φοβια με τους ανθρωπους

Quote:

---

Originally posted by agh

Εχω μαθει απο πολυ μικρη ενα παραμυθι κ ειναι σα να γραφτηκε πανω μου κ δε σβηνει.
Οτι δεν αξιζω

---

Ειλικρινα αυτο το στορυ δεν το καταλαβα ποτε.
Γιατι πρεπει να \"αξιζουμε\" σωνει και καλα?
Γιατι πρεπει να προσπαθουμε να ειμαστε πρωτοι (η αντε κοντα στους πρωτους καλυτερους)???

Τι θα γινει αμα δεν αξιζουμε τιποτα ??
Τι θα γινει αμα ειμαστε οι τελευταιοι απο τους τελευταιους στα παντα???

Απλα αναρωτιεμαι που επιδραει στην ψυχολογια το ολο ζητημα, οχι κατι αλλο.





Επι του προσωπικου:
Δεν εχω ασχοληθει ποτε μου αν αξιζω κατι και για να μην μπαινω σε διλληματα προτιμουσα να λεω παντα οτι δεν αξιζω μια και ημουν μια χαρα με τον εαυτο μου, μιας και διαλεγα την χειροτερη εκδοχη.

-----
Επισης θυμαμαι στο στρατο οταν ημουν φανταρος,
μας ειχαν βαλει σε ενα γηπεδο να κανουμε παρελαση με οπλο και καναμε αδιακοπη παρελαση μεσα στον ηλιο.
Ολοι συνεχιζαν για χιλιομετρα να προσπαθουν και να μην τα παρατησουν θελωντας να δειξουν οτι αντεχουν....
Τεσπα, κανω ενα γυρο του γηπεδου και λεω τι λεει ο ανθρωπας?? σιγα μην κατσω να του αποδειξω οτιδηποτε.
Στο καπακι καθομαι στην ακρη και πιανω το οπλο και το περναω στους ωμους σαν γκλιτσα και εκοβα τον δεκανεα που ερχοταν κατα πανω μου μαινομενος να μου λεει οτι δεν αξιζω και κατι τετοιες αηδιες.
Οποτε του λεω, κανε μας την χαρη παλικαρι μου να βρεις αλλους να κανουν γυρους για να κανεις το κεφι σου.
Και τοτε ημουν απορημενος με το κομπλεξ των υπολοιπων που πασχιζαν μεσα στον ηλιο, να αποδειξουν τι αραγε???

Τι να πω.... μερικα πραγματα απλα δεν τα καταλαβαινω.

Kηπ ωραιο το αρθρο μπροστα στα ματια μου κ δεν το πηρα χαμπαρι..
Εμπνευστη εχεις δικιο..οταν εκανα ψυχοθεραπεια κ τεθηκε ζητημα στις αρχες να φυγω η ψυχολογος μου,μου ειπε οτι δε θα πρεπε με κανεναν τροπο.Οταν τη ρωτησα οτι δλδ δε θα μπορουσα να τα καταφερω μονη μου με τιποτα?μου απαντησε μονο αν το πιστεψω,με τρπο οτι ειμαι πολυ μακρια.συνεχιζει βεβαια κ μου λειπει η πιστη σε μενα,τοτε βεβαια υπεφερα..
Κρινο τι να σου πω!αυτο ειναι το λογικο να μη μας απασχολει αν αξιζουμε η οχι,αν ειμαστε καλοι η οχι απλα να ζουμε.ελευθεροι απο αυτες τις ψυχοφθορες σκεψεις.Μπραβο σου που εισαι σ αυτο το επιπεδο αλλα δυστυχως εγω μπηκα απο πολυ παλια σ αυτο το τρυπακι κ η αληθεια ειναι οτι δε μ αρεσει καθολου.Κ δεν ειμαι διαρκως σ αυτο αλλα αναγκαζομαι οταν σκονταφτω κ ξανασκονταφτω επειδη πανω απ ολα ισως με βλεπω ανικανη μερικες φορες να βοηθησω τον εαυτο μου.

Παίζει τόσο σημαντικό ρόλο η γνώμη αυτών των ανθρώπων για σένα?

Μου χει συμβεί άπειρες φορές μα βρίσκομαι με άτομα που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, ξεχυλίζουν ψεύτικη αυτοπεποίθηση, η μόνη τους έγνοια είναι πώς θα φανούν ανώτεροι, γι αυτό κρίνουν και επικρίνουν. Ναι, με τέτοιους ανθρώπους αισθάνεσαι άβολα, αμήχανα. Τί κάνεις? απλά τους αποφέυγεις.

Αν σε κάποια φάση της ζωής σου νιώθεις ανασφάλεια γιατί να μην κάνεις παρέα με άτομα που νιώθουν κι αυτά ανασφαλείς? Τόσο κακό είναι? Ξέρεις πόση δύναμη και κουράγιο και γέλιο βγαίνει αν ενώσεις τις ανασφάλειές σου με κάποιον άλλον? Ακόμη και σε παρέα \"ξερόλων\", νιώθεις καλά. Όλα φαίνονται πιο απλά και πιο αστεία.

Στο φινάλε, όλοι δεν προτιμάμε την παρέα ανθρώπων που ταιριάζουμε, που μας δένει κάτι?
Μήπως πρέπει ν\' αλλάξεις τον κύκλο γνωριμιών σου ?

οι άνθρωποι που σε κριτικάρουν και σε κατηγορούν, πολύ απλά πρέπει να τους απομακρύνεις από τον κοινωνικό σου περίγυρο

αν όοολοι σε κριτικάρουν, μήπως κάνεις κάτι λάθος και πράγματι έχουν δίκιο?

Ελενα κ diver απλα μεγαλωσα σε ενα περιβαλλον κακοποιησης κ εμαθα να παιζω το ρολο του θυματος.Στη συνεχεια ξεκοψα σχεδον απο ολους θελοντας να το αλλαξω.Αυτο που ειμαι τωρα εχει παλι ενα ποσοστο που με κανει οταν βρισκομαι με τους αλλους θυμα,πληγωνομαι κ τελικα απομωνονομαι κ φοβαμαι γιατι δε θελω να γυρισω πισω..σε πολυ ασχημες καταστασεις που περασα.Δλδ φως φαναρι το προβλημα μου ειναι ψυχολογικο.

Σήμερα ακούγεσαι περισσότερο κατασταλαγμένη agh. Είσαι σίγουρη οτι αυτό που σου συμβαίνει στις σχέσεις σου τώρα έχει τις ρίζες του στην κακοποίηση που εισέπραξες όταν ήσουν μικρή και στο ρόλο του θύματος που τόσο καλά έχεις μάθει να παίζεις στις σχέσεις σου.
Χαίρομαι πολύ που ακούω τη φωνή σου τόσο δυνατή και σταθερή.

Μαλλον επειδη το συζητησα Φοιβη ,ενιωσα κοντα μου ανθρωπους με ενδιαφερον κ καλη προθεση κ ετσι πηρα δυναμη να κοιταξω μεσα μου κ να μου δωσω αξια.Σας ευχαριστω ολους.

Να \'σαι καλά, κοπέλα μου.:)

Ειλικρινα αυτο το στορυ δεν το καταλαβα ποτε.
Γιατι πρεπει να \"αξιζουμε\" σωνει και καλα?
Γιατι πρεπει να προσπαθουμε να ειμαστε πρωτοι (η αντε κοντα στους πρωτους καλυτερους)???

Τι θα γινει αμα δεν αξιζουμε τιποτα ??
Τι θα γινει αμα ειμαστε οι τελευταιοι απο τους τελευταιους στα παντα???

Απλα αναρωτιεμαι που επιδραει στην ψυχολογια το ολο ζητημα, οχι κατι αλλο.





Επι του προσωπικου:
Δεν εχω ασχοληθει ποτε μου αν αξιζω κατι και για να μην μπαινω σε διλληματα προτιμουσα να λεω παντα οτι δεν αξιζω μια και ημουν μια χαρα με τον εαυτο μου, μιας και διαλεγα την χειροτερη εκδοχη.

-----
Επισης θυμαμαι στο στρατο οταν ημουν φανταρος,
μας ειχαν βαλει σε ενα γηπεδο να κανουμε παρελαση με οπλο και καναμε αδιακοπη παρελαση μεσα στον ηλιο.
Ολοι συνεχιζαν για χιλιομετρα να προσπαθουν και να μην τα παρατησουν θελωντας να δειξουν οτι αντεχουν....
Τεσπα, κανω ενα γυρο του γηπεδου και λεω τι λεει ο ανθρωπας?? σιγα μην κατσω να του αποδειξω οτιδηποτε.
Στο καπακι καθομαι στην ακρη και πιανω το οπλο και το περναω στους ωμους σαν γκλιτσα και εκοβα τον δεκανεα που ερχοταν κατα πανω μου μαινομενος να μου λεει οτι δεν αξιζω και κατι τετοιες αηδιες.
Οποτε του λεω, κανε μας την χαρη παλικαρι μου να βρεις αλλους να κανουν γυρους για να κανεις το κεφι σου.
Και τοτε ημουν απορημενος με το κομπλεξ των υπολοιπων που πασχιζαν μεσα στον ηλιο, να αποδειξουν τι αραγε???

Τι να πω.... μερικα πραγματα απλα δεν τα καταλαβαινω.

To προηγούμενο μήνυμα ήταν του krino !δεν ξέρω να κάνω το σχετικό κόλπο με την παράθεση....


Θέλω να σε ρωτήσω krino :δεν αισθάνεσαι άσχημα συναισθήματα όταν σκέφτεσαι ότι δεν αξίζεις δεν μετράς ότι είσαι ο τελευταίος όλον και ότι κρίνεσαι και σε περιγελούν όλοι ?(σε μερικές φάσεις?...)και πως το κάνεις αυτό?τη άποψη έχεις εσύ για τον εαυτό σου?

νανα αν και θα επρεπε να κανεις ενα καινουριο τοπικ προσωπικο για σενα,σου απαντω πως θα το αντιμετωπισεις με τρέλα.Θα παιρνεις μια βαθια αναπνοη,θα ανοιγεις την πορτα με αποφασιστηκοτητα χωρις να σκεφτεσαι αν συναντησεις καποιον,αν συναντησεις καποιον θα λες μια καλημερα ( αν θελεις ψυχρη ,αν θελεις φιλικη,οπως σου βγαινει),και θα προχωρας σαν να μη σε νοιαζει τιποτα.Και οσο θα το κανεις αυτο θα λες μεσα σου,δεν με νοιαζει τι θα λετε,σας εχω γραμμενους.
Δοκιμασε το μερικες φορες,καποια στιγμη καντο και επιτηδες ενω θα ξερεις πως ειναι και κοσμος εξω για να εξοικιωνεσαι.Σιγα σιγα θα το συνηθισεις,ειναι οπως οταν πας για πρωτη φορα στη δουλεια που ολα σου φαινονται βουνο,και μετα απο 4 μηνες τα κανεις ολα περιφημα και προλαβαινεις να πιεις και καφε.Αποφασιστηκοτητα θελει.Δοκιμασε το και μας ξαναλες ...