Υπαρχουν ψυχωτικα συμπτωματα σε αγχωδη διαταραχη;

Σας ευχαριστω ολους μιας και οι ερωτησεις μου απευθυνονται τοσο σε ειδικους οσο και σε παιδια που ειχαν η εχουν παρομοια ή πραγματικά ψυχωτική εμπειρια...

Μακαρι να μην είναι ΚΑΙ αυτο γιατι ηδη σαν να εχω \"μαζεψει\" πολλες διαταραχες ε;

Petran, καλως ή κακως αυτες οι σκεψεις δε μου δημιουργουν πανικο αλλα σιγουρα δυσαρεστα συναισθηματα. Ναι, από τοτε προσπαθω να αποφορτισω τον ψυχικο μου κοσμο και να χαλαρωσω...

Αρα απο οτι καταλαβα δεν μπορει να απαντησει καποιος με 100% σιγουρια τι ειναι. Να εξαγω το συμπερασμα οτι αφου εχω επιγνωση του οτι ολα αυτα δεν ευσταθουν ειναι καλο σημαδι;...Αρα ουτε και φαρμακα μπορω να παρω προς το παρον; Μονο αν χειροτερεψει η κατασταση λογικα;

Quote:

---

Originally posted by vince
apegnosmenos
ειχα εντονη την αισθηση οτι με κοιτουν καποια προσωπα σε αφισες

hallucination=παραίσθησης, αυταπάτη

---

Vince δεν λέω χαζομάρες. Άλλο οι παραισθήσεις (hallucinations) που αναφέρεις όπως οι φωνές κλπ. και άλλο oi ψευδαισθήσεις η παραληριτικές ιδέες (delusions) που περιγράφει ο απεγνοσμένος και που εμφανίζονται σαν ιδέες με περιεχόμενο όπως \"με κατασκοπεύουν\", \"όλοι με κοιτάνε\", \"με παρακολουθούνε\", \"θέλουν να μου κάνουν κακό\" κλπ. Το πρώτο έχει να κάνει με άμεσες αντιληπτικές εμπειρίες που δεν υπάρχουν (σαν οράματα), το δεύτερο με σκέψεις και πεποιθήσεις που (κατα πάσα πιθανότητα!) δεν ισχύουν. Διαχωρίζονται αυτά τα 2 σαν \"θετικά συμπτώματα\". Καταλαβαίνω ότι τα έχεις περάσει και εσύ αλλα κατηγοριοποιούνται ξεχωριστά σαν συμπτώματα.

Quote:

---

Originally posted by apegnosmenos
Σας ευχαριστω ολους μιας και οι ερωτησεις μου απευθυνονται τοσο σε ειδικους οσο και σε παιδια που ειχαν η εχουν παρομοια ή πραγματικά ψυχωτική εμπειρια...

Μακαρι να μην είναι ΚΑΙ αυτο γιατι ηδη σαν να εχω \"μαζεψει\" πολλες διαταραχες ε;

Petran, καλως ή κακως αυτες οι σκεψεις δε μου δημιουργουν πανικο αλλα σιγουρα δυσαρεστα συναισθηματα. Ναι, από τοτε προσπαθω να αποφορτισω τον ψυχικο μου κοσμο και να χαλαρωσω...

Αρα απο οτι καταλαβα δεν μπορει να απαντησει καποιος με 100% σιγουρια τι ειναι. Να εξαγω το συμπερασμα οτι αφου εχω επιγνωση του οτι ολα αυτα δεν ευσταθουν ειναι καλο σημαδι;...Αρα ουτε και φαρμακα μπορω να παρω προς το παρον; Μονο αν χειροτερεψει η κατασταση λογικα;

---

Ναι στο είπα και εγώ, αφού το καταλαβαίνεις και ο ίδιος ότι αυτές οι περίεργες πεποιθήσεις που έχεις \"δεν στέκουν\" είναι πολύ καλό σημάδι! Στην σχιζοφρένεια το άτομο είναι συνήθως απόλυτα πεποισμένο ότι ισχύουν οι σκέψεις του. Αλλά όπως καταλαβαίνεις δεν γίνεται να διεξάγωνται ιντερνετικές διαγνώσεις οπότε είναι καλό να πας σε έναν ψυχίατρο.


Όταν μιλάς για ΙΔΨ διαταραχη τι ακριβώς έχεις? Γιατί στην ΙΔΨ το άτομο επαναλαμβάνει σκέψεις η πράξεις (\"rituals\") για να αναστήλει το άγχος. Τι σκέψεις και πράξεις επαναλαμβάνεις?

Λογικό ειναι η ψυχοθεραπεία να σου αυξάνει το αγχος, δυστυχως, γιαυτο σε παρέπεμψα σε ψυχοθεραπευτη της συμπεριφοριστικής μεθόδου. Πολλές φορές μπαινεισ στο γραφειο του ψυχολογου με ενα προβλημα, και βγαινεισ με 110. αθτο δεν ξερω ποσο καλο ειναι και σωστο, ξερω όμως ότι τιπτοα δεν ειναι ευκολο και δε λυνεται δια μαγειας, θελει προσπάθεια.Προσπάθησε να μενεισ στα θετικα της ψυχοθεραπειασ όσο αφορα την αυτοανακάλυψη, μη συ δημιουργει αγχος, κανεισ δεν ειναι τελειοσ, γιατι να εισαι εσυ?Επικεντρώσου στη λυση του προβλήματος, Δεσ το εαυτο σου απαλλαγμένο απο τισ κρίσεισ, θα φτασεισ εκει μια ώρα αρχύτερα..

Quote:

---

Originally posted by PETRAN
..αφού το καταλαβαίνεις και ο ίδιος ότι αυτές οι περίεργες πεποιθήσεις που έχεις \"δεν στέκουν\" είναι πολύ καλό σημάδι! Στην σχιζοφρένεια το άτομο είναι συνήθως απόλυτα πεποισμένο ότι ισχύουν οι σκέψεις του. Αλλά όπως καταλαβαίνεις δεν γίνεται να διεξάγωνται ιντερνετικές διαγνώσεις οπότε είναι καλό να πας σε έναν ψυχίατρο.

---

Είναι πράγματι καλό σημάδι. Επίσης ο apegnwsmenos αναφέρει πως είναι 28 ετών, κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Εάν κάποιος νοσήσει σε μεγαλύτερη ηλικία έχει περισσότερες πιθανότητες να επανενταχθεί και να λειτουργεί καλύτερα στη κοινωνία, άν και είμαι σχεδόν βέβαιος οτι το κρίσιμο στάδιο έχει περάσει. Επιπροσθέτως, η επίσκεψη σε ψυχίατρο θα είναι διαφωτιστική.

Quote:

---

Originally posted by PETRAN
Αλλά όπως καταλαβαίνεις δεν γίνεται να διεξάγωνται ιντερνετικές διαγνώσεις οπότε είναι καλό να πας σε έναν ψυχίατρο.

Όταν μιλάς για ΙΔΨ διαταραχη τι ακριβώς έχεις? Γιατί στην ΙΔΨ το άτομο επαναλαμβάνει σκέψεις η πράξεις (\"rituals\") για να αναστήλει το άγχος. Τι σκέψεις και πράξεις επαναλαμβάνεις?

---

Σιγουρα. Παντως σας ευχαριστω για τις πρωτες πληροφοριες! Θα μιλησω απο βδομαδα στον ψυχολογο που με παρακολουθει. Να αφεθω δηλαδη στην κριση του αν θα πρεπει δηλαδη να επισκεφθω ψυχιατρο. Πολυ φοβαμαι παντως οτι αν το προτεινει, ο ψυχιατρος θα μου δωσει φαρμακα μιας και εχω ακουσει οτι γενικα τα δινουν πολυ ευκολα...

Οσον αφορα την ΙΔΨ οταν πρωτοξεκινησαν οι πανικοι πριν 7 χρονια, σε καποια περιοδο πολυ εντονου αγχους ειχα κατακλεισμο τετοιων σκεψεων: οτι θα σκοτωσω την κοπελα μου, οτι θα τη βρισω, οτι θα την πω με αλλο ονομα και τετοια ωραία. Δεν περιελάμβανε τίποτα σαν πράξεις απλά πολύ έντονες σκέψεις.

Quote:

---

Originally posted by carrie
Πολλές φορές μπαινεισ στο γραφειο του ψυχολογου με ενα προβλημα, και βγαινεισ με 110.

---

Αυτο κι αν ισχυει στην περιπτωση μου carrie. Ομως μου φαινεται δυσκολο τωρα να αλλαζω παλι απο την αρχη ψυχολογο και να ψαχνω καποιον της θεραπειας που
προτεινεις...Θα το προσπαθησω κι οσο αντεξει το νευρικο μου συστημα. Αν δω οτι μπλοκαρω και αυτα επανερχονται τοτε μπορει και να διακοψω, τι να πω;

Quote:

---

Originally posted by vince
Επίσης ο apegnwsmenos αναφέρει πως είναι 28 ετών, κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Εάν κάποιος νοσήσει σε μεγαλύτερη ηλικία έχει περισσότερες

πιθανότητες να επανενταχθεί και να λειτουργεί καλύτερα στη κοινωνία, άν και είμαι σχεδόν βέβαιος οτι το κρίσιμο στάδιο έχει περάσει.

---

Vince τι εννοεις κρισιμο σταδιο;
Επισης κατι είχα διαβασει καποτε για κρισιμες ηλικιες αλλα δε θυμαμαι και πολλα. Νομιζω μεχρι τα 30; Αν και οι δικοι μου νοσησαν σε σχετικα πιο μεγαλη ηλικια, ο πατερας μου στα 28 εμφανισε καποια συμπτωματα, αλλα σοβαροτερα στα 35 και ο παππους μου γυρω στα 40-45.
Η ηλικια των συγγενων παιζει ρολο; Επισης το φυλο τους; Ηταν ολοι αντρες και πχ η αδερφη μου εχει λιγοτερες πιθανοτητες λογω του διαφορετικου της φυλου;

Στατιστικά οι περισσότεροι άντρες νοσούν σε ηλικίες 20-28, ή μετά τα 45 και οι γυναίκες γύρω στα 30. Η ηλικία παίζει ρόλο ως προς το στάδιο εξέλιξης του εγκεφάλου. Όσο για το φύλλο, η σχιζοφρένεια δεν κάνει φυλλετικές διακρίσεις. Απλά υπάρχουν ενδείξεις οτι οι γυναίκες είναι πιο ανθεκτικές και το αντιμετωπίζουν πιο αποτελεσματικά -χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι άντρες δεν μπορούν να το ξεπεράσουν.

u2u!

Από τότε που σας έγραψα για τελευταία φορά υπάρχουν ώρες που με κατακλύζουν σκέψεις του στυλ \"αυτός θέλει να σε βλάψει\" για αγνώστους στο δρόμο πιο συχνά (για δικούς μου όχι τόσο) χωρίς να το πιστεύω όμως 100%. Υπάρχουν και ώρες που είμαι μια χαρά και δεν κάνω τέοτιες σκέψεις. Πραγματικά την 1η μέρα που εμφανίστηκαν αυτές οι σκέψεις είπα ότι σίγουρα έχω πάθει ψύχωση...Βασανιζόμουν όλη μέρα από τεράστιο άγχος μέχρι που έσπασα κλαίγοντας και είπα ότι ακόμα κι αν έχω πάθει ψύχωση θα συνεχίσω να ζω, θα παίρνω τα φάρμακά μου και θα προσπαθήσω να προσφέρω στην κοινωνία όσο μπορώ αρκεί να μπορώ να αυτοσυντηρηθώ..Από εκείνη τη στιγμή όλο αυτό καταλλάγιασε...και οι μέρες που ακολούθησαν ήταν καλύτερες...Κάποιες βέβαια στιγμές επανέρχονται αυτές οι σκέψεις...

Γιατί τις κάνω; Τι μου συμβαίνει; Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά αρχίζω και φοβάμαι να περάσω από πλατείες και καφετέριες, να ταξιδέψω με μ.μ.μεταφοράς (αυτά ξέρω ότι δεν είναι ψύχωση). Δηλαδή έχω και αυτό το άγχος συν το άλλο!

Και το κακό είναι ότι προχτές είχα συνεδρία και δε μίλησα για την πρώτη ανυπόστατη σκέψη (τα μάτια) γιατί αιστάνθηκα ηλίθιος. Φεύγοντας από τη συνεδρία άρχισαν αυτές οι σκέψεις που σας περιγράφω...Κακώς δε μίλησα αλλά τώρα φοβάμαι ακόμα περισσότερο ότι θα φανώ τελείως ηλίθιος...

γεια σου απεγνωσμενε!μηπως παιζει πιο πολυ η αυθυποβολη?σε συνδυασμο με αγχος κ ωρες μοναξιας?μου τυχε παλια(καπως μεθυσμενη)να βλεπω καποιον αγνωστο στον απεναντι δρομο κ να νομιζω πως θα με σκοτωσει,αλλες φορες οτι γελανε μαζι μου,να ξερω οτι δεν ειναι λογικο αλλα να το αισθανομαι.κ καποια αλλα..η ψυχολογος μου μου ειχε αναφερει μια φορα οτι αυτο που της ελεγα της θυμιζε σχιζοφρενεια,αλλα δεν τεθηκε τετοιο ζητημα τελικα.Αν πιεστω υπερβολικα,αγχωθω,απομωνοθ ω ολα αυτα υπερβολικα το ξερω οτι κ τωρα μπορει να μου ερθουν τετοιες ιδες αλλα ειναι φυσιολογικο κατα τη γνωμη μου.αν ειχα κ ιστορικο στην οικογενεια κ το ψιριζα το θεμα κ ασχολιομουν συνεχεια κ φοβομουν θα προκαλουσα πολλα απο αυθυποβολη...

Αλλα σιγα μη νιωσεις ηλιθιος στον ψυχολογο!!!!εδω για να βγαλουμε ακρη λεμε καθε ακραια σκεψη...

Δεν ξερω αν βοηθαω σε κατι αλλα πασχω απο Ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη και καταθλιψη και πολλα αποτα συμπτωματα που περιγραφεις τα εχω περασει κατα καιρους, πχ οτι με παρακολουθουν, οτι θελουν να με βλαψουν, οτι εγω θα κανω κακο στους αλλους, ακουω ηχους κλπ.Ομως δεν πασχω απο σχιζοφρενεια.Το αγχος και η θλιψη φταινε.Η γνωμη μου ειναι παντως οτι πρεπει να μιλαμε ελευθερα με τους θεραπευτες μας ακομα και για τα πιο ακραια συμπτωματα ειδικα αν εχουμε και επιγνωση οτι ειναι παραλογα!