Printable View
Ούτε εμένα το χωράει το μυαλό μου καλή μου, αλλά κάπια πράγματα δυστυχώς έτσι γίνονται. Εγώ να δεις πόσο ταράκτικα, αλλά αυτό δεν μπορεί δυστυχώς να αλλάξει την κατάσταση. Δικιά της επιλογή να κάνει αυτό που πιστεύει η ίδια σωστόQuote:
Originally posted by mitsokolo
τι να σου πω βρε Πωλινακι μου πραγματικα δεν το χωραει το μυαλο μου, εχω ταραχτει τοσο πολυ με αυτα που διαβασα, που καλητερα να μην τα διαβαζα στην κατασταση μου.
καλα μυαλα ευχομαι
Να το ψάξεις μήπως λόγω της πολλαπλής σου προσωπικότητας είναι και διδυμα, τριδυμα, τετράδυμα....Quote:
Originally posted by vivian20
Γεια σας. Σημερα ανακαλυψα οτι ειμαι εγκυος. 20 χρονων και εγκυος. Τα συναισθηματα αναμεικτα. Πανικος, επειδη ηταν κατι που δεν ηθελα (ενα παιδι δεν εχει θεση στην ζωη μου), λυπη επειδη νιωθω οτι στεναχωρησα παλι την μαμα μου, απογοητευση για τις επιλογες μου και την ανευθυνη συμπεριφορα μου, αλλα και ανακουφηση επειδη ολοι προσπαθησαν να με καθυσηχασουν και με παρηγορουσαν μιας και ειχα τρομαξει. Δεν ξερω καν γιατι γραφω εδω. Ισως γιατι ψαχνω ενα μερος ανωνυμα να ''πω τον πονο μου''. Δεν με ενδιαφερει αυτο το πραγμα που ειναι μεσα μου. Μια μαζα κυτταρων και αιματος. Απλα φοβαμαι τις ψυχολογικες συνεπειες που θα εχει αυτο για την μαμα μου. Εκεινη μου λεει να ειμαι ηρεμη και οτι συμβαινουν αυτα και οτι θα το ξεπερασουμε μαζι. Αλλα εγω θελω να πεθανω. Οσο σκεφτομαι οτι τα λεφτα που θα δοσουμε για την εκτρωση θα μπορουσα να τα διαθεσω για να της παρω ενα δωρο, τρελαινομαι. Μισω τον εαυτο μου.
Μπορεί η τιμή της έκτρωσης να πηγαίνει με το "κεφάλι" και θα είναι ακομά πιο τραγικό γιατι θα μπορούσες να πάρεις 4 δώρα στη μαμά σου...Ε θα είναι μεγάλη αδικία!
Σε περίπτωση που το κρατήσεισ πάντως, που δεν νομιζω γιατί δεν θα βολέψει την συνέχεια, να το βγαλεις ΤΡΟΛ, και θα το φωνάζουμε Τρολλάκι...Τέλειο????? Εγω δηλώνω υποψηφιότητα για νονά πάντως:tumble:
Αβα μου, για να πάρεις την εκ θεού συγχώρεση, πρέπει να εξομολογιθείς, και όταν εξομολογιθείς την έκτροση, η προσευχή που λέει ο πάτερ μέσα περιέχει την φράση "φόνισσα μάνα". Επομένος λοιπόν, θέλοντας και μη, για να πάρει κάπιος την συγχώρεση που λες, θα χρειαστεί να το ακούσει και αυτό. δεν είμαι θεούσα, ούτε ποτέ ήμουνα, αλλά κάπια πράγματα τα έχω ψάξει.Quote:
Originally posted by Ava
Καλό μου mitsokolo συμφωνώ, αλλά αφού έγινε η ζημιά, σκοπός ήταν να μη γίνει. Προσοχή στα νέα παιδιά, δεν παίζουμε με αυτά τα πράγματα. Οι συνέπειες γνωστές.
Η ένστασή μου είναι ότι δε νομίζω ότι της χρειάζεται να ακούει αυτή τη στιγμή τα περί φόνισσας, κλπ. Αυτά είναι για τον Παπαδιαμάντη. Ξέρεις πόσο αγαπώ τα παιδιά, αλλά αν γίνει το σφάλμα, γι' αυτό υπάρχει και η εκ Θεού συγχώρεση. Αρκεί να μη γίνεται συνέχεια, να υπάρχε μετάνοια γι' αυτό και πολλή πολλή προσοχή στο μέλλον.
Quote:
Originally posted by vivian20
Γεια σας. Σημερα ανακαλυψα οτι ειμαι εγκυος. 20 χρονων και εγκυος. Τα συναισθηματα αναμεικτα. Πανικος, επειδη ηταν κατι που δεν ηθελα (ενα παιδι δεν εχει θεση στην ζωη μου), λυπη επειδη νιωθω οτι στεναχωρησα παλι την μαμα μου, απογοητευση για τις επιλογες μου και την ανευθυνη συμπεριφορα μου, αλλα και ανακουφηση επειδη ολοι προσπαθησαν να με καθυσηχασουν και με παρηγορουσαν μιας και ειχα τρομαξει. Δεν ξερω καν γιατι γραφω εδω. Ισως γιατι ψαχνω ενα μερος ανωνυμα να ''πω τον πονο μου''. Δεν με ενδιαφερει αυτο το πραγμα που ειναι μεσα μου. Μια μαζα κυτταρων και αιματος. Απλα φοβαμαι τις ψυχολογικες συνεπειες που θα εχει αυτο για την μαμα μου. Εκεινη μου λεει να ειμαι ηρεμη και οτι συμβαινουν αυτα και οτι θα το ξεπερασουμε μαζι. Αλλα εγω θελω να πεθανω. Οσο σκεφτομαι οτι τα λεφτα που θα δοσουμε για την εκτρωση θα μπορουσα να τα διαθεσω για να της παρω ενα δωρο, τρελαινομαι. Μισω τον εαυτο μου.
Κοροτσακι μου ειμαι 21 και σε καταλαβαινω πιστεψε με.
Δεν θα σου πω να το κρατησεις ή οχι. Ειναι πολυ ευκολο να δινουμε συμβουλες και να κρινουμε τι ειναι σωστο και πρεπον οταν ειμαστε εξω απο το χορο. ΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ.
Εσυ θα υποστεις (αν το αποφασισεις τελικα) την εγχειρηση και οτι επιπλοκες προκυψουν, ή στην αντιθετη περιπτωση εσυ θα βρεθεις στα 21 σου να μεγαλωνεις ενα παιδι μονη σου και χωρις δουλεια.
Στο κατω κατω εξισου ωριμο ειναι να πεις οτι εγω αυτο το παιδι δεν θα το κρατησω γιατι ισως το κανω δυστυχισμενο.
ΟΚ, εγινε ενα λαθος στην αντισυληψη. ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ, δεν ειναι δουλεια μας να την δικασουμε την κοπελα. Συμπαρασταση χρειαζεται, οχι την ιερα εξεταση.
Κοριτσι μου κατσε και πες στην μανουλα σου ολα οσα σκεφτεσαι και παρε την αποφαση σου.
Καλη τυχη.
Τότε Πωλινάκι μου, ας το αφήσουμε αυτό στον ιερέα, που θα την αναλάβει, εφόσον θελήσει η ίδια να πάει. Μακάρι να μπορούσαμε να της αλλάξουμε γνώμη, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, αλλά αφού δε γίνεται? Εγώ ταράχτηκα για την ίδια. Αισθάνομαι ότι η θέση της είναι τραγική και γι' αυτό ας της την απαλύνουμε. Η ψυχούλα της ξέρει τι βιώνει αυτή τη στιγμή. Αυτά από μένα. Δεν τάσσομαι υπέρ της έκτρωσης, αλλά υπέρ του ανθρώπου στο σύνολο. Αν πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις δύσκολες στη ζωή μας, ας γίνει με το λιγότερο δυνατό κόστος.
Vivian εγώ νομίζω οτι αν δεις το πράμα από ουδέτερη σκοπιά και με ψυχρή λογική έχεις πάρει τη σωστή απόφαση. Από κει και πέρα τα υπόλοιπα που γράφεις είναι για μένα ακατανόητα.
Είναι δυνατόν αυτό που σε απασχολεί να είναι η αντίδραση της μητέρας σου; 20 χρονών είσαι, όχι 8. Είναι δυνατόν να γράφεις τόσο προκλητικά; Τι περιμένεις να σου απαντήσουν δλδ; Μου φαίνεται οτι είτε τα γράφεις επίτηδες για να σε μαλώσουν είτε είσαι πολύ ανώριμη και πραγματικά δε θα μπορούσες να ανταποκριθείς στη μητρότητα, κυρίως γι'αυτό δλδ επικροτώ την απόφαση σου.
Τώρα αυτά που γράφετε περί προφύλαξης τα ξέρει και η Βίβιαν και προφανώς έχει μετανιώσει, δεν έχει νόημα να τα αναμασάμε...
vivian μ ενοχλει ο τροπος που περιγραφεις την ολη κατασταση
αλλα απο την αλλη θεωρω κ εγω οτι το θεμα ειναι πολυ προσωπικο κ η αποφαση καθαρα δικη σου.
αυτο που εισπραττω παντως απο τα γραφομενα σου ειναι μίσος για τη ζωη....
αυτο νομιζω οτι πρεπει καποια στιγμη να το δεις , για σενα , για τη μαμα σου κ οπωσδηποτε πριν καποια στιγμη αποφασισεις να γινεις μανα...
επιπλεον, πιστευω πως καθε παιδι πρεπει να γεννιεται επειδη καποιος το θελησε, το λαχταρησε, το περιμενε με προσμονη..... ξαπλωνε τις νυχτες κ με ανοιχτα τα ματια κ κοιτουσε το ταβανι λαχταρωντας την ωρα που θα το κρατησει στην αγκαλια του...
οχι επειδη του ετυχε κ δεν ειχε τι να το κανει....
πραγματικα με συγκινησε τοσο πολυ το μυνημα σου, γιατι θυμηθηκα την περιπτωση μου, το ποσο το λαχταρουσα , και τον αγωνα που εκανα με τα κιλα, για να καταφερω να γινω μαμα..Quote:
Originally posted by smart
επιπλεον, πιστευω πως καθε παιδι πρεπει να γεννιεται επειδη καποιος το θελησε, το λαχταρησε, το περιμενε με προσμονη..... ξαπλωνε τις νυχτες κ με ανοιχτα τα ματια κ κοιτουσε το ταβανι λαχταρωντας την ωρα που θα το κρατησει στην αγκαλια του...
οχι επειδη του ετυχε κ δεν ειχε τι να το κανει....
και με θλιβει το γεγονος που τοσες γυναικες πολεμανε ΧΡΟΝΙΑ για να αποκτησουν ενα μωρακι και δεν μπορουν.
ειναι λογικο η Βιβιαν τωρα να μην το καταλαβαινει , αλλα οταν μεγαλωσει και θελησει να κανει....τοτε θα καταλαβει
προλαβα να διαβασω μερικες απο τις απαντησεις σας και σας ευχαριστω. την αποφαση μου την εχω ηδη παρει. δεν ξερω καν γιατι εγραψα εδω. ισως για να ακουσω αποψεις, ισως για να δω στις απαντησεις σας οτι κανω το σωστο (δηλαδη αισχος, τι περιμενα να διαβασω, την προοτροπη: ''σκοτωσε το, ειναι η καλυτερη λυση''). λυπαμαι για ο,τι θα κανω αλλα ειναι δυσκολο να μεγαλωσω ενα παιδι, ειναι δυσκολο ακομη και να το γεννησω, να το εχω για 9 μηνες (οποτε απορριπτω και την ιδεα της υιοθεσιας). θελω απλα ολα να τελειωσουν και να ξυπνησω μια μερα και να ειναι ολα οπως πριν. δεν θελω να αλλαξει κατι στην ζωη μου. και εννοειται οτι εχετε δικιο στο θεμα της αντισυλληψεις. ηταν ανευθυνο το οτι μετα το ατυχημα που ειχαμε με το προφυλακτικο δεν πηρα το χαπι της επομενης μερας. εγω φταιω για ολο αυτο. και λυπαμαι. παντως δεν θεωρω τον εαυτο μου ''φονισσα''. σιγουρα αυτη η ψυχη που ηταν να μπει στο σωμα αυτου τελως παντων που ειναι μεσα μου θα βρει αλλο σωμα και αλλη οικογενεια.
και ναι, με απασχολει κυριως η ψυχολογια της μαμας μου. δεν θελω να την στεναχωρω γιατι ειναι ο καλυτερος ανθρωπος πυ εχω γνωρισει και δεν της αξιζει. για τις επιπτωσεις του γεγονοτος σε εμενα, δεν με νοιαζει. δικο μου το λαθος, δικη μου η ευθυνη, δικες μου οι συνεπειες ας ειναι...
Να ξέρεις πάντως ότι τίποτα δεν θα είναι όπως πρινQuote:
Originally posted by vivian20
θελω απλα ολα να τελειωσουν και να ξυπνησω μια μερα και να ειναι ολα οπως πριν.
Βιβιάν μου εγώ δεν σε κατακρίνω και δεν θέλω να σου πω κάτι άσχημο...
Ελπίζω ότι κάνεις να σου βγει σε καλό...Να είσαι ΄καλά και να προσέχεις.
Απλά δεν είναι κακό κάποια στιγμή να δεχτείς βοήθεια να λύσεις κάποια
θεματάκια ίσως νιώσεις και εσύ καλύτερα.
Οσο για την μητέρα σου μην ανυσηχείς...Καλά έκανες και της είπες το
΄προβλημά΄ σου...
φιλάκια
Βιβιαν κανεις δεν εχει σκοπο να σε κατακρινει... Απλα η εκτρωση ειναι θεμα που διχαζει ετσι κι αλλιως. για αλλους ειναι δολοφονια για αλλους δικαιωμα.. κανεις μας δεν μπορει να σου πει τι θα κανεις..κι αν κρινω απο αυτα που ελεγες στην αρχη τοτε όσο κ να με στεναχωρει που το λεω ίσως όντως να ειναι η καλυτερη δυνατη αποφαση.. Δεν είμαι υπέρ της εκτρωσης, αλλα δεν είμαι κ κατά.. θέλω να πιστευω ότι αν μου τυχει δεν θα την κανω...παρ'ολ'αυτα όλα ιδανικα φαίνονται όταν είσαι έξω απ'το χωρο.... αυτό όμως που θελω να σου τονισω είναι ότι ακομα κ αν τωρα το θεωρεις κατι "αψυχο" στους 2,5 μηνες που θα πρεπει να το κουβαλας μεσα σου (γιατι τοτε δεχονται οι γιατροι να κανουν την εκτρωση) θα το νιωσεις να παιρνει ζωη, να σε αλλαζει, να σε γεμιζει κ να σε κατακλυζει... οποτε επετρεψε μου να σου πω ότι οι συνεπειες που θα υποστεις εσυ (που οπως ανεφερες εισαι υπαιτια) θα ειναι πολυ μεγαλυτερες απο αυτες της μητερας σου. ξεκινα λοιπον να ασχολεισαι με το να φροντιζεις και να προετοιμαζεις τον εαυτο σου κ ασε την μαμα σου να κανει αυτο που (καλως ή κακως ) κανουν οι μαμαδες: να συμμαζευουν τη ζωη μας και να διορθωνουν τα λαθη μας...
η μητερα μου, γιατρος στο επαγγελμα με διαβεβαιωσε οτι γινεται εκτρωση και απο τον πρωτο μηνα. και προς το παρον προσπαθω να μην το σκεφτομαι. αλλωστε μισω τις αλλαγες στο σωμα μου και θελω να τελειωσει οσο το δυνατον γρηγοροτερα. το στηθος μου ειναι ηδη αρκετα πρησμενο, εχω παρει 1 κιλο (λογω κατακρατησεων μαλλον)... συντομα, ολα θα ειναι μια χαρα.Quote:
Originally posted by konina
Βιβιαν κανεις δεν εχει σκοπο να σε κατακρινει... Απλα η εκτρωση ειναι θεμα που διχαζει ετσι κι αλλιως. για αλλους ειναι δολοφονια για αλλους δικαιωμα.. κανεις μας δεν μπορει να σου πει τι θα κανεις..κι αν κρινω απο αυτα που ελεγες στην αρχη τοτε όσο κ να με στεναχωρει που το λεω ίσως όντως να ειναι η καλυτερη δυνατη αποφαση.. Δεν είμαι υπέρ της εκτρωσης, αλλα δεν είμαι κ κατά.. θέλω να πιστευω ότι αν μου τυχει δεν θα την κανω...παρ'ολ'αυτα όλα ιδανικα φαίνονται όταν είσαι έξω απ'το χωρο.... αυτό όμως που θελω να σου τονισω είναι ότι ακομα κ αν τωρα το θεωρεις κατι "αψυχο" στους 2,5 μηνες που θα πρεπει να το κουβαλας μεσα σου (γιατι τοτε δεχονται οι γιατροι να κανουν την εκτρωση) θα το νιωσεις να παιρνει ζωη, να σε αλλαζει, να σε γεμιζει κ να σε κατακλυζει... οποτε επετρεψε μου να σου πω ότι οι συνεπειες που θα υποστεις εσυ (που οπως ανεφερες εισαι υπαιτια) θα ειναι πολυ μεγαλυτερες απο αυτες της μητερας σου. ξεκινα λοιπον να ασχολεισαι με το να φροντιζεις και να προετοιμαζεις τον εαυτο σου κ ασε την μαμα σου να κανει αυτο που (καλως ή κακως ) κανουν οι μαμαδες: να συμμαζευουν τη ζωη μας και να διορθωνουν τα λαθη μας...