της αγάπη για σένα.Μην την υποτιμάς!
Μια μητέρα γεμάτη,χαρούμενη,δημιουργι κή,με καλυμμένες τις ποικίλες της ανάγκες και σε ισορροπία είναι το καλύτερο δώρο
για το παιδί της.Είσαι καλύτερη μητέρα έτσι και φωτεινό ζωντανό παράδειγμα για όσες αξίες προσπαθείς θεωρητικά να της περάσεις.
Επειδή βλέπω να σε παραμελείς,επίτρεψε μου μια ερώτηση,που προς Θεού δεν υποτιμά την αγάπη σου για κείνη:
Μήπως είναι βολικό να κρύβεσαι πίσω από κείνη;Η αγάπη σου για σένα(κι όσα σου οφείλεις να κάνεις)μήπως κρύβεται πίσω
από την αγάπη για το παιδί σου...Τα συναισθήματα σου για τον πρώην σύντροφο πίσω από εκείνα για τον πατέρα...
Ο φόβος σου μην πληγωθείς ξανά πίσω από τον ίδιο φόβο για την Κατερίνα...Η δυσκολία σου να διαχειριστείς το ενδεχόμενο
μιας νέας σχέσης με όλα της τα ρίσκα πίσω από το φαινομενικά άξιο επαίνου"κανένας άντρας εκτός από τον πατέρα της δε θα μπει σπίτι μας!"
Κι όντως άντρας δε μπήκε,μπήκαν ωστόσο δύο...γυναίκες:Η κατάλθιψη κι η βουλιμία ζουν στο ίδιο σπίτι μαζί σας!Και πάνε όπου πας!
Μπράβο σου,που συμβουλεύτηκες παιδοψυχολόγο για την Κατερίνα τότε που παίρνατε διαζύγιο,ώστε να φροντίσεις για τον καλύτερο δυνατό
για κείνη χειρισμό,όμως εύχομαι το ίδιο να κάνεις και για τη μικρή Μαρία που τόσον καιρό κλαίει και κάνεις πως δεν την ακούς.
Συγχώρεσε με αν ξέφυγα από κάποια όρια.Ελπίζω τουλάχιστον να είναι διακριτή η πρόθεση μου.Αν θέλεις,τα λέμε κι από κοντά.Φιλάκια!
Γλυκιά (και πραγματικά ΜΟΝΑΔΙΚΗ) Nadine, έχεις μια αξιοθαύμαστη ικανότητα (που την έχω εντοπίσει σε πολλά topics) να βρίσκεις μικρές, λεπτές, καλά κρυμμένες εσωτερικές χορδές, να τις πάλλεις με ευγένεια και διακριτικότητα, να ξυπνάς ληθαργωμένα συναισθήματα, βαθιά καταχω-νιασμένα εδώ και χρόνια στην πλαστή σιγουριά του "μαύρου κουτιού" του υποσυνείδητου....
Ακόμα δεν ξέρω αν πρέπει να σου πω "ευχαριστώ" ή ...."γιατί με ταρακουνάς? ζαλίζομαι!"....
Εγώ σ'ευχαριστώ για το βούρκωμα,που γέννησες στα μάτια μου.
Κι όχι τόσο για τα ευγενικά λόγια σου για μένα,αλλά για την επαφή,που μόλις βιώσαμε...
Να σε προσέχεις όσο την προσέχεις!Σιγά σιγά,έστω να γίνει η δύσκολη η αρχή...Φιλάκια πολλά!
αγαπητη μαρια,καταρχην θελω να σου δωσω τα θερμα μου συγχαρητηρια για την ωριμότητά σου και την αντιμετωπιση απεναντι στο παιδι σου. ονομαζομαι ιωαννα ειμαι 19 χρονων και ειμαι κ γω ενα ακομα παιδι χωρισμενων γονιων.
οι γονεις μου χωρισαν οταν πηγαινα 1η λυκειου (τωρα ειμαι δευτεροετης φοιτητρια) και πραγματικα ηταν ενα απροσμενο γεγονος στην οικογενεια μας, καθως κανενας αλλος δεν ειχε χωρισει στο σοι μας, αλλα και γιατι παρολο που τελικα οι γονεις μου δεν ταιριαζανε, συγκεντρωναν παντοτε τα καλυτερα σχολια για την οικογενεια που ειχαν δημιουργησει. τοτε αναγκαστηκα να περασω ενα φριχτο εξαμηνο με τραγικα και τρομερα σκηνικα, μεγαλους τσακωμους (στους οποιους τις περισσοτερες φορες ημουν παρων) και γενικα η ψυχολογια μου πηρε την κατιουσια.χαρακτηριστικα να σου αναφερω πως απο μαθητρια του 19 επεσα στο 15 και πως απο μια ομορφη,με καμπυλες κοπελα, η οποια ζυγιζε 70 κιλα, να φτασω τα 100 σε χρονο dt. βεβαια τοτε επειδη οι γονεις μου ηταν απορροφημενοι στο πως θα πληγωσουν ο ενας τον αλλον, εγω και ο μικροτερος αδερφος μου,που τοτε ηταν 7, να μην εχουμε καμια ψυχολογικη υποστηριξη και βοηθεια σχεδον απο κανενα.
υστερα απο 4 χρονια, και αμετρητους τσακωμους και με τους δυο, ακομα πληρωνω τα λαθη τους. δεν καταφερα να χασω αυτα τα 30 κιλα που χωρις να το θελω πηρα, τυραννιεμαι απο ψυχολογικα προβληματα και ολα αυτα γιατι εχω εναν πατερα ανυπαρκτο και μια μανα που μεχρι προτεινος εκανε σχεσεις αβερτα και πολλες φορες με παραμελουσε. η αληθεια ειναι πως λατρευω τους γονεις μου, και παντοτε θα τους συγχωρω σε ο,τι κ αν κανουν αλλα πολλες φορες λεω φτανει πια.ειλικρινα εχω κουραστει να προσπαθω να διδαξω ωριμοτητα σε δυο σαρανταρηδες, που ο ενας ασχολειται συνεχως με τα λεφτα και καρμιριαζει και η αλλη αναλωνεται σε εφημερες σχεσεις που δεν εχουν τιποτα να της προσφερουν. ευτυχως εδω και δυο χρονια σπουδαζω στην επαρχια και εχω αποστασιοποιηθει απο ολους και ολα και ισως να ηταν οτι καλυτερο μου ετυχε τα τελευταια χρονια...
τωρα οσον αφορα την περιπτωση σου,συμφωνω απολυτα στο οτι δεν πρεπει να κακολογεις στο παιδι σου τον πατερα του ουτε και τις επιλογες του,θεωρω ομως απαραδεκτο να δεχεσαι να τη βλεπει μια φορα το διμηνο.με συγχωρεις για το θαρρος αλλα ειναι απαραδεκτος.μηπως εχει την εντυπωση οτ επειδη ειναι αντρας δεν θα μπορεσει να ερθει κοντα με την κορη του?ειλικρινα δεν ξερω.στη θεση σου θα τον αναγκαζα,ακομα και δικαστικως,να βλεπει το παιδι του συχνοτερα γιατι ακομα και αν δουλευει για να ικανοποιησει τις υλικες τις αναγκες,πιστεψε με θα φτασει σε καποια ηλικια η μικρη που το μονο που ηξερε απο τον πατερα της ηταν οι κουκλες και τα δωρα.ετσι κ ο δικος μου ο πατερας δουλευε και δουλευει για να ευχαριστησει εμενα και τον αδερφουλη μου αλλα τωρα που μεγαλωσα, ξερεις τι λεω? να χεσω τα λεφτα του.τι να τα κανω οταν δεν ηταν αυτος διπλα μου,οταν τον ειχα αναγκη και εκεινος δουλευε?:no:
αποψη μου λοιπον ειναι να τον πιεσεις να βλεπει πιο πολυ την μικρη και επισης κρατα την οσο πιο πολυ μπορεις εξω απο τα προβληματα που μπορει να εχεις με τον πρωην αντρα σου, που απ'οτι βλεπω το κανεις ηδη.ελπιζω να μην σε κουρασα,ουτε να σε εθιξα αλλα πιστευα οτι μια γνωμη απο ενα παιδι που εχει υπαρξει στη θεση της κορης σου θα σε βοηθουσε πολυ.
και κατι τελευταιο, να ξερεις παντοτε οτι τα παιδια χωρισμενων γονιων ποτε μα ποτε δεν ξεπερνουν το διαζυγιο απλα μαθαινουν να ζουν με αυτο.:)
φιλια