Το ''δικαιωμα'' να σκοτωνει ενα ελαφι η μια αγελαδα,ειναι το μονο πραγμα για το οποιο ενα μεγαλο μερος της ανθρωποτητας βρισκεται αδελφικα συμφωνη,ακομα κ στη διαρκεια των πιο αιματηρων πολεμων.
.Το δικαιωμα αυτο μας φαινεται αυτονοητο γιατι ειμαστε εμεις που βρισκομαστε στην κορυφη της ιεραρχιας.Θα εφτανε ομως να παρεμβει ενας τριτος στο παιχνιδι,για παραδειγμα ενας επισκεπτηςπου θα ειχε ερθει απο αλλον πλανητη ενας επισκεπτης ανωτερης νοημοσυνης απο τον ανθρωπο,για να τεθει σε αμφισβητηση ολος ο χαρακτηρισμος.Ο ανθρωπος δεμενος σε μια αμαξα απο εναν Αριανο η ψητος στη σουβλα απο εναν κατοικο του Γαλαξια,θα θυμοταν ισως τοτε τη μοσχαρισια μπριζολα που ειχε τη συνηθεια να τεμαχιζει στο πιατο του και θα ζητουσε(πολυ αργα)συγνωμη απο την αγελαδα.
Η αληθινη καλοσυνη του ανθρωπου δεν μπορει να φανερωθει παρα μονον απεναντι σαυτους που δεν εκφραζουν καμμια δυναμη.Ειναι οι σχεσεις με αυτους που ειναι στο ελεος μας:τα ζωα.
Μιλαν Κουντερα ''Η αβασταχτη ελαφροτητα του ειναι''.
Και αυτο το κειμενο λεει πολλα.Οτι κ να λεμε, οτι διαφορες κ να εχουμε με τα ζωα,ενα πραγμα εχουμε κοινο:Τον πονο.Τα ζωα πονανε οσο κ οι ανθρωποι.Αυτο δεν μπορει κανεις να το αρνηθει.
