Διατροφικές διαταραχές και σχέσεις

Lessing μου θα ήταν τόσο τρυφερό εκ μέρους του να με συνοδεύσει σε κάποιο ραντεβού με την ψυχολόγο και να αντιμετωπίσει το θέμα με τον δέον σεβασμό στο πρόσωπο μου. Αλλά μάλλον και η υπομονή έχει τα όρια της. Τον καταλαβαίνω, τον συγχωρώ...

Η Νadine είχε δίκαιο όταν έλεγε: "Προφανώς όσα σ'εσένα ερωτεύτηκε έσβηναν με τον καιρό και καταλαμβανόντουσαν όλο και περισσότερο από εν λόγω ζήτημα." Η αγάπη προς το πρόσωπο του είναι ακόμα μέσα μου, δε θα φύγει ποτέ...αλλά η ψυχή μου είχε και έχει ανάγκη από ένα καταφύγιο που ο ίδιος ήταν ανίκανος να μου δώσει, αν λάβεις υπ' όψη σου και το γεγονός ότι συζούσαμε το τελευταίο διάστημα.

Όσο περνάνε οι μέρες αρχίζω να αντιλαμβάνομαι κάποια θετικά της όλης κατάστασης.. και εγώ αλλά και αυτός είχαμε ανάγκη από προσωπικό χώρο και χρόνο ώστε να ανασυγκροτηθούμε, να ατσαλώσουμε, να σταθούμε στα πόδια μας διότι μιλάμε για μια εν γένει "σχέση εξάρτησης" και να που στο τέλος οδηγηθήκαμε χώρια...

Ίσως φανώ ρομαντική αλλά έχω την πεποίθηση ότι τέτοιες αγάπες δε σβήνουν ποτέ και ίσως έρθει εκείνη η στιγμή που ξανά ανταμώσουμε πιο δυνατοί από ποτέ...

Quote:

---

Originally posted by ShadowWave

Όσο περνάνε οι μέρες αρχίζω να αντιλαμβάνομαι κάποια θετικά της όλης κατάστασης.. και εγώ αλλά και αυτός είχαμε ανάγκη από προσωπικό χώρο και χρόνο ώστε να ανασυγκροτηθούμε, να ατσαλώσουμε, να σταθούμε στα πόδια μας διότι μιλάμε για μια εν γένει "σχέση εξάρτησης" και να που στο τέλος οδηγηθήκαμε χώρια...

Ίσως φανώ ρομαντική αλλά έχω την πεποίθηση ότι τέτοιες αγάπες δε σβήνουν ποτέ και ίσως έρθει εκείνη η στιγμή που ξανά ανταμώσουμε πιο δυνατοί από ποτέ...

---

Χαίρομαι που τόσο νωρίς μπορείς ήδη και βλέπεις τα θετικά της κατάστασης και δεν τα θολώνει ο δυσβάσταχτος πόνος
του νωπού ακόμα χωρισμού!Μου αρέσει που έχεις το θάρρος να επιδιώκεις σφαιρική και κατά το δυνατόν αντικειμενική
οπτική σε ό,τι συνέβη,στα πώς και τα γιατί...Έχεις τη δύναμη να ψάξεις την "αλήθεια",τα μερίδια ευθύνης,ν'αναλάβεις τα δικά σου...
Μπράβο σου!Είμαι σίγουρη πως θα δημιουργήσετε θαύματα με την/τον ψυχολόγο σου και θα ξαναγεννηθείς λαμπρότατη
μέσα από τις στάχτες σου!Όσο κι αν κάποιες φορές σε λυγίσει το συναίσθημα,μην αποθαρρυνθείς πως οπισθοχωρείς!
Είναι απόλυτα αναμενόμενες,ανθρώπινες στιγμές,που όλο και κάτι πολύτιμο έχουν να διδάξουν.Εσύ το βλέμμα μπροστά!

Αναφορικά με τις μεγάλες τις αγάπες,αυτές που πάνε στον παράδεισο,που δε σβήνουν ποτέ...Μεγάλη κουβέντα ανοίγουμε...
Με δυό λόγια πιστεύω πως μόνο ο χρόνος είναι ικανός κριτής του "μεγαλείου" τους!Μπορεί εμείς να είχαμε την ανάγκη
να τις δούμε ως τέτοιες,μπορεί να νιώσαμε πως μόνο η λέξη αυτή μπορεί να ντύσει επάξια το μεγαλείο του συναισθήματος μας,
να κρατάμε τρυφερά μέσα μας ζωντανό ό,τι η αγαπημένη ύπαρξη ανέδειξε κι ας μην υποστηρίζεται πλέον από την πραγματικότητα μας.

Είτε επειδή όντως νιώσαμε σπουδαία συναισθήματα που φυσικά δε σβήνουν από τη μία μέρα στην άλλη είτε επειδή είχαμε την ανάγκη
να πιστέψουμε πως τα νιώσαμε(και μάλιστα πως ήταν κι αμοιβαία!)κι ασφαλώς μας κοστίζει διπλά να γκρεμίσουμε και το μύθο μαζί με τη σχέση
έχουμε την τάση να κρατάμε ζωντανή την ελπίδα της δεύτερης ευκαιρίας υπό τις σωστές πλέον βάσεις.Σεβαστό και πολύτιμο!
Είναι σκέψη που δίνει δύναμη στην αντοχή να μη λυγίζει στα πολύ δύσκολα της,δίνει μοναδικότητα στο ιδιαίτερο που μαζί του βιώσαμε,
μας κάνει να νιώθουμε πως δεν σπαταλήσαμε το χρόνο κι ας μην συνεχίζουμε να μετράμε επετείους αγκαλιά,πως το μέλλον
δεν απλώνεται εμπρός μας σκοτεινό,μοναχικό και παγωμένο,αλλά έχει αχτίδες ελπίδας να μας φωτίσουν το δρόμο,που καλούμαστε
να βαδίσουμε,πως ο πόνος του χωρισμού,η δυσκολία να κρατηθείς μακριά του,να προχωρήσεις μόνη,έχει σημαντικό λόγο ύπαρξης
που και πάλι οδηγεί σ'εκείνον...Ένα αναβαθμισμένο "εγώ",ένα μετανιωμένο-ανανεωμένο "εσύ",ένα τέλειο ως εξ'αρχής όφειλε "εμείς"!

Τα κατανοώ απόλυτα όλα αυτά και τα έχω περάσει!Ωστόσο μην αποκλείεις το ενδεχόμενο όταν ολοκληρώσεις τους κύκλους που άνοιξες,
όταν βρεις και πάλι τη δύναμη να στέκεσαι περήφανα στα πόδια σου,όταν δεις αποστασιωποιημένα στο χρόνο και πιο καθαρά τι είχατε,
ποιός ήταν πραγματικά και όχι ποιός θα ήθελες και κατάφερες να δεις πως ήταν,τι σας έδενε τελικά,τι είδους σχέση είχατε
κι όχι τι είχατε ανάγκη να βλέπετε,να μη θέλεις σε καμία περίπτωση επανασύνδεση!Ακόμα και να ξεστομίσεις πως ο ρόλος της σχέσης αυτής
περιοριζόταν να σε οδηγήσει στην καλύτερη σχέση με τον εαυτό σου,πως την ευγνωμονείς και την ελευθερώνεις στον παράδεισό της!

Υπέροχα τα λόγια σου Νadine, πόση σοφία εμπεριέχουν. Σοφία σημαδεμένη από τις εμπειρίες και μάλλον οι εμπειρίες ζωής αποδεικνύονται πιο πολύτιμες από το πιο σοφό βιβλίο του κόσμου..περιττό να σου πω ότι με συγκίνησες...

Θέλω να πω κάτι τελευταίο. Τα λόγια σας στάθηκαν πολύτιμες συμβουλές για 'μενα. Με 'καναν να ορθοποδήσω, να μαζέψω τα κομμάτια μου και να προσπαθήσω με ακόμα περισσότερα εφόδια, πιο δυνατή να συνεχίσω. Να συνεχίσω με το κεφάλι ψηλά και όχι βλέποντας το χώμα μιας στείρας γης. Να είστε καλά και πάλι ευχαριστώ. :saint:

Είσαι μια γλύκα!Ελπίζω να μη χαθούμε και να τα λέμε...Καλή σου δύναμη,"ψηλομύτα"!

Μπράβο σε σενα που είχες το θάρρος να του το ομολογήσεις αλλά και σε αυτόν που το πάλεψε.......είμαι σε μία κατάσταση σχέδον όπως τη δική σου και ακόμα δεν έχω το θάρρος να του πω κάτι......είναι κόμπος στο λαιμό όταν σκέφτεσαι τη δυστυχία που νιώθεις αλλά και τη δυστυχία που προκαλείς και στουσ γύρω σου.....δυστυχώς τέτοιας φύσης προβλήματα δε μπορούν να γίνουν εύκολα κατανοητά από άτομα που δε ξέρουν.....απλά δεν το χωρά η λογική τους....

οταν με γνωρισε το αγορι μου ημουν 64 κιλα. και ομολογουμενως πολυ ωραια κοπελα με τις καμπυλες τις βεβαια. στη διαρκεια της σχεσης μας πηρα 30 κιλα. σε καποια φαση πηρα το θαρρος και τον ρωτησα στα ισια αυτο που καιρο φοβομουν, αν δηλαδη τον ενοχλουν τα κιλα που πηρα(τα παρα πολλα κιλα που πηρα).
η απαντηση του με εκανε να καταλαβω ποιο ηταν ουσιαστικα το προβλημα μου. γιατι το προβλημα μου δεν ηταν ουσιαστικα τα 30 επιπλεον κιλα και η εμφανιση πυο ειχε αλλαξει ριζικα.η απαντηση του ηταν: ''Δεν με ενοχλουν καθολου τα κιλα σου. ισα ισα μου αρεσεις οσο παλια. αυτο που με ενοχλει ειναι που παλια πηγαιναμε σε βιβλιοπωλεια και αγοραζες βιβλια με ποιηματα ενω τωρα πια σε ενδιαφερουν μονο οι θερμιδομετρητες.''
Με βοηθησε τοσο να καταλαβω το ποσο κακο εκαναν τελικα στη σχεση μου τα κιλα, αλλα οχι επηρεαζοντας την εμφανιση, αλλα επηρεαζοντας την ψυχη μου.

Συγνωμη αν σε κουρασα με την ιστορια μου.
Ολα καλα θα πανε για σενα. και να ξερεις πως καθε εμποδιο για καλο! Αυτο το πιστευω περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο στη ζωη μου και το ακολουθω σαν γενικη αρχη!
κουκλιτσα, οτι ειναι καλυτερο για σενα θα γινει!!!