Μηδενιστική και άλλες οπτικές...

Αρα καποια στιγμη πρεπει να αποφασισεις αν θα λειτουργεις συμφωνα με την ψυχρη σκεψη η με το συναισθημα,με τη στυγνη λογικη η με αυτο που σου λεει το στερνο σου,την εσωτερικη φωτια,το φως σου.Ανεφερα για τις διαστασεις για να αποδειξω πως δεν ειναι ολα συμπτωματικα.(ειπαμε συμπτωσεις αλλα τοσες πολλες?).Και συνεχιζω(πραγματικα πως καταφερνεις σε 15 σειρες να εκφραζεις τοσες σκεψεις ειναι αξιο αποριας).Καποτε εβλεπα ενα ντοκυμαντερ που εδειχνε μια μπαλα να πεφτει σε ενα καρφι.υπηρχαν 50% πιθανοτητες μετα την κρουση με το καρφι η μπαλα να φυγει δεξια και αλλες τοσες αριστερα.Με την λογικη θα πρεπει να ειναι ισες.Και συνηθως ετσι γινοταν.Το περιεργο ειναι πως οταν μαζευοταν 3-4 ατομα και σκεφτονταν πως η μπαλα θα παει δεξια,αποδυκνειοταν πως τοτε η μπαλα πραγματικα εφευγε προς τα δεξια τις περισσοτερες φορες.Οποτε μιλαμε για μια κατασταση οπου μεσα απο μια ασαφεια εβγαινε ενα σταθερο αποτελεσμα (τρελο ε?).Το παραλληλιζω λιγακι με το νομο των πιθανοτητων και πως μπορεις να επηρεασεις τις πιθανοτητες.
Ξεχωριζω και εγω τα συναισθηματα που χρησιμοποιουνται για την επιβιωση,ερωτας,πεινα,φοβο� � κλπ,με τα συναισθηματα της ουσιας,δικαιοσυνη,αγαπη,ηθ� �κη.θα βαλω την αγαπη στο δευτερο σκελος,επετρεψε μου να το κανω.
Σε μια μεταθανατια μορφη υπαρξης για μενα μετραει η ποιοτητα του ειναι σου,η οποια μπορει να ειναι ανεξαρτητη απο τις μνημες σου.πχ μια καλη ψυχη παλι καλοσυνη θα βγαλει γιατι ετσι εχει σχηματιστει,ενω μια κακη το αντιθετο.Οποτε εφοσον η ουσια σου ειναι διαυγης,παλι σε αναλογες δοκιμασιες θα δρασει με τροπο διαυγη.ειναι θεμα πυρηνα της ψυχης σου πλεον και πως εχει σφυρηλατηθει.Για αυτο ισως και να μην χρειαζονται οι μνημες.
Σχετικα με την δευτερη παραγραφο σου,ειναι μια δικη σου αποφαση στο κατω κατω αυτη ειναι και η μαγκια μας,οτι μπορουμε να αποφασισουμε για τον εαυτο μας.

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
Αρα καποια στιγμη πρεπει να αποφασισεις αν θα λειτουργεις συμφωνα με την ψυχρη σκεψη η με το συναισθημα,με τη στυγνη λογικη η με αυτο που σου λεει το στερνο σου,την εσωτερικη φωτια,το φως σου.Ανεφερα για τις διαστασεις για να αποδειξω πως δεν ειναι ολα συμπτωματικα.(ειπαμε συμπτωσεις αλλα τοσες πολλες?).Και συνεχιζω(πραγματικα πως καταφερνεις σε 15 σειρες να εκφραζεις τοσες σκεψεις ειναι αξιο αποριας).Καποτε εβλεπα ενα ντοκυμαντερ που εδειχνε μια μπαλα να πεφτει σε ενα καρφι.υπηρχαν 50% πιθανοτητες μετα την κρουση με το καρφι η μπαλα να φυγει δεξια και αλλες τοσες αριστερα.Με την λογικη θα πρεπει να ειναι ισες.Και συνηθως ετσι γινοταν.Το περιεργο ειναι πως οταν μαζευοταν 3-4 ατομα και σκεφτονταν πως η μπαλα θα παει δεξια,αποδυκνειοταν πως τοτε η μπαλα πραγματικα εφευγε προς τα δεξια τις περισσοτερες φορες.Οποτε μιλαμε για μια κατασταση οπου μεσα απο μια ασαφεια εβγαινε ενα σταθερο αποτελεσμα (τρελο ε?).Το παραλληλιζω λιγακι με το νομο των πιθανοτητων και πως μπορεις να επηρεασεις τις πιθανοτητες.
Ξεχωριζω και εγω τα συναισθηματα που χρησιμοποιουνται για την επιβιωση,ερωτας,πεινα,φοβο� � κλπ,με τα συναισθηματα της ουσιας,δικαιοσυνη,αγαπη,ηθ� �κη.θα βαλω την αγαπη στο δευτερο σκελος,επετρεψε μου να το κανω.
Σε μια μεταθανατια μορφη υπαρξης για μενα μετραει η ποιοτητα του ειναι σου,η οποια μπορει να ειναι ανεξαρτητη απο τις μνημες σου.πχ μια καλη ψυχη παλι καλοσυνη θα βγαλει γιατι ετσι εχει σχηματιστει,ενω μια κακη το αντιθετο.Οποτε εφοσον η ουσια σου ειναι διαυγης,παλι σε αναλογες δοκιμασιες θα δρασει με τροπο διαυγη.ειναι θεμα πυρηνα της ψυχης σου πλεον και πως εχει σφυρηλατηθει.Για αυτο ισως και να μην χρειαζονται οι μνημες.
Σχετικα με την δευτερη παραγραφο σου,ειναι μια δικη σου αποφαση στο κατω κατω αυτη ειναι και η μαγκια μας,οτι μπορουμε να αποφασισουμε για τον εαυτο μας.

---

Νομιζω οτι τη στιγμη που θα το αποφασίζω, θα λειτουργώ με τη σκέψη μου, αρα θα ειναι μια προκατειλημένη απόφαση ;) Γενικότερα δεν νιώθω την ανάγκη να υιοθετήσω μέσα μου μια σαφή στάση απέναντι στα πράγματα τα υπαρξιακά. Το αφήνω ρευστό, προς το παρόν.
Ο νόμος των πιθανοτήτων έχει μέσα του μέγιστα σημεία ασάφειας χωρίς αυτό να προδικάζει το ασαφές του αποτελέσματος. Έτσι κάθε αποτέλεσμα μοιάζει εφικτό.
Τα συναισθήματα επιβίωσης έχουν βάση σωματική/βιολογική. Ενώ τα συναισθήματα ουσίας, όπως τα ονομάζεις, εκκινούν απο την ψυχοπνευματική μας βάση. Συμφωνώ στον διαχωρισμό τους, επιστρέφουμε όμως στην αρχική μου ερώτηση:Μπορεί το πνεύμα να υπάρξει χωρίς την ύλη? Ποιο είναι αυτό που προσδιορίζει το άλλο?
Ο πυρήνας της ψυχής στέκει πέρα από τις μνήμες, συμφωνώ. Ωστόσο αν δεχτούμε την χωρίς μνήμη μετέπειτα ύπαρξη, θα πρέπει να δεχτούμε και την μη αντάμωση με τους αγαπημένους.
Και για μένα προσωπικά η λαχτάρα της επαφής με εκείνους που χάθηκαν είναι πιο ισχυρή απο τη λαχτάρα της αιωνιότητας...

Ποσες φορες δεν αποφασισες χωρις να λειτουργεις με την σκεψη σου?
Υπαρχουν θρησκειες που αναφερουν πως μπορει να ζησει πνευμα χωρις υλη(και μαλιστα αυτος ειναι και ο σκοπος συμφωνα με αυτες) και αλλες που δεν το υιοθετουν.Ο καθενας αποφασιζει για τον εαυτο του τι θα ακολουθησει και τι θα πιστεψει.
Προσωπικα και εγω πιστευω πως συνανταμε καποιους απο τους χαμενους στην αλλη ζωη.
Αν ειχα τις απαντησεις σε ολα εξαλου θα με διαβαζατε απο κανενα βιβλιο και θα πληρωνατε και τις διακοπες μου χεχεχεχε.(και δεν ειναι καθολου ασχημη ιδεα τωρα που το σκεφτομαι).

Κι εγώ weird μου δεν ξέρω τι πιστεύω πιο πολύ, την εκλογικευμένη θεώρηση ή την πιο πνευματική; Νομίζω είναι περίοδοι, στιγμές που το ένα μπορεί να διαδέχεται το άλλο. Μια μίξη από τα δύο τους χωρίς νόημα, που για μένα όμως έχει και δεν με πειράζει αν σε άλλους είναι ακατανόητο.
Και για μένα η συνάντηση με αγαπημένους ανθρώπους αποτελεί πολύ σημαντικότερο από την αιωνιότητα...

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Κι εγώ weird μου δεν ξέρω τι πιστεύω πιο πολύ, την εκλογικευμένη θεώρηση ή την πιο πνευματική; Νομίζω είναι περίοδοι, στιγμές που το ένα μπορεί να διαδέχεται το άλλο. Μια μίξη από τα δύο τους χωρίς νόημα, που για μένα όμως έχει και δεν με πειράζει αν σε άλλους είναι ακατανόητο.
Και για μένα η συνάντηση με αγαπημένους ανθρώπους αποτελεί πολύ σημαντικότερο από την αιωνιότητα...

---

Μια μίξη απο τα δυό τους χωρίς νόημα, που για μένα όμως έχει!
Γλυκιά μου κοπέλα, εισαι τόσο εύστοχη! Εβαλες σε μια φράση αυτό που προσπαθώ να εκφράσω σε τόσες γραμμές:)
Ετσι ακριβως νιώθω, το ένα να διαδέχεται το άλλο, και τα εχω αποδεκτέι και τα δύο σαν εκδοχές που υπάρχουν μέσα μου και σαν πλευρές του ίδιου μου του εαυτού εν τέλει.

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
Ποσες φορες δεν αποφασισες χωρις να λειτουργεις με την σκεψη σου?
Υπαρχουν θρησκειες που αναφερουν πως μπορει να ζησει πνευμα χωρις υλη(και μαλιστα αυτος ειναι και ο σκοπος συμφωνα με αυτες) και αλλες που δεν το υιοθετουν.Ο καθενας αποφασιζει για τον εαυτο του τι θα ακολουθησει και τι θα πιστεψει.
Προσωπικα και εγω πιστευω πως συνανταμε καποιους απο τους χαμενους στην αλλη ζωη.
Αν ειχα τις απαντησεις σε ολα εξαλου θα με διαβαζατε απο κανενα βιβλιο και θα πληρωνατε και τις διακοπες μου χεχεχεχε.(και δεν ειναι καθολου ασχημη ιδεα τωρα που το σκεφτομαι).

---

Καλέ μου,
φυσικα και δεν αποζητώ απο εσένα να μου απαντήσεις σε όλα τα ερωτηματικά που έχω κατα καιρούς θέσει στη ζωή μου!!!
Ο οποιοσδήποτε θα είχε καει!!! χιχι
Αποφάσισα αυθόρμητα συχνά, ωστόσο υποσεινήδητα είχαν γίνει διεργασίες μέσα μου που εκκινούσαν είτε απο τον ορθολογικό είτε απο τον συναισθηματικο-πνευματικό μου κόσμο...
Πάντως αυτό ακριβώς εννοώ, λέγοντας πως αφήνω και τα δύο να υπάρχουν μέσα μου, οτι στο θέμα της πίστης λειτουργώ αυθόρμητα, χωρις να υιοθετώ εκ των προτέρων ορισμένη θέση, αντιλαμβανόμενη ωστόσο τις εκδοχές που βρίσκονται μέσα μου.

Ανωνυμη ειναι λογικο να σκεφτομαστε και με τους δυο τροπους,λογικα-πνευματικα γιατι πολυ απλα ειναι 2 διαφορετικες πτυχες του εαυτου μας αλληλενδετες μεταξυ τους.Και αναλογα των περιστασεων λειτουργουμε με αυτη που μας \"βολευει\" περισσοτερο ή αυτη που μας κανει να νοιωθουμε καλυτερα.Αλλα αν το αναλυσουμε τι ειναι ορθολογικη σκεψη?Να κοιταζουμε το συμφερον μας,να κοιταζουμε το κοινο συμφερον οποτε αντικρουεται με το προσωπικο?Να κοιταζουμε το συμφερον του παιδιου μας,οποτε αντικρουομαστε με τις προηγουμενες 2 σκεψεις?Πνευματικα ομως η λυση ειναι προφανης.Ειναι κατι που δεν μπορω να το εξηγησω,αλλα οσο σκεφτεσαι με ανιδιοτελη τροπο,τοσο ερχεται μια επιβεβαιωση στην ψυχικη σου κατασταση.Κατι που σε κανει δυνατο.Που σε βοηθαει στις δυσκολες στιγμες σαν να σου λεει,\"εδω ειμαι εγω,μαζι σου\",μια ατελειωτη γεννητρια ενεργειας.Τα γραφω ολα αυτα γιατι ορθολογιστικα ειναι ακατανοητα,αλλα ειναι συναισθηματα ζωντανα και υπαρκτα,τουλαχιστον σε μενα.
Γλυκητατη μου,
Ενα ανυσηχο πνευμα ζει,ελισσεται,προσπαθει,ψα� �νει να βρει τις απαντησεις.Ειναι εσωτερικη αναζητηση δειχνει ευφυια.Δεν υπηρξα ποτε στην αλλη πλευρα αν και μερικες φορες θα το ηθελα να γλυτωσω το εγκαυμα.

Η λαχταρα οτι κατι μενει, η προσδοκια να ξαναδεις τους αγαπημενους και η θαλπωρη της ανθρωπινης επαφης που τους θυμιζει... εκει \"παραπαιω\" και ενδομυχα ελπιζω.
Κατα τα αλλα ομως και στις υπολοιπες συνθηκες, βρισκομαι σε αρμονια με το να κοιταω τον ηλιο καταματα, τα \"σκληρα δεδομενα της Υπαρξης\".
Εχω περασει τοσο χρονο να τα κοιταω, που τολμω να πω, εχω συμφιλιωθει αρκετα μαζι τους... και μαλιστα εχω διαλεξει εναν τροπο για να ζω.
Εμπνευστη.... ειναι ομορφο αυτο που αποπνεεις, μια σιγουρια που πηγαζει απο το βιωμα.
Ετσι ειναι, τα ανησυχα πνευματα κιδυνευουν να παθουν εγκαυμα:)
Anwnimi.... απλα αφεσου... ετσι λεω.. και σε μενα καμια φορα.

Θα μπορουσε να μην υπαρχει τίποτα?
Και δεν εννοω μονο μετά τον θανατο αλλά και πριν. Όλο αυτό που ζούμε να ειναι ένα όνειρο ή εφιάλτης? Ν α ειμαστε απλώς εδώ για την διασκέδαση ενός θεού που απλά βαρέθηκε και ήθελε να σπάσει λίγο πλάκα με τις συνεχόμενες ερωτησεις και αναζητήσεις μας ?

Να παιζουμε απλά ένα θεατρο κωμωδία-τραγωδία και τίποτε άλλο να μην έχει νόημα? Ν α ειμαστε απλά σχήματα στο μυαλό κάποιου φαρσέρ?

Φυσικα ρητορικές ερωτήσεις.

Ισως ο θεος να ενοιωσε μοναξια και να ηθελε λιγο ποιοτικη παρεα.Οποτε αφου εκανε τον ανθρωπο να οριζει μονος του τον εαυτο του,για να μην ειναι προβλεψιμος ουτε απο τον ιδιο τον θεο(να εχει ενδιαφερον),ξεχωριζει αυτους που \"ξεχωριζουν\" και τους κρατα μαζι του.Μακαρι και οι αγαπημενοι σας να ειναι σε αυτους που \"ξεχωριζουν\"....
(σας ακουγεται επιστημονικη φαντασια?)

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
Ισως ο θεος να ενοιωσε μοναξια και να ηθελε λιγο ποιοτικη παρεα.Οποτε αφου εκανε τον ανθρωπο να οριζει μονος του τον εαυτο του,για να μην ειναι προβλεψιμος ουτε απο τον ιδιο τον θεο(να εχει ενδιαφερον),
(σας ακουγεται επιστημονικη φαντασια?)

---

Εδω γελάνε...

εγω παλι το πιστευω ....

Οχι,οχι και παλι οχι εχετε ξεφυγει απο την αληθεια.
Ολοι ξερουμε οτι η ζωη ειναι ενα coin op.
Εχουμε ριξει ενα κερμα και παιζουμε ενα παιχνιδι....δυστυχως αυτα ειναι φτιαγμενα για να χανεις σε ενα ευλογο χρονικο διαστημα οποτε σε 70 χρονια περιπου θα πρεπει να ξηλωθουμε και αλλο κερμα για να ξαναπαιξουμε.
Το μονο που δεν ξερω ειναι αν το coin op ειναι single player ή multiplayer:P

Quote:

---

Originally posted by weird
Η λαχταρα οτι κατι μενει, η προσδοκια να ξαναδεις τους αγαπημενους και η θαλπωρη της ανθρωπινης επαφης που τους θυμιζει... εκει \"παραπαιω\" και ενδομυχα ελπιζω.


Πόσες φορές το έχω σκεφτεί αυτό! Ο φόβος για το θάνατο φεύγει με την ελπίδα για το ...μετά. Εκεί που μπορεί να συναντήσουμε...τι? Αυτούς που χάσαμε ή εμάς? Θα απαντήσουμε σε ερωτήσεις ή θα κλείσουμε πληγές?

Το τίποτα είναι πολύ μακριά από αυτό που σκέφτομαι. Όπως και να έχει είναι αδύνατο να το αποφύγουμε και αυτό είναι το μόνο σίγουρο.


Κατα τα αλλα ομως και στις υπολοιπες συνθηκες, βρισκομαι σε αρμονια με το να κοιταω τον ηλιο καταματα, τα \"σκληρα δεδομενα της Υπαρξης\".
Εχω περασει τοσο χρονο να τα κοιταω, που τολμω να πω, εχω συμφιλιωθει αρκετα μαζι τους... και μαλιστα εχω διαλεξει εναν τροπο για να ζω.



Να ξερες πόσο σε ζηλεύω μερικές φορές. Είσαι πολύ γενναία.



Ετσι ειναι, τα ανησυχα πνευματα κιδυνευουν να παθουν εγκαυμα:)



Εγώ ψιλοτσουρουφλίζομαι και αποχωρώ μέχρι να βρω ξανά δυνάμεις να πλησιάσω κοντά στη φωτιά....

---

Αυτη η συζητηση επρεπε να γινει χειμωνιατικα που κανει και κρυο να αντισταθμισουμε τις αυξησεις στα καυσιμα.Πολυ ζεστη ...