Βασικα τωρα που το ξανακοιτάω, νομιζω πως τα 65 κιλά είναι υπερβολή. Στα 70 με καη ασκηση και θα ειμαι σουπερ. Μην σου πω και 75.
Printable View
Βασικα τωρα που το ξανακοιτάω, νομιζω πως τα 65 κιλά είναι υπερβολή. Στα 70 με καη ασκηση και θα ειμαι σουπερ. Μην σου πω και 75.
Ισχύει.....οποτε μαλλον θα αλλάξω τικεράκι αυριο και θα βαλω στοχο τα 80 και πολύ γυμναστικη γιατι τελικά δεν ειναι θεμα κιλών :P
Πώς ακριβώς συνάδουν τα τελευταία δέκα ποστς με το τι σκέφτεται ο Δημήτρης για τον εαυτό του
και την κουβέντα που με αφορμή τις σκέψεις του ξεκίνησε;Κυρία sweetOctober,χάθηκαν τα τόπικς
τα περισσότερο σχετικά να δώσουν βήμα στην τρισδιάστατη "σφαλιάρα" που δεχτήκατε;
Πέρα του ότι γίνεται μπάχαλο έτσι η θεματολογία με τα εκτός τόπικ ποσταρίσματα του φόρουμ,
ειδικά σε ευαίσθητα θέματα κατάθεσης ψυχής όπως το προκείμενο,το θεωρώ τουλάχιστον έλλειψη σεβασμού.
Αλλά πάλι...μπορεί να τα παίρνω περισσότερο σοβαρά από όσο θα έπρεπε εδώ μέσα κάποια πράγματα.
Ας μιλάμε για το πόσο ζυγίζουμε,τι φάγαμε,τα διαδικαστικά των χειρουργείων,λίγο έως πολύ τσατάκι
και όλα τα υπόλοιπα είναι ψιλά γράμματα!Με συγχωρείς,Δημήτρη για την έκφραση της δυσανασχέτησης μου.
Ελπίζω να κλείσει εδώ η παρένθεση αυτή και να συνεχίσει να ξεδιπλώνεται η υπέροχη προσέγγιση και γραφή σου.
Εχμ συγνωμη για τα εκτος θέματος.....
Καλημερα και στις 3 κυριες....ητοι NADINE, Scarllet_D και sweetOctober. Δεν πειραζει για το ελαφρο off-topic, αλλωστε τα παραπανω posts ηταν απολαυστικα, οπως και γενικως η γραφη των κυριών που "φιλοξένησε" το post μου :)
Και θα συνυπογράψω ότι η 3D απεικόνιση βαζοντας τις παραμετρους μου ήταν τουλάχιστον τρομακτική !!! Θα μου πειτε "καθρεφτες δεν εχεις σπιτι σου". Βρε εχω, αλλα δεν τους πολυχρησιμοποιω :)
Ρε συ, εγώ ενώ τους χρησιμοποιώ για κάποιον λόγο με βλέπω καλύτερα απο οτι είμαι στην πραγματικότητα :S Δεν ξέρω γιατί. Τεσπα, δεν εχουν σημασία αυτά, εξάλλου όλοι μας σε λίγους μήνες θα είμαστε μοντέλες και μόντελοι αντιστοίχως :D
Καλημέρα και σε σένα Δημήτρη ^_^
NADINE μου σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια και για την πολυ ενδιαφερουσα ομολογουμενως τοποθετηση σου.
Αυτο που εμενα με τρελαινει ειναι οτι μπορεσα και ειδα την "αλλη πλευρα", ειδα δηλαδη τον εαυτο μου μειον 40 κιλα, ημουν και ενιωθα ενας φυσιολογικου βαρους και εικονας ανθρωπος και ενιωθα πανευτυχης. Ενιωθα πανευτυχης για πρωτη φορα στη ζωη μου υστερα απο αναριθμητα χρονια. Διακηρυττα μαλιστα με περισσια βεβαιοτητα σε φιλους και γνωστους πως "εγω εκει που ημουν δεν ξαναγυρναω! Ειμαι καλα, ειμαι καλα ΤΩΡΑ". Και η ιστορια με διεψευσε περιτρανα! Ξαναγυρισα εκει που ημουν, και περισσοτερο!
Αυτο δηλαδη που προσπαθω να πω ειναι οτι δεν αρνηθηκα να δω τι βρισκεται "στην αλλη μερια του τοιχου" κρυμμενος πισω απο το βαρος μου. Ειχα διαγνωσει την απολυτη αναγκη αλλαγης, την πραγματοποιησα, απολαυσα τη χαρα που μου εδινε.... και τωρα σπαω το κεφαλι μου να βρω τι #$%^$ συνεβη και δεν καταφερα να την κρατησω. Γι αυτο θυμωνω με τον εαυτο μου, γι αυτο νιωθω αδυναμος, οκνηρος και με ελαχιστη διαθεση να κανω οποιαδηποτε θυσια (ουτε προσεγμενη διατροφη, ουτε την παραμικρη σωματικη ασκηση) για να αλλαξω την εικονα αυτη.
Σε καταλαβαίνω.....εγω τι να πω που ημουν ΠΑΝΤΑ σε κανονικο βαρος και 4 χρονια πριν μετα απο ενα κωλοχειρουργειο πηρα καποια κιλά κι εκτοτε απλά συνέχιζα να παίρνω.....Πραγματικα σε καταλαβαινω σε αυτο το "τι στο %#$^&#( φταίει;;;;". Πιστευω πως κάποιος ειδικός θα μας βοηθήσει να δουμε τι παίζει....
έχετε απόλυτο δίκιο κυρία Ναντίν! Αυτό σκεφτόμουν χθες το βράδυ με τύψεις...:(
Δημήτρη συγνώμη !!
sweetOctober καλέ σιγά! No hard feelings
(αν και βέβαια αν δεν κάνεις 20 μετάνοιες και δεν μου φτιάξεις γαλακτομπούρεκο, πιστεύω πως δεν θα τα καταφέρω να σε συγχωρήσω) :saint2:
Εγώ για εξιλέωση θέλω να κοπεί πάραυτα το κεριά και λιβάνια Ναντίν α λα πληθυντικός!
Τόσο ωραίο όνομα έχω και να μου το σνομπάρετε,κυρία sweetOctober;
Ε...κι αν μπείτε που μπείτε στον κόπο για τον Μητσάρα,ένα γαλακτομπούρεκο το θέλω κι εγώ!
:) :) α ειμαι χρυσοχερα, αλλα γαλακτουμπορεκο αν κανω θα το φαει ολο ο αντρας μου πριν προλαβω να σας το ντελιβερισω! Λοιπον συγνωμη και παλι για το οφτοπικ τα εσβησα! Με τον αγαπητο Δημητρη τα εχουμε πει και σε αλλο θεμα κι ελπιζω να τα λεμε συχνα. Ηθελα να του πω ομως (με τελειως λαθος τροπο ομολογουμενως) οτιειμαστε εμεις εδω για αυτο! Κι οταν πεφτω εγω θα με σηκωσεις εσυ, κι αν πεσεις εσυ θα σε σηκωσω εγω, με τοσες ταλαιπωρημενες ψυχες και φοβισμενα κορμια να κρυβονται πισω απο το "εγω" και το "εσυ".Quote:
Originally posted by DimitrisM
Σκεφτομαι..... σκεφτομαι....σκεφτομαι.....συ� �εχεια! Σκεφτομαι για να δωσω κινητρα στον εαυτο μου, για να ενθαρρυνθω, να αντεξω να συνεχισω την προσπαθεια.
Εδω ειμαστε ολοι ενωμενοι, και με παρεα η αναρριχηση ειναι ευκολοτερη! Ναι εχουμε αναρριχηση κι οχι πτωση, ανεβαινουμε καθε ενας το δικο του βουνο,
η θεα ειμαι σιγουρη θα μας ανταμειψει στο τελος.
Θα κοιταμε πισω, παλι παρεα, και θα γελαμε. Δε θα ξεχασουμε ποτε τον παλιο εαυτο μας, αλλα θα εχουμε ενα νεο, πιο λειτουργικο, αναλαφρο και υγιη.
Μπορει να ειναι δυσκολο και να θελει χρονο και κοπο αλλα ο,τι αξιζει ποναει και ειναι δυσκολο, οσο για το χρονο δε μας κυνηγαει κανεις! Καλυτερα αργα και για παντα!
Αλλωστε το ταξιδι ειναι αυτο που μετραει!
Ας μας αγαπησουμε λιγο περισσοτερο, να μας φροντισουμε, να μας κανακεψουμε, και που θα παει θα ανταμειφθουμε.
Οποιος αγαπα τον εαυτο του δε μπορει παρα να τον φροντιζει.
Ας σταματησουμε να μας τιμωρουμαι, για τα λαθη μας, τα λαθη αλλων.
Αξιζουμε πολυ περισσοτερα και θα τα εχουμε.
Αυτες τις δυσκολες εποχες το μονο που "ειναι" στο χερι μας ειναι αυτο που θα μπει στο στομα μας, κι ισως ουτε αυτο. Ας το εκμεταλευτουμε!
Αν αγαπάμε τον εαυτο μας όντως τα πράγματα θα γίνουνε πιο εύκολα. Αλλά άντε να αγαπήσεις έναν "προβληματικό" εαυτό. Γιατι καλώς ή κακώς, έτσι μας βλεπουμε.
προβληματικό? Γιατί? Δε μου αρέσει ο όρος, θεωρώ δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, τουλάχιστον τη δική μου. κρίμα να υπάρχουν άνθρωποι να νιώθουν έτσι. Ειναι βαρυ να νομιζεις οτι εισαι προβληματικος..........
Αν δεν αγαπήσεις εσύ τον εαυτό σου όπως είναι τώρα μη περιμένεις να τον αλλάξεις. Και μη περιμένεις να σε αγαπήσουν οι άλλοι χωρίς να σε αγαπάς.........