Συμφωνώ κι εγώ...Σκέψου το ότι εκεί βρίσκεται πραγματικά το πρόβλημα. Αν εσύ είσαι καλά με τον εαυτό σου θα βρεις κάτι που θα σου αξίζει πραγματικά και δε θα ψάχνεις για δεκανίκια...
Printable View
Συμφωνώ κι εγώ...Σκέψου το ότι εκεί βρίσκεται πραγματικά το πρόβλημα. Αν εσύ είσαι καλά με τον εαυτό σου θα βρεις κάτι που θα σου αξίζει πραγματικά και δε θα ψάχνεις για δεκανίκια...
EINAI ΛYΠHPO NA ΘEΩPOYN MEPIKA ATOMA MIA ΣXEΣH ΣAN ΣYNAIΣΘHMATIKO MΠAΛΩMA. IΣΩΣ NA EINAI EΠEIΔH ΔEN ΞEPOYN ΠΩΣ EINAI NA AΓAΠAΣ AΛHΘINA.
ΔEN YΠAPXEI ΠIO ΩPAIO ΣYNAIΣΘHMA AΠO THN AΓAΠH. XΩPIΣ AYTHN EINAI ΔYΣKOΛO NA BPEI ΨYXIKH IΣOPPOΠIA.
θεωφανια κα ανωνημη εχετε δικαιο. αυτη η κατασταση με εκανε να ξεχασω για λιγο τα πραγματικα μου προβληματα και να δω πως ειναι να ζει. δυστηχως ομως τα προβληματα μου ειναι αλιτα. δεν εχω τη δυναμη να τα αντιμετωπισω. ειμαι 23 δεν εχω δουλεια τωρα μπαινω στο πτυχιο και μενω με τους γονεις μου.
Αφάνταστα προβληματα σπιτι και εγω ειμαι σαν ενας σακος του μποξ. ειναι σχεδον αδυνατον να κανω κατι γιατι τωρα νιωθω πολυ χαλια.
Δεν μπορω μακρια της κλαιω καθε μερα δεν μπορω θα παιθανω. τωρα της εστειλα ενα μυνημα και της ζητησα συγνωμη για ολα αυτα που τις εχω πει επανηλημενα δηλαδι που την εβρισα.
Της ειπα να μη απαντησει αν θελει. δεν πηρα απαντηση στο μυνημα αλλα δε νομιζω επιδη της το ζητησα αλλα επιδη δεν ειναι εγωιστρια παρα πολυ και δεν με θελει ακομα μαλλον. την τελευτεα φορα που την εβρισα μου ειπε θα το μετανιωσεις αυτο που κανεις και μαλλον το μετανιωσα.
ΜΑΝΤΗΕS δεν ξερω αν εχεις δικαιο παντος εμενα η αγαπη με εκανε να εχω ψυχικη ισσοροπια ενω γενικα δεν εχω. με εκανε να ξεχναω τα παντα να ονειρευομαι και να βλεπω αισιοδοξα το μελλον.
Το πηρα αποφαση θα παω να τη βρω στην Αθηνα χωρις να της το πω. θα το κανω και ας με διωξει. δεν μπορω να το σκεφτομε συναιχεια. θα το κανω και ας αποδειχτει διμιο για εμενα. Ας τρελαθω τελειως μετα απο αυτο αφου ειναι σγουρο οτι μακρια της θα τρελαθω ουτος η αλλως.
Άγνωστε δε χρειάζεται να τρελαθείς για καμια κοπέλα και για κανένα. Γιατί αντιμετωπίζεις τη ζωή σου αυτοκαταστροφικά; Γιατί χρειάζεται να ζητιανέψεις την αγάπη μιας κοπέλας; Δεν την αξίζεις δηλαδή; Δε θα υπάρξει κοπέλα που να σου την προσφέρει απλόχερα; Και τότε αυτή η αγάπη θα σου προσφέρει υγιή ισορροπία και όχι δυστυχία...
Γιατί πρέπει να φας τα μούτρα σου πηγαίνοντας εκεί; Φρόντισε εσένα, κάνε πράγματα για σένα που σε ευχαριστούν, σκέψου να αρχίσεις θεραπεια για το πρόβλημα της κοινωνικής φοβίας. Όσο για το σπίτι, καταλαβαίνω ότι είναι πολύ δύσκολη μια τέτοια κατάσταση. Μιας και δεν έχεις την οικονομική άνεση να φύγεις, αποστασιοποιήσου από ότι συμβαίνει εκεί μέσα, όσο αυτό βέβαια είναι δυνατό. Εννοείται πως αφού σπουδάζεις ακόμα δεν είναι και ότι πιο εύκολο να δουλεύεις παράλληλα, μην κατηγορείς τον εαυτό σου γι\'αυτό.
Σκέψου τον εαυτό σου και προστάτεψέ τον από αυτοκαταστροφικές ενέργειες. Σου αξίζουν πολλά περισσότερα, δε νομίζεις;
Το να πας να την βρεις στην Αθήνα αν και θα ικανοποιήσει το θέλω σου και την εξάρτησή σου ουσιαστικά δεν πρόκειται να σου φέρει τίποτα γιατί αυτή όντως θέλει κάποιον άλλο και μάλλον προσπάθησε μαζί σου να τον ξεπεράσει...όχι πάντα επειδή ήθελε να σε εκμεταλλευτεί.....Συνήθως άτομα συναισθηματικά αλλά και με αρκετά προβλήματα στην προσωπική τους ζωή τείνουν να προσκολλούνται σε άλλα άτομα για να νιώσουν πιο δυνατά αλλά και για να ξεφύγουν με κάποιο τρόπο από την κατάθλιψη που βιώνουν....Ξέρω πως σε πονάει η όλη κατάσταση αλλά θα προτιμούσα τα λεφτά που θα έδινες για να την βρεις στην Αθήνα να τα δώσεις σε κάποιον ειδικό μήπως και σε βοηθήσει λίγο.Όχι πως θα μπορέσει να υποκαταστήσει τον έρωτά σου αλλά ίσως σε βοηθήσει να λύσεις κάποια άλλα πραγματάκια στη ζωή σου....Δυστυχώς όταν έχεις πολύ συναίσθημα σε γ...... και σου κολλάνε και ένσημα.....Το μότο είναι:Πάμε παρακάτω ακόμα και με το ζόρι.....Quote:
Originally posted by agnostos
θεωφανια κα ανωνημη εχετε δικαιο. αυτη η κατασταση με εκανε να ξεχασω για λιγο τα πραγματικα μου προβληματα και να δω πως ειναι να ζει. δυστηχως ομως τα προβληματα μου ειναι αλιτα. δεν εχω τη δυναμη να τα αντιμετωπισω. ειμαι 23 δεν εχω δουλεια τωρα μπαινω στο πτυχιο και μενω με τους γονεις μου.
Αφάνταστα προβληματα σπιτι και εγω ειμαι σαν ενας σακος του μποξ. ειναι σχεδον αδυνατον να κανω κατι γιατι τωρα νιωθω πολυ χαλια.
Δεν μπορω μακρια της κλαιω καθε μερα δεν μπορω θα παιθανω. τωρα της εστειλα ενα μυνημα και της ζητησα συγνωμη για ολα αυτα που τις εχω πει επανηλημενα δηλαδι που την εβρισα.
Της ειπα να μη απαντησει αν θελει. δεν πηρα απαντηση στο μυνημα αλλα δε νομιζω επιδη της το ζητησα αλλα επιδη δεν ειναι εγωιστρια παρα πολυ και δεν με θελει ακομα μαλλον. την τελευτεα φορα που την εβρισα μου ειπε θα το μετανιωσεις αυτο που κανεις και μαλλον το μετανιωσα.
ΜΑΝΤΗΕS δεν ξερω αν εχεις δικαιο παντος εμενα η αγαπη με εκανε να εχω ψυχικη ισσοροπια ενω γενικα δεν εχω. με εκανε να ξεχναω τα παντα να ονειρευομαι και να βλεπω αισιοδοξα το μελλον.
Το πηρα αποφαση θα παω να τη βρω στην Αθηνα χωρις να της το πω. θα το κανω και ας με διωξει. δεν μπορω να το σκεφτομε συναιχεια. θα το κανω και ας αποδειχτει διμιο για εμενα. Ας τρελαθω τελειως μετα απο αυτο αφου ειναι σγουρο οτι μακρια της θα τρελαθω ουτος η αλλως.
Σου αφιερώνω το τραγουδάκι που έχω στην υπογραφή μου το οποίο ελπίζω μια μέρα να κάνω πράξη..
But I won\'t cry for yesterday.There\'s an ordinary world somehow I have to find..And as I try to make my way to the ordinary world I will learn to survive....
Μετάφραση:Αλλά δεν θα κλάψω για το χτες..Υπάρχει ένας φυσιολογικός κόσμος που πρέπει με κάποιο τρόπο να βρω.Και καθώς προσπαθώ να βρω τον δρόμο μου στον κόσμο αυτό θα μάθω να επιβιώνω!!!
το μονο που με εκενε να ελπιζω ειναι οτι ο αλλος δεν την θελει. Σημερα νιωθω πιο χαλια απο ποτε. της εστειλα 5 μυνηματα απο το πρωι και δεν μου απαντησε σε κανενα. της εστειλα και ενα που λεω σιγουρα δεν θες να σου ξαναστειλω και παλι δεν μου απαντησε. με γραφει κανονικα ρε γαμωτο. Τα βαζω με τη μοιρα μου γιατι τωρα να μου συμβει αυτο ρε γαμω το θεο μεσα.
Δεν μπορω να ηρεμισω ειμαι σε ενταση συνεχεια δεν μπορω να κανω τιποτα και ειμαι ξαπλωμενος και σκεφτομε συνεχεια Ειμαι σαν ζωντανος νεκρος. Ξερω πως ειναι παραλογο να νομιζω οτι θα γυρισει αλλα τουλαχιστον ας μου μηλουσε λιγο.
Νιωθω φρικτα νιωθω οτι ως εδω ηταν, αντεξα 6 χρονια να ζω με αυτο που εχω αλλα τωρα δεν θα τη γλιτωσω ηταν η χαριστικη βολη αυτο που μου ετυχε.
Σας κουραζω και εσας αλλα εν εχω τη δυναμη να συκωθω πλεον οι πορτες εκλεισαν....
Μακαρι να μη τρελαθω μονο αυτο θελω, αν ειναι να αυτοκτονισω ας το κανω αλλα μακαρι να μην τρελαθω και να ζησω ολη μου τη ζωη με αυτη τη θληψη που εχω τωρα. Μακαρι...
αυριο συμληρωνονται ακριβως 4 εβδομαδες και ειμαι χειροτερα και απο την πρωτη μερα.
Κάνεις κάποιου είδους ψυχοθεραπεία ή παίρνεις φαρμακοθεραπεία για το όποιο σου πρόβλημα;;Να σκέφτεσαι πως άλλοι παλεύουν με πολλά περισσότερα προβλήματα αρκετά περισσότερα χρόνια και επιζούν...Μην το βάζεις κάτω..Μπόρα είναι.Θα περάσει σιγά σιγά....Δεν νομίζω πως θα σου απαντήσει ξανά..Δυστυχώς...Άσκοπα της στέλνεις και εν τέλει εγώ θα είχα εγωισμό στην θέση σου και δεν θα σερνόμουν για κάποιον που με απορρίπτει....Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια...Κράτα ΓΕΡΑ!!!!!Επειδή εγώ από το πολύ συναίσθημα πήγα στον ψυχίατρο και πήγα να τρελαθώ είπα ευχαριστώ δεν θα ξαναπάρω....Οπότε νομίζω καλό είναι και εσύ να βρεις κάποιες άμυνες σε όλα αυτά και να μην επενδύεις σε σχέσεις που εξ\'αρχής δεν έχουν μέλλον....
Δεν υπάρχει κάποια άλλη που να έχει ξυπνήσει το ενδιαφέρον σου;;Δεν μπορεί..Τόσες ωραίες κοπέλες υπάρχουν....
οντος δεν απανταει με τιποτα. ζωο τελειως. τελος παντον αυριο θα την παρω τηλεφωνο και αν δεν απαντησει μετα θα διαγραψω το τηλ της και τελος. ε με τσατισε το μαλακισμενο ενταξει δεν αντεχω αλλο. ας παει στο διολο. αν ειναι να πεθανω απο την πολυ στενοχωρια ας πεθανω αλλα δεν πρεπει να κανω τιποτα αλλο. δεν γινετε τιποτα. Ας προχωρισω...
και τελικα απαντησε.... τελειωσαμε αξιοπρεπως της ειπα αυτα που πιστευω και μου ειπαι οτι σημφωνω απολυτα εχεις δικαιο. στο τελευτεο της μηνημα μου λεει να ξερεις οτι σε αγαπησα παντος. εδειξε χαρακτηρα εστω και στο τελος. ηθελα να της στειλω οτι σαγαπω και θα σε αγαπω για παντα αλλα δεν το εκανα τελικα δεν ηθελα να δειξω και αλλη αδυναμια ασχετα αν κατι τετοιο το πιστευω. απλα της εκανα μια αναπαντητη και μετα μου εκανε και αυτη. θα εχω μια πολυ γλυκια αναμνηση απο αυτην εστω και αν τελικα υπεφερα και υποφερω αφαναταστα. Μπορει να μην την ξαναδω ποτε μπορει να μην μου στειλει μυνημα ποτε ξανα μπορει να μην την ξαναφιλησω ποτε μπορει να μην την ακουσω ποτε ξανα αλλα θα την σκεφτομε παντα. Σαγαπαω πολυ γωγουλίνι μου οπου και να εισαι !!!
Όχι, όχι το να τη βρίζεις είναι λάθος (αν και δεν ξέρω τι ακριβώς της έγραψες). Δεν πρέπει ποτέ να κλείνεις τις πόρτες με άσχημο τρόπο γιατί δεν ξέρεις τι γίνεται μελλοντικά. Και μπορεί στη φάση που το μυαλό είναι θολωμένο να λες \"δεν με ενδιαφέρει, ας μην ξαναγίνει τίποτα, ας μην ξαναμιλήσουμε\" αλλά την άλλη μέρα το πρωί που ξυπνάς με καθαρό μυαλό νιώθεις μετανιωμένος γι\' αυτά που είπες και σε ανησυχεί το ότι μπορεί με τα λόγια σου να την έδιωξες οριστικά. Με ευγενικό τρόπο μπορείς να την κάνεις να νιώσει ακόμα πιο άβολα από ότι βρίζοντάς τη.
Σου προτείνω να κάνεις αυτό που κάνω κι εγώ με τα SMS: Το γράφω αλλά δεν το στέλνω ποτέ αμέσως. Το αποθηκεύω στα Πρόχειρα και το ξαναδιαβάζω αργότερα ή την άλλη μέρα πριν το στείλω. Πάντα υπάρχει κάτι να διορθώσω ή να προσθέσω και τελικά αυτή η δεύτερη και τρίτη ματιά κάνει καλό. Σε στιγμές συναισθηματικής φόρτισης (θετικής ή αρνητικής) μπορεί να γράφουμε πράγματα που εκείνη τη στιγμή μας φαίνονται λογικά, αλλά όταν τα ξαναδιαβάζουμε άλλη στιγμή με καθαρό μυαλό θέλουμε να τα διορθώσουμε ...ή ίσως και να μην τα στείλουμε καθόλου τελικά.
Επίσης το να έρθεις στην Αθήνα να τη βρεις, μπορεί να ήταν μια κίνηση που θα εκτιμούσε αρκεί να το έκανες με το σωστό τρόπο (βλ. παρακάτω). Θα καταλάβαινε ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα για εκείνη κι αυτό ίσως να γύριζε τα πράγματα υπέρ σου. Η κοντινή επαφή έχει πάντα πολύ καλύτερα αποτελέσματα από τον γραπτό λόγο. Ήθελε όμως κι αυτό τον τρόπο του. Με αξιοπρέπεια, δείχνοντας χαρακτήρα και χωρίς να παρακαλάς. Κατ\' αρχήν θα έρθεις χωρίς να το περιμένει, χωρίς να την προειδοποιήσεις ότι θα έρθεις κι αφού έρθεις θα της στείλεις ένα μήνυμα λέγοντας ότι ήρθες να τη δεις και να μιλήσετε. Και πάλι όμως τονίζω, χωρίς παρακάλια και συναισθηματισμούς.
Αν όλα αυτά δεν αποδώσουν, περνάς στο δεύτερο μέρος του σχεδίου... μετά από λίγο καιρό της λες ότι βρήκες κάποια άλλη (κι ας μην έχεις βρει), ότι περνάς μια χαρά και δεν τη χρειάζεσαι πια. Τότε εξαφανίζεσαι κι αφήνεις το χρόνο να λειτουργήσει υπέρ σου. Θα δεις ότι μετά από κάποιο διάστημα θα ψάξει να σε βρει. Εγγυημένο. Αυτό που περνάς εσύ το έχω περάσει αμέτρητες φορές ως τώρα που είμαι στα 30 μου... και πάντα έγινε έτσι. Όταν όμως ψάξει να σε ξαναβρεί δεν θα φερθείς σαν το σκυλάκι που το είχαν μαλώσει και τώρα που το ξαναφώναξαν έτρεξε πίσω όλο χαρά κουνώντας την ουρά του. Θα κρατήσεις χαρακτήρα και ανωτερότητα. Χωρίς να την αποθεώνεις και σαν να μη σε ενδιαφέρει αν και τι θα σου απαντήσει. Να είσαι ο εαυτός σου δηλαδή.
Οι περισσότερες γυναίκες (αν όχι όλες) έχουν την τάση να εγκαταλείπουν αργά ή γρήγορα όσους τους δείχνουν αφοσίωση. Αν της πεις ότι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτή... θα φροντίσει να σε εγκαταλείψει για να ζήσεις χωρίς αυτή. Όταν πια αρχίσουν να σε θεωρούν δεδομένο, σε αφήνουν και πάνε να κυνηγήσουν τον απρόσιτο, αυτόν που τα έχει με κάποια άλλη και που γενικά δείχνει ότι δεν τις χρειάζεται και δεν τους δίνει σημασία.
Είναι σαν τον ορειβάτη, που βλέπει ένα μεγάλο βουνό με δέος... μέχρι να το κατακτήσει και να του γίνει προσιτό. Τότε το βαριέται, δεν του δίνει πια σημασία και ψάχνει να κατακτήσει μια ακόμα ψηλότερη κορυφή. Όταν φτάσει σ\' αυτή βλέπει αφ\' υψηλού το μικρότερο βουνό πιο κάτω να την παρακαλάει να γυρίσει κοντά του και δεν του δίνει σημασία. Φρόντισε λοιπόν να είσαι πάντα ο ανώτερος, ο δυσπρόσιτος, η ψηλότερη κορυφή. Ακόμα κι αν δεν είσαι όμως, φρόντισε να είσαι καλύτερος από αυτόν που κυνηγάει. Μπορεί η ψηλότερη κορυφή να είναι πιο ψηλά, αλλά να είναι όλο πέτρα, σε σχέση με το χαμηλότερο βουνό που έχει ωραίο δάσος και τελικά κάποια στιγμή θα προτιμήσει να ξαναγυρίσει σ\' αυτό.
Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να της δείξεις ότι δεν τη χρειάζεσαι, ότι περνάς καλά χωρίς αυτή.
Αυτά...
Μεγάλο βγήκε τελικά :)
nickg το κειμενο σου ειναι πραγματικα θαυμασιο. παρα πολυ ωραιο.... και τωρα εχω να κανω λιγα σχολια για αυτα τα τοσο ωραια και ουσιωδη που λες. κοιτα πριν λιγες μερες τις εστειλα το τελευτεο μυνημα και δεν την εβρισα αλλα τις ειπα με ωραιο τροπο την πραγματικοτητα της σχεσης μας και μου απαντησε οτι εχεις δικαιο αλλα να ξερεις οτι σε αγαπησα. τι σημβαινει παραγματικα? αυτη θελει τρελα εναν αλλο που αυτος δεν την θελει σοβαρα αν και τα ειχαν για ενα διαστημα. Το ιδιο εκανε αυτη σε εμενα αν και δεν το παραδεχτηκε ποτε αυτο. παρεπιπτοντος αυτο με τα αποθηκευμενα μυνηματα που λες μπορω να σου πω οτι οχι απλα εκενα χρηση των συμβουλών σου αλλα καταχριση και τελικα ηταν καλυτερα γιατι εστελνα πιο ουσιωδη μυνηματα. παμε παλι πισω. αυτη λοιπον εγω πιστευω οτι εκανε τη πλακα της μαζι μου παρολο που ελεγε προφασεις του στιλ ειμαστε μακρια και η εμπειρια μου μου εχει διξει οτι δεν κραταν τετοιες σχεσεις και δεν εχει νοημα να το κουραζουμε. απο την αλλη αυτος που θελω δεν ειναι πολυ πιο ομορφος απο εσενα αλλα με εντυπωσιασε και τον ερωτευτικα τελικα. αλλα να ξερεις οτι σε αγαπησα παντος. δηλαδι καταλαβαινεις οτι δεν προκειτε για σοβαρο ατομο αλλα για ενα κοκομαθημενο κοριτσακι που τις αρεσει να παιζει και να κανει επιδιξη δυναμης στους αντρες που την παιρνει. Οσο για αυτους που την εντυπωσιαζουν και την εχουν μονο για το π......ο μου ελεγε <<εμενα με εχουν πληγωσει πολοι αντρες>>. Απο το λιγο που ειμασταν μαζι εδειχνε εγωπαθη και εγωιστικό ατομο. δεν ξερω αν αξιζει η αυτον τον χαρακτηρα τον εδειξε μονο σε εμενα για να βγαλει τα σπασμενα απο την αποριψη αυτου που την δουλευε. τι να πω δεν ξερω.παντος την σκευτομαι και καταστρεφομαι μερα με τη μερα. ελπιζω μοναχα να μου περασει. οσο για την αθηνα εγω πιστευω οτι δεν θα βγει τιποτα γιατι απλα δεν θα ερθει αλλα ακομα και να ερθει παλι για να καταλαβει οτι μετραει σαν γυναικα θα το κανει. σκεφτομε μολις τελειωσει η εξεταστικη δηλαδη τελος σεπτεμβριου να παω μια βολτα στην αθηνα σε κατι θειους μου που με παρακαλανε να παω και δεν παω και νομιζω οτι τελικα δεν εχω να χασω τιποτα. θα τις στειλω ενα μυνυμα οτι ηρθα για αυτην και ας παει και χαμενο τι να πω. ας προσπαθησω τουλαχιστον. αν και δεν νομιζω οτι με θελει τελικα, αλλα ας το κανω χωρις αγχος και ενταση. ουτος η αλλως δεν εχω τιποτα να χασω φαινομενικα τουλαχιστον. το μονο που μπορει να καταφερω ειναι να χαλασω παλι τον εαυτο μου. μεχρι τοτε δεν θα της στειλω μυνημα και σιγουρα και αυτη δεν θα μου ετσελνε ουτος η αλλως. αυτο που με τρελενει οτι χωρισαμε με μυνημα και οτι την τελευτεα φορα που την ειδα ολα καλα και ολα ωραια. θα μου πεις ενταξει δεν λεει και κατι αυτο... μακαρι παντος να μην με παρει αλλο απο κατω αυτη η ιστορια. μου φαινετε οτι περναω μια μορφη ψυχωσης αυτο το καιρο που δεν λει να περασει. για να δουμε..... αυτο με τα βουνα παντος πολυ καλο αλλα δυστηχως τις περισσοτερες φορες εντυπωσιαζουν τα ψηλα βουνα και οχι τοσο τα ομορφα:P
Υπαρχουν οι γυναικες και τα γυναικακια.Οι ανδρες με παντελονια και χωρις.Αποφευγετε τις δευτεροκλασσατες κατηγοριες.....
προσπαθω αλλα δεν μπορω γαμωτο. στη μοιρα μου ειναι????
παλι εδω λοιπον τη σκεφτομε και νιωθω τοσο χαλια σαν να ειμαι ενας εξαρτημενος απο ναρκωτικα. σαν να ζητιανευω λιγο απο τα ψευτικα συναισθηματα της. ειναι ομως ανυπαρκτα. οταν την ειδα ειπα μακαρι θεε μου να ειχα μια τοσο ωραια και γλυκια κοπελιτσα. μετα εφυγα και την επομενη μερα αυτη η κοπελιτσα που εξεφρασα αυτο το παραπονο στο θεο αρχισε απο το πουθενα να μου δινει σημασια να μου μηλαει χωρις να εχω κανει τιποτα για να την προσεγκησω.
μετα απο εκει που δεν το φανταζομουνα την ερωτευτικα πολυ παρα πολυ... και το καταλαβα καλυτερα οταν την εχασα για παντα. ετσι ξαφνικα χωρις αφορμη χωρις αιτια. δεν γινετε να ειμαστε μαζι δεν με εντυπωσιασες τοσο ασο αυτος που αγαπαω πραγματικα. ετσι απλα και ξαφνικα εφυγε. αντιο αγορι μου σαγαπησα μονο αυτο να ξερεις. μετα τελος δεν μου ξαναεστειλε.
και απο τοτε παλι πισω στη ζωη που ζουσα πριν τη γνωρισω. τωρα καταλαβαινω ποσο δεν μου αρεσει πια αυτη η ζωη. μονο κοντα της εκανα ονειρα και ειχα αυτοπεπηθηση. τωρα με αφησε και μου φαινοντε ολα μαυρα....
δεν ξερω αλλα απο τοτε που με αφησε νιωθω μια φοβερη ενταση , περπατω στους δρομους τρωω σε εστιατορια αλλα ολα αυτα δεν έχουν πια κανένα νόημα για εμενα ολα μου φαινονται φτιαχτα , ψευτικα και γιατι να νιωθω ετσι? ε? γιατι? καμια φορα ελεγα οτι αν ειναι να ειμαι τοσο αγχωμενος και πιεσμενος οταν βρισκομε μαζι της ας χωρισω καλυτερα για να ηρεμισω, και τωρα ειναι σαν να βρισκομαι μεσα σε εναν εφιαλτη. Δεν καταλαβαινω τα αισθηματα μου. Γιατι να νιωθω ετσι γιατι γιατι....