Quote:
Originally posted by marlen
.....
Όντως δεν έχουμε να χάσουμε κάτι παρά μόνο να κερδίσουμε, αλλα δεν αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν, το να χάσουμε κάποια κιλά και να νιώσουμε καλύτερα με τον εαυτό μας και το σωμα μας, ενω το λαχταράμε τόσο πολύ, θεωρητικά τουλάχοστον, δεν το καταφέρνουμε(μιλάω για τον εαυτό μου?).Παρακολούθησα ένα απο το σεμινάρια του keadd με θεμα αδυφαγια-υπερφαγια, καπως έτσι.Βρήκα πολλα κοινα με τις δικές μου διατροφικές συμπεριφορές τα τελευταια χρονια.Κρισεις υπερφαγίας, γρηγορη καταναλωση φαγητου, χωρις διακριση, κρυψιμο ενοχοποιητικων στοιχειων απο την οικογενεια (αδεια σακουλακια απο πατατακια και σοκολατες) κλπ. Ναι το ομολογώ, εχω φαει δυο κιλα παγωτο και μετα, για να μην το καταλαβει ο αντρας μου, κατεβηκα γρηγορα στο μαγαζακι της γωνιας για να αγορασω παγωτο, την ιδια οικογενειακη συσκευασια εννοειται και φυσικα εφαγα αρκετο για να μην καταλαβει οτι ειναι καινουργια.Μονο που το εγραψα κουραστηκα!Η διαγνωση εγινε, με την αντιμετωπιση τι κανουμε? Σημερα ειπα να ξεκινησω το προγραμμα με τις τριαδες που βοηθα στην καταπολεμηση των υπερφαγικων κρισεων.Μεχρι τις 6 το απογευμα τηρησα το προγραμμα, μετα γυρισε η μικρη απο το σχολειο και κατι τα νευρα που επιασαν κορυφη, κατι οι σκεψεις για το ποσα εχω να κανω μεχρι το βραδυ, εφαγα παλι οτι βρηκα μπροστα μου.Στα ιδια λοιπον, θα μου πειτε, οκ μην απογοητευεσαι και αυριο μέρα είναι...........Μερα τη μέρα, πέρασαν τα χρονια και γω ακομα πιπιλαω το άνοστο ανέκδοτο, ποσο με ενοχλουν τα κιλα μου και μπλα,μπλα, μπλα.Λογια μονο και απο πραξεις τιποτα
μαρλεν καλώς ήρθες :)