Quote:
Originally posted by cAtTaC
Η ψυχολογία μου είναι χάλια και ειλικρινά νιώθω ότι το μόνο που θα μπορούσε να με λυτρώσει τώρα είναι το να χάσω κιλά.Πες το προαίσθημα,πες το συνήθεια ή ό,τι άλλο θες αλλά αυτό νιώθω ότι μου ταιριάζει να κάνω στην παρούσα φάση.ok,ίσως να μην το φτάσω τόσο στα άκρα-στα 42-αλλά στα κιλά που ήμουν πέρυσι τουλάχιστον θα ήθελα να ξαναπάω.Η επιθυμία μου για μεγαλύτερη απώλεια ίσως οφείλεται στο ότι θέλω έτσι από περιέργεια να δω πώς θα φαίνομαι σε κιλά κάτω των 46,δεδομένου του ύψους μου.Να δω τι σχόλια θα εισπράττω.Γιατί βλέπεις,πάω και σ'ένα σχολείο όπου τα παιδιά μόνο επικριτικά ξέρουν να γίνονται.Είναι χαρακτηριστικό πώς σχολιάζουν(όταν είμαστε μαζί τουλάχιστον)τις άλλες κοπέλες.Βλέπουν μία ανορεξική(υπάρχουν αρκετές πολυυύ αδύνατες κοπέλες στο σχολείο μου-η κατάρα μου-):"Αχ,τι ωραίο σώμα που χει αυτή!Μακάρι να μουν και γω έτσι!Κοίτα αυτά τα μικροσκοπικά ποδαράκια!"Ενώ οι ίδιες είναι μια χαρά.Ή το αποκορύφωμα.Βλέπουν μία φυσιολογική στα κιλά και λένε:"Πω,πω κοίτα τη φάλαινα!Καλά δεν ντρέπεται να κυκλοφορήσει έτσι,μ αυτά τα μπούτια,μ'αυτό τον ποπό;Σαν πάτος είναι.."Και μην αναφέρω βέβαια τι λένε για τις πιο τσουπωτές ή εύσωμες!Βάλε και ότι όλο μου το σόι είναι αδύνατοι και ειδικά η μάνα μου..Οπότε καταλαβαίνεις πώς νιώθω:sniff: :sniff:
ειλικρινα για κανενα απο ολους τους λογους δεν αξιζει να πας πιο κατω σε κιλα. Το προβλημα σου δεν ειναι τα κιλα σου, ειναι οτι θελεις να χασεις κιλα...το προβλημα σου δεν ειναι οι αλλοι και τι πιστευουν ή λενε αλλα τι σκεφτεσαι εσυ στο δικο σου μυαλο. Αν ζησεις την υπολοιπη σου ζωη για να αρεσεις στους αλλους μονο δυστηχισμενη θα εισαι. Μπορεις να πρωτοτυπησεις και να αδιαφορησεις, να κοιταξεις τι ειναι καλο για εσενα και το σωμα σου, για την υγεια σου. Αν δεν αγαπησεις τον εαυτο σου, δεν τον φροντισεις, δεν τον παινεσεις, κανεις δε θα το κανει για σενα, ουτε στα 42 ουτε στα 62 αλλα ουτε και στα 102 κιλα.................