Η ΠΙΟ ΧΟΝΤΡΗ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ

ααα!!! επισης να τονισω ότι στην ηλικια αυτη μιλαμε για λανθασμενες διατροφικες συνηθειες κ οχι για συνασθηματικη υπερφαγια παρα μονο σε σπανιες περιπτωσεις οπου το παιδι πραγματικα νιωθει να "πειναει" ολη την ωρα κ εκει το ψαχνεις να δεις ποιο κενο καλυπτει με το φαγητο (συνηθως σε παιδακια που δεν εχουν την προσοχη που τους χρειαζεται ή κακοποιουνται ψυχολογικα).... η εφιανα ομως δειχνει να ειναι πολυ ενσυνειδητη και υπευθυνη μαμα οποτε αυτο το αποκλειουμε....

αυτο που πιστευω ότι θελει η μικρη στην παρουσα φαση ειναι ενα καλο παραδειγμα μεσα στο σπιτι της κ μιας κ ανεφερε οτι τρωεει οταν βαριεται, ισως να χρειαζεται κ καποιες δραστηριοτητες στην ζωη της.... να βλεπει φιλους πιο συχνα, να ξεκινησει καποια αθληση (οπως χορο που προανεφεραν καποιες), να κανει ζωγραφικη, να διαβαζει βιβλια κατι που να τη γεμιζει ωστε να μην ψαχνει να γεμισει το χρονο της με το φαγητο...

γιατι αυτο που τωρα για τη μικρη ειναι συνηθεια, αυριο θα γινει διατροφικη διαταραχη...

εφιανα η ιδεα για παιδοψυχολογο ειναι εκπληκτικη. ενας ειδικος μπορει να σε βοηθησει να διορθωσεις εστω μερικα απο τα λαθη του παρελθοντος και να μπορεσει και η μικρη να χτισει την αυτοπεποιθηση της και να ειναι σε θεση να αντιμετωπισει καποιες καταστασεις παρα πολυ δυσαρεστες που βιωνει. Και ειναι τοσο κριμα το παιδακι να μην μπορει να απολαυσει τα παιδικα του χρονια.
Και ενας διατροφολογος θα μπορουσε να σε καθοδηγησει για το πώς πρεπει να τρεφεται ενα παιδι αυτης της ηλικιας.

Διαβασε και μερικες συζητησεις του παρελθοντος που εχουν να κανουν ακριβως με αυτο το θεμα.
Καλη επιτυχια! Ευχομαι η μικρη να τα παει πολυ καλα..

(Ημουν ακριβως στην ηλικια της οταν αρχισαν τα μαρτυρια στο σχολειο απο τα αλλα παιδια. Εξαιτιας των δικων μου γονιων.)

Για γονεις με ΔΠΤ

Διατροφικές διαταραχές και στα μικρά παιδιά!

οικογενεια με ΔΠΤ (Διαταραχες Προσληψης Τροφης)

Quote:

---

Originally posted by click
εφιανα η ιδεα για παιδοψυχολογο ειναι εκπληκτικη. ενας ειδικος μπορει να σε βοηθησει να διορθωσεις εστω μερικα απο τα λαθη του παρελθοντος και να μπορεσει και η μικρη να χτισει την αυτοπεποιθηση της και να ειναι σε θεση να αντιμετωπισει καποιες καταστασεις παρα πολυ δυσαρεστες που βιωνει. Και ειναι τοσο κριμα το παιδακι να μην μπορει να απολαυσει τα παιδικα του χρονια.
Και ενας διατροφολογος θα μπορουσε να σε καθοδηγησει για το πώς πρεπει να τρεφεται ενα παιδι αυτης της ηλικιας.

Διαβασε και μερικες συζητησεις του παρελθοντος που εχουν να κανουν ακριβως με αυτο το θεμα.
Καλη επιτυχια! Ευχομαι η μικρη να τα παει πολυ καλα..

(Ημουν ακριβως στην ηλικια της οταν αρχισαν τα μαρτυρια στο σχολειο απο τα αλλα παιδια. Εξαιτιας των δικων μου γονιων.)

Για γονεις με ΔΠΤ

Διατροφικές διαταραχές και στα μικρά παιδιά!

οικογενεια με ΔΠΤ (Διαταραχες Προσληψης Τροφης)

---

click τα λινκ εξαιρετικα, δεν τα ειχα παρει χαμπαρι.... επισης να σου πω ενα τεραστιο μπραβο που με αυτα τα δεδομενα εχει φτασει σε αυτο το σημειο σημερα...

κονινα, ακομα το φαγητο παιζει ρολο ξεσπασματος και διαφυγης, ακομα κανω υπερφαγικα. Κανω υγιεινες επιλογες πλεον, δεν ειμαι σκουπιδοφαγος, αλλα η διαταραχη διαταραχη!
Εχω ακομα πααααααααρα πολυ δρομο μπροστα μου. Πρωτα απο ολα με τους λογους που με κανουν να καταληγω σε υπερφαγικα (με σημαντικοτερο την κοινωνικη φοβια) και απο κει και περα άλλα επι μερους κομματια.
Οταν το ιστορικο ειναι απο την παιδικη ηλικια, δυστυχως τα πραγματα ειναι σκουρα

Quote:

---

Originally posted by click
κονινα, ακομα το φαγητο παιζει ρολο ξεσπασματος και διαφυγης, ακομα κανω υπερφαγικα. Κανω υγιεινες επιλογες πλεον, δεν ειμαι σκουπιδοφαγος, αλλα η διαταραχη διαταραχη!
Εχω ακομα πααααααααρα πολυ δρομο μπροστα μου. Πρωτα απο ολα με τους λογους που με κανουν να καταληγω σε υπερφαγικα (με σημαντικοτερο την κοινωνικη φοβια) και απο κει και περα άλλα επι μερους κομματια.
Οταν το ιστορικο ειναι απο την παιδικη ηλικια, δυστυχως τα πραγματα ειναι σκουρα

---

σημασια εχει οτι το αναγνωριζεις κ το πολεμας.... αυτο ειναι το σημαντικοτερο απ' ολα.... δυσκολιες εχουμε ολοι...το θεμα ειναι να μην το βαζουμε κατω, αλλα κι οταν το κανουμε αυτο να να βλεπουμε τι μας οδηγησε εκει

συμφωνω με αυτο για την παιδικη ηλικια.... οταν το περιβαλλον δεν ειναι υποστηρικτικο ακομα κ να θες να υιοθετησεις σωστες συνηθειες απλα δεν μπορεις.... μεγαλωσα κ εγω σε οικογενεια με μπαμπα παχυ κ μαμα αδυνατη (φταιει ο σωματοτυπος, οχι μονο η διατροφη) αλλα που δικαιολογουσαν τα παντα με την ηλικια μου.... "ελα μωρε παιδακι ειναι" "ασ'το να φαει οσο θελει, θα ψηλωσει".... κ δωσ'του οι κακες συνηθειες να εδραιωνονται....
αφου καποιες φορες λεω κοροιδευτικα "καλα ο μπαμπας μου ειναι μεγαλος εγωιστης... αντι να μου δωσει τα πρασινα του ματια, μου εδωσε το σωμα του"..........

Ας μιλήσω προσωπικά.
Ημουν ένα αδύνατο κοριτσάκι που δεν ζητούσα ποτέ να φάω και που η λέξη πεινάω δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο μου ως τα 3.Αυτό πονοκεφάλιαζε τους γονείς και τη γιαγιά που ήταν στο σπίτι καθως πιστευαν οτι υποσιτιζόμουν και ήμουν αυτό που λένε κακόφαγο παιδί.
Μετά γενήθηκε ο αδερφός μου που ήταν ακριβώς το αντίθετο.
Ακουγα συχνά σχόλια είδες τι καλό παιδί είναι ο αδερφός σου, κι εσύ μας στεναχωρείς κλπ κλπ.
Το αποτέλεσμα ήταν να πιέζω τον ευατό μου να φάω καθως έγινε κάποιου είδους συνδιασμός στο κεφάλι μου φαϊ = αποδοχή, αγάπη και προσοχή.
Στο δημοτικό ήμουν ένα υπέρβαρο παιδί το οποίο όμως δεν είχε κανένα προβλημα με τη γυμναστική κλπ καθως γυμναζόμουν. Αρχικά ενόργανη και μετά πρωταθλητισμό στην κολύμβηση.
Ο πρωταθλητισμός είχε σαν αποτέλεσμα ένα πολυ σφιχτό και δυνατό σώμα και τέτοιες καύσεις ωστε όση τροφή κι αν κατανάλωνα διατηρούσα το κορμί μου σε φυσιολογικά επίπεδα.
Τον 1ο χρόνο που σταμάτησα να προπονούμαι πήρα 20 κιλά αλλά φαινόταν σαν να έχω απλώς πριστεί σαν να πήρα 5-6 κιλά. μετά η κατάσταση έγινε ανεξέλεγτη.

Πήγα σε ειδικούς διαιτολόγους, ξεκίνησα γυμναστική κλπ αλλά ποτε πια δεν εφτασα στο επιθυμητο αποτέλεσμα.
Να σας πω κατι? Το μόνο που με βοήθησε είναι οτι κατάλαβα το μηχανισμό με τον οποίο το φαγητο συνδέεται με τη συμπεριφορά μου. Αυτός ο μηχανισμός λειτουργεί από τοτε που είμουν 3 και μετά. ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ.
Δεν τον ανακάλυψα μονη μου. χρειάστηκε να μου το δείξουν ξανά και ξανά!
Ειχα στείσει τέτοιες άμυνες ωστε περασε καιρός μέχρι να συνειδητοποιήσω την κατάσταση.

Τωρα σχετικά με το θέμα.
Είμαι σιγουρη οτι η Εφιάννα μαγειρεύει στο παιδί υγιεινα.
Μιλάει με την κόρη της αλλά αναπόφευκτα είναι το "παράδειγμα προς μίμηση".
Ηδη αυτό από μόνο του είναι περιπλοκο.
Το γεγονός οτι η Έφιάννα κάνει δουλεια με τον ευατό της δε σημαίνει οτι μπορεί να βοηθήσει τη μικρή να αναστρέψει την κατάσταση καθώς επειδή ακριβως έχουν το ίδιο θέμα, παίζουν τόσα καθρεφτίσματα και μεταβιβάσεις ωστε ακόμα κι εάν είσαι ειδικός ειναι ισως δυσκολο να μείνεις αντικειμενικός και να τα αναγνωρίσεις πριν τις πράξεις.

Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει σε τόσο αντιξοες συνθηκες η Εφιάννα να αναλάβει εξολοκλήρου μια τέτοια ευθυνη για κάτι το οποίο ακόμα προσπαθεί να ανακαλύψει για τον εαυτό της.
Και ξέρουμε όλες ποσες ενοχές και τυψεις κουβαλάμε...Μια επιπλέον δεν βοηθάει πουθενά.
Χωρια οτι το παιδί δεν έχει αυτοπεποίθηση.
Αυτό σημαίνει οτι ακόμα κι αν η Εφιάννα την "κακομαθαίνει" λεγοντας της πόσο όμορφη είναι, κάποιος άλλος ίσως από εκεινους που επιρρεάζουν το παιδί κάνει το ακριβώς αντίθετο!
Αλλιώς δεν θα συζητούσαμε το πρόβλημα τωρα...
Η μικρή θα ένιωθε κουκλα και θα ασχολιόταν με εκείνους που την βλέπουν έτσι και όχι με αυτους που την βλέπουν χοντρή και την υποτιμούν.
Το οτι επιλέγει αυτή την πλευρά σημαίνει οτι της είναι οικείο κατα κάποιο τρόπο...
Επιπλέον μπαίνει και το θέμα των ορίων. Το οποίο ένας ειδικός θα μπορέσει να το πλαισιώσει σε όλα τα θέματα και όχι μόνο του φαγητου.

Αλλά κατα τη γνώμη μου, το πιό σοβαρό από όλα είναι οτι θα πρέπει να ακούμε τι λέει το παιδί... και αν δεν κάνω λάθος ζητησε να μιλήσει σε ειδικό.

konina συμφωνω απολυτα με αυτα που λες... Μαλλον δεν εχω γινει ομως κατανοητη σε ορισμενα σημεια.

Καταρχην το οτι η κορη μου ειναι η ομορφοτερη στον κοσμο ηταν μια εκφραση για να δωσω εμφαση... Η αληθεια ειναι οτι ενω ειναι παρα πολυ ομορφο παιδι, πολλοι εστιαζουν στο αρνητικο μερος που ειναι τα κιλά της.

Απο τη στιγμη που γεννηθηκε φανηκε η ταση της για φαγητο, και για αυτο απο την αρχη εδωσα πολυ μεγαλη εμφαση στις διατροφικες της συνηθειες. Συνεχως την κρατουσα αποσχολημενη με δραστηριοτητες, βολτες, κουβεντες κτλ σε σημειο ισως υπερβολης πολλες φορες, αφου μεχρι τα 5 της δεν ηξερε τι θα πει πατατακι, μερεντα, αλλαντικο. Σε σημειο να διαφωνουμε συνεχως με τον αντρα μου.
Ειναι 8 και κανει χορο απο τα 2,5 φετος ομως ζητησε να σταματησει. Απο του χρονου θελει κολυμβηση και ταεκβοντο!

Επομενως δεν ξυπνησα ενα πρωι και ειπα:ωπ, το παιδι μου ειναι παχυ... το παρακολουθω εδω και οκτω χρονια.

Το θεμα ειναι οτι δυστυχως ειμαι κακο προτυπο για εκεινη. Τα κιλα δεν τα εβαλα τρωγοντας μπροστα της γιατι τα τελευταια τρια χρονια ταλαιπωρηθηκα πολυ εντονα απο νυχτερινα υπερφαγικα επεισοδια...Δεν με εβλεπε να τρωω πολυ, ουτε και ανθυγιεινα μια και στο σπιτι εξακολουθει να μην μπαινει πατατακι ή γλυκο ή τηγανιτο. Με έβλεπε ομως όλο και να παχαινω και καταστρεφεται η ψυχολογια μου...

Ειχα συνελθει λιγακι, εφτασα τα 82 κιλα (απο 98), εμεινα εγκυος και αφου γεννησα πηρα επιπλεον 14 κιλα και εφτασα τα 100. Το μωρο ειχε πολλα προβληματα, ειναι αλλεργικος στα παντα, πασχισα πολυ για αποκλειστικο θηλασμο, υπεφερε για πεντε μηνες με κολικους, εκζεματα, δυσκοιλιοτητα και αιμα στα κοπρανα... Τεραστιο στρες που μου θυμισε τις παλιες κακες μου συνηθειες... Ξανα ψυγειο, ξανα ο ιδιος φαυλος κυκλος...

Ημουν εξουθενωμενη και μαλλον την παραμελησα λιγακι... στην ψυχουλα της ομως ειναι σαν να μην την εγκατελειψα. Σκεφτειτε οτι για επτα χρονια ηταν μοναχοπαιδι... Τι λοιπον θα μου τραβουσε την προσοχή; Αυτο που παντα εδινα τεραστια σημασια δηλαδη η διατροφη... Κατα καποιο τροπο ταυτιστηκε μαζι μου και ταυτοχρονα με αφυπνισε...

Και γω πιστευω οτι δεν πρεπει η ιδια να δει παιδοψυχολογο. Εγω θελω να μιλησω με καποιον ειδικο για να ξερω πως πρεπει να σταθω πλαι της. Προς το παρον εχω διορθωσει τη σταση μου απεναντι στο φαγητο και στην ιδια:παιζουμε και μιλαμε περισσοτερο. Θα της δωσω ενα αλλο προτυπο πιο υγιες πρωτα γιατι το χρωσταω στον εαυτο μου και μετα σε κεινη

Quote:

---

Originally posted by angelaorangel
γεια σου εφιανα :wink1:

επειδη το προβλημα που εθεσες ειναι λεπτο και μιλαμε για ενα μικρο παιδακι,

η αποψη μου ειναι να απευθυνθεις σε καποιο παιδοψυχολογο να σου πει τι θα κανεις.

---

οπως σου ειχα προτεινει και παραπανω,θα ταν προτιμοτερο ΕΣΥ να μιλησεις με ενα παιδοψυχολογο για το τι θα κανεις ΕΣΥ.

η ταπεινη γνωμη μου ειναι οτι αυτος ειναι ο ειδικος που θα σου δωσει τη σωστη κατευθυνση και ΕΣΥ θα την ακολουθησεις αυτη ωστε να ξεπερασετε το προβλημα με τη μικρουλα.
:yes:

Quote:

---

Originally posted by EFIANA100
Και γω πιστευω οτι δεν πρεπει η ιδια να δει παιδοψυχολογο. Εγω θελω να μιλησω με καποιον ειδικο για να ξερω πως πρεπει να σταθω πλαι της. Προς το παρον εχω διορθωσει τη σταση μου απεναντι στο φαγητο και στην ιδια:παιζουμε και μιλαμε περισσοτερο. Θα της δωσω ενα αλλο προτυπο πιο υγιες πρωτα γιατι το χρωσταω στον εαυτο μου και μετα σε κεινη

---

ειμαι σιγουρη ότι εν τελει θα τα καταφερεις οποτε το μονο που μου μενει ειναι να σου ευχηθω πραγματικα να ειναι ευκολος ο δρομος σου.... είσαι πολύ καλή μαμά κ σου αξιζουν συγχαρητηρια γι'αυτό... δεν ειναι ευκολο να συνειδητοποιεις οτι κατι που βασανιζει εσενα τελικα επηρεαζει κ τους γυρω σου, ποσο μαλλον να προσπαθεις να το καταπολεμησεις...

να φροντιζεις τη μικρη σου (όπως κ κανεις) κ να εχεις τα ματια σου ανοιχτα γιατι η διαφορα αναμεσα στην κακια συνηθεια κ στη διατροφικη διαταραχη ειναι πολυ μικρη...η κορουλα σου προς το παρον εχει μοναχα συνηθειες γτ απλα τωρα χτιζει τον χαρακτηρα της... το ότι τωρα δεν ειναι απαραιτητο να επισκεφτει η ιδια καποιον ειδικο, δεν σημαινει οτι θα ισχυει το ιδιο κ αργοτερα... απλα να εχεις τα ματια σου ανοιχτα.....κ να ξερεις ότι κ μονο που προσπαθεις ΕΙΣΑΙ καλο προτυπο....απλα καλο ειναι ακομα κ οταν δεν το καταφερνεις να το μοιραζεσαι μαζι της... να δειχνεις ότι σε στεναχωρει κ ότι σε επηρεαζει... στα παιδια πρεπει να λεμε παντα την αληθεια απλα με όρους που καταλαβαινουν... ακομα κ οταν χανεις "μια μαχη" στην διατροφη σου μοιρασου μαζι της τον θυμο σου τη στεναχωρια σου ωστε να βλεπει ότι "η μαμα δεν επιλεγει να ειναι παχια, η μαμα προσπαθει να αδυνατησει απλα δυσκολευεται".... κ γτ οχι να της ζητησεις κ τη βοηθεια της.... όταν για παραδειγμα σε δει να ξεφευγεις ζητα της να σου υπενθυμιζει να τρως μια μονο δαγκωνια κ μετα να το αφηνεις για να μην χαλασεις τη διαιτα... κ ζητα της να σου "επιτρεψει" να κανεις κ συ το ίδιο μαζι της... όταν πεινας πολύ ζητα της να σε βοηθησει να φτιαξετε μια φρουτοσαλατα κ να την φατε παρεα... πραγματα που κ θα σας δεσουν, κ θα τη βοηθησουν να δει αλλιως τη σχεση της με το φαγητο... οπως σου ξαναειπα ότι σε εμπιστευτηκε ειναι δωρο κ για τις δυο σας...

Quote:

---

Originally posted by mariao
Αλλά κατα τη γνώμη μου, το πιό σοβαρό από όλα είναι οτι θα πρέπει να ακούμε τι λέει το παιδί... και αν δεν κάνω λάθος ζητησε να μιλήσει σε ειδικό.

---

σε αυτο εχεις δικιο.συγγνωμη αλλα δεν το ειχα δει καπου ότι το ζητησε η ιδια η μικρη... υπεθετα ότι ήταν απλα συμβουλη η επισκεψη σε παιδοψυχολογο..αν το εχει ζητησει η μικρη εννοειται ότι καλο είναι να γινει μια συζητηση με καποιον ειδικο, πιο πολυ για να της λυσει αποριες κ για να συνειδητοποιησει οτι εξαρταται απο εκεινη η διατροφη της κ οχι απο καποιον αλλο... αν το ζητησε η ιδια εννοειται εφιανα ότι θα επρεπε να κανονισεις να πατε...σε συνδυασμο με ολα αυτα που εχουμε πει μεχρι εδω...

Εγω δεν ειμαι ψυχολογος αλλα συμφωνω με την Κονινα.Η μητερα να παει στον ψυχολογο κ να ρωτησει τι πρεπει να κανει,το παιδι σ'αυτη την ηλικια χρειαζεται προσοχη στη διατροφη.Οταν η κορη μου ηταν 8 μηνων θηλαζε αλλα ειχε μπει κ στις κρεμες,στα μπουτακια της αρχιζαν να γινονται ζωναρια,προς μεγαλη χαρα των γιαγιαδων.Στην επισκεψη στον παιδιατρο(το παιδι δεν ειχε πανω απο το κανονικο βαρος αλλα εγω ημουν παχουλο παιδι,με κληρονομικοτητα παχυσαρκιας απο τη μερια του πατερα μου,κανονικοτατη εφηβη,που ομως ειχα παρει πολλα κιλα κ φοβομουν γιατι οπως λενε το παχουλο παιδι,παχυς ενηλικας)του ειπα τους φοβους μου κ αρχισαμε απο τοτε προσεγμενη διατροφη.Φρουτοκρεμα μονο με φυσικα φρουτα,οχι καθε μερα φαριν λακτε κλπ.Στα 3 πηγε μπαλλετο,στα 5 χορους ελληνικους κ ολα τα χρονια ενω εγω εφτασα καμποσες φορες τα 120 κ με ενα δευτερο παιδι πολυ κακοφαγο ημουν καρβερος στη διατροφη της.Πατατακια,γαριδακια,μπ� �σκοτα,σοκολατες δεν ειχαν μπει στο σπιτι.Τα ετρωγε αραια εξω σαν επιβραβευση.Στο σπιτι υπηρχαν παντα γλυκα,κεικ κρεμα καραμελε κ ζελες που ομως εδεινα παντα εγω κομματι.Η αληθεια ειναι οτι την ξεγελουσα πολλες φορες με 2 καλαμακια σουβλακια.Της εμαθα να εχει3-5γευματα την ημερα κ το τηρει οσο μπορει.Ποτε δεν παχυνε κ τωρα καμαρωνω μια κουκλα με διαστασεις μανεκεν που μπορει οταν ερθει γιορτες να φαει μια πιατελα κουραμπιεδες(καμμια δεν κανει τετοιους λεει)αλλα την αλλη μερα θα φαει φιλετο κοτοπουλο με σαλατα η χορτα με παξιμαδι.Σου ευχομαι οτι καλυτερο με τη μικρη σου γιατι ειναι κριμα τα παιδια μας ενω εμεις ξερουμε ποσο επωδυνο ειναι να περασουν τα ιδια.

Quote:

---

Originally posted by synnefia
Κοίτα, υποστήριξα με θέρμη την ιδέα του ψυχολόγου επειδή είμαι επηρεασμένη από τις δικές μου παιδικές εμπειρίες: με γονείς φυσιολογικότατου βάρους, λάτρεις της υγιεινής διατροφής, έτρωγα μετρημένες μπουκιές στο τραπέζι και μετά έτρωγα κρυφά γλυκά. (Ίσως το «κρυφά» να είναι η λέξη-κλειδί εδώ.) Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμύδια; Διατροφολόγος μου χρειαζόταν ή ψυχολόγος; Μετά, στο γυμνάσιο ξεκίνησα τις δίαιτες, ενηλικιώθηκα στα 65 κιλά κι από τα 20 και μετά το χάος.

Μακάρι οι γονείς μου να είχαν πρόσβαση σε όλες αυτές τις πληροφορίες που έχουμε εμείς σήμερα --θα τους ήμουν ευγνώμων!

---

καλη μου εννοειται οτι από ένα σημειο κ επειτα ζητας τη γνωμη ειδικου...απλα ακομα κ εμεις οι ψυχολογοι δεν ξεκιναμε με ψ γνωματευσεις, αλλα απο πιο απλες....πρωτα ελεγχεις αν τιθεται ζητημα συμπεριφορας, μετα αν υπαρχει ζητημα ιατρικο κ μετα ψυχολογικο.... απο την εμπειρια μου ομως η μικρουλα μας εδω, απλα μιμειται τη μαμα της στα παντα....ακομα κ στην αιτιολογηση (μανια όχι πεινα)...αφου το ζητησε καλο θα ηταν να κανουν μια επισκεψη σε ψυχολογο, αρχικα μαζι με την μικρη (αφου εκεινη το ζητησε) κ στην συνεχεια λογικα θα συνεχισει η Εφιανα...

η διαφορα με την δικη σου περιπτωση ειναι ότι η κορουλα της Εφιανας απλα "κανει ότι βλέπει", ενω εσύ "έπρεπε να γεύεσαι το φαγητο κρυφα".... σαν κρυφη ευχαριστηση, σαν γλυκια αμαρτια κ ίσως με μια αισθηση ότι κατι εχεις στερηθει.... πιθανολογωντας μιλαω δεν λεω ότι απαραιτητα αυτο συνεβαινε....απλα ειναι σιγουρα διαφορετικες περιπτωσεις....

Σε αυτη την ηλικια το παιδι δεν ξερει τι ειναι ο ψυχολογος οσο ωριμο κ να ειναι,η τουλαχιστον δεν εχει ολοκληρωμενη αποψη.Ξερω περιπτωση παιδιου γνωστων που ,για αλλο λογο,το παιδι παρακολουθειται απο ψυχολογο μεσω των γονεων.Το παιδι πηγε 1 φορα χωρις να ξερει τι "γιατρος" ειναι.Θεωρουν οτι μετεπειτα θα δημιουργησει αλλες ανασφαλειες αν συνειδητοποιησει οτι απο τοσο μικρο χρειαζοταν ψυχολογο.

Quote:

---

Originally posted by Γλαύκη
Σε αυτη την ηλικια το παιδι δεν ξερει τι ειναι ο ψυχολογος οσο ωριμο κ να ειναι,η τουλαχιστον δεν εχει ολοκληρωμενη αποψη.Ξερω περιπτωση παιδιου γνωστων που ,για αλλο λογο,το παιδι παρακολουθειται απο ψυχολογο μεσω των γονεων.Το παιδι πηγε 1 φορα χωρις να ξερει τι "γιατρος" ειναι.Θεωρουν οτι μετεπειτα θα δημιουργησει αλλες ανασφαλειες αν συνειδητοποιησει οτι απο τοσο μικρο χρειαζοταν ψυχολογο.

---

Γλαύκη μου σε διαβεβαιώ ότι αυτό δεν έχει να κάνει νε την ηλικία του παιδιού αλλά με την άποψη των γονιών για τους ψυχολόγους κ με το πως θα το εξηγήσουν στο παιδί. Όταν πρόκειται για ανθρώπους ανοιχτομυαλους,ενημερωμέν� �υς κ συζητησιμους δεν τίθεται σε καμία περιπτωση τετοιο ζητημα

Quote:

---

Originally posted by psaraki22
Και εγώ να πω μπράβο στη μικρή για την ωριμότητα της!!!
Θα συμφωνήσω με τη mariao, με προσοχή τους διατροφολόγους!

Επειδή και εγώ σαν παιδί ήμουν χοντρό και είχα την ίδια στεναχώρια μπορώ να σου πω ότι ακόμα θυμάμαι πως ένιωθα....
Η μαμά μου θέλησε να με βοηθήσει και, μετά από παρακίνηση γνωστών και φίλων, με πήγε στα bodyline. Καταλαβαίνω ότι ήθελε να με κάνει να νιώσω καλύτερα αλλά πραγματικά αυτή ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου. Πέρα από το ότι δε θυμάμαι αν έχασα κιλά, θυμάμαι πολύ καλά πόσο ψυχοφθόρο ήταν να είμαι με τα εσώρουχα σε ένα γραφειάκι μιας διαιτολόγου, και να μιλάει με τη μαμά μου για μένα λες και δεν είμαι μπροστά...
Από την άλλη βέβαια, στο γυμνάσιο, όπου επίσης είχα το ίδιο πρόβλημα, πήγα (πάντα με τη μαμά μου) στον ενδοκρινολόγο (αυτόν που έχω ακόμα και σήμερα) ο οποίος με αντιμετώπισε καθαρά ιατρικά (και όχι σαν μία χοντρή που θέλει να χάσει κιλά για να γίνει μοντέλο), μου έμαθε να τρώω και κάθε φορά μου τόνιζε να προσέχω την υγεία μου.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι. Καλό θα ήταν λοιπόν να μπει και σε μία φυσική διατροφούλα η μικρή, θα την κάνει να νιώσει καλύτερα! Πάντα βέβαια μετά από επικοινωνία με κάποιων ειδικό....

Το πιστεύω ότι η μικρή σου είναι μία κούκλα, και νιώθω πολύ κοντά σε αυτό που περιγράφεις EFIANA μου.
Και μόνο που σου άνοιξε την καρδιά της είναι μεγάλο βήμα....να της λες ότι όλα τελικά θα πάνε καλά! Γιατί έτσι θα γίνει! :)

---

Oταν διαβασα για τα body line θυμηθηκα τον εαυτο μου σε ηλικια 14, ν απηγαινω με την μαμα μου, απο δικη μου παροτρινση! Και εμενα με ειχε στο γραφειο, δεν με κοιτουσε αλλα μιλουσε με την μαμα μου.. Ενοιωθα καλα με τον εαυτο μου και εχασα κανενα 5κιλο αλλα οχι εξαιτιας του κεντρου, αλλα επειδη προσεχα τι ετρωγα εκανα γυμναστηκη κτλ κτλ.. και ενω ημουν 14 μου ελεγαν φοιτητρια εισαι? και πως εφτασες σε αυτα τα κιλα? που ειχα υψος 1,70 και ημουν 80 κιλα.. ναι μεν ειχα υπερβαρος αλλα οχι και 50 κιλα.. φαινομουνα μια γεματουλα ψυλη κοπελιτσα, παιδακι βασικα.. το μονο που μου αφησαν τα body line ειναι 3 ταιραστιες φλεβες στα ποδια, σαν φλεβητιδα φαινονται, απο ενα μηχανιμα με ηλεκτρισμο που και καλα ελλιωνε το λιπος..