Καταδικασμένος???

Quote:

---

Originally posted by Schisma115



Έχει προκύψει ένα θέμα με τον εαυτό μου κ δεν θέλω να το πω στους γονείς μου. Δεν θέλω βασικά να νιώσουν άσχημα σκεπτόμενοι ότι αυτοί φταίνε για το πως είμαι τώρα, κάτι λογικό, εφόσον πρόκειται για ένα πρόβλημα χαρακτήρα βασικά, στον οποίο έχουν συμβάλει οι ίδιοι κατα ένα μεγάλο μέρος. Στην σκέψη κ μόνο του πατέρα μου \"Ο γιός μου έχει, ψυχολογικά προβλήματα, από την στιγμή που εγώ έχω κάνει τα πάντα για αυτόν. Έχω κάνει κάποιο λάθος?\". Θέλω πάσει θησεία να αποτρέψω μια τέτοια κατάσταση...

---

Ειναι ενα βασικο θεμα το οποιο πρεπει να λυσεις ειτε πας ειτε οχι σε ψυχολογο.

Λες δεν θες να νιωσουν ασχημα, γιατι ομως να μην νιωσουν εφοσον εχουν συμβαλει??

Το πως ενας πατερας κανει τα παντα για το παιδι του ειναι σχετικο,
μεσα σε ολα αυτα τα \"παντα\" φαινεται οτι υπαρχουν ακανθωδη σημεια τα οποια πρεπει να ειπωθουν και στην συνεχεια να ληξουν πολυ πιθανον και απο τις δυο μεριες.

Απο οσο φαινεται μονος δεν μπορεις να το διαχειριστεις, αλλα θα πρεπει να εχεις υποψη σου οτι ειναι ενα σημειο το οποιο πρεπει να λυσεις. Πιθανολογω μαλιστα οτι μπορει να ειναι μια γενεσιουργος αιτια για την ολη σου κατασταση.

Τελος θα πω οτι εισαι σε μια πολυ νεαρη ηλικια, και λειτουργεις πολυ ωριμα για την ηλικια σου. Πολυς κοσμος δεν εξωτερικευει το προβλημα και δεν το αντιμετωπιζει με αποτελεσμα να το κουβαλαει στους ωμους του, νομιζωντας οτι ειναι αποκλειστικα δικο του φταιξιμο.
Μεγαλώνοντας στην ζωη του το προβλημα υπαρχει εχωντας συνεχωμενα μια ασταθεια στη καθημερινοτητα του.

Απεφυγε την δημιουργια ενοχων (φταις εσυ - φταιει η κακια σου μοιρα κλπ) και αποδεξου την κατασταση ως ενα σημειο το οποιο απλα πρεπει να αντιμετωπισεις και να το λυσεις.
Οταν θα αποδεσμευτεις απο αυτο θα δεις οτι το ζητημα ηταν πολυ απλο για να φανταζει μπροστα σου ενα βουνο.

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες που μου δώσατε, ήδη έχω επικοινωνήσει με έναν από τους οργανισμούς για κάποιες πληροφορίες.

Λέγοντας τα \"πάντα\" ίσως υπερβάλω κάπως πιστεύω... Αυτό που θέλω ίσως να πω είναι οτι όπως και να το κάνουμε είναι μια απογοήτευση για τους γονείς μου πιστεύω. Δηλαδή με έχουν αντικειμενικά σε εκτίμηση. Μπορεί να ακούγεται χαζό, γιατί κάθε γονιός έχει μια ευνοηκή άποψη για το παιδί του, ωστόσο με συγκρίσεις που κάνουν με φίλους μου και λοιπά έχουν σχηματίσει την εντύπωση ότι έχω μια ζωή κανονική για τα δεδομένα, και ότι δεν με βασανίζει κάτι ιδιαίτερο (πχ κακή απόδοση στο σχολείο, κακές παρέες, κλπ).

Καταλαβαίνω μεν ότι το πρόβλημα εδώ είναι όχι ότι έχω πρόβλημα μήπως τους απογοητεύσω, αλλά το γεγονός ότι έχω αποκλείσει την πιθανότητα να τους πω οτιδήποτε και ότι αυτό το χάσμα που με χωρίζει, όπως είπες krino, ίσως είναι η γενεσιουργός αιτία της κατάστασης στην οποία βρίσκομαι.

Επίσης είπες ότι η συνέχεια ύπαρξης του προβλήματος μου θα μου προκαλέσει προβλήματα και στο μέλλον στην κοινωνική μου ζωή, κάτι που εγώ το έχω αποκλείσει σαν ενδεχόμενο, καθώς πιστεύω πως ίσως η ελευθερία πλέον της ενηλικίωσης θα μου επιτρέψει ίσως και μια ελευθερία στην επικοινωνία. Το πως έχω κάνει αυτόν τον συσχετισμό είναι κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω γιατί έχω την εντύπωση ότι για μένα είναι μια συνέπεια αυτόματη της ενηλικίωσης.

Ένα από τα άτομα που με πείσανε να απευθυνθώ τελικά σε ειδικό μου είπε ότι ίσως πάσχω από κοινωνική φοβία, κάτι που το είχα ψάξει ήδη, αλλά δεν νόμιζα ότι ανταποκρινόταν απόλυτα στην περίπτωσή μου, κυρίως λόγω του ότι δεν είχα πρόβλημα να είμαι με τον κόσμο και γενικότερα με το να βγαίνω. Ισχύει αυτό, ή γενικότερα αυτή η αίσθηση του \"εξωγήινου\" που έχω για τον εαυτό μου, συμπεριλαβάνεται στην περίπτωση αυτή;

Quote:

---

Originally posted by Schisma115
Αυτό που θέλω ίσως να πω είναι οτι όπως και να το κάνουμε είναι μια απογοήτευση για τους γονείς μου πιστεύω.

---

Schisma,

προσωπικα χαιρομαι που θα κανεις μια αρχη για να αντιμετωπισεις οτι σου δημιουργει προβλημα.

Καταλαβαινω οτι δεν θες να στεναχωρηθουν οι γονεις σου, καταλαβαινω οτι κανενας γονιος δεν θα πεταξει απο τη χαρα του, συνειδητοποιώντας οτι το παιδι του δεν αισθανεται καλα κ χρειαζεται τη βοηθεια ενος ειδικου.

Μπορω να σου πώ ομως πώς αυτο ειναι κατι πέρα απο σενα. Το οτι κατι νιωθεις να τρεχει μεσα σου, που δεν σε κανει να νιωθεις καλα, ειναι δικο σου θεμα. Και ειναι πολυ υπευθυνη κ ωριμη η σταση σου, να το δεις, να το εξετασεις.

Οι γονεις σου, μπορει να σοκαριστουν αρχικα, αλλα σε δευτερο χρονο μπορει και να σε ενθαρρυνουν για την αποφαση σου. Μενει να το δεις. Αν κ το κυριως θεμα ειναι να εισαι καλα, νομιζω αυτο θα θελαν και οι ιδιοι.

Σε οτι αφορα την κοινωνικη φοβια ή οποια φοβια, εγω προσωπικα πιστευω πώς μια \"διαγνωση\" δεν θα σε βοηθησει. Και ειδικα οταν γινεται κ με τετοιο τροπο ειναι τις περισσοτερες φορες κ εντελως αστοχη.

Καλη δυναμη στην ωραια σου προσπαθεια:)

Οι χρήστες του e-psychology.gr καλούνται να διαβάσουν τους όρους χρήσης και να συμφωνήσουν με αυτούς πριν την εγγραφή τους.
Επίσης, για την εγγραφή τους στο forum καλούνται να δηλώσουν αν είναι 18 ετών και άνω.

Παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα:

> από τους όρους χρήσης:
Οι υπηρεσίες του e-psychology.gr απευθύνονται σε ενήλικες, που έχουν πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα.

> από τις προϋποθέσεις εγγραφής στο forum:
Αναφορικά με το φόρουμ υποστήριξης, για να πραγματοποιηθεί εγγραφή, ο επισκέπτης καλείται να δηλώσει αν είναι άνω των 18 ετών.




Συνεπώς, αυτό το θέμα κλειδώνεται προς το παρόν.