Παίζω με τους στίχους

Κι όσο μου φεύγεις μακριά
τόσο η φλόγα σου με καίει
και με σβήνει
σαν τη θάλασσα στα βράχια
με ρίχνει
μοίρα μου έγινες και φεύγεις μακριά
μοίρα μου έγινες...

Αχ θάλασσα μου σκοτεινή
θάλασσα αγριεμενή
που θα με βγάλεις το πρωί
σε ποιά στεριά μου ξένη

Καράβια βγήκαν στη ΣΤΕΡΙΑ
και πιάσανε τα Όρη
ποιός είδε βάρκα στο Χελμό
στο Μέτσοβο βαπόρι.

με μπουνατσες κ μποφορια
ταξιδευουν τα βαπορια
στα λιμανια ολης της γης
μα ποτε της γης αυτης!!

Τα ντουμάνια στου τρένου τις γραμμές
σου δείχνουνε το χτες, θες δε θες.
Στα ΛΙΜΑΝΙΑ των φάρων οι ριπές
ανάψανε φωτιές, αχ μην κλαίς.

Αυτό το αχ να μην το λες
το λες,να μην το ξαναλές
για θα σου γίνει πάθος.
Γιατί θα γίνει τελικά
αυτό το αχ στη μοναξιά,
το πιο βαρύ σου λάθος...

--->ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗΣ : ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΧ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΛΕΣ

Είμαι ένα λάθος είμαι ένα λάθος
είμαι σκηνή κομμένη από ταινία
Είμαι ένα λάθος είμαι ένα λάθος
είμαι μια λέξη που λερώνει τα βιβλία
είμαι ένας λάθος αριθμός,
είμαι εικόνα δίχως φως,
είμαι ένας κλόουν σε βαριά μελαγχολία
είμαι ένα λάθος είμαι ένα λάθος

Θέλω να σου πω αντίο,όμως δε μπορώ
μένω μεσ' το λάθος μου να ζω
ότι μου ζητήσεις δίνω, κι ένα σου ζητώ
να'ρχεσαι και γω να ΞΑΝΑΖΩ

Το τελευταίο αντίο μου το 'πες σε ένα πλοίο
πριν φύγεις γι ένα κόσμο ξένο και μακρινό
εκεί που θα σου λείπει κάθε χαρά και λύπη
κι αγέρας θα 'χεις γίνει σ' ένα μικρό στενό


--->ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ : ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ

Αν θα μπορούσα τον ΚΟΣΜΟ να άλλαζα
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα
κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Για να σε εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι εσύ όπως και εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες

Εδώ και τώρα γιατί είναι ο δρόμος μας παλιός και κατηφόρα
της καληνύχτας τα φιλιά δεν είναι δώρα.
Δε φεύγω απόψε κι απ'τη ζωή σου δε θα βγω
κι αν είναι η σχέση μας μισή τα λόγια φόρα
εδώ και τώρα στης αγάπης το θυμό.

Σ'αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτός είναι ένας καημός αβάσταχτος
Λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο ΔΡΟΜΟΣ που τραβάμε είναι αδιάβατος
Κουράγιο θα περάσει θα μου πεις..

'' Αύγουστος '' Νίκος Παπάζογλου

Σ' αγαπάω κοίτα, μπροστά σου λιώνω σαν χιόνι
σ' αγαπάω κοίτα, μη μ' αρρωσταίνεις αμάν
σ' αγαπάω κοίτα, πεθαίνουν όσοι ζουν μόνοι
ότι θέλεις ζήτα, για μένα είσαι το παν

http://www.youtube.com/watch?v=81fRenkytCE

Γεμάτο δάκρυα στάζει το πέλαγος
Μοιάζει το χιόνι σου φέτος να καίει
Μοιάζει το μέλλον να είναι απροσπέραστο
Σ ένα παρόν που στενάζει και κλαίει

--->ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ : ΠΟΛΗ ΧΙΟΝΙ