Ψάχνοντας μια παρέα με κατανόηση..

Ειναι πολυ ποθανο να υπαρχει κατι μεσα σου που να σε βασανιζει και να μη μπορεις να το δεις.Συνηθως κατι τετοιο συμβαινει και οδηγειται καποιος στην αρρωστη σχεση με το φαγητο και την εικονα του.Το να προσπαθει καποιος μονιμως να αλλαξει τον εαυτο εχει να κανει με κατι πιο βαθυ το οποιο θα σε βοηθησει ο ειδικος να ανασυρεις.Να ξερεις ομως οτι μπορεις να τα καταφερεις.Οταν εγω αποφασισα οτι θελω να γινω,οχι καποια αλλη,αλλα αυτο που αισθανομουν και πιστευα οτι ειμαι,πριν αρχισω να ασχολουμαι με το σωμα μου με τετοια εμμονη,βρηκα το δρομο μου και ηταν η τελευταια διαδρομη για την εξοδο(οπως λεει και το ονομα μου)

Ευχαριστώ για το κουράγιο..Το ελπίζω να τα καταφέρω.. Εύχομαι σύντομα να έχω να σας πω καλά νέα και ενθαρρυντικά!
:blush:

Σχετικα με αυτο που λες οτι δεν ξερεις αν θελεις να βγεις απο αυτο,δεν ειναι ετσι ακριβως.Εγω πιστευω οτι αυτο που ισχυει ειναι οτι φοβασαι να κοψεις αυτη τη συνηθεια εφ΄οσον εχει γινει κομματι σου,γιατι δεν ξερεις πως θα εισαι χωρις αυτο.Ειναι σαν ακρωτηριασμος,δεν ξερεις τι θα μεινει μετα.Να εισαι σιγουρη οτι αυτο που θα μεινει οταν θα καταφερεις να διωξεις αυτο το κομματι σου,η αληθεια που εχεις βαθεια μεσα σου θα λαμψει.Ειναι και αυτο κομματι του προβληματος που αισθανομαι οτι εχεις..εχεις αναγκη να εχεις τον ελεγχο γενικα.Οποτε εχεις αναγκη να ξερεις πως θα εισαι χωρις αυτη την εξαρτηση κι επειδη δεν μπορεις να φανταστεις τον εαυτο σου χωρις αυτη την εξαρτηση δεν τολμας και να προχωρησεις.Δηλαδη τωρα πια τολμησες κι εκανες κατι πολυ σπουδαιο για σενα!!!

Μάλλον κάπως έτσι είναι.. Στην πραγματικότητα μάλλον δεν ξέρω και ακριβώς ποια είμαι γενικότερα οπότε αν τα καταφέρω ίσως και εγώ να εκπλαγώ.. Δύσκολο να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου μετά από τόσα χρόνια αλλά και μόνο το ότι κάποιοι άνθρωποι το έχουν καταφέρει,μου δίνει κουράγιο..

Τα καλα νεα δεν χρειαζεται να ειναι συντομα,δωσε χρονο στον εαυτο σου και επισης δωσε του και το δικαιωμα και να φοβηθει και να το βαλει κατω και να θελει να τα παρατησεις..να μην εισαι αυστηρη με τον εαυτο σου εννοω,δεν χρειαζεται να δεις πληρη βελτιωση αμεσως,η αν δεις οτι δεν ανταποκρινεσαι στη θεραπεια γρηγορα ΜΗΝ τα παρατησεις.Να εχεις ΣΥΝΕΧΕΙΑ στο μυαλο σου οτι εσυ θα γινεις ευτυχισμενη.

Αυτό όντως το σκέφτομαι.. Γενικά όπως ήθελα ας πούμε να χάσω 10 κιλά σε ένα μήνα με απίστευτη ανυπομονησία,έτσι και τώρα φοβάμαι ότι επειδή ξέρω ότι είναι μια διαδικασία που θέλει χρόνο,δεν ξέρω πως θα τα καταφέρω μέχρι το τέλος.. Ονειρεύομαι να ζω μια μέρα χωρίς όλες αυτές τις εμμονές και νιώθοντας ελεύθερη και έτσι ελπίζω να αντέξω.. Επειδή παράλληλα είναι μια εποχή που έχω ξανακυλήσει και έχω πάλι αυτή την ανυπομονησία να αδυνατίσω,προσπαθώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου ώστε αυτή τη φορά να το κάνω σωστά και όχι με υπερβολές,αλλά ήδη βλέπω ότι αντιδράω..Και φυσικά η ψυχολογία μου είναι χάλια..Θέλω όλη μέρα να είμαι ξαπλωμένη,στο σκοτάδι και να βλέπω ταινίες ώστε να ξεχνιέμαι και να μην ταλαιπωρώ και άλλο το μυαλό μου..Και παράλληλα έχω τις τύψεις ότι είμαι αποτυχημένη και δεν μπορώ να κάνω τίποτα,ούτε τα βασικά..

Μου θυμιζεις πολυ τον εαυτο μου αληθεια.Εγωτα δεκα κιλα τα εχασα,οταν απεξαρτηθηκα απο το φαγητο.Απο την αρρωστημενη εμμονη να τηρω ενα προγραμμα για να χασω.Και ποτε δεν εχανα.Οταν αποφασισα οτι θελω να ζησω(κι εγιναν στο μυαλο μου καποιες διεργασιες)και μπηκε το φαγητο σε δευτερη μοιρα(το ειδα στην αληθινη του διασταση ως πηγη θρεψης και οχι υποκαταστατου χαρας)εχασα δεκα κιλα σε 3 μηνες (απο 74 πηγα 64 με 1,75 υψος)χωρις να μου δινει χαρα το οτι χανω και φοραω τα ρουχα που ονειρευομουν(που μονο ετσι νομιζα οτι θα ειμαι ευτυχισμενη)αλλα επαιρνα χαρα γιατι ενιωσα οτι κοιταξα τον εαυτο μου στα ματια,σταματησα να τον βασανιζω και τον αγκαλιασα μετα απο πολλα χρονια.Συγγνωμη που μιλαω για μενα τοση ωρα,ενω εσυ εχεις πιο πολυ αναγκη αυτη τη στιγμη,απλα σου λεω καποια πραγματα για να δεις οτι ολα γινονται.Δεν εννοω οτι πρεπει να γινει με τον τροπο που εγινε σε μενα,αλλα τα λεω για να νιωσεις οτι σε αυτη τη φυλακη εχουν βρεθει κι αλλοι,κι οτι θα βγεις καποια στιγμη σιγουρα.

Είναι ακριβώς όπως τα περιγράφεις.. Λατρεύω τη μόδα και ένας από τους λόγους που σίγουρα θέλω πάντα να αδυνατίσω είναι το να δείχνουν όλα τέλεια πάνω μου.. Εκτός των άλλων έχω και καταναλωτική μανία,αγοράζοντας άπειρα πράγματα καθημερινά με το όνειρο ότι μια μέρα θα είμαι καλά,θα νιώθω καλά,θα βγαίνω έξω και θα χαίρομαι όσα έχω..Ελπίζω να έρθει αυτή η μέρα γιατι όσο βλέπω ότι αυτό δεν γίνεται,πιο πολύ με στεναχωρεί το να έχω τα πάντα και να μη φοράω τίποτα.. Συγχαρητήρια για το κατόρθωμα σου,πραγματικά!!! Μακάρι να έρθει η μέρα που θα λέω και εγώ τα ίδια..Απ'ότι βλέπω στα ίδια κιλά και ύψος κυμαινόμαστε οπότε καταλαβαίνεις καλύτερα..

Πω πω,τα εκανα κι εγω αυτα (ας γελοιοποιηθω λιγο)και λαχταρουσα καθε μερα να ερθει η στιγμη που θα βαλω το ταδε και θα γινει χαμος!!!!!!!!Ηρθε η στιγμη που εβαλα ο,τι λαχταρουσα και κοιταχτηκα,χαμογελασα κι εφυγα απ΄το σπιτι και δεν ξανασχοληθηκα.Ακουγα απιστευτα σχολια,αλλα δεν δινω σημασια πλεον.Οπως σταματησα να δινω σημασια σε οσους σχολιαζαν τα κιλα μου οσο ειχα παραπανω κιλα,δεν δινω σημασια ουτε στους επαινους πλεον.Εχω την εντυπωση οτι σε ενδιαφερει πολυ η αποδοχη των αλλων.Εμενα παντως οχι απλα με ενδιεφερε,αλλα ειχε αμεση εξαρτηση η διαθεση μου και η αυτοεικονα μου απο το πως με εβλεπαν οι αλλοι,η μαλλον απο το πως νομιζα οτι με εβλεπαν.Καποια στιγμη εκανα την εξης σκεψη,δεν ειναι τιποτα τοσο τρομερο,αλλα μου εκανε μεγαλο καλο.Ειδα μια πολυ ομορφη κοπελα να περναει και σκεφτηκα ποσο ωραια ειναι και αμεσως ειπα μεσα μου,αυτος ο θαυμασμος που ενιωσα εγω τωρα,αθτη την κοπελα την εκανε πιο ευτυχισμενη,θα γινει η μερα της καλυτερη;θα κερδισει κατι απο αυτο που σκεφτηκα εγω;οπως αντιστοιχα καιμγια καποιον γαι τον οποιο θα μπορουσα να πω μμμ,παχυνε.Ποσο κακο του εκανα τωρα που το σκεφτηκα;ετσι αρχισαν σιγα σιγα ολοι οι γυρω μου τους οποιους ετρεμα να μην ακουσω αρνητικο σχολιο και οι οποιοι ηθελα να με βλεπουν παντα στην καλυτερη μου εκδοχη να ¨μικραινουν¨αληθεια,μη γελας,αρχισαν ολοι οι γυρω μου να χαμηλωνουν και να τους βλεπω κι αυτους στη αληθινη τους διασταση κι οχι,τεραστιους και τοσο πανισχυρους να καθοδηγουν τη διαθεση μου,τη μερα μου και τη ζωη μου.

Συγγνωμη για καποιες αναγραμματισμενες λεξεις,γραφω απο i pad και δεν εχω συνηθισει το την οθονη αφης

αχαχαχα!!! Ακριβώς έτσι... Όχι μόνο αναζητάω μετά μανίας αποδοχή...Παλιότερα καταπίεζα τόσο τον εαυτό μου ώστε ανά πάσα στιγμή να με θεωρούν όλοι τόσο εξωπραγματικά όμορφη,που έκανα π.χ.3 ώρες μόνο για να βαφτώ ας πούμε το πρωί,1-1βλεφαρίδα..Είναι γελοίο αλλά τόσο ψυχοφθόρο..και εν τέλει χάνεις τον έλεγχο..Από κάποια στιγμή και μετά άρχισα να φαντάζομαι πλέον πράγματα..Και κανείς να μην ασχολούνταν-που δεν είχε και λόγο να ασχοληθεί παραπάνω-νόμιζα ότι κάθε λεπτό όλοι με παρατηρούσαν και έβρισκαν κάθε ψεγάδι.. Υπήρχε παντού ένας κριτής..όντως μπερδεύουμε τις διαστάσεις των πραγμάτων..όπως με το φαγητό,έτσι και με τους ανθρώπους..

Εγω απο μικρη ακουγα παντα :μην κανεις αυτο,θα σε πουνε ετσι,μη φορας αυτο θα σε κοροιδευουν,γιατι πηρες 19 κι οχι 20;συν οτι με συνεκριναν ακομα και με τον αερα..ετσι μεγαλωσα νομιζοντας οτι με παρακολουθουν,λες κι εχω μανια καταδιωξης:starhit:και σχετικα με τη συγκριση αυτο μου εκανε πολυ μεγαλο κακο,παντα εβλεπα τον εαυτο μου πιο λιγο σε σχεση με τους αλλους και ετσι οικοδομηθηκε αυτη η κακη σχεση..μεχρι που τα βρηκαμε.Γι αυτο σκεφτομαι πλεον οτι ακομα καιμτα ρουχα που σου ειπα πριν που λαχταρουσα να φορεσω,καποια στιγμη μπορει να με στενεψουν,η να μη μου κανουν παλι,αλλα αυτο καταρχην θα ειναι αποτελεσμα του οτι καλοπερασα για λιγο και οχι απο τη συναισθηματικη υπερφαγια(οχι υπερφαγια ακριβως)που ετρωγα χωρις να νιωθω μονο και μονο για να καλυψω κενα και δευτερον δεν θα τιμωρησω τον εαυτο μου γι αυτοτο λογο οπως εκανα παλια,που του στερουσα εξοδους συναναστροφες και στιγμες γενικα επειδη δεν μου εκανε τη χαρη να αδυνατισει.

Νομίζω ότι περιγράφεις τη ζωή μου.. Τελικά όντως όλα τα κάνει το περιβάλλον μας.. Και η αλήθεια είναι ότι ζούσα με την πεποίθηση ότι είμαι εγώ η προβληματική,η μη φυσιολογική και ότι χαλάω και επιβαρύνω και τις ζωές των άλλων..Και τελικά μάλλον η τελευταία που φταίει είμαι εγώ.. Πιο πολύ που τα ανέχτηκα και τα αποδέχτηκα όλα αυτά από τους άλλους χωρίς αντίδραση..

Ετσι ειναι,ομως μεγαλωνοντας πρεπει να συνειδητοποιουμε οτι ο κοσμος πρεπει να ξαναφτιαχτει μεσα στο μυαλο μας και οτι δεν ειναι ετσι οπως μας παραδοθηκε.Να σε ρωτησω κατι,ο φιλος σου για ολα αυτα τι λεει;τι αλλα πραγματα περα απο τις σπουδες υπαρχουν στη ζωη σου με τα οποια να χαιρεσαι;και σχετικα με τη διατροφη τωρα κανεις διαιτα;εγινα αδιακριτη μηπως;

Δεν έχω κανένα πρόβλημα! Συζητάω για τα πάντα.. Είμαστε χρόνια μαζί οπότε έχει καταλάβει πως μεγάλωσα..Αντιλαμβάνεται την κατάσταση και συμφωνεί ότι είναι λογικό να αντιδράω σε όλα αυτά.. Απλά δεν μπορεί να καταλάβει το πρόβλημα που έχω με το φαγητό..Είναι δύσκολο κάποιος που δεν έχει περάσει τέτοια αδυναμία,να το καταλάβει.. Το βλέπει στις πραγματικές διαστάσεις του.. Παρ'όλα αυτά όμως,με έχει στηρίξει απίστευτα,έχει δείξει κατανόηση που απορώ που βρίσκει τη δύναμη και γενικά αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι κάτι φυσιολογικό και πρέπει να το αντιμετωπίσω..Γιατι οι γονείς μου πιστεύουν ότι είμαι επιφανειακή,με νοιάζει μόνο η εμφάνιση και κάνοντας δίαιτα θα διορθωθούν όλα...Απορώ πώς δεν βλέπουν μπροστά στα μάτια τους ότι υποφέρω και πως τόσες φορές που είμαι πολύ αδύνατη δεν είμαι ευτυχισμένη.. Υπάρχουν πράγματα που με ευχαριστούν, π.χ. είμαι πολύ καλλιτεχνική φύση και λατρεύω να ζωγραφίζω..Αυτό βέβαια μέχρι πριν 2 χρόνια περίπου,αφού οι γνωστές πιέσεις έμμεσα λένε να τελειώσεις τη σχολή όσο καλύτερα και νωρίτερα γίνεται και όλα τα άλλα είναι βλακείες.. Έμμεσα όμως πάντα,εεε!!!