Ας συστηθώ κι εγώ

Το οτι δεν μιλαω στους φιλους μου ειναι μερος της αρρωστιας μου(γιατι αρρωστη νιοθω) τα υπερφαγικα ατομα εχουν την ταση να κρυβονται..στην αρχη συζητουσα για την επιθυμια μου να τρωω παρα πανω,τοτε δεν ειχα αρχισει να συνειδητοποιω το προβλημα μου αλλα πλεον μετα απο ενα χρονο εχω κλειστει στον εαυτο μου..Πιστευω και οτι δεν θα το καταλαβουν,ολες τους ειναι αδυνατες και δεν ασχολουνται με το θεμα "φαγητο" και εμενα αν μου ελεγες πρι ενα χρονο "ξεκιναω να φαω και δεν μπορω να σταματησω" δεν θα μπορουσα να το καταλαβω..Εσυ συζητας για τα υπερφαγικα σου??

δεν συζητω για τα υπερφαγικα μου αλλα συζηταω με 1-2 φιλες για την ψυχολογικη καταπτωση που εχω γενικα.

Ναι αυτα τα συζηταω και εγω,γενικα εχω καλες σχεσεις με τισς φιλεσς μου,τα λεμε ολα αλλα τα υπερφαγικα ειναι το μυστικο μου,αυτο δεν το μιραζομαι με κανεναν..Αυτο το forum ειναι λυτρωση για μενα..Να συζητας με ατομα που σε καταλαβαινουν και να ξερεις οτι δεν εισαι μονη σου σε αυτο.

Ναι, ειναι πραγματι λυτρωτικο να βρισκεις ατομα με το ιδιο προβλημα. Παλαιοτερα δεν ειχα συνειδητοποιησει οτι μπορει να έχω κάτι. Έλεγα, οκ απλά μου αρέσει το φαγητό, δεν αθλουμαι, έχω μέτριο μεταβολισμο γι αυτο παχαινω. Τα τελευταια χρόνια καταλαβα ότι τα συναισθηματα μου συνδεονται με την ποσοτητα και την ποιοτητα του φαγητου που καταναλώνω και τους τελευταιους μηνες εμαθα ότι ειναι κατι απο το οποιο υποφερει πολύς κόσμος.
Έχω μια φίλη με το ίδιο προβλημα, η οποια όμως εχει τοσο σοβαρα προβληματα στο σπιτι που ντρεπομαι να την απασχολω με τα πραγματικα, συγκριτικα, ανουσια δικα μου.

Αχ,αυτα τα συναισθηματα..ποσες φορές με εχω πιάσει να τρώω επειδή είμαι στις μαύρες μου ή επειδή βαριέμαι και δεν εχω τίποτα να κάνω.Ξεκιναω να τρώω οτι βρω μπροστα μου.Ενω οταν ειμαι με τις φίλες μου και εχω πολλες δραστηριοτητες μεσα στην ημερα ή οταν ειμαι χαρουμενη ξεχναω να φαω,δεν εχω ορεξη..Ο ανθρωπος των αντιθεσεων ειμαι...

Quote:

---

Originally posted by hope25
Αχ,αυτα τα συναισθηματα..ποσες φορές με εχω πιάσει να τρώω επειδή είμαι στις μαύρες μου ή επειδή βαριέμαι και δεν εχω τίποτα να κάνω.Ξεκιναω να τρώω οτι βρω μπροστα μου.Ενω οταν ειμαι με τις φίλες μου και εχω πολλες δραστηριοτητες μεσα στην ημερα ή οταν ειμαι χαρουμενη ξεχναω να φαω,δεν εχω ορεξη..Ο ανθρωπος των αντιθεσεων ειμαι...

---

Πραγματικα είναι σαν να με περιγραφεις! Όταν είμαι με τις φίλες μου ακόμη κι όταν βγούμε για φαγητό και δεν μπορεσω να αντισταθώ, θα φάω μεν αλλά θα φαω χωρίς τυψεις και συνηθως μπορω να συγκρατηθω. Όταν με πιανουν οι μαυρες μου...αστα να πανε

Τελικά με σενα βρίσκω παρα πολλα κοινά..οι ιστορίες μας ειναι πανω-κατω οι ιδιες,το προβλημα μας το ιδιο,οι φοβοι μας οι ιδιοι,η σχεση μας με τους γονεις και το αντιθετο φυλο ιδια(εδω γελαμε).Ισως με την συνομιλία μας,καταλάβουμε τι φταίει και φτάσαμε εδω που φτάσαμε..Μηπως και καταφερουμε να το ξεπερασουμε,να αποκτησουμε μια ΣΩΣΤΗ σχεση με αυτο το ρημαδοφαγητο επιτελους!!!!!!!!

Μακαρι!!!
Παντως στις συμβουλες στους αλλους ειμαι ασος, χι χι! Σε μενα δεν μπορω να τις εφαρμοσω!

Καλά αυτο ειναι το μονο σιγουρο..Για τις φιλες μου ειμαι ο ψυχολογος τους,οποιος εχει προβλημα σε εμανα ερχεται..ενω στα δικα μου ειμαι αστα να πανε..

Εγω έχω την τυχη μία απο τις φίλες μου να ειναι καλυτερη ψυχολογος απο μενα. Ακουω αυτα που λεει, συμφωνω μαζι της απλα δν μπορω να αλλαξω σταση και νοοτροπια

Το θεμα ειναι να το θες πραγματικα μεσα σου,αν το θελησεις θα το καταφερεις..μπορει να ειναι δύσκολο αλλα ειναι εφικτο..Για καθε τι που μας συμβαινει εμεις ειμαστε υπευθυνοι..Θα μου πεις ωραια τα λες αλλα γιατι δεν τα εφαρμοζεις?Ποσπαθώ αλλά καπου χανομαι στην πορεία..

Σε ευχαριστω! Πραγματικα, ολη αυτη η συζητηση ειναι πολυ ανακουφιστικη!

Δεν κανει τιποτα γιατι και εγω το ιδιο ακριβώς νιώθω ΑΝΑΚΟΥΦΗΣΗ!Χαιρομαι που βρηκα ενα ατομο που μπορω να μιλησω χωρις ταμπου και ντροπες!Ειμαστε και εμεις σαν ολους τους αλλους ανθρωπους και αξιζουμε μια ζωη σαν ολους τους αλλους ανθρωπους..αυτη ειναι μια δοκιμασια που θα μας βγαλει πιο δυνατους,ετσι πρεπει να το βλεπουμε..

Quote:

---

Originally posted by hope25
Δεν κανει τιποτα γιατι και εγω το ιδιο ακριβώς νιώθω ΑΝΑΚΟΥΦΗΣΗ!Χαιρομαι που βρηκα ενα ατομο που μπορω να μιλησω χωρις ταμπου και ντροπες!Ειμαστε και εμεις σαν ολους τους αλλους ανθρωπους και αξιζουμε μια ζωη σαν ολους τους αλλους ανθρωπους..αυτη ειναι μια δοκιμασια που θα μας βγαλει πιο δυνατους,ετσι πρεπει να το βλεπουμε..

---

Το ελπίζω...

Τελικα Αναστασια ξερεις τι εχω καταλαβει πρεπει να σταματησω να ελπιζω απλα να το πιστεψω.Μαλλον καπου εκει το χανω.