Printable View
Εχεις δικιο Σοφια... το εψαξα και εγω..δεν ειμαι ο Σουπερμαν.. Ειμαι ο Μπατμαν. :)
Αλλα πρεπει οντως να εισαι σουπερμαν για να τα καταφερεις μονος σου?
Και πως εβγαλες το συμπερασμα οτι πιστευω οτι ειμαι σουπερμαν? Αααα μηπως επειδει δεν το βαζω κατω.. ?
Φανταζομαι δεν πιστευεις αυτα που λες.. λογια απελπισιας μαλλον, γιατι απλα ο δικος του ο σταυρος εχει σχεδον παντα ημερομηνια .....Quote:
Originally posted by iro1
Πάντως θα βγω λίγο εκτός τόπικ γιατί δεν μπορώ να μην σχολιάσω την \"απελπισία\" που βλέπω σε μένα και σε άλλους εδώ για το αυτονόητο.Για μια ήρεμη ζωή που να μην συμβαίνει τίποτα καλήτερα παρά να έχουμε τόσα προβλήματα απο τις υπερευαισθησίες μας.Αυτό που είπε ο φίλος να μην τον αγγίζει τίποτα...εμένα μου θύμισε μια πολύ λανθασμένη σκέψη που είχα κάνει κάποτε αλλά άκρως αληθινή.Περίμενα έξω απο τον γιατρό μου και ήμουν μούσκεμα απο το άγχος και βλεπα τον κόσμο (περίμενα έξω απο το κτήριο γιατί ήμουν πρώτο ραντεβού)ωσπου πέρασε ένας ναρκομανής που ήταν σε ένα δικό του κόσμο,τελείως αλλού.Τον ζήλεψα.δεν το λέω με τιμή αλλά τον ζήλεψα που αυτός περπατούσε έτσι ήρεμα ενώ εγώ πάντα περπατάω πολύ γρήγορα.Σίγουρα κουβαλούσε έναν πολύ βαρύ σταυρό αλλά όπως λένε και οι παλιοί ότι δεν έχουμε ζηλεύουμε.σε καμια περίπτωση δεν είναι παρότρινση προς τα εκεί...απλά το ανέφερα να δείξω πόση ανάγκη έχω απο την απόλυτη ηρεμία.
Θυμαμαι ομως να εκανα την ιδια σκεψη, οταν ημουν στο νοσοκομειο (λαστ ταιμ) και σκεπτομουν την γιατρο που με κοιτουσε και ζηλευα που εκεινη ζουσε ενω εγω \"πεθαινα\".... τοτε Ηρω αποφασισα να τα αλλαξω ολα τοτε ενιωσα μεσα μου την οργη για μενα τον ιδιο... τοτε θελησα και παλι να ζησω και να χαρω αυτα που τοσο μου ελειψαν....
Έτσι είναι Ηρώ. Συμφώνω μαζί σου, γιατί όταν έχεις αυτό το πρόβλημα,φυσικά και υποφέρεις. Σου ελέγχει όλη σου τη ζωή...Θέλεις να κάνεις τόσα πράγματα που τελικά δε μπορείς... και ο λόγος? οι \"κρίσεις πανικού\". Που στην τελική τι είναι αυτό? που οφείλεται? τι κάνεις λάθος και το παθαίνεις ? δυστυχώς δε μπορείς να βγάλεις άκρη και αυτό είναι το χειρότερο. Γι\'αυτό και η ζωή σου γίνεται κόλαση. Μακάρι να ήμουν αναίσθητος...αλλά δεν έχω βρεί το κόλπο ακόμα.
Τελικά ίσως να είναι ο ψυχίατρος με τα αντικαταθλιπτικά το κόλπο.
Και το χειρότερο δεν είναι οι συνεχείς αναβολές στις υποχρεώσεις σου ή ο καθορισμός του τρόπου ζωής που σου επιβάλλει. Αλλά κάθε φορά που αναγκάζομαι να κάνω πέρα ένα άκομα φιλικό μου πρόσωπο ... κάθε φορά που παραιτούμαι απο κάτι πριν κάν το δοκιμάσω ... αυτό είναι το επίπονο ...και η σφραγίδα οτι δύσκολα θα βγώ απο αυτό το φαύλο κύκλο.
Ναι . και νομίζω για το ίδιο πράγμα μιλάμε, απλά εγω περιέγραψα τη συνέχεια ...Γιατί μετά απο τις πολλές υπερβάσεις ,τις οποίες αφήνουμε στη μέση ....Μετά τι μένει? Να μην κάνεις ούτε αυτές τις υπερβάσεις....
Γεια σου Μπατμαν:) Χάρηκα!Quote:
Originally posted by Sadness
Εχεις δικιο Σοφια... το εψαξα και εγω..δεν ειμαι ο Σουπερμαν.. Ειμαι ο Μπατμαν. :)
Αλλα πρεπει οντως να εισαι σουπερμαν για να τα καταφερεις μονος σου?
Και πως εβγαλες το συμπερασμα οτι πιστευω οτι ειμαι σουπερμαν? Αααα μηπως επειδει δεν το βαζω κατω.. ?
Δε νομιζω πώς για να τα καταφέρεις πρεπει να σαι ο σουπερ μαν! (ή ο μπατμαν)....! μηπως το πιστεύεις εσυ ομως?
Αλλα λεγοντας πώς η ληψη χαπιου ειναι αποδοχή της ήττας, ή σε γιατρο θα ξαναπας στα 80, μηπως θες να αποδειξεις πως εισαι τελικα σουπερ?
Δεν ειναι κανεις, είτε με κρισεις πανικου ειτε χωρις αυτες, σουπερ...ή τουλάχιστον συνεχως σουπερ.
Καλα κανεις κ δεν το βαζεις κάτω. Αλλα έχεις δικαιωμα να πεις \"ουφ κουράστηκα\"....κ συνεχιζεις μετα....:)
Μα ακριβως αυτο εννοω Σοφια, κουραστηκα πλεον να ειμαι ετσι, βαρεθηκα να χανω καθε στιγμη καθε ωρα. Πρεπει να αλλαξω. Χαπια οχι δεν θα παρω γιατι δεν πιστευω σε αυτα, και οχι δεν ειμαι σουπερ. Ειμαι ενας \"ιδρωμενος\" ανθρωπος.Quote:
Originally posted by Sofia
Αλλα λεγοντας πώς η ληψη χαπιου ειναι αποδοχή της ήττας, ή σε γιατρο θα ξαναπας στα 80, μηπως θες να αποδειξεις πως εισαι τελικα σουπερ?
Καλα κανεις κ δεν το βαζεις κάτω. Αλλα έχεις δικαιωμα να πεις \"ουφ κουράστηκα\"....κ συνεχιζεις μετα....:)
Αποδοχη ητας ειναι γιατι δεν το παλεψα, η γιατι δεν το καταφερα, ενω ο διμιουργος ολη αυτης της καταστασης ειμαι εγω και το μυαλο ακομα και οι ιδιες μου οι πραξεις. Την αγωγη με χαπακια την αποδεχομαι οχι ομως μονη της, πρεπει να αλλαξουν και αλλα πολλα, βλεπεις αν και εχει λαβει διαστασης επιδημιας δεν ειναι ιωση, ειναι κατι που βρισκεται καλα καρφωμενο στο μυαλο μας. Πιστευω τουλαχιστον οτι ο καθενας πρεπει να βρει την αιτια για να βρει την λυση. Το χαπακι ειναι η λυση, αλλα για ποια ακριβως αιτια?
Συγνωμη και παλι που δεν γραφω καλα, ισως να μην μπορω να μεταδωσω και αυτο που σκεφτομαι καλα... Sorry.
πολυ καλα γραφεις!
ειναι πολυ ωραιο που ψαχνεσαι κ ψαχνεις να βρεις ποιος εισαι μεσα απο ολο αυτο. Περα απο την αιτια μπορει να βρεις κ πολλα αλλα ενδιαφεροντα πραγματα για τον εαυτο σου:)
Οσο για το αν \"φταις\" κ εισαι εσυ δημιουργος της ολης κατάστασης, δεν ξερω πως το εννοεις....πώς εσυ το προκαλεις? ε,και?
κ σιγουρα μπορεις να αλλαξεις, οπως πολλοι αλλοι. οι αλλαγες πολλες φορες ειναι πολυ ωραιες...εχουμε μαθει (κ εγω μεσα σ αυτους) να τις φοβομαστε, κι ομως μπορει να ναι λυτρωτικες!
Ακομα ειμαι στα πρωτα μου βηματα, μαθαινω να μπουσουλαω... ελπιζω σιγα σιγα να βγαλω το ποδαρακι εξω και να κανω τα πρωτα μου βηματακια.
Σοφια ενννοω οτι εγω φταιω, εγω ο ιδιος που ειμαι ετσι, που νιωθω ετσι που σκεφτομαι ετσι, που αντιδραω ετσι, κλπ κλπ. Ο τροπος ζωης μου, οι αποψεις μου, η μανια μου να ειναι ολα τελεια και πολλα αλλα με εφτασαν εδω που με εφτασαν. Και ψαχνωντας πισω, θυμαμαι οτι δεν ημουν ετσι, καπου αλλαξα στην πορεια, και πρεπει παλι να αλλαξω.
Και εγω φοβαμαι τις αλλαγες, αλλα αυτη η αλλαγη λεω μεσα μου πως ειναι για το καλο και οχι για το κακο. Προσπαθω λοιπον να δεχομαι μια μερα την φορα, και αποδεχομαι με το καλο οτι ερχεται (ενω δεν το εκανα αυτο) προσπαθω να δουλευω πανω στο σημερα, και λεω οτι το αυριο ειναι πολυ μακρια, δεν ξερω αν θα ζω μεχρι αυριο, και οι στοχοι μου ειναι κοντινοι, πολυ κοντινοι, και δεν κανω το λαθος που εκανα παλια να θετω πολλα για το αυριο. Κανω τα του σημερα σημερα, για το αυριο πρεπει να ανησυχησω αυριο και αλλα πολλα.
Οπως ειπα απεχω πολυ απο να το καταφερω 100% αλλα δεν θα το βαλω κατω ακομη, δεν θελω να χασω την μαχη με τον εαυτο μου. Αν εχω δικιο και εγω τα προκαλεσα αυτα, τοτε πρεπει να βρω και παλι την δυναμη να τα αλλαξω. Και αν μεσα σε ολες τις μαχες που δινουμαι καθε μερα προσπαθουμε...εεεε σε αυτην...Failure is NOT an option.
Thats my 0.02$
πολυ ομορφα τα οσα γραφεις.....:)...αυτο με τη μανια για την τελειοτητα ηθελα να σου γραψω πιο πανω....το οτι \"βλεπεις\" αυτα που γραφεις δειχνει οτι οντως κανεις βηματα κ μαλιστα σημαντικα....λέω εγω:)Quote:
Originally posted by Sadness
Ακομα ειμαι στα πρωτα μου βηματα, μαθαινω να μπουσουλαω... ελπιζω σιγα σιγα να βγαλω το ποδαρακι εξω και να κανω τα πρωτα μου βηματακια.
Σοφια ενννοω οτι εγω φταιω, εγω ο ιδιος που ειμαι ετσι, που νιωθω ετσι που σκεφτομαι ετσι, που αντιδραω ετσι, κλπ κλπ. Ο τροπος ζωης μου, οι αποψεις μου, η μανια μου να ειναι ολα τελεια και πολλα αλλα με εφτασαν εδω που με εφτασαν. Και ψαχνωντας πισω, θυμαμαι οτι δεν ημουν ετσι, καπου αλλαξα στην πορεια, και πρεπει παλι να αλλαξω.
Και εγω φοβαμαι τις αλλαγες, αλλα αυτη η αλλαγη λεω μεσα μου πως ειναι για το καλο και οχι για το κακο. Προσπαθω λοιπον να δεχομαι μια μερα την φορα, και αποδεχομαι με το καλο οτι ερχεται (ενω δεν το εκανα αυτο) προσπαθω να δουλευω πανω στο σημερα, και λεω οτι το αυριο ειναι πολυ μακρια, δεν ξερω αν θα ζω μεχρι αυριο, και οι στοχοι μου ειναι κοντινοι, πολυ κοντινοι, και δεν κανω το λαθος που εκανα παλια να θετω πολλα για το αυριο. Κανω τα του σημερα σημερα, για το αυριο πρεπει να ανησυχησω αυριο και αλλα πολλα.
Παιδιά θέλω να σας ρωτήσω ακολουθείτε κάποιας μορφής ψυχοθεραπεία; Σκοπός μας δεν είναι να καταπολεμήσουμε μόνο τα συμπτώματα των κρίσεων αλλά κυρίως τα αίτιά της... Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο!
Ακριβως για το λογο που ειπες δεν περνω χαπακια...Quote:
Originally posted by anwnimi
Παιδιά θέλω να σας ρωτήσω ακολουθείτε κάποιας μορφής ψυχοθεραπεία; Σκοπός μας δεν είναι να καταπολεμήσουμε μόνο τα συμπτώματα των κρίσεων αλλά κυρίως τα αίτιά της... Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο!
Οχι δεν ακολουθω καποια θεραπεια. Προσπαθω με την λογικη οση μου εχει μεινει πια, να το καταπολεμισω... Ελπιζω καποια στιγμη να ερθω εδω και να φωναξω...
ΚΑΙ Ο SADNESS ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ :P εχουμε καιρο ομως... ειπαμε one step at a time.
Sadness καλά κάνεις και δεν το βάζεις κάτω. Έτσι έκανα και εγώ για 8 χρόνια. Και να σου πω ότι το είχα σχεδόν νικήσει (σε αεροπλάνο μόνο δεν έμπαινα) και τα συμπτώματα είχαν φύγει εντελώς εκτός από ήπιες και σπάνιες περιπτώσεις. Όμως...δεν είχα καταπολεμήσει τα αίτια...οπότε καταλαβαίνεις τι επακολούθησε.
\"Προσπαθω με την λογικη οση μου εχει μεινει πια, να το καταπολεμισω... \"
Τα συμπτώματα ή τα αίτια;
Γιατί δεν εμπλουτίζεις τη δική σου λογική με την καθοδήγηση ενός ψυχολόγου;
iro το βρισκω υγιες κ ομορφο να ειμαι μελος αυτου του φορουμ κ μαλιστα τωρα που πλεον αισθανομαι καλα. εγω απο προσωπικη εμπειρια ψυχοθεραπειας που κοντευει τα 2 χρονια πιστεύω πώς μας παει τοσο μακρυα οσο αντεχουμε...ή αφηνουμε τον εαυτο μας να παει.
ναι, μπορει τπτ τρομερο να μη συνεβη ωστε να προκληθουν οι κρισεις...μπορει ομως πολλα συσσωρευτικα να εδρασαν μεσα σου κ να ηρθαν οι κρισεις....
Την αιτια βεβαια, τα συμπτωματα δεν θα υπαρχουν αν δεν υπαρχει αιτια... Nομος τησ φυσης... Οπου υπαρχει δραση υπαρχει αντιδραση... :)Quote:
Originally posted by anwnimi
\"Προσπαθω με την λογικη οση μου εχει μεινει πια, να το καταπολεμισω... \"
Τα συμπτώματα ή τα αίτια;
Γιατί δεν εμπλουτίζεις τη δική σου λογική με την καθοδήγηση ενός ψυχολόγου;
Βεβαια για να πω την αληθεια...μου παιρνει πολυ χρονο, γιατι εγω τουλαχιστον πρεπει να σταματησω τη γη να κατεβω και να το δω, αλλιως δεν... οποτε βρηκα μια λυση την οποια εχω βαλει προγραμμα και το τρεχω... τωρα τη θα γινει δεν ξερω. Παντως ξερω οτι καποιες φορες καποιοι δικοι μου ανθρωποι σε καποιες καταστασης που με ξερουν καλα μου ειπαν οτι αλλα περιμεναν να κανω/αντιδρασω... Το ποσο χαρηκα δεν λεγεται... :)
Τωρα για τον ψυχολογο που λες... χμμμ το σεβομαι, και ισως ειναι το Αλαμο μου.. ΑΛΛΑ αν δεν το εχει ζησει πως ξερει τι αντιμετωπιζω? Αν εχει και αυτοσ/αυτη κρισης τι γινεται? :P και γιατι να μην δρασω μονος? οσο μπορω και εχω δυναμη... εδω βλεπω συμφορουμιτες να ζουν με αυτο χρονια πολλα,... και παιρνω δυναμη...